Θάρσει, τέκνον, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου.

Κυριακή 1 Αυγούστου 2021

Πρόοδος τοῦ τιμίου καὶ ζωοποιοῦ Σταυροῦ

Σῶσον Κύριε τὸν λαόν σου, καὶ εὐλόγησον τὴν κληρονομίαν σου, νίκας τοῖς βασιλεῦσι κατὰ βαρβάρων δωρούμενος, καὶ τὸ σὸν φυλάττων, διὰ τοῦ Σταυροῦ σου πολίτευμα.

Κυριακῇ  ΣΤ΄ Ματθαῖου

Ἐκ τοῦ κατά Ματθαῖον   Κεφ.  9: 1-8      

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ,

ἐμβὰς ὁ ᾿Ιησοῦς εἰς τὸ πλοῖον, διεπέρασε, καὶ ἦλθεν εἰς τὴν ἰδίαν πόλιν.

Καὶ ἰδοὺ προσέφερον αὐτῷ παραλυτικὸν ἐπὶ κλίνης βεβλημένον·

καὶ ἰδὼν ὁ ᾿Ιησοῦς τὴν πίστιν αὐτῶν, εἶπε τῷ παραλυτικῷ·

Θάρσει, τέκνον, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου.

Καὶ ἰδού τινες τῶν Γραμματέων εἶπον ἐν ἑαυτοῖς·

Οὗτος βλασφημεῖ.

Καὶ ἰδὼν ὁ ᾿Ιησοῦς τὰς ἐνθυμήσεις αὐτῶν, εἶπεν·

῞Ινα τί ὑμεῖς ἐνθυμεῖσθε πονηρὰ ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν;

Τί γάρ ἐστιν εὐκοπώτερον, εἰπεῖν·

Ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι·

ἢ εἰπεῖν·

Ἔγειρε καὶ περιπάτει;

῞Ινα δὲ εἰδῆτε, ὅτι ἐξουσίαν ἔχει ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπὶ τῆς γῆς ἀφιέναι ἁμαρτίας·

(τότε λέγει τῷ παραλυτικῷ)·

Ἐγερθεὶς ἆρόν σου τὴν κλίνην, καὶ ὕπαγε εἰς τὸν οἶκόν σου.

 Καὶ ἐγερθεὶς, ἀπῆλθεν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ. 

Ἰδόντες δὲ οἱ ὄχλοι ἐθαύμασαν, καὶ ἐδόξασαν τὸν Θεὸν, τὸν δόντα ἐξουσίαν τοιαύτην τοῖς ἀνθρώποις.

 

Τὸ Εὐαγγέλιον christopherklitou.com

Auvray Felix, O Χριστός θεραπεύει τους αρρώστους, 19ος αι. Γαλλία

Κυριακή ΣΤ΄ Ματθαίου

«Θάρσει τέκνον αφέωνταίσοι αι αμαρτίαι σου»

Μετά τη θεραπεία, των δύο δαιμονισμένων, της περασμένης Κυριακής, στη χώρα των Γεργεσηνών, ο Κύριος με πλοιάριο μαζί με τους μαθητές Του επέστρεψε εις την Καπερναούμ, «εις την ιδίαν πόλιν» όπως την χαρακτηρίζει ο Ευαγγελιστής Ματθαίος. Όταν έφθασε εκεί, έφεραν μπροστά Του έναν παράλυτο σε φορείο, έναν ζωντανό νεκρό! Μία αξιοδάκρυτη ύπαρξη! Με τα βογγητά του και τη θλιμμένη όψη του ήταν μία τραγική αντίθεση, μία πένθιμη και μελαγχολική παραφωνία στην ατμόσφαιρα του ενθουσιασμού και της χαράς του πλήθους, που υποδέχοταν τον Κύριο. Εναγωνίως, αλλά και με προσδοκία και ελπίδα, κοιτάζει ο παράλυτος τον Ιατρό των ψυχών και των σωμάτων και περιμένει να ακούσει τον θεραπευτικό Του λόγο. Και αντ’ αυτού ακούει: «Θάρσει τέκνον αφεώνταί σοι αι αμαρτίαι σου». Ο Κύριος, αδελφοί μου, ως καρδιογνώστης που είναι, δε βλέπει μόνον τον πόνον του ασθενούς. Βλέπει και την αιτία της ασθενείας του, που ήταν η αμαρτία. Και θέλει πρώτα – πρώτα να θεραπεύσει την ψυχή του παραλύτου. Και τούτο γιατί, ο Κύριος θεωρεί πρώτιστη ανάγκη για τον παράλυτο, αλλά και για κάθε άνθρωπο, την υγεία της ψυχής και τη σωτηρία της. Η δε απαλλαγή της από την ενοχή της αμαρτίας είναι ο,τι απαραίτητο για τη σωτηρία την αιώνια. Γι’ αυτή τη λύτρωση των ψυχών από το κράτος και τις συνέπειες της αμαρτίας ήλθε στον κόσμο ο Υιός του Θεού. Και οφείλει κάθε Χριστιανός να συνειδητοποιήσει το «τι ωφελήσει άνθρωπον, εάν κερδίση τον κόσμον όλον και ζημιωθή την ψυχήν αυτού;». Ο παράλυτος δεν ανησυχεί. Επαναπαύεται στην ευσπλαχνία και τη δύναμη του Κυρίου. Δέχεται ευγνώμονα το θείο δώρο της αφέσεως των αμαρτιών και περιμένει να ολοκληρώσει ο Χριστός την δωρεά Του. Και την ολοκλήρωσε. Πρόσθεσε το θαυματουργό λόγο: «εγερθείς άρόν σου την κλίνην και ύπαγε εις τον οίκον σου». Το πλήθος των ανθρώπων που παρίστατο εκεί, θαυμάζει και δοξάζει τον Θεό τον «δόντα τοιαύτην εξουσίαν τοις ανθρώποις». Μα τον ενθουσιασμό αυτό δεν τον συμμερίζονται καθόλου οι πικροί και φθονεροί Γραμματείς που βρίσκονται εκεί. Καθισμένοι εκεί μπροστά στη μεγάλη σύναξη που έγινε το θαύμα, χαϊδεύουν με περίσσεια φιλαρέσκεια τα γένια τους και κάτω από τις κατεβασμένες μανδήλες των κεφαλιών τους γνέφουν ο ένας στον άλλον πονηρά: «Αυτός βλασφημεί, για να λέγει ότι μπορεί να συγχωρεί αμαρτίες». Τότε ο Χριστός, που ξεύρει και βλέπει και τον κρυφότερο λογισμό του καθενός μας, τους λέγει: «Γιατί σκέπτεσθε πονηρά για μένα; Γιατί απιστείτε τη θεότητά μου; Τι είναι ευκολότερο να πω: σου συγχωρούνται οι αμαρτίες, ή σήκω και περπάτα; Αλλά για να μάθετε ότι δεν είμαι μόνον άνθρωπος, αλλά και Θεός και έχω εξουσία να συγχωρώ, τώρα θα θεραπεύσω τον παράλυτο και από τη σωματική του ασθένεια». Στρέφεται προς τον παράλυτο και με τη θεϊκή του αυθεντία φωνάζει: «Σήκω πάνω, πάρε το κρεββάτι σου και πήγαινε σπίτι σου». Και ευθύς ο λόγος έγινε πραγματικότητα. Συχνά, νομίζουμε εμείς οι άνθρωποι, ότι η μεγαλύτερη συμφορά στον κόσμο είναι οι ασθένειες, οι στερήσεις, οι φτώχειες, οι θεομηνίες ή και οι θάνατοι. Μα ο Χριστός με τη σημερινή αντιμετώπιση προς τον παράλυτο μας λέγει: Όχι. Η μεγαλύτερη συμφορά στον κόσμο, που συνήθως φέρνει και όλες τις άλλες συμφορές και προκαλεί τα μάτια των ανθρώπων να χύνουν ποτάμια δάκρυα, πηγάζει από την ίδια φαρμακωμένη πηγή, την αμαρτία. Το μέγα κακό, το καθαυτό κακό, η ρίζα, η βαθύτερη αιτία, από την οποία φυτρώνουν όλα τα άλλα κακά, είναι μία. Η αμαρτία και προπάντων η αμετανοησία. Ο αείμνηστος π. Εφραίμ ο Κατουνακιώτης έλεγε: «Δε σε κατηγορώ γιατί αμαρτάνεις. Σε κατηγορώ γιατί δε μετανοείς και δεν εξομολογείσαι». Μετάνοια λοιπόν, μετάνοια. Είναι το μόνο αντίδοτο για το δηλητήριο της αμαρτίας. Είναι η μόνη που θα φέρει την ευσπλαχνία του Θεού. Τότε μόνον θα σταματήσουν τα κύματα και οι βοριάδες, που μας δέρνουν στη ζωή μας, τότε μόνον θα γιατρευτούν οι πολλές πληγές μας και θα στερεωθούν τα θεμέλια της ζωής μας, όταν ειλικρινά μετανοημένοι βαδίζουμε με σταθερό το βήμα στο φωτεινό δρόμο που χάραξε Εκείνος. Αμήν.

Πηγή:  poimin.gr

Μήν Αὔγουστος. Τῇ πρώτῃ τοῦ αὐτοῦ μηνός…

Ἡ πρόοδος τοῦ τιμίου καί ζωοποιοῦ Σταυροῦ

Τῶν ἁγίων ἑπτά Μακκαβαίων, τῆς μητρός αὐτῶν Σολομονῆς καί τοῦ διδασκάλου αὐτῶν Ἐλεαζάρου

Ἀπό ἀπόψε μπαίνουμε στήν περίοδο τοῦ Δεκαπενταυγούστου καί κάνουμε ἀγρυπνία μέ τήν εἴσοδό μας στήν περίοδο αὐτή. Ἡ Ἐκκλησία μᾶς προετοιμάζει γιά νά ἑορτάσουμε καί τή δεσποτική ἑορτή τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος, ἀλλά καί τήν ἑορτή τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, μέ ὅλους τούς τρόπους, μέ ὅλα, ἄν θέλετε, τά μέσα· ἰδιαίτερα ὅμως, ὅπως σέ κάθε μεγάλη καί γιά κάθε μεγάλη ἑορτή, μᾶς προετοιμάζει καί μέ νηστεία, ἡ ὁποία ἀρχίζει ἀπό αὔριο τό πρωί, πρώτη Αὐγούστου, καί διαρκεῖ μέχρι καί τήν παραμονή τῆς ἑορτῆς τῆς Παναγίας. Ἕνα μέρος, ἄς ποῦμε ἔτσι, αὐτῆς τῆς νηστείας, εἶναι προετοιμασία γιά τήν ἑορτή τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος καί τό ἄλλο μέρος, ὡς συνέχεια, εἶναι προετοιμασία γιά τήν ἑορτή τῆς Παναγίας.

Κατά τήν 31η Ἰουλίου ἦτο συνήθεια νά ἐκβαίνῃ ἀπό τό παλάτιον τοῦ βασιλέως (βασιλικόν θησαυροφυλάκιον) τό τίμιον ξύλον τοῦ Σταυροῦ καί νά φέρεται εἰς τήν μεγάλην Ἐκκλησίαν (Ἁγίαν Σοφίαν), καί ἀπετίθουν αὐτόν εἰς τήν ἁγίαν Τράπεζαν. Ἀπό τό ἅγιον Βῆμα τήν ἑπομένην, 1η Αὐγούστου, ἐξήρχετο ὁ Σταυρός καί περιήρχετο εἰς ὅλην τήν Κωνσταντινούπολιν, καί προετίθουν αὐτόν τῷ λαῷ εἰς προσκύνησιν, ἕως εἰς τήν δεκάτην τετάρτην τοῦ Αὐγούστου, καί τότε ἐπέστρεφε πάλιν εἰς τό παλάτιον…

Αὕτη δέ ἡ ἐξέλευσις καί περίοδος τῶν τιμίων ξύλων τοῦ Σταυροῦ ἐγίνετο, διατί εἰς τάς ἐρχομένας δεκαπέντε μέρας τοῦ Αὐγούστου ἀκολουθοῦσιν ἀσθένειες εἰς τούς ἀνθρώπους, περισσότεραι ἀπό τάς ἡμέρας τῶν ἄλλων μηνῶν.

Ὅθεν ὁ Τίμιος Σταυρός τοῦ Κυρίου περιφερόμενος εἰς τήν πόλιν ἡγίαζε τόν ἀέρα μέ τήν παρουσία του καί τά ὀσπίτια καί τά σοκάκια καί τάς πλατείας στράτας καί ἐπροξένει ὑγείαν εἰς ὅλους ἐκείνους ἀπό τούς ὁποίους ἤθελε περάσει καί εἰς ὅσους ἤθελε προσεγγίσει.

Ἀγρυπνία 31-7/1-8-1996

Διαβάστε ολόκληρο το κήρυγμα από το  agia-triada-panorama.gr

Eικόνες από 

Ή Παγκόσμια Πρόοδος τού Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού   facebook.com

Το θαύµα της θεραπείας του παράλυτου στην Καπερναούµ     ppspa.weebly.com/pdf

Κυριακή 25 Ιουλίου 2021

ὑπήντησαν αὐτῷ δύο δαιμονιζόμενοι

Ἡ Κοίμησις τῆς Ἁγίας Ἄννης, Μητρὸς τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου.

Κυριακῇ  E' Ματθαῖου

Ἐκ τοῦ κατά Ματθαῖον  Κεφ.  8: 28-34, 9: 1

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, 

ἐλθόντι τῷ ᾿Ιησοῦ εἰς τὴν χώραν τῶν Γεργεσηνῶν ὑπήντησαν αὐτῷ δύο δαιμονιζόμενοι,

ἐκ τῶν μνημείων ἐξερχόμενοι, χαλεποὶ λίαν, ὥστε μὴ ἰσχύειν τινὰ παρελθεῖν διὰ τῆς ὁδοῦ ἐκείνης.

Καὶ ἰδοὺ ἔκραξαν, λέγοντες·

Τί ἡμῖν καὶ σοί, ᾿Ιησοῦ Υἱὲ τοῦ Θεοῦ;

ἦλθες ὧδε πρὸ καιροῦ βασανίσαι ἡμᾶς;

Ἦν δὲ μακρὰν ἀπ᾿ αὐτῶν ἀγέλη χοίρων πολλῶν βοσκομένη. 

Οἱ δὲ δαίμονες παρεκάλουν αὐτὸν λέγοντες·

Εἰ ἐκβάλλεις ἡμᾶς, ἐπίτρεψον ἡμῖν ἀπελθεῖν εἰς τὴν ἀγέλην τῶν χοίρων.

Καὶ εἶπεν αὐτοῖς·

Ὑπάγετε.

Οἱ δὲ ἐξελθόντες, ἀπῆλθον εἰς τὴν ἀγέλην τῶν χοίρων.

Καὶ ἰδοὺ, ὥρμησε πᾶσα ἡ ἀγέλη τῶν χοίρων κατὰ τοῦ κρημνοῦ εἰς τὴν θάλασσαν, καὶ ἀπέθανον ἐν τοῖς ὕδασιν.

Οἱ δὲ βόσκοντες ἔφυγον· καὶ ἀπελθόντες εἰς τὴν πόλιν, ἀπήγγειλαν πάντα καὶ τὰ τῶν δαιμονιζομένων.

Καὶ ἰδοὺ πᾶσα ἡ πόλις ἐξῆλθεν εἰς συνάντησιν τῷ ᾿Ιησοῦ· 

καὶ ἰδόντες αὐτὸν, παρεκάλεσαν ὅπως μεταβῇ ἀπὸ τῶν ὁρίων αὐτῶν.  

Καὶ ἐμβὰς εἰς πλοῖον, διεπέρασε, καὶ ἦλθεν εἰς τὴν ἰδίαν πόλιν.

 

Τὸ Εὐαγγέλιον  christopherklitou.com

Κοίμηση της Αγίας Άννας Μητέρας της Υπεραγίας Θεοτόκου

Η Αγία Άννα, η μητέρα της Υπεραγίας Θεοτόκου, καταγόταν από τη φυλή του Λευί. Ο πατέρας της, που ήταν ιερέας, ονομαζόταν Ματθάν και ιεράτευε την εποχή της βασιλείας της Κλεοπάτρας. Τη δε μητέρα της, την έλεγαν Μαρία.

Η Άννα είχε και δύο αδελφές, την ομώνυμη με τη μητέρα της Μαρία και τη Σοβήν. Και η μεν Μαρία, που παντρεύτηκε στην Bηθλεέμ, είχε κόρη τη Σαλώμη την μαία, η δε Σοβή, που παντρεύτηκε και αυτή στην Bηθλεέμ, την Ελισάβετ. Τέλος, η Αγία Άννα που παντρεύτηκε στην Γαλιλαία τον Ιωακείμ, γέννησε την Παρθένο Μαρία.

Η Αγία Άννα αξιώθηκε να έχει τη μεγάλη τιμή και ευτυχία να αποκτήσει μοναδική κόρη, τη μητέρα του Σωτήρα του κόσμου. Αφού η Αγία Άννα απογαλάκτισε τη Θεοτόκο και την αφιέρωσε στο Θεό, αυτή πέρασε την υπόλοιπη ζωή της με νηστείες, προσευχές και ελεημοσύνες προς τους φτωχούς. Τέλος, ειρηνικά παρέδωσε στο Θεό τη δίκαια ψυχή της, κληρονομώντας τα αιώνια αγαθά. Διότι ο ίδιος ο Κύριος διαβεβαίωσε ότι «οἱ δίκαιοι εἰς ζωὴν αἰώνιο ἀπελεύσονται» (Ματθαίου, κε' 46). Οι δίκαιοι, δηλαδή, θα μεταβούν για να απολαύσουν ζωή αιώνια.

Περικαλλή ναό προς τιμήν της αγίας Άννας έκτισε στην Κωνσταντινούπολη περί το 550 μ.Χ. ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός. Λείψανο της Αγίας υπάρχει στην αγιορείτικη σκήτη της Αγίας Άννας

Από  saint.gr

Εικόνα από Εἰκονολογικὸν Συναξάριον  imoph.org

Διαβάστε ακόμα

ΤΑ ΠΟΝΗΡΑ ΠΝΕΥΜΑΤΑ (pdf) από alopsis.gr  

῾Υμεῖς ἐστε τό φῶς τοῦ κόσμου

Κυριακή 18 Ιουλίου 2021 

Τῶν ἁγίων Πατέρων τῶν ἐν τῆς Δ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου

Ἐκ τοῦ κατά Ματθαῖον  Κεφ. 5: 14-19

Εἶπεν ὁ Κύριος τοῖς ἑαυτοῦ Μαθηταῖς·

῾Υμεῖς ἐστε τὸ φῶς τοῦ κόσμου·

οὐ δύναται πόλις κρυβῆναι ἐπάνω ὄρους κειμένη·

οὐδὲ καίουσι λύχνον καὶ τιθέασιν αὐτὸν ὑπὸ τὸν μόδιον, ἀλλ᾿ ἐπὶ τὴν λυχνίαν,

καὶ λάμπει πᾶσι τοῖς ἐν τῇ οἰκίᾳ.

Οὕτω λαμψάτω τὸ φῶς ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων,

 ὅπως ἴδωσιν ὑμῶν τὰ καλὰ ἔργα καὶ δοξάσωσι τὸν Πατέρα ὑμῶν τὸν ἐν τοῖς οὐρανοῖς.

Μὴ νομίσητε ὅτι ἦλθον καταλῦσαι τὸν νόμον, ἢ τοὺς προφήτας·

οὐκ ἦλθον καταλῦσαι, ἀλλὰ πληρῶσαι.

Ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν·

Ἕως ἂν παρέλθῃ ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ,

ἰῶτα ἓν, ἢ μία κεραία οὐ μὴ παρέλθῃ ἀπὸ τοῦ νόμου,

ἕως ἂν πάντα γένηται.

Ὅς ἐὰν οὖν λύσῃ μίαν τῶν ἐντολῶν τούτων τῶν ἐλαχίστων, καὶ διδάξῃ οὕτω τοὺς ἀνθρώπους,

ἐλάχιστος κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν·

ὃς δ᾿ ἂν ποιήσῃ καὶ διδάξῃ,

οὗτος μέγας κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν.

 

Τὸ Εὐαγγέλιον  christopherklitou.com

Μνήμη της Δ' Οικουμενικής Συνόδου

Την Κυριακή μεταξύ της 13ης έως 19ης Ιουλίου εορτάζεται η μνήμη της Δ' Οικουμενικής Συνόδου που έγινε στη Χαλκηδόνα κατά των Μονοφυσιτών το έτος 451 μ.Χ.
Άλλες πηγές αναφέρουν, ότι η μνήμη είναι βασικώς των Αγίων Πατέρων της Δ' Οικουμενικής Συνόδου και σε κάποια φάση γιορτάστηκαν και των άλλων Συνόδων, δηλαδή των:
α) των 318 της Α' Συνόδου, που έγινε στη Νίκαια κατά των Αρειανών το έτος 325 μ.Χ.
β) των 150 της Β' Συνόδου, που έγινε στην Κωνσταντινούπολη κατά των Πνευματομάχων το έτος 381 μ.Χ.,
γ) των 200 της Γ' Συνόδου, που έγινε στην Έφεσο κατά του Νεστορίου το έτος 431 μ.Χ.,
δ) των 630 της Δ' Συνόδου, που έγινε στη Χαλκηδόνα κατά των Μονοφυσιτών το έτος 451 μ.Χ.,
ε) των 165 της Ε' Συνόδου κατά του Ωριγένη και των οπαδών του, το έτος 553 μ.Χ.,
στ) των 170 της ΣΤ' Συνόδου, που έγινε στην Κωνσταντινούπολη κατά των Μονοθελητών το έτος 680 μ.Χ. και
ζ) των 367 της Ζ' Συνόδου, που έγινε στη Νίκαια κατά των εικονομάχων το έτος 781 μ.Χ.

Πηγή:  saint.gr 

Δ' ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟΣ

Η Δ΄ Οικουμενική Σύνοδος συγκλήθηκε από τον Αυτοκράτορα Μαρκιανό και τη σύζυγό του, Αυγούστα Πουλχερία το 451 στη Χαλκηδόνα. Αποτελούνταν από 650 επισκόπους και καταπολέμησε τη διδασκαλία του Μονοφυσιτισμού, η οποία, με πρωτεργάτη τον αρχιμανδρίτη Ευτυχή, δίδασκε ότι η θεία φύση του Χριστού απορρόφησε πλήρως την ανθρώπινη.

Η Δ΄ Οικουμενική Σύνοδος μετά από μια ταραχώδη περίοδο ήρθε ως το αναγκαίο επιστέγασμα της διασφάλισης της καθολικής πλειοψηφίας του σώματος των μελών της εκκλησίας ως προς την απόρριψη κάθε μονοφυσιτικής ή ακραίας δυοφυσιτικής ορολογίας, την επικύρωση στην πίστη του συμβόλου της Πίστεως τόσο της Νίκαιας, όσο και της Νίκαιας-Κωνσταντινούπολης, τη θέσπιση του διοικητικού καταστατικού κανόνα της ορθοδόξου εκκλησίας σύμφωνα με το λεγόμενο μητροπολιτικό σύστημα και την οριστική επίλυση του χριστολογικού ζητήματος, το οποίο για περισσότερο από 80 έτη βρέθηκε στο προσκήνιο της θεολογικής διαμάχης στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.

Μεγάλο μέρος των επισκόπων της Εκκλησίας της Ελλάδας συμμετείχαν στις εργασίες της. Ο Θεσσαλονίκης Αναστάσιος αντιπροσωπεύθηκε και πάλι από τον Κβιντίλλιο Ηράκλειας. Παρέστησαν από τη Μακεδονία ο Φίλιππων Σώζων με τους Δοβήρου Ευσέβιο, Σερρών Μαξιμιανό, Νικόλαο Στοβών, Δαρδάνιο Βαργάλων και Ιωάννη Παρθικουπόλεως, οι οποίοι υπέγραψαν δια του πρεσβυτέρου Κυριακού. Ο μητροπολίτης Λαρίσης Ανδρέας παρέστη συνοδευόμενος από τους επισκόπους Κωνσταντίνο Δημητριάδος και Πέτρο Εχίνου. Αυτοπροσώπως παρέστη από την Αχαΐα ο Πέτρος Κορίνθου με τους επισκόπους Δομνίνο Πλαταιών, Αθανάσιο Οπούντος, Ειρηναίο Ναυπάκτου, Ωφέλιμο Τεγέας, Ονήσιμο Αργους, Θεόφιλο Ωρεού (Ιστιαίας), Νικία Μεγάρων, Ιωάννη Μεσσήνης και Ιωάννη Πατρών. Από την Κρήτη συμμετείχαν ο Μαρτύριος Γορτύνης με τους επισκόπους Γεννάδιο Κνωσού, Ευσέβιο Απολλωνίας, Δημήτριο Λάμπης, Κύριλλο Σουβρίτου, Ευφράτα Ελευθέρνας και Παύλο Καντανίας. Από την Παλαιά Ήπειρο ο Νικοπόλεως Αττικός συνοδευόταν από τους επισκόπους Μάρκο Ευροίας, Φιλόθεο Δωδώνης, Ιωάννη Φωτικής, Κλαύδιο Αγχησμού, Περεγρίνο Φοινίκης και Σωτήριχο Κερκύρας. Από τη Νέα Ήπειρο έλαβαν μέρος Λουκάς Δυρραχίου με τον Αντώνιο Λυχνιδού, από τη Δακία ο Εύανδρος Διοκλείας, από δε τα νησιά οι επίσκοποι Δήλου Σαβίνος, Τενέδου Φλωρέντιος, Κω Ιουλιανός, Ρόδου Ιωάννης, Χίου Τρύφων και Θάσου Ονοράτος.

Από την ανωτέρω αναγραφή των επισκόπων, οι οποίοι μετείχαν στην Δ΄ Οικουμενική σύνοδο, υποδηλώνεται πόσο ευρέως είχε ήδη εξαπλωθεί ο Χριστιανισμός στην Ελλάδα, αλλά δυστυχώς στερούμεθα ειδήσεων περί της εσωτερικής αναπτύξεως της Εκκλησίας της. Είναι μόνο γνωστό ότι υπήρχε κάποια πνευματική κίνηση, διότι περί τα μέσα του Ε΄ αιώνα ήκμασε ο επίσκοπος Φωτικής Διάδοχος, ο οποίος έγραψε εκατό κεφάλαια ασκητικά και ετιμήθη ως άγιος. Το εν λόγω σύγγραμμα του Διαδόχου απέβλεπε στη μοναχική τελείωση.

Η Δ΄ Οικουμενική σύνοδος καταδίκασε οριστικά τον Μονοφυσιτισμό, ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΟΝΤΑΣ ΟΤΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΕΛΕΙΟΣ ΘΕΟΣ ΚΑΙ ΤΕΛΕΙΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ. Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΤΑ ΜΕΝ ΤΗΝ ΘΕΪΚΗ ΤΟΥ ΦΥΣΙΝ ΕΓΕΝΝΗΘΗ ΕΚ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΚΑΤΑ ΔΕ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΝ ΕΓΕΝΝΗΘΗ ΕΚ ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΤΗΣ ΠΑΡΘΕΝΟΥ ΤΗΣ Θ Ε Ο Τ Ο Κ Ο Υ. <<εν δύο φύσεσιν ασυγχύτως, ατρέπτως, αδιαιρέτως, αχωρίστως γνωριζόμενον>>.

Φυσικά η Δ ΄ Οικουμ. Σύνοδος, δεν έφερε κάτι το καινούργιο που δεν υπήρχε μέχρι τότε στο χώρο της Εκκλησίας μας. Αυτό που ήδη υφίστατο και το βίωνε το σώμα των πιστών, οι Πατέρες το διευκρίνισαν το οριοθέτησαν, και έτσι βοηθήθηκαν και βοηθούμαστε οι πιστοί στο να γνωρίζουμε ποια ακριβώς είναι η πίστη μας. Ποιοι οι όροι αυτής της πίστεως με τις τόσες υπαρξιακές προεκτάσεις στη ζωή μας.

Κατά την ανωτέρω Σύνοδον οι Όρθόδοξοι Πατέρες συνέταξαν Τόμον, ο οποίος περιείχε την πίστιν την αληθή, την οποίαν πάντοτε επίστευε και εκήρυττεν η Έκκλησία τσυ Χριστού. Επίσης οι αιρετικοί Μονοφυσίται συνέταξαν ίδιον τόμον, που περιείχε τας πλάνας των. Τότε ομοφώνως ορθόδοξοι και αιρετικοί απεφάσισαν να τεθούν και τα δύο κείμενα επί του στήθους της Αγίας Ευφημίας και ανοίξαντες την λειψανοθήκην έπραξαν ούτως και εσφράγισαν πάλιν ταύτην. Ότε δε μετά οκτώ ημέρας ήνοιξαν την θήκην, εύρον τον Τόμον των Ορθοδόξωv εις τας χείρας αυτής και των αιρετικών Μονοφυσιτών το κείμενον εις τους πόδας αυτής.
Έτσι η Μεγαλομάρτυς Ευφημία με το έξαίσιον αυτό θαύμα επεκύρωσε και υπέγραψε τον ορθόδοξον Τόμον και διεσάλπισε το Χριστολογικόν δόγμα περί των δύο φύσεων του Χριστού μας εις τα πέρατα της οικουμένης και απέδειξε την διδασκαλίαν του Ευτυχούς και των οπαδών του Μονοφυσιτών ως σατανικήν πλάνην.

ΕΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ Η ΣΥΝΟΔΟΣ ΑΝΥΨΩΣΕΝ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ ΤΩΝ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ ΕΙΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ ΚΑΙ ΑΠΕΝΕΙΜΕΝ ΕΙΣ ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ ΙΣΑ ΠΡΕΣΒΕΙΑ ΤΙΜΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΝΟΜΙΑ ΜΕ ΤΑ ΤΟΥ ΡΩΜΗΣ. ΤΕΛΟΣ ΕΞΕΔΩΣΕΝ ΤΡΙΑΝΤΑ ΙΕΡΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ
Δυστυχώς όμως η αίρεση αυτή συμπαρέσυρε τους ιθαγενείς πληθυσμούς της Αιγύπτου και της Συρίας και προκάλεσε πολύ μεγάλη ανωμαλία τότε στο κράτος και στην εκκλησία, (δημιουργώντας νέες εκκλησίες όπως την Αρμενική, την Ιακωβιτική στη Συρία, τη Κοπτική στην Αίγυπτο).

Πηγή:  monipetraki.gr  

Διαβάστε ακόμα:

Δ΄ Οικουμενική Σύνοδος ή Σύνοδος της Χαλκηδόνας  el.orthodoxwiki.org

Άγιοι Μαρκιανός και Πουλχερία οι βασιλείς   saint.gr

Δ΄ Οικουμενική Σύνοδος (κανόνες)  el.orthodoxwiki.org

Κανόνες τῆς ἐν Χαλκηδόνι Ἁγίας καὶ Οἰκουμενικῆς Δ´ Συνόδου  Συνεκλήθη ὑπὸ τοῦ Αὐτοκράτορος τῶν Ῥωμαίων Μαρκιανοῦ ἐν Χαλκηδόνι (451 μ.Χ.)   users.uoa.gr

Η διδασκαλία της εν Χαλκηδόνι Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου και ο αντιχαλκηδονισμός, αρχαίος και σύγχρονος  Αθανασίου, Αντωνάκης (2005, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΕΚΠΑ)),   thesis.ekt.gr

Η Δ΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟΣ (451) Το οικοδόμημα της Χριστολογίας,  υπό Στυλιανού Γ. Παπαδόπουλου, Ομότιμου Καθηγητού του Τμήματος Θεολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών   ecclesia.gr