Τα 50 ελεύθερα e-books με τα περισσότερα
downloads μέσα στο 2020
Ο κόσμος το 2020 στράφηκε έντονα στα ψηφιακά βιβλία
και τον άυλο πολιτισμό, λόγω της πανδημίας. Αυτό οδήγησε και σε μεγάλη
αύξηση της επισκεψιμότητας στον ιστότοπο της Ανοικτής Βιβλιοθήκης
με 1.829.213 διαφορετικούς επισκέπτες συνολικά. Η συλλογή
μας αυτή τη στιγμή περιλαμβάνει 8.492 ελεύθερα ελληνικά ψηφιακά βιβλία και
καθημερινά εμπλουτίζεται με νέα.
Καταγράφηκε επίσης έντονο ενδιαφέρον προς τα ηχητικά
βιβλία και πλέον δημιουργήσαμε ειδική ενότητα με Audio-books.
Ίσως οι μέρες που ζούμε να αλλάζουν την ανάγνωση!
Δείτε τα 50 ελεύθερα e-books με τα
περισσότερα downloads μέσα στο 2020:
«Covibook: Το όνοµά µου είναι Κορονοϊός» –
Εικονογραφημένο εγχειρίδιο της Manuela Molina
«Οδηγός Μαθητή για την εξ αποστάσεως εκπαίδευση μέσω
Webex» – Εγχειρίδιο του Νίκου Καλύβα
«Καινή Διαθήκη» – Πρωτότυπο κείμενο &
Μετάφραση
«Ένας ιός με κορώνα» – Παραμύθι της Χαράς Πάτρα
«Ο διάβολος του Στρέφη» – Μυθιστόρημα του
Αύγουστου Κορτώ
«Η άγνωστη κυρά» – Παραμύθι της Δέσποινας
Χριστοφορίδου
«Θα έρθει άραγε φέτος ο Άι Βασίλης;» – Παραμύθι
της Αναστασίας Γκούγκα
«Το δώρο» – Ηχητικό βιβλίο αυτοβελτίωσης του
Στέφανου Ξενάκη (Μέρος Α’)
«Η Αγία Γραφή» – Πρωτότυπο κείμενο
«Μάγκας» – Εφηβικό μυθιστόρημα της Πηνελόπης
Δέλτα
«Παραμύθια με την Ξένια» – Η Ξένια
Καλογεροπούλου διαβάζει δύο δικά της παραμύθια
«Ο Μικρός Πρίγκιπας» – Παραμύθι του Αντουάν ντε
Σαιντ-Εξυπερύ
«Στα μυστικά του βάλτου» – Ιστορικό μυθιστόρημα
της Πηνελόπης Δέλτα
«Ιός χωρίς κορώνα» – Παραμύθι της Γεωργίας
Καλύβα
«Ο βασιλιάς Κορονοϊός» – Παραμύθι της Γιώτας
Στανελούδη
«Θεία Κωμωδία» – Αφηγηματικό ποίημα του Δάντη
Αλιγκέρι
«Μια μάσκα μαγική» – Παραμύθι της Δέσποινας
Σπυριδοπούλου
«Οι Άθλιοι» – Μυθιστόρημα του Βίκτωρος Ουγκώ
«Το μόνον της ζωής του ταξείδιον» – Διήγημα του
Γεώργιου Βιζυηνού
«Γίνε ο μαχητής κατά του κορωνοϊού» –
Εγχειρίδιο της Songju Ma Daemicke
«Μαθαίνω Ελληνικά» – Εγχειρίδιο του Παντελή
Παππά
«Είμαι ένας ιός που το όνομά μου είναι Κορονοϊός» –
Παραμύθι της Βασιλικής Χουρσίδου
«Το δώρο» – Ηχητικό βιβλίο αυτοβελτίωσης του
Στέφανου Ξενάκη (Μέρος Β’)
«Μια φορά κι έναν καιρό» – 11 καλλιτέχνες
αφηγούνται παραμύθια
«Αν κάθε μέρα» – Παραμύθι του Αντώνη
Παπαθεοδούλου
«Το Θαύμα των Παιδιών» – Θεατρικό έργο της
Αναστασίας Ξηρομερίτου
«Παραμύθι χωρίς όνομα» – Ηχητικό βιβλίο της
Πηνελόπης Δέλτα
«Οδηγίες εγκατάστασης & χρήσης εφαρμογής Webex
Meetings για τον καθηγητή»
«39 διηγήματα» – Συλλογή του Αντόν Τσέχωφ
«Πολιτεία» – Διάλογος του Πλάτωνα (Μετάφραση)
«Ο άνθρωπος που σκότωσε τον εαυτό του» –
Διήγημα του Έντγκαρ Άλλαν Πόε
«Εννέα διηγήματα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη» σε
αφήγηση της Σοφίας Χατζή
«Η Θεωρία της Μουσικής» – Εγχειρίδιο του
Χρήστου Λέκκα
«Συμπόσιον ή Περί του Έρωτος» – Σωκρατικός
διάλογος του Πλάτωνα (Μετάφραση)
«Χριστουγεννιάτικα Διηγήματα» – Συλλογή του
Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη
«Ο κορωνοϊός: ένα αληθινό παραμύθι» – Της
Χριστίνας Δαμιανού Μπόγλου
«Η τιμή και το χρήμα» – Νουβέλα του
Κωνσταντίνου Θεοτόκη
«Το μαγικό σεντόνι της Πρωτοχρονιάς» – Παραμύθι
της Δανάης Στεργίου
«Εκπαιδευτικό υλικό για μαθητές και μαθήτριες στο
φάσμα του αυτισμού»
«Η Λήδα Βαρβαρούση διαβάζει 3 δικά της παραμύθια»
«Η Μάγισσα Ταραντούλα αντιμετωπίζει τον υιό της
Κορώνας» – Παραμύθι της Τζένης Κοσμίδου
«Το καλύτερο Χριστουγεννιάτικο δώρο» – Παραμύθι
του Ivan Parvov
«Αντιγόνη» – Τραγωδία του Σοφοκλή
«Το αμάρτημα της μητρός μου» – Διήγημα του
Γεωργίου Βιζυηνού
«Με μολύβι φάμπερ νούμερο δύο» – Αυτοβιογραφία
της Άλκης Ζέη
«Η καρδιά της βασιλοπούλας» – Παραμύθι της
Πηνελόπης Δέλτα
«Θεωρία & Πράξη της Βυζαντινής μουσικής» –
Εγχειρίδιο του Πρεσβύτερου Βασίλειου Περουλάκη
«Περί Ψυχής» – Σύγγραμμα του Αριστοτέλη
«Να ευτυχήσω για να πετύχω ή να πετύχω για να
ευτυχήσω;» – Ηχητικό βιβλίο αυτοβελτίωσης του Νικόλα Σμυρνάκη
Η Ανοικτή Βιβλιοθήκη δημιουργήθηκε το 2010
και αποτελεί ένα αποθετήριο με χιλιάδες ελληνικά ψηφιακά βιβλία που διανέμονται
ελεύθερα και νόμιμα στο διαδίκτυο.
Περιλαμβάνει έργα Κλασικής Λογοτεχνίας και Αρχαίας
Γραμματείας που είναι ελεύθερα πνευματικών δικαιωμάτων (Public domain), αλλά
και σύγχρονα έργα που επέλεξαν να τα διαθέσουν ελεύθερα οι συγγραφείς τους ή οι
εκδοτικοί οίκοι. Παράλληλα προωθεί την ψηφιακή λογοτεχνία εκδίδοντας e-books με
ελεύθερη διανομή.
Η Ανοικτή Βιβλιοθήκη περιλαμβάνεται στον κατάλογο
«Enjoy Legal» του Οργανισμού Πνευματικής Ιδιοκτησίας για νόμιμο και ασφαλές
ελληνικό περιεχόμενο.
Τα Άγια Θεοφάνεια είναι μία από τις
μεγαλύτερες εορτές της Χριστιανοσύνης. Εορτάζεται το γεγονός της Βαπτίσεως του
Κυρίου στα Ιορδάνια νάματα και ταυτόχρονα φανερώνεται η Τριαδική Θεότητα στον
κόσμο.
Η σπουδαιότητα της εορτής φαίνεται από
τις ιστορικές μαρτυρίες που αναφέρουν ότι μετά το Πάσχα, η εορτή των Θεοφανίων
είναι η αρχαιότερη χριστιανική εορτή.
Το γεγονός της Βαπτίσεως έχει τεράστια
θεολογική σημασία. Ο αγιογράφος κατάφερε να αποτυπώσει με τα χρώματα αυτό το πλούσιο
σε νοήματα γεγονός.
Ο Χριστός βρίσκεται μεταξύ ψηλών βράχων,
που σμίγουν και σχηματίζουν «κλεισούραν». Τα νερά, που δεν είναι αγιασμένα, μας
θυμίζουν την εικόνα του θανάτου – κατακλυσμού. Ο συμβολισμός των βράχων της
εικόνας της γεννήσεως συνεχίζεται στην εικόνα των Θεοφανίων και καταλήγει στην
εικόνα της καθόδου του Χριστού στον Άδη. Η εικόνα της βαπτίσεως παρουσιάζει τον
Ιησού να εισέρχεται στα νερά, στον υγρό τάφο. Ο Άδης έχει την μορφή ενός
σκοτεινού σπηλαίου, που περιέχει όλο το σώμα του Κυρίου, δείχνοντας την
προκάθοδο Του στον Άδη, για να διαλύσει το δυνατό του κόσμου τούτου. Όπως
αναφέρει και ο άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων, ο Ιησούς «Καταβάς ἐν ὕδασιν ἔδησε
τόν ἰσχυρόν».
Η κάθοδος του Χριστού στα Ιορδάνια νερά
σημαίνει τον καθαγιασμό του υγρού στοιχείου, που είναι η βάση της ζωής σε
ολόκληρη τη δημιουργία και κατ’ επέκταση τον καθαγιασμό ολόκληρης της κτίσεως,
η οποία εξαιτίας της ανθρώπινης αμαρτίας «οἴδαμεν γὰρ ὅτι πᾶσα ἡ κτίσις
συστενάζει καὶ συνωδίνει ἄχρι τοῦ νῦν» (Ρωμ. η΄ 22).
Ο Χριστός στέκεται στη μέση του Ιορδάνη
γυμνός ή με άσπρο ρούχο στη μέση του. Το σώμα του σαν να είναι σκαλισμένο στο
ξύλο με διάφορα σχήματα γραμμένα ζωηρά κι όχι σαρκώδες. Είναι ντυμένος με την
Αδαμική γυμνότητα κι έτσι αποδίδει στην ανθρωπότητα το ένδοξο παραδεισιακό
ένδυμά της. Με το δεξί ή και με τα δύο του χέρια ευλογεί τα νερά και τα
ετοιμάζει να γίνουν τα νερά της βαπτίσεως, τα οποία αγιάζει με την δική του
κατάδυση. Ο Χριστός δεν είχε ανάγκη εξαγνισμού, γιατί ήταν προαιωνίως αγνός.
Πήρε το βάπτισμα του Ιωάννη από ταπεινοφροσύνη και σεβασμό στην ανθρώπινη
παράδοση. Βαπτιζόμενος ο Κύριος δεν αγιάστηκε από το νερό αλλά αγίασε το νερό
και μαζί με αυτό ολόκληρη την κτίση.
Το ένα του πόδι προβάλλει μπροστά, για
να δείξει την υπέρτατη πρωτοβουλία του, να βαπτιστεί από το Ιωάννη και να βγει
στην δημόσια δράση. Η μαρτυρία του Ιωάννη για τον Χριστό ότι είναι «ὁ ἀμνὸς τοῦ
Θεοῦ ὁ αἴρων τὴν ἀμαρτίαν τοῦ κόσμου» (Ιωάν. α΄ 29), στάθηκε καθοριστική. Σε
μερικές εικόνες της βαπτίσεως ο Χριστός εικονίζεται να πατά πάνω σε μια πλάκα,
στην οποία από κάτω βρίσκονται καταπλακωμένα φίδια, τα οποία ξεπροβάλλουν το
κεφάλι τους θέλοντας να γλυτώσουν. Η παράσταση αυτή είναι παρμένη από το βιβλίο
των Ψαλμών και εδράζεται στο στίχο «σὺ ἐκρατέωσας ἐν τῇ δυνάμει σου τὴν
θάλασσαν σὺ συνέτριψας τὰς κεφαλὰς τῶν δρακόντων ἐπὶ τοῦ ὕδατος.» (Ψαλμ. ογ΄
13).
Μέσα στον Ιορδάνη, γύρω από το σώμα του
Κυρίου, κολυμπούν ψάρια. Κάτω ξεχωρίζουν μια γυναίκα κι ένας γέρος να κάθονται
πάνω σε θεριόψαρα. Η γυναίκα συμβολίζει τη θάλασσα κι ο γέροντας τον Ιορδάνη
ποταμό. Ο γέροντας κρατά στα χέρια του μία υδρία από την οποία τρέχει νερό.
Αυτά τα πρόσωπα ζωγραφίζονται με βάση τον ψαλμικό στίχο «ἡ θάλασσα εἶδεν καὶ ἔφυγεν
ὁ Ἰορδάνης ἐστράφη εἰς τὰ ὀπίσω». (Ψαλμ. ριγ΄ 3).
Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος βλέπει μια
βαθιά αλληγορία στη στροφή του Ιορδάνη προς τα οπίσω. Ο ποταμός πηγάζει από δύο
πηγές, τη μια που ονομάζεται Ιόρ και την άλλη που λέγεται Δαν. Από την συνένωση
των δύο ποταμών προκύπτει ο Ιορδάνης που χύνεται στην Νέκρα θάλασσα. Έτσι και
το ανθρώπινο γένος προήλθε από τους προπάτορες, τον Αδάμ και την Εύα. Μετά την
αποστασία το ανθρώπινο γένος πορευόταν στην αμαρτία και τον πνευματικό θάνατο,
που αλληγορούνται με τη Νεκρά θάλασσα. Ο Σωτήρας Χριστός με τη Ενανθρώπησή του
ελευθέρωσε την ανθρώπινη φύση από την υποδούλωση στη φθορά και στο θάνατο με
αποτέλεσμα ακόμη και ο Ιορδάνης ποταμός να θέλει να στραφεί προς τα πίσω, και
να μη θέλει να νεκρωθεί.
Η βάπτιση του Χριστού ονομάζεται και
Θεοφάνεια. Την φανέρωση της Αγίας Τριάδας ο αγιογράφος τη δηλώνει με το χέρι
του Πατρός, που ευλογεί από ένα τμήμα ενός ημικύκλιου που παριστά τους
ουρανούς. Από αυτό τον κύκλο αναχωρούν ακτίνες φωτός χαρακτηριστικό του Αγίου
Πνεύματος και φωτίζουν το περιστέρι. Κατά τη στιγμή αυτή ο Πατήρ μαρτυρεί τη
θεότητα του Υιού και τον ονομάζει αγαπητόν Του Υιόν. Ο Υιός ο οποίος βαπτίζεται
στον Ιορδάνη φωτίζει ολόκληρο τον κόσμο, απαλλάσσοντας τον από την κυριαρχία
του Σατανά. Το Άγιο Πνεύμα, το οποίο κατέρχεται με μορφή περιστεράς , βεβαιώνει
την μαρτυρία του Πατρός και μας χαρίζει το αδιασάλευτο θεμέλιο της πίστεώς μας.
Είναι το Πνεύμα που «ἐντέλλεται» το Χριστό και τον οδηγεί στη δημόσια αποστολή
του.
Κατά τον Ιωάννη το Δαμασκηνό κατ΄
αναλογία με το κατακλυσμό και το περιστέρι με το κλαδί της ελιάς είναι σημείο
της ειρήνης. Το Άγιο Πνεύμα κατά τη δημιουργία του κόσμου «ἐπεφέρετο ἐπάνω» από
τα αρχέγονα νερά κι ανέδειξε τη ζωή (Γεν. α΄ 2). Έτσι και τώρα στη Βάπτιση
αιωρείται πάνω στα νερά του Ιορδάνη και προκαλεί τη δεύτερη γέννηση του νέου
δημιουργήματος.
Στην αριστερή πλευρά της εικόνας ο
Ιωάννης ο Πρόδρομος υποκλίνεται με ταπείνωση και σεβασμό στο πρόσωπο του
Μεσσία. Είναι στραμμένος προς το Άγιο Πνεύμα , που κατέρχεται «ἐν εἴδει
περιστερᾶς». Το πρόσωπο του είναι ζωγραφισμένο σε πλάγια στάση λόγω της
υπερφυσικής εμφάνισης του Αγίου Πνεύματος. Το δεξί του χέρι αγγίζει το κεφάλι
του Χριστού ενώ το αριστερό βρίσκεται σε στάση δεήσεως. Το κεφάλι του είναι
αναμαλλιασμένο και το γένι του αραιό. Η έκφραση του είναι αυστηρή και σοβαρή.
Τα χέρια και τα πόδια του είναι άσαρκα, διότι «ἡ δὲ τροφὴ ἦν αὐτοῦ ἀκρίδες καὶ
μέλι ἄγριον» (Μτ. γ΄ 4). Το πρόσωπό του αγιογραφείται λιπόσαρκο και μελαψό, για
να δηλωθεί ο καύσωνας της ερήμου. Φορεί ρούχα από τρίχες καμήλας και ζώνη
δερμάτινη στη μέση (Μτ. γ΄ 4).
Δίπλα του Προδρόμου βρίσκεται μια αξίνα
σφηνωμένη ανάμεσα στα κλαδιά ενός δέντρου. Συμβολίζει τα λόγια του προφήτη
Ιωάννη: «…ἤδη δὲ ἡ ἀξίνη πρὸς τὴν ῥίζαν τῶν δένδρων κεῖται˙ πᾶν οὖν δένδρον μὴ
ποιοῦν καρπὸν καλὸν ἐκκόπτεται καὶ εἰς πῦρ βάλλεται» (Μτ. γ΄ 10). Εδώ φανερώνεται
η θεία δίκη που βρίσκεται ήδη ανάμεσά μας, για να διαλέξει τα καρποφόρα από τα
άκαρπα δέντρα.
Στη δεξιά πλευρά της εικόνας βρίσκονται
οι άγγελοι. Έχουν σκεπασμένα τα χέρια τους και τα προτείνουν στο Χριστό, έτοιμα
να τον υπηρετήσουν. Ένα ιδιαίτερο ύφασμα ή το ιμάτιο σκεπάζει τις ανοικτές
παλάμες, που έχουν σχήμα δεήσεως και συνάμα προθυμίας για εξυπηρέτηση.
Τα απότομα φωτεινά χρώματα που
ξεχύνονται από το ουρανό και κατεβαίνουν ως το Χριστό, τους Αγγέλους και τον
Πρόδρομο, «δημιουργούν ιερότητα υπερβατικής ατμόσφαιρας, κατάλληλης για την
εικόνα της Βαπτίσεως που είναι γεμάτη από υπερφυσικά στοιχεία, όπως η
μεγαλειώδης φωνή του Πατρός και η κάθοδος του Αγίου Πνεύματος».
Πηγή: Δέσποινας Ιωάννου–Βασιλείου, Το
Δωδεκάορτο.
Εικόνα: Η άλλη γλώσσα της Θεολογίας, Εκδόσεις Βιβλιεκδοτική,
Λευκωσία 2009.
Το διαβάσαμε στην ιστοσελίδαpemptousia.gr(5 Ιανουαρίου 2019)
Το μένος προς την Εκκλησία ενώνει
κυβερνήσεις και «άρρωστες» συνειδήσεις! Το Sportime κάνει απλά το αυτονόητο…
Γεράσιμος Μανωλίδης 05/01/2021 14:00:21
Η Εκκλησία έφτασε στο «μη παρέκει», το Sportime
έκανε αυτό που έπρεπε και η μηχανή μίσους που βάλλει κατά του Χριστού
«λαδώθηκε» και έπαψε να τρίζει.
Τωρινό δεν είναι. Ο «θάνατος» των Θεοφανείων είχε
προαναγγελθεί. Επίσημα χείλη της Κυβέρνησης είχαν αναφερθεί σε «Απαγόρευση» του
Αγιασμού των υδάτων. Απαγόρευση στα Θεοφάνεια. Ναι, απαγόρευση.
Στην Πίστη, στον Χριστό, στον Αγιασμό.
Η Εκκλησία έκανε υπακοή. Μπήκε σε έναν αγώνα κατά
της πανδημίας κι ας ήξερε πως στο τέλος, σε κάθε περίπτωση, «χαμένη» θα βγει.
Επέλεξε ένα μονοπάτι μοναχών. Τήρησε τα όσα η ίδια και πρεσβεύει για τους
Πιστούς της. Σε μια εποχή σύγχρονων χριστιανικών διωγμών έδειξε ταπείνωση.
Κατανόηση. Υπομονή. Ψυχραιμία. Χρησιμοποίησε όλες τις αρετές που τη
διέπουν. Έβαλε όμως ένα τέλος.
Έκανε υπακοή το
Πάσχα, στη Σταύρωση του Θεανθρώπου.
Υπέμεινε να
βλέπει τους Χριστιανούς να πληρώνουν πρόστιμα επειδή ήθελαν να προσκυνήσουν τον
επιτάφιο.
Έμεινε ψύχραιμη όταν
διατάχθηκε η απαγόρευση μεγαφώνων έξω από τις εκκλησίες για να μην ακούγονται
οι ψαλμωδίες.
Έδειξε κατανόηση,
πολλάκις, στην «ποινικοποίηση» της Θείας Ευχαριστίας.
Δεν παρασύρθηκε από
το συναίσθημα, δεν «λύγισε» όταν οι Πιστοί με δάκρυα στα μάτια παρακαλούσαν να
μεταλάβουν.
Διατήρησε την ψυχραιμία
της όταν είδε αστυνομία έξω από κάθε ναό, έξω από κάθε ξωκλήσι που ήταν
ανοικτό.
Προσπάθησε και κατάφερε να
είναι σύννομη σε όλα τα μέτρα. Στον τρόπο που γινόταν η Θεία Λειτουργία τις
Κυριακές, τα Χριστούγεννα. Ακολούθησε κατά γράμμα τις δεσμεύσεις για γάμους,
βαφτίσεις και κηδείες.
Δεν φοβήθηκε.
Δεν δίστασε στιγμή να έρθει σε κόντρα με το ποίμνιό της που ζητούσε
αντίδραση. Επίμονα, επισταμένα.
Για να φτάσουμε στο σήμερα. Στην ευθεία κόντρα με
τις κυβερνητικές αποφάσεις. Όχι επειδή δεν αντέχει άλλο. Μήτε επειδή επιθυμεί
την κοινωνική αποσταθεροποίηση. Χάθηκε απλώς το νόημα, η ουσία. Η Εκκλησία δεν
μπορεί να συνεχίζει να συμμετέχει στον παραλογισμό. Δεν γίνεται να αποτελεί
συνδετικό κρίκο στην αλυσίδα απόσχισης του ανθρώπου από τον Χριστό.
Με τη σειρά μας, σαν Sportime, όλα τα σημερινά
σχόλια θα τα πάρουμε ως «ευλογία». Όλες οι πληρωμένες και μη τοποθετήσεις από
«δεξιά» και «αριστερά» τρολ που δεν έχουν κανένα πρόβλημα να ανταμώσουν στις
«στραβοτιμονιές» αποτελούν παράσημο. Το μίσος και το μένος που υπάρχει για τον
Χριστό και την Εκκλησία είναι απαράμιλλο. Αναδεικνύει εύκολα την κοινή πολιτική
και μικρόψυχη ατζέντα που έχει ο καθένας από εσάς.
Όλες αυτές «αρρωστημένες» συνειδήσεις και τα
δηλητηριασμένα μυαλά είναι αυτά που ευαγγελίζονται τον φιλελευθερισμό,
κατακρίνουν τον ρατσισμό, αλλά την ίδια ώρα εύχονται ανεργία και κατευόδιο σε
ένα μέσο που κάνει το αυτονόητο. Σέβεται…
Οι καλικάντζαροι πριονίζουν το δένδρο
της γης. Εικόνα από το Αναγνωστικό της Δ’ Δημοτικού, έκδοση ΟΕΔΒ, 1961.
Αυτοί είναι οι καλικάντζαροι!
Είναι δαιμονικά όντα, που κατά τη λαϊκή
αντίληψη, έρχονται στη γη και ενοχλούν κατά τις νύχτες τους ανθρώπους, από την
παραμονή των Χριστουγέννων μέχρι τα Θεοφάνεια. Σύμφωνα με τη λαϊκή δοξασία
τις μέρες αυτές τα «νερά είναι αβάφτιστα» και οι καλικάντζαροι βγαίνουν από τη
γη για να πειράξουν τους ανθρώπους τώρα που ο Χριστός είναι και εκείνος
αβάφτιστος.
Οι καλικάντζαροι, έρχονται από κάτω από
τη γη, όπου ολόκληρο το χρόνο, προσπαθούν με τσεκούρι, πριόνια κ.λ.π. να κόψουν
το δέντρο που βαστάει τη γη. Κόβουν-κόβουν, μέχρι που έχει μείνει πολύ λίγο
ακόμα, αλλά τότε έρχονται τα Χριστούγεννα και λένε “χάιστε να πάμε πάνω στη γη
και θα πέσει μοναχό του”. Ανεβαίνουν λοιπόν πάνω στη γη και τα Θεοφάνεια που
γυρίζουν, βλέπουν το δέντρο ολάκερο, ακέραιο, άκοπο. Και πάλι κόβουν και πάλι
έρχονται τα Χριστούγεννα, και όλο απ’ την αρχή.
Την παραμονή των Χριστουγέννων τα
καλικαντζαράκια σταματούν το κόψιμο του δένδρου και ξεκινούν για το μεγάλο
ταξίδι τους πάνω στη Γη.
Συνήθη μέρη που μένουν μετά τον ερχομό
τους είναι οι μύλοι, τα γεφύρια, τα ποτάμια και τα τρίστρατα (μεγάλα μονοπάτια)
όπου παραμονεύουν μόνο κατά τη νύκτα και φεύγουν με το τρίτο λάλημα του
πετεινού.
Είναι γνωστοί με διάφορα ονόματα, όπως
«Καλικάντζαροι» (Πανελλαδική κοινή ονομασία), «καρκάντζαλοι», «καρκάντζαροι»,
«λυκοκάντζαροι», «καλκατζόνια», «καλκάνια», «καλιτσάντεροι», «σκαλικαντζέρια»,
«σκαντζάρια», «τζόγιες», «καλοκυράδες», «βερβελούδες», «κωλοβελόνηδες» κ.ά.
Οι καλικάντζαροι δεν θα πρέπει να
συγχέονται με άλλα «δαιμόνια» της Ελληνικής υπαίθρου, που έχουν μεν τα ίδια
χαρακτηριστικά αλλά που εμφανίζονται μέσα σ΄ όλο το χρόνο όπως οι «παγανοί»,
«αερικά», «ξωτικά», «παρωρίτες», «τσιλικρωτά», «καλιοντζήδες», «πλανήταροι»,
«κατσιάδες», «κάηδες», «καλισπούδηδες», «καημπίλιδες», «σιβότες» και «σιφώτες»,
«χρυσαφεντάδες» και που γενικά εμφανίζονται και συμπεριφέρονται ως
καλικάντζαροι.
Σύμφωνα με μια θεωρία οι καλικάντζαροι
προήλθαν από τους κανθάρους. Κάνθαροι ή καλικάντζαροι κατ’ ευφημισμό ήταν
βλαπτικά κολεόπτερα για τους αγρούς και για τ’ αμπέλια. Ύστερα εμφανίστηκαν σαν
δαιμόνια με μορφή κανθάρων. Κατά τους μεσαιωνικούς χρόνους οι μεταμφιεσμένοι
και άλλα στοιχεία κυρίως παλαιά, προστέθηκαν και μεταπλάστηκαν στα σημερινά
δαιμόνια τους καλικάντζαρους.
Άλλη θεωρία υποστηρίζει την άποψη πως οι
καλικάντζαροι προέρχονται από τις αρχαίες κήρες δηλ. τις ψυχές των νεκρών.
Σύμφωνα με άλλους οι καλικάντζαροι παρουσιάζουν ομοιότητες με τους ελληνικούς Σατύρους.
Υπάρχει κι άλλη άποψη. Επειδή οι δώδεκα
μέρες του Δωδεκαημέρου προστέθηκαν για να εναρμονιστεί ο σεληνιακός με τον
ηλιακό χρόνο θεωρήθηκαν μέρες εμβόλιμες, μη κανονικές. Κατά το διάστημα αυτό
επέρχεται μια αναστάτωση στην τροχιά του χρόνου. Σ’ αυτή την αλλαγή
παρουσιάζονται μυστηριώδη όντα ενοχλητικά ή βλαπτικά. Τέτοιοι είναι οι
καλικάντζαροι που αντιπροσωπεύουν τους Δαίμονες της βλαστήσεως. Η βλάστηση
αρχίζει να οργιάζει αυτή την εποχή. Σε τέτοια ανάστατη εποχή βρίσκουν ευκαιρία
και οι Νεκρικοί Δαίμονες (που σχετίζονται με τους Βλαστικούς Δαίμονες, να
επιφαίνονται πάνω στη γη. Εμφανίζονται δηλαδή οι νεκρικές ψυχές σαν Δαίμονες.
Συνήθως φαντάζονται νάνοι, αλλά και
ψηλοί, μαυριδεροί, σκουρόχρωμοι, με μαλλιά μικρά και ατημέλητα, μάτια
κόκκινα, δόντια πιθήκου, δασύτριχοι, με τρίχες σε όλο τους το
σώμα, χέρια και νύχια πιθήκου, πόδια τράγου ή γαϊδάρου ή το ένα γαϊδάρου
και το άλλο ανθρώπινο, μισοί γαϊδούρια και μισοί άνθρωποι αλλά και
σαν «μικροί σατανάδες», άλλοτε γυμνοί και άλλοτε ρακένδυτοι με σκούφο από
γουρουνότριχες και με παπούτσια άλλοτε σιδερένια και άλλοτε με τσαρούχια ή
τσαγγία.Ο λαός τους φαντάζεται με διάφορες μορφές κατά περιοχή με κοινό
γνώρισμα την ασχήμια τους. Είναι κακομούτσουνοι και σιχαμένοι.Καθένας από τους
καλικάντζαρους έχει κι από ένα κουσούρι. Κουτσοί, στραβοί, μονόματοι,
μονοπόδαροι, στραβοπόδαροι, στραβόστομοι, στραβοπρόσωποι,
στραβομούρηδες, στραβοχέρηδες, ξεπλατισμένοι, ξετσακισμένοι και
κοντολογής όλα τα κουσούρια και τα σακατιλίκια του κόσμου τα βρίσκεις όλα πάνω
τους.
Μεταξύ τους είναι διχόγνωμοι, φιλόνικοι
και έτσι δεν μπορούν να κάνουν μέχρι το τέλος καμιά δουλειά κι όλα τα αφήνουν
στη μέση. Είναι κακά και πονηρά όντα και δεν μπορούν να κάνουν κακό στους
ανθρώπους, αλλά μόνο να τους πειράξουν, ενοχλήσουν ή να τους φοβίσουν αφού
θεωρούνται μωροί και ευκολόπιστοι. Γι’ αυτό και οι άνθρωποι τα περιπαίζουν
και τα βρίζουν και τα λεν σταχτοπόδηδες, σταχτιάδες, κατρουλήδες κ.λ.π.
Είναι πολύ ευκίνητοι ανεβαίνουν στα
δένδρα πηδούν από στέγη σε στέγη σπάζοντας κεραμίδια κάνοντας μεγάλη φασαρία.
Και ότι βρουν απλωμένα τα ποδοπατούν.
Αλίμονο σε κείνον που θα πρέπει να βγει
τη νύχτα και να πάει σε μακρινή δουλειά κυρίως έξω απ’ το χωριό. Τα πνεύματα
αυτά παρουσιάζονται μπροστά του με διάφορες μορφές για να τον εκφοβίσουν ή να
τον βλάψουν. Λέγεται ότι ανεβαίνουν στους ώμους των ανθρώπων που συναντούν
τη νύκτα και προσπαθούν να τους πνίξουν αν δεν αποκριθούν σωστά σε ότι
ερωτηθούν. Οι καλικάντζαροι φαντάζουν και χορευταράδες, αρπάζουν όποιον βρουν
τη νύκτα και τον στροβιλίζουν στο χορό μέχρι να πέσει λιπόθυμος, ο γνωστός
χορός των καλικάντζαρων. Τους καλούς χορευτές τους ανταμείβουν.
Την παραμονή των Χριστουγέννων, έρχονται
απ’ έξω απ’ το χωριό και περιμένουν να σμίξει η μέρα με τη νύχτα για να μπουν
μέσα. Έρχονται τις νύχτες του δωδεκαήμερου και μπαίνουν στα σπίτια από τις
καπνοδόχους, απ΄ όπου μπορούν να μαγαρίσουν την κουζίνα σε ότι δεν είναι
νοικοκυρεμένο, αρπάζουν ενδύματα, σκορπούν το αλεύρι ή την τέφρα από το τζάκι
που θεωρείται ακατάλληλη για οποιαδήποτε χρήση. Γι’ αυτό και τα τζάκια
εκείνες τις μέρες είναι αναμμένα και έχουν πολύ φωτιά, γιατί τη φωτιά οι
καλικάντζαροι τη φοβούνται πολύ. Αν καμιά φορά μπει κάποιος καλικάντζαρος στο
σπίτι οι νοικοκυρές το κυνηγάνε με πυρωμένα δαυλιά. Όταν όμως συλλάβουν
κανένα από τους καλικάντζαρους τον δένουν και τον υποχρεώνουν να μετρήσει τις
τρύπες του κόσκινου!
Προκειμένου βέβαια οι νοικοκυραίοι να
αποφύγουν ένα τέτοιο συρφετό ρίχνουν στα κεραμίδια κομμάτια από χοιρινό ή
λουκάνικα ή ξηροτήγανα!
Λένε πως μερικοί από τους καλικάντζαρους
έχουν στη ράχη τους από φυσικού τους μια κούνια αγκαθερή και σ’ αυτήν βάνουν
όσα παιδιά αρπάζουν και τα κουνούν για να ματώνουν τα παιδιά απ’ τ’ αγκάθια και
να πίνουν αυτοί το αίμα. Συνήθως δεν αφήνουν μαλλί πάνω στη ρόκα οι νοικοκυρές
αυτές τις μέρες, γιατί οι καλικάντζαροι, έρχονται και προσπαθούν να γνέσουν κι
αυτοί, το στρίβουν το πετάνε, το μπερδεύουν κι έτσι το μαλλί είναι για πέταμα.
Όταν οι νοικοκυρές έψηναν τηγανίτες ή
άλλα σκευάσματα στο τηγάνι από αλεύρι, οι καλικάντζαροι ανέβαιναν στην
καπνοδόχο και άπλωναν το χέρι τους ως κάτω στην εστία (γιατί μπορούσαν να
απλώνουν και να μακραίνουν τα χέρια τους και τα πόδια τους όσο ήθελαν) και
ζητούσαν ή βουτούσαν ότι υπήρχε στο τηγάνι ή στη θράκα.
Η τροφή τους κυρίως ακάθαρτη: σκουλήκια, βάτραχοι, φίδια, ποντίκια κ.ά. χωρίς
αυτό να σημαίνει ότι αποστρέφονται τα εδέσματα του Δωδεκαήμερου.
Αλλά η πιο προσφιλής τροφή για τους
καλικάντζαρους ήταν το χοιρινό κρέας και κυρίως το παστό του (το πάχος), το
οποίο όταν ψηνόταν και έπεφτε στην ανθρακιά, σκορπούσε μια πολύ ευώδη και πολύ
ευάρεστη μυρωδιά. Γι’ αυτό οι νοικοκυραίοι σκέπαζαν το χοιρινό με σπαραγγιά. Το
σπαράγγι όταν είναι τρυφερό είναι πολύ νόστιμο και τρώγεται, όταν όμως
μεγαλώσει γίνεται πολύ σκληρός αγκαθωτός θάμνος και γι’ αυτό σκέπαζαν το
χοιρινό για να μην πλησιάζουν οι καλικάντζαροι. Με σπαράγγια επίσης σκέπαζαν
και τα λουκάνικα και οτιδήποτε είχαν ετοιμάσει που είχε σαν πρώτη ύλη το
χοιρινό.
Κατά διάφορες ελληνικές δοξασίες οι
καλικάντζαροι ήταν άνθρωποι με κακιά μοίρα μεταβαλλόμενοι σε δαιμόνια. Γίνονται
δε καλικάντζαροι αυτοί που έχουν γεννηθεί μέσα στο Δωδεκαήμερο εκτός και αν
βαπτισθούν αμέσως, ή εκείνοι στους οποίους ο ιερέας δεν ανέγνωσε σωστά τις
ευχές του βαπτίσματος, τα τερατώδη βρέφη, ή όσοι πέθαναν στο Δωδεκαήμερο ή
αυτοκτόνησαν, ή όσοι δεν έχουν ισχυρό Άγγελο για να τους προστατεύει.
Τα αποτρεπτικά μέσα που λαμβάνονται κατά
των Καλικάντζαρων διακρίνονται σε τρεις κατηγορίες:
Α) Πράξεις χριστιανικής λατρείας: Το
σημείο του Σταυρού στην πόρτα, στα παράθυρα, στις καμινάδες, τους στάβλους και
στα αγγεία λαδιού και κρασιού. Ο Αγιασμός των σπιτιών και μάλιστα τη παραμονή
των Φώτων. Ακόμη η απαγγελία του «Πάτερ ημών….» (τρις).
Β) Επωδές: όπως ξύλα, κούτσουρα, δαυλιά
καμένα που όταν ακούσουν οι καλικάντζαροι φεύγουν.
Γ) Μαγικές πράξεις: Κάπνισμα με δυσώδεις
ουσίες (παλιοτσάρουχου), εμφανή επίδειξη χοιρινού οστού, χαϊμαλιά πίσω απ’ την
πόρτα, το μαυρομάνικο μαχαίρι, το αναμμένο δαυλί.
Την ημέρα των Φώτων ο παπάς περνάει
και αγιάζει τα σπίτια. Πασίγνωστη είναι η δοξασία που όταν οι
καλικάντζαροι φεύγουν κατά τον αγιασμό των σπιτιών φωνάζουν σε ρυθμό:
«Φεύγετε να φεύγωμε
τι έρχεται ο τρελόπαπας
με την αγιαστούρα του
και με τη βρεχτούρα του.
Μας άγιασε μας έβρεξε
και μας, μας εκατέκαψε!»
Με την αναχώρηση των καλικάντζαρων, η
στάχτη από το τζάκι μαζεύεται και το τζάκι καθαρίζεται. Η στάχτη πετιέται σε
μέρος που δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για κανένα λόγο (αλυσίβα, λίπασμα
κ.λ.π.)
Πραγματοποιείται καθαρμός των χωριών και των οικιών της υπαίθρου με φωτιές
υπαίθριες. Επίσης καθαρίζονται και τα κόπρια των ζώων από τα κατώγια και
οι άνθρωποι πλένονται, το εικονοστάσι καθαρίζεται, αλλάζει το νερό στο καντήλι
κ.λ.π. γιατί οι καλικάντζαροι πέρα από τα προβλήματα που έχουν προξενήσει στους
νοικοκυραίους έχουν μαγαρίσει και όλους τους χώρους.
Ο καθένας από τους καλικαντζάρους έχει
και κάποιο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό που τον κάνει να ξεχωρίζει . Από αυτό το
χαρακτηριστικό ο λαός μας τους έδωσε και τα ονόματά τους . Είναι ως επί
το πλείστον λέξεις σύνθετες και αστείες .
Αυτοί λοιπόν είναι οι καλικάντζαροι!
ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΚΑΤΑΧΑΝΑΣ – ΠΕΡΙΔΡΟΜΟΣ
Ο Καταχανάς τρώει διαρκώς και τα
πάντα . Ρεύεται και βρομάει απαίσια . Ο Περίδρομος είναι ο άλλος φαταούλας
της παρέας .
ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΜΑΓΑΡΑΣ
Ο Μαγάρας έχει μια κοιλιά σαν τούμπανο
και αφήνει βρομερά αέρια πάνω στα φαγητά των ανθρώπων .
Ο Παγανός Καλικάντζαρος Τρίχας
ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΜΑΛΑΓΑΝΑΣ
Ο Μαλαγάνας θέλει πολύ προσοχή
γιατί ξεγελάει τα παιδιά με γλυκόλογα και έτσι καταφέρνει να τους παίρνει
τα γλυκά .
Μαντρακούκος
ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΜΑΝΤΡΑΚΟΥΚΟΣ
Μαντρακούκος ή Πρώτος ή Κουτσός .Αυτός ο
αρχικαλικάντζαρος την ημέρα κρύβεται στις μάντρες και τη νύχτα βγαίνει
και πειράζει τις γυναίκες που περπατούν στο δρόμο . Είναι κοντόχοντρος ,
τραγοπόδαρος , καραφλός , ασχημομούρης , πιο πολύ απ’ τους άλλους και πολύ
επικίνδυνος .
ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΚΟΨΟΜΕΣΙΤΗΣ
Ο Κοψομεσίτης είναι κουτσός κα καμπούρης
και πιο πολύ απ’ όλους τους άλλους καλικάντζαρους του αρέσουν οι
τηγανίτες με το μέλι .
ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΜΑΛΑΠΕΡΔΑΣ
Του Μαλαπέρδα του αρέσει να κατουράει
και στα φαγητά την ώρα που μαγειρεύονται . Γι’ αυτό όσες νοικοκυρές τον ξέρουν
φροντίζουν να κλείνουν καλά το καπάκι της κατσαρόλας τους.
Ψιλοβελώνης καλικάτζαρος.
ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΚΩΛΟΒΕΛΟΝΗΣ
Ο Κωλοβελόνης είναι μακρύς σαν μακαρόνι
κι έτσι μπορεί εύκολα να περνάει από τις κλειδαρότρυπες κι από τις τρύπες του
κόσκινου . Είναι ιδιαίτερα σβέλτος και γρήγορος στις κινήσεις του . Λένε πως
ίσως ο Κωλοβελόνης να έχει ουρά που καταλήγει σε βέλος
Ο Παγανός Μονόματος Γουρλός
ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΓΟΥΡΛΟΣ
Ο Γουρλός έχει τα μάτια του τεράστια σαν
αυγά και πεταμένα έξω . Φυσικά δεν του ξεφεύγει τίποτα .
ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΠΑΡΩΡΙΤΗΣ
Ο Παρωρίτης έχει μύτη σαν προβοσκίδα και
πολύ μαλακή . Εμφανίζεται λίγη ώρα πριν λαλήσει ο πετεινός , αξημέρωτα , κι
έχει μανία να παίρνει τις φωνές των ανθρώπων .
Τραγοπόδης καλικάτζαρος
ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΚΑΤΣΙΚΟΠΟΔΑΡΟΣ
Κατσικοπόδαρος ή Κατσιποδιάρης ή Μέγας
Καλικάντζαρος .Η μεγαλειότητά του είναι φαλακρός και κασιδιάρης κι έχει ένα
κατσικίσιο ποδάρι . Είναι κακορίζικος , ελεεινός και γρουσούζης. Όπου βάλει το
κατσικίσιο του ποδάρι φέρνει καταστροφή .
ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΠΛΑΝΗΤΑΡΟΣ
Ο Πλανήταρος πλανεύει τους ανθρώπους
γιατί μπορεί να μεταμορφώνεται σε ζώο ή σε κουβάρι .
ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΚΟΥΛΟΧΕΡΗΣ
Ο Κουλοχέρης είναι σαραβαλιασμένος , μ’
ένα χέρι κοντό κι ένα μακρύ , κι όλο μπερδεύεται και πέφτει κάτω.
ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΚΟΨΑΧΕΙΛΗΣ
Του Κοψαχείλη τα δόντια είναι τεράστια
και κρέμονται έξω από τα χείλη του . Του αρέσει να κοροϊδεύει τους παπάδες και
γι αυτό φορά συνήθως ένα ψεύτικο καλυμμαύκι .
ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΒΑΤΡΑΚΟΥΚΟΣ
Ο Βατρακούκος είναι θεόρατος και
ολόιδιος βάτραχος .
Ο Τρικλοπόδης Τρικλοπόδης
ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΤΡΙΚΛΟΠΟΔΗΣ
Ο Τρικλοπόδης έχει χταποδίσιο χέρι που
το χώνει παντού και σκουντουφλάνε πάνω του οι άνθρωποι . Του αρέσει πολύ να
μπερδεύει τις κλωστές από το πλεχτό της γιαγιάς .
ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΠΑΓΑΝΟΣ
Παγανός ή Πρώτος ή Μεγάλος . Η
αφεντιά του είναι κουτσός . Λένε μάλιστα πως τον κούτσανε μια κλωτσιά από το
γαϊδούρι της Μάρως , μιας χωριατοπούλας που την κυνηγούσε κάποτε ο
Παγανός για να την κάνει γυναίκα του , αλλά αυτή κρύφτηκε στα σακιά με το
αλεύρι που είχε φορτωμένα στο γαϊδούρι της και κατάφερε να του ξεφύγει . Ο
Παγανός έτρεξε μανιασμένος κοντά στο γαϊδούρι και την έψαχνε . Το ζωντανό
τότε τρόμαξε τόσο πολύ που άρχισε να κλωτσάει . Μια δυνατή φαίνεται πως έφαγε ο
Παγανός και σακατεύτηκε . Ο Παγανός λατρεύει τη στάχτη και γι’ αυτό τρυπώνει
από τις καμινάδες . Φοβάται όμως πιο πολύ απ’ όλους τους Καλικάντζαρους τη
φωτιά και γι’ αυτό οι νοικοκύρηδες φροντίζουν να μη σβήσει κατά τη διάρκεια του
δωδεκαήμερου . Ρίχνουν μάλιστα και αλάτι που κάνει θόρυβο όταν πέσει στη φωτιά
, για να τον τρομάξουν ακόμα περισσότερο.
Ο Καλησέντης καλισπούδης Φάφουτας
ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΣΤΑΒΟΛΑΙΜΗΣ
Το χαρακτηριστικό του Στραβολαίμη είναι
ότι στριφογυρνάει διαρκώς σα σβούρα το κεφάλι του .
Ludwig Michael von Schwanthaler, Η Εθνική Συνέλευση στην
Επίδαυρο, 1836, τοιχογραφία, Ανατολικός Τοίχος, Αίθουσα Ελευθερίου Βενιζέλου Μέγαρο
της Βουλής των Ελλήνων
1822 – Η Α' Εθνοσυνέλευση Επιδαύρου ψηφίζει
το προσωρινό Σύνταγμα της Ελλάδας.
2002 – Έναρξη χρήσης του Ευρώ σε φυσική
μορφή σε δώδεκα χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
2 Ιανουαρίου:
1688 – Ο αρχιστράτηγος της Γαληνοτάτης Ενετικής
Δημοκρατίας, Φραντσέσκο Μοροζίνι, εγκαταλείπει την Αθήνα στους Τούρκους.
1920 – Το Ανώτατο Συμβούλιο της Συνόδου Ειρήνης
του Παρισιού αποδέχεται το Σύμφωνο Βενιζέλου - Τιττόνι, σύμφωνα με το
οποίο η Βόρεια Ήπειρος παραχωρείται στην Ελλάδα.
3 Ιανουαρίου:
1911 – Πεθαίνει ο Έλληνας λογοτέχνης Αλέξανδρος
Παπαδιαμάντης.
6 Ιανουαρίου:
1449 – O Κωνσταντίνος ΙΑ' Παλαιολόγος στέφεται
στον Μυστρά αυτοκράτορας της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.
Ludwig Michael von Schwanthaler, Η ίδρυση του Πανελληνίου
από τον Ιωάννη Καποδίστρια, τοιχογραφία Βουλή των Ελλήνων
1828 – Φτάνει στο Ναύπλιο ο κυβερνήτης της
Ελλάδας Ιωάννης Καποδίστριας.
7 Ιανουαρίου:
1977 – Οι ελληνικές λιμενικές αρχές εντοπίζουν
και κατάσχουν έντεκα τόνους χασίς επί του υπό Κυπριακή
σημαία Μ/S Γκλόρια στον Ισθμό της Κορίνθου. Η υπόθεση αυτή
πολύ γρήγορα ενέπνευσε το λαϊκό τραγούδι Το βαπόρι απ΄ τη Περσία.
11 Ιανουαρίου:
1828 – Ο Ιωάννης Καποδίστριας μεταφέρει
την πρωτεύουσα της Ελλάδας στην Αίγινα.
1946 – Ιδρύεται η UNICEF.
13 Ιανουαρίου:
Σημαία κυανή με λευκό σταυρό, από τις πρώτες της
Επανάστασης Διαστ.: 1.20 μ. x 1.40 μ. Εθνικό Ιστορικό Μουσείο
1822 – Η Α' Εθνοσυνέλευση Επιδαύρου καθιερώνει
τη γαλανόλευκη ως επίσημο σύμβολο του Προσωρινού Πολιτεύματος
της Ελλάδος.
17 Ιανουαρίου:
1991 – Αρχίζει ο Πόλεμος του Κόλπου, με
αεροπορικές επιδρομές συμμαχικών και αμερικανικών αεροπλάνων κατά
του Ιράκ.
18 Ιανουαρίου:
532 — Καταστέλλεται η Στάση του Νίκα.
1823 — Το Ναύπλιο ορίζεται έδρα της ελληνικής κυβέρνησης.
1923 — Η Ελλάδα γίνεται η τελευταία χώρα που
υιοθετεί το Γρηγοριανό ημερολόγιο. Τίθεται σε ισχύ την 16η Φεβρουαρίου, η
οποία γίνεται η 1η Μαρτίου με το νέο ημερολόγιο.
1996 — Ο Κώστας Σημίτης εκλέγεται πρωθυπουργός,
με 86 έναντι 75 ψήφους του Άκη Τσοχατζόπουλου, στο δεύτερο γύρο της
ψηφοφορίας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ.
21 Ιανουαρίου:
Χάρτης του Βασιλείου της Ελλάδας, 1834 Μόναχο, Κρατική
Βιβλιοθήκη της Βαυαρίας
1830 — Υπογράφεται στο Λονδίνο, μεταξύ Ηνωμένου
Βασιλείου, Γαλλίας και Ρωσίας, πρωτόκολλο με το οποίο
η Ελλάδα ανακηρύσσεται ανεξάρτητο κράτος.
1878 — Ο ελληνικός στρατός εισβάλλει
στην Θεσσαλία.
1924 — Φεύγει από τη ζωή ο ηγέτης της Σοβιετικής
Ένωσης, Βλαντιμίρ Λένιν.
25 Ιανουαρίου:
G.
Kraus, Οι αντιπρόσωποι της Ελλάδας υποδέχονται τον Όθωνα στο Ναύπλιο,
επιχρωματισμένη λιθογραφία, 1834 Συλλογή Έργων Τέχνης της Βουλής των Ελλήνων
1833 - Άφιξη του βασιλιά Όθωνα στο Ναύπλιο.
28 Ιανουαρίου:
2008 - Εκοιμήθη ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών
Χριστόδουλος
30 Ιανουαρίου:
1933 - Ο Αδόλφος Χίτλερ διορίζεται
καγκελάριος της Γερμανίας.
