Κυριακή του Παραλύτου

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΕΤΑΡΤΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ

Κυριακή του Παραλύτου – Ι.Ν. Ζωοδόχου Πηγής Λαρίσης

Ἐκ τοῦ κατά Ἰωάννην. Κεφ. 5:1-15

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ,  ἀνέβη ὁ ᾿Ιησοῦς εἰς ῾Ιεροσόλυμα. Ἔστι δὲ ἐν τοῖς ῾Ιεροσολύμοις ἐπὶ τῇ προβατικῇ κολυμβήθρα, ἡ ἐπιλεγομένη ῾Εβραῑστὶ Βηθεσδά, πέντε στοὰς ἔχουσα. Ἐν ταύταις κατέκειτο πλῆθος πολὺ τῶν ἀσθενούντων, τυφλῶν, χωλῶν, ξηρῶν, ἐκδεχομένων τὴν τοῦ ὕδατος κίνησιν. Ἄγγελος γὰρ κατὰ καιρὸν κατέβαινεν ἐν τῇ κολυμβήθρᾳ, καὶ ἐταράσσετο τὸ ὕδωρ· ὁ οὖν πρῶτος ἐμβὰς μετὰ τὴν ταραχὴν τοῦ ὕδατος ὑγιὴς ἐγίνετο ᾧ δήποτε κατείχετο νοσήματι. Ἦν δέ τις ἄνθρωπος ἐκεῖ τριάκοντα καὶ ὀκτὼ ἔτη ἔχων ἐν τῇ ἀσθενείᾳ. Τοῦτον ἰδὼν ὁ ᾿Ιησοῦς κατακείμενον, καὶ γνοὺς ὅτι πολὺν ἤδη χρόνον ἔχει, λέγει αὐτῷ· θέλεις ὑγιὴς γενέσθαι; Ἀπεκρίθη αὐτῷ ὁ ἀσθενῶν· Κύριε, ἄνθρωπον οὐκ ἔχω, ἵνα ὅταν ταραχθῇ τὸ ὕδωρ, βάλῃ με εἰς τὴν κολυμβήθραν· ἐν ᾧ δὲ ἔρχομαι ἐγώ, ἄλλος πρὸ ἐμοῦ καταβαίνει. Λέγει αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς· Ἔγειρε, ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ περιπάτει. Καὶ εὐθέως ἐγένετο ὑγιὴς ὁ ἄνθρωπος καὶ ἦρε τὸν κράβαττον αὐτοῦ καὶ περιεπάτει. ἦν δὲ Σάββατον ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ. Ἔλεγον οὖν οἱ ᾿Ιουδαῖοι τῷ τεθεραπευμένῳ· Σάββατόν ἐστιν· οὐκ ἔξεστί σοι ἄραι τὸν κράββατον. Ἀπεκρίθη αὐτοῖς· Ὁ ποιήσας με ὑγιῆ, ἐκεῖνός μοι εἶπεν· Ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ περιπάτει. Ἠρώτησαν οὖν αὐτόν· Τίς ἐστιν ὁ ἄνθρωπος ὁ εἰπών σοι· Ἆρον τὸν κράβαττόν σου καί περιπάτει; Ὁ δὲ ἰαθείς οὐκ ᾔδει τίς ἐστιν· ὁ γὰρ ᾿Ιησοῦς ἐξένευσεν ὄχλου ὄντος ἐν τῷ τόπῳ. Μετὰ ταῦτα εὑρίσκει αὐτὸν ὁ ᾿Ιησοῦς ἐν τῷ ἱερῷ, καί εἶπεν αὐτῶ· Ἴδε, ὑγιὴς γέγονας· μηκέτι ἁμάρτανε, ἵνα μὴ χεῖρόν σοί τι γένηται. Ἀπῆλθεν ὁ ἄνθρωπος καὶ ἀνήγγειλε τοῖς ᾿Ιουδαίοις, ὅτι ᾿Ιησοῦς ἐστιν ὁ ποιήσας αὐτὸν ὑγιῆ.

ιερόν ευαγγέλιον
εικόνα

Ο Άγιος Νικόλαος ο Νέος (ο εν Βουναίνη)

Ο Άγιος Νικόλαος ο Νέος (ο εν Βουναίνη)

γιορτάζει στις 9 Μαΐου

ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΣ ΤΟΥ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ

Ο Νικόλαος γεννήθηκε στην Μ. Ασία από ευσεβείς γονείς και ανατράφηκε από μικρός με τα νάματα της χριστιανικής πίστης. Όταν μεγάλωσε, οι γονείς του τον κατέταξαν στο στρατό του βυζαντινού κράτους όπου και ήταν το πρότυπο του ήρωα για τους συστρατιώτες του χάρις στα σπουδαία του ανδραγαθήματα.

Τα χρόνια εκείνα, η αυτοκρατορία βρισκόταν σε δεινή θέση γιατί κάθε χρόνο, από Απρίλιο μέχρι Σεπτέμβριο, οι εμπειροπόλεμες αραβικές φυλές πραγματοποιούσαν θαλάσσιες επιδρομές στο Αιγαίο Πέλαγος και κατέστρεφαν ακμάζουσες Ελληνικές πόλεις των παραλίων και της ενδοχώρας. Τότε κατελήφθη η Κρήτη και η Σικελία, έπεσε η Δημητριάδα (Βόλος), και η Θεσσαλονίκη. Χρησιμοποιώντας ως ορμητήριο τους την Κρήτη, οι μουσουλμάνοι επιδρομείς, φανατισμένοι από την ιδεολογία τους περί του ιερού πολέμου και συνήθως υπό την αρχηγία αρνησιθρήσκων  ηγετών (ορκισμένων εχθρών του Χριστού) έγιναν ο φόβος και ο τρόμος των Χριστιανών, οι οποίοι κατέφευγαν στην ενδοχώρα, χωρίς καν τις περισσότερες φορές να προβάλλουν αντίσταση.

Στο μεταξύ, όταν ο αυτοκράτορας Λέων Στ΄ ο Σοφός(866 – 912), πληροφορήθηκε για το χαρακτήρα του αξιωματικού Νικολάου, τον κάλεσε στο παλάτι, τον προβίβασε σε ταξίαρχο, απονέμοντάς του το οφφίκιο (αξίωμα) του Δούκα και του στρατιωτικού διοικητή επαρχίας.

ΣΤΗ ΛΑΡΙΣΑ

Μπροστά στον μεγάλο κίνδυνο της εποχής εκείνης, που ήταν οι Σαρακηνοί και οι πειρατικές επιδρομές τους, ο αυτοκράτορας έστειλε τον Νικόλαο με μια χιλιαρχία για να ενισχύσει την άμυνα της Λάρισας. Εκεί, σε συνεργασία με το λιγοστό τοπικό θεματικό στρατό, έκανε ό,τι μπορούσε: Επιδιόρθωσε τα τείχη, εμψύχωσε τον πληθυσμό και επί πλέον επιδόθηκε στη φιλανθρωπία επιχειρώντας μια ήπια φορολογική πολιτική («χορηγίες», «ελέη») υπέρ των ασθενέστερων.

Το τελευταίο ενόχλησε τον «Τουρμάρχη» και τους επιτελείς του. Ο αρχηγός της «Τούρμας», (μόνιμου θεματικού στρατεύματος), συγκέντρωνε πολιτική και φορολογική εξουσία, ιδίως εν καιρώ πολέμου. Όμως, ήταν διεφθαρμένος. Ενδιαφερόταν μόνο για τις πρόσθετες φορολογίες («επήρειες, δουλείες, κακώσεις») και την απολαυστική ζωή. Στη Λάρισα, λοιπόν, η παρουσία ενός φιλάνθρωπου βασιλικού Ταξίαρχου (ή Δούκα), ενόχλησε τον Θεσσαλό Τουρμάρχη. Ο φθόνος τον οδήγησε σε συνωμοσία: Ασυμφωνία στο σχεδιασμό αμύνης, παρεμπόδιση των Σλάβων της τοπικής Σκλαβηνίας, να μετάσχουν στην αντίσταση, σχέδιο προδοσίας της πόλης, τέλος υποκίνηση σε αποστασία των στρατιωτών του.

Ο Νικόλαος έμεινε μόνο με 12 έμπιστους και μερικές γυναίκες που είχαν πρωτοστατήσει στη φιλανθρωπική κίνηση. Βλέποντας την υπόθεση χαμένη, συνεννοούμενος με τον Μητροπολίτη Φίλιππο, έβγαλε τους αμάχους από την πόλη οδηγώντας τους στα κρησφύγετα των ασκηταριών του όρους Τέρναβο (Μελούνα).

Η ΕΙΣΒΟΛΗ ΤΩΝ ΣΑΡΑΚΗΝΩΝ

Την άνοιξη του 902, αμέσως μετά τη σφαγή της Δημητριάδας, οι πειρατικές ορδές, με επικεφαλής, τον αρνησίθρησκο Δαμιανό, εισέβαλαν στην εύφορη πεδιάδα και επιδόθηκαν στην καταστροφή. Η Λάρισα λεηλατήθηκε, όπως και η ύπαιθρος. Παντού αλαλαγμοί, κραυγές, φωτιές, βιασμοί, αρπαγές ιερών, σφαγές γερόντων. Τους νέους τους στοίβαζαν σε καράβια για τα σκλαβοπάζαρα, ενώ πολλούς τους ανάγκασαν να εξωμόσουν (τέτοιο “έργο” Σαρακηνών περιγράφεται από ιστορικούς της εποχής στην άλωση της Θεσσαλονίκης, του Άργους).

Ο ευσεβής, πατριώτης Νικόλαος, στο μεταξύ, αφού εξασφάλισε τη σωτηρία πολυάριθμων αμάχων, όρμησε με τους λιγοστούς συντρόφους του στο πεδίο της μάχης. Όλοι τους, ως ατρόμητοι χριστιανοί, ομολόγησαν Χριστό και σαν Διγενείς πολέμησαν γενναία, πέφτοντας μέχρις ενός, μαζί τους και δυο γυναίκες. Μετά την επιστροφή των διασωθέντων, ο Φίλιππος φρόντισε την ανακομιδή των ιερών σκηνωμάτων τους. Τιμώνται ως άγιοι και είναι οι: Αρμόδιος, Γρηγόριος, Ιωάννης, Δημήτριος, Μιχαήλ, Ακίνδυνος, Θεόδωρος, Παγκράτιος, Χριστόφορος, Παντολέων, Ευώδιος, Αιμιλιανός, Ειρήνη και Πελαγία. Μόνο ο Νικόλαος άντεξε και διέφυγε τραυματισμένος.

ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ

Οι Θεσσαλοί, έμαθαν τα γεγονότα και ο γενναίος Ταξίαρχος Νικόλαος έγινε θρύλος. Ο Συναξαριστής αναφέρει ότι ο Νικόλαος πήγε στους λόφους της Βουναίνης, όπου μόναζαν ασκητές, και, μαθήτευσε κοντά τους. Κάποιος όμως “Χριστιανός” φαίνεται πως τον πρόδωσε στους Αγαρηνούς. Ο Νικόλαος, βλέποντας τους εισβολείς, στήριξε τους συναθλητές του για να μη δειλιάσουν. Όταν οι βάρβαροι τον συνέλαβαν, προσπάθησαν να τον πείσουν ν’ αρνηθεί την πίστη του, με υποσχέσεις αρχικά, με μαστιγώσεις στη συνέχεια. Μάταια, όμως, γιατί ο Νικόλαος έμενε στέρεος στην πίστη του. Τότε ο επικεφαλής τους διέταξε να τον δέσουν σε δέντρο όπου τον κατατρύπησαν με τις λόγχες τους. Τέλος τον έσυραν μισοπεθαμένο και τον αποκεφάλισαν την 9η Μαΐου.

Η ΕΥΡΕΣΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΚΗΝΩΜΑΤΟΣ

Έπειτα από περίπου πενήντα έτη, ο Δούκας της Θεσσαλονίκης, Ευφημιανός, χτυπημένος από λέπρα, κατέφυγε στο θαυματουργό λείψανο του Αγίου Αχιλλίου, στη Λάρισα. Μετά από θεία οπτασία, που υπέδειχνε κάποιον τόπο, ο Δούκας ξεκίνησε για τη λύση του μυστηρίου και την εύρεση της θεραπείας. Έφτασε στη Βούναινα. Με τον Επίσκοπο Βουναίνης, κληρικούς και μερικούς ακόμα, έψαχναν για το ζητούμενο. Ώσπου, είδαν ένα παλικάρι στην κουφάλα μιας αιωνόβιας βελανιδιάς, σφαγμένο, με λόγχη, (τη δική του) μπηγμένη στα πλευρά του. Το σώμα του είχε διατηρηθεί άφθαρτο. Ευωδία αναπεμπόταν από το ιερό σκήνωμα. Τότε, βοσκοί της περιοχής θυμήθηκαν πως, πριν χρόνια, τους διηγούνταν οι γονείς τους για έναν αξιωματικό που, προδομένος από χριστιανό, σκοτώθηκε από βάρβαρους σ’ ένα ρουμάνι. Έλεγαν πως τον βασάνισαν σκληρά για να εξωμόσει, αλλά εκείνος δε λύγισε, ομολογώντας το Χριστό. Κανένας δεν τον αναζήτησε, από τον φόβο των Αγαρηνών. Βρέθηκαν και κάποια φθαρμένα εμβλήματα, που πιστοποιούσαν ότι αυτός ήταν ο Ταξίαρχος Νικόλαος, μάρτυρας και εθνομάρτυρας. Έπειτα, ο Ευφημιανός λούστηκε στη διπλανή πηγή και γιατρεύτηκε. Έγινε και η Ταφή του ιερού σκηνώματος με τιμές, ενώ πάνω στον τάφο χτίστηκε Ναός.

Η φήμη του γεγονότος διαδόθηκε παντού. Λείψανά του σώζονται στον τόπο του μαρτυρίου του, ενώ αγία Κάρα του βρίσκεται στην Άνδρο. Η Εκκλησία μας τον γιορτάζει στις 9 Μαΐου.

ο τάφος του Αγίου μέσα στον ναό

ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Ο ιστορικός μελετητής Α. Σοφιανός υποστήριξε ότι ο αρχηγός των Σαρακηνών (άρα Αράβων και όχι Αβάρων, όπως  αναγράφουν οι παλιοί συναξαριστές) αρνησίθρησκος Δαμιανός, μετά την άλωση της Δημητριάδας, γύρω στο 900 μ.Χ. εισέβαλε και στο εσωτερικό της Θεσσαλίας. Έτσι σύμφωνα και με ένα αγιολογικό κείμενο του 10ου αιώνα, ο Νικόλαος επικεφαλής τότε μιας μικρής στρατιωτικής μονάδας στη Λάρισα αποσύρθηκε, προ του κινδύνου με τις δυνάμεις του και τον αρχιεπίσκοπο Φίλιππο, στους πρόποδες του όρους Τέρναβος (Μελούνα), όπου πίστευε ότι μπορούσε να οχυρωθεί καλύτερα. Εκεί τελικά νικήθηκε αλλά κατόρθωσε να διαφύγει προσωρινά για να συλληφθεί αργότερα. Έτσι μετά τη σύλληψή του και την άρνησή του να αλλαξοπιστήσει θανατώθηκε μαρτυρικά στη Βούναινα. Αντίθετα, η ιστορικός Άννα Αβραμέα υποστηρίζει ότι η επιδρομή που περιγράφει ο Συναξαριστής αφορά στους Βουλγάρους του Συμεών που έκαναν επιδρομές στη Θεσσαλία στα τέλη του 9ου αιώνα και τις αρχές του 10ου. Προσωπική μου γνώμη είναι ότι η άποψη του Δ. Σοφιανού είναι η ορθή διότι οι Βούλγαροι ήταν ήδη από την εποχή του τσάρου τους Βόριδος (Μιχαήλ) Χριστιανοί, ενώ αντίθετα οι Σαρακηνοί επιδίωκαν πάντοτε το βίαιο εξισλαμισμό των αιχμαλώτων τους.

το Ιερό προσκύνημα στα Βούναινα Λάρισας (μπροστά ο τόπος του μαρτυρίου)

Το κείμενο προέρχεται από τον Κωνσταντίνο Αθ. Οικονόμου

φωτογραφίες και άλλα στοιχεία,

και ένα βίντεο.

Κυριακή των Μυροφόρων

3 ΜΑΪΟΥ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΡΙΤΗ, ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ

Ἐκ τοῦ κατά Μάρκον. Κεφ. 15:43-47, 16:1-8

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐλθὼν ᾿Ιωσὴφ ὁ ἀπὸ ᾿Αριμαθαίας, εὐσχήμων βουλευτής, ὃς καὶ αὐτὸς ἦν προσδεχόμενος τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, τολμήσας εἰσῆλθε πρὸς Πιλᾶτον καὶ ᾐτήσατο τὸ σῶμα τοῦ ᾿Ιησοῦ.   Ὁ δὲ Πιλᾶτος ἐθαύμασεν, εἰ ἤδη τέθνηκε· καὶ προσκαλεσάμενος τὸν Κεντυρίωνα, ἐπηρώτησεν αὐτὸν εἰ πάλαι ἀπέθανε. Καὶ γνοὺς  ἀπὸ τοῦ Κεντυρίωνος, ἐδωρήσατο τὸ σῶμα τῷ ᾿Ιωσήφ. Καὶ ἀγοράσας σινδόνα, καὶ καθελὼν αὐτὸν, ἐνείλησε τῇ σινδόνι, καὶ κατέθηκεν αὐτὸν ἐν μνημείῳ, ὃ ἦν λελατομημένον ἐκ πέτρας, καὶ προσεκύλισε λίθον ἐπὶ τὴν θύραν τοῦ μημείου. Ἡ δὲ Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ, καὶ Μαρία ᾿Ιωσῆ ἐθεώρουν ποῦ τίθεται. Καὶ διαγενομένου τοῦ Σαββάτου, Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ, καὶ Μαρία ἡ τοῦ ᾿Ιακώβου, καὶ Σαλώμη, ἠγόρασαν ἀρώματα, ἵνα ἐλθοῦσαι ἀλείψωσιν αὐτόν. Καὶ λίαν πρωῒ τῆς μιᾶς Σαββάτων, ἔρχονται ἐπὶ τὸ μνημεῖον, ἀνατείλαντος τοῦ ἡλίου· καὶ ἔλεγον πρὸς ἑαυτάς· Τίς ἀποκυλίσει ἡμῖν τὸν λίθον ἐκ τῆς θύρας τοῦ μνημείου; Καὶ ἀναβλέψασαι θεωροῦσιν, ὅτι ἀποκεκύλισται ὁ λίθος· ἦν γὰρ μέγας σφόδρα. Καὶ εἰσελθοῦσαι εἰς τὸ μνημεῖον, εἶδον νεανίσκον καθήμενον ἐν τοῖς δεξιοῖς, περιβεβλημένον στολὴν λευκήν, καὶ ἐξεθαμβήθησαν. Ὁ δὲ λέγει αὐταῖς· Μὴ ἐκθαμβεῖσθε· ᾿Ιησοῦν ζητεῖτε τὸν Ναζαρηνὸν τὸν ἐσταυρωμένον· ἠγέρθη, οὐκ ἔστιν ὧδε· ἴδε ὁ τόπος ὅπου ἔθηκαν αὐτόν. Ἀλλ᾿ ὑπάγετε  εἴπατε τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ καὶ τῷ Πέτρῳ ὅτι προάγει ὑμᾶς εἰς τὴν Γαλιλαίαν· ἐκεῖ αὐτὸν ὄψεσθε, καθὼς εἶπεν ὑμῖν. Καὶ ἐξελθοῦσαι ταχύ, ἔφυγον ἀπὸ τοῦ μνημείου· εἶχε δὲ αὐτὰς τρόμος καὶ ἔκστασις, καὶ οὐδενὶ οὐδὲν εἶπον· ἐφοβοῦντο γάρ.

ιερόν ευαγγέλιον

εικόνες Οι Μυροφόρες και ο ευσχήμων Ιωσήφ

Ο Ελληνικός Στρατός αποβιβάζεται στην Σμύρνη

2 Μαΐου 1919: 

Ο Ελληνικός Στρατός αποβιβάζεται στην Σμύρνη

Στις αρχές του Φεβρουαρίου του 1919 ο Ελευθέριος Βενιζέλος παρουσίασε τις ελληνικές θέσεις ενώπιον του Ανώτατου Συμμαχικού Συμβουλίου. Συνάντησε, όμως, τη σφοδρή αντίδραση της Ιταλίας, η οποία διεκδικούσε εδαφική ζώνη από την Αττάλεια και τη Σμύρνη έως το Ικόνιο. Η απόπειρα της Ιταλίας να δημιουργήσει τετελεσμένα καταλαμβάνοντας την Αττάλεια, τον Μάρτιο, προκάλεσε τ’ αντίθετα αποτελέσματα. Οι σύμμαχοι, με πρωτοβουλία του Άγγλου πρωθυπουργού Λόυντ Τζωρτζ, αποφάσισαν, ερήμην των Ιταλών, την αποστολή ελληνικού στρατού στη Σμύρνη, ώστε να προστατευθεί ο εκεί ελληνικός πληθυσμός και να αποτραπεί ιταλική απόβαση στην πόλη. Όταν ο Ιταλός πρωθυπουργός πληροφορήθηκε την απόφαση, θεώρησε σκόπιμο να μην αντιταχθεί σε αυτήν. Στις 29 Απριλίου 1919 ο Βενιζέλος τηλεγραφούσε στο υπουργείο Εξωτερικών: «Αυτήν την στιγμή το Ανώτατον Συμβούλιον της Συνδιασκέψεως απεφάσισεν όπως το εκστρατευτικόν σώμα αναχωρήσει αμέσως διά Σμύρνην. Η απόφασις ελήφθη παμψηφεί. Ζήτω το έθνος».

Η Ι Μεραρχία [«Σιδηρά Μεραρχία»] υπό τη διοίκηση του Συνταγματάρχη Πυροβολικού Ζαφειρίου Νικολάου, βρισκόταν στη περιοχή Πράβι (Ελευθερούπολη) του Νομού Καβάλα και ανέμενε τη μεταφορά της στην Ουκρανία, όπου ήδη βρίσκονταν οι ΙΙ και ΧΙΙΙ Μεραρχίες του Α’ Σώματος Στρατού. Στις 25 Απριλίου 1919 η Μεραρχία έλαβε διαταγή από το Γενικό Στρατηγείο (Αρχιστράτηγος Λεωνίδας Παρασκευόπουλος – έδρα Θεσσαλονίκη), για άμεση επιβίβασή της σε πλοία που αποστέλλονταν, χωρίς να της γίνει γνωστός ο τόπος προορισμού της. Η Μεραρχία έθεσε αμέσως τις μονάδες της σε κίνηση και μέχρι το απόγευμα της 26ης είχε συγκεντρωθεί στην αποβάθρα του λιμανιού των Ελευθερών. Στις 26 Απριλίου ρυθμίστηκαν τηλεφωνικά τα της επιβίβασης μεταξύ του διοικητού της Ι Μεραρχίας και του Επιτελάρχη του Γενικού Στρατηγείου (Γ.Σ.) Συνταγματάρχη Πάγκαλου Θεόδωρου. Στη συνέχεια μίλησε με το Διοικητή της Μεραρχίας ο Αρχιστράτηγος, ο οποίος εξέφρασε την εμπιστοσύνη του για την εκτέλεση της αποστολής που αναλάμβανε, του έδωσε οδηγίες σχετικά με την αποστολή του και του επεσήμανε – ως Σμυρνιός που γνώριζε τη πόλη – ότι θα έπρεπε να αποβιβαστεί προς βορά στη Πούντα και νότια πέρα από το Κοκάργιαλι, νοτιότερα της Καραντίνας. Επιπλέον ζήτησε τη τήρηση απόλυτης μυστικότητας.

Τη 19:00 της 30ης Απριλίου/13η Μαΐου 1919 άρχισε να εξέρχεται από το λιμάνι των Ελευθερών η νηοπομπή που μετέφερε τη Ι Μεραρχία στη Σμύρνη. Μαζί της μετέφερε και τους πόθους του Γένους για την ολοκλήρωση της Μεγάλης Ιδέας και την ενσωμάτωση στον εθνικό κορμό της Γης της Ιωνίας και Αιολίδας, καθώς και εκατομμυρίων υπόδουλων ομοεθνών. Συνοδεύονταν από μοίρα τεσσάρων Ελληνικών και τριών Βρετανικών αντιτορπιλικών.

Από το πρωί της 1ης Μαΐου οι φήμες για την κατάληψη της Σμύρνης είχαν απλωθεί στην πόλη, προκαλώντας την ανυπομονησία των Ελλήνων κατοίκων. Οι Τούρκοι θορυβημένοι εκδήλωσαν την αντίθεσή τους, συγκροτώντας μαχητικές αντιδιαδηλώσεις. Στις 4 το απόγευμα οι Έλληνες πρόκριτοι κλήθηκαν στη μεγάλη αίθουσα της μητρόπολης, για να πληροφορηθούν επισήμως τη χαρμόσυνη είδηση της ελευθερίας. Το συγκεντρωμένο στο προαύλιο της Αγίας Φωτεινής πλήθος ανέμενε με αδημονία το μεγάλο νέο. Μέσα σε ατμόσφαιρα συγκίνησης και ενθουσιασμού, οι Σμυρναίοι άκουσαν από τα χείλη του πλοιάρχου Μαυρουδή το διάγγελμα του Βενιζέλου:

«Το πλήρωμα του χρόνου ήρθεν. Η Ελλάς εκλήθη υπό του Συνεδρίου της Ειρήνης να καταλάβη Σμύρνην ίνα ασφαλίση την τάξιν. Οι ομογενείς ενοοούσιν ότι η απόφασις αύτη ελήφθη διότι εν τη συνειδήσει των διευθυνόντων το Συνέδριον είναι αποφασισμένη η ένωσις της Σμύρνης μετά της Ελλάδος. Διατελέσας μέχρι των Βαλκανικών Πολέμων υπόδουλος υπό τον αυτόν σκληρότατον ζυγόν, εννοώ ποία αισθήματα χαράς θα πλημμυρίσουν σήμερον τας ψυχάς των Ελλήνων της Μικρασίας.

Την εκδήλωσιν των αισθημάτων τούτων δεν εννοώ, βεβαίως, να παρεμποδίσω. Αλλά είμαι βέβαιος, ότι η εκδήλωσις αύτη δεν θα λάβη ουδένα χαρακτήρα ούτε εχθρικότητος, ούτε υπεροψίας απέναντι ουδενός των συνοίκων στοιχείων του πληθυσμού. Η εκδήλωσις της πλημμυρούσης χαράς ας συνοδευθή τουναντίον με εκδήλωσιν των αδελφικών αισθημάτων προς τους συνοίκους πληθυσμούς. Ας δοθή εις αυτούς να εννοήσουν ότι δεν εορτάζομεν την κατάλυσιν ενός ζυγού, δια να υποκαταστήσωμεν εις αυτόν την ιδίαν ημών επικράτησιν επί βλάβη των άλλων. Αλλά ότι η ελληνική ελευθερία θα φέρη προς όλους, ανεξαρτήτως φυλής και θρησκεύματος, την ισότητα και την δικαιοσύνην. Εμπνέοντες εις πάντας τους συνοίκους πληθυσμούς την εμπιστοσύνην ταύτην, δεν μένομεν μόνον πιστοί εις αυτήν την εθνικήν μας υπόστασιν, αλλά και εξυπηρετούμεν άριστα αυτά τα υπέρτατα εθνικά συμφέροντα. Ιδιαιτέρα προσοχή πρέπει να επιδειχθεί προς το ιταλικόν στοιχείον. Aς μην παροραθή, ότι η Ιταλία συνήνεσε μετά των λοιπών συμμάχων Δυνάμεων εις την ελληνικήν κατάληψιν της Σμύρνης. Γνωρίζω ότι η έκκλησίς μου προς την Ελληνικήν Μικράν Ασίαν δεν γίνεται επί ματαίω και εύχομαι, όπως τάχιστα, δυνηθώ να επισκεφθώ αυτήν, κομιστής του ευαγγελίου της εθνικής δι’ αυτήν αποκαταστάσεως».

Το κείμενο του Βενιζέλου, μείγμα αισιοδοξίας και αυτοσυγκράτησης, ουσιαστικά, καθοδηγούσε τους Σμυρναίους να προσαρμόσουν τη συμπεριφορά τους στη νέα λεπτή και εύθραυστη κατάσταση, συναρτώντας ευθέως τη διαγωγή τους με τη μελλοντική παγίωση των εθνικών επιδιώξεων. Το ίδιο βράδυ τοιχοκολλήθηκε στην πόλη προκήρυξη του διοικητή του στρατού κατοχής συνταγματάρχη Ν. Ζαφειρίου προς τους κατοίκους της Σμύρνης. Η προκήρυξη στα ελληνικά και τουρκικά, τυπωμένη στο «τυπογραφείον της Αμαλθείας», ανήγγειλε την κατοχή και παρείχε διαβεβαιώσεις, ότι δεν θα περιορίζονταν οι πολιτικές και θρησκευτικές δραστηριότητες του πληθυσμού.

Στις 4 μ.μ. της 1ης Μαΐου 1919 οι δημογέροντες, οι κοινοτικοί επίτροποι και οι άλλοι πρόκριτοι της ελληνορθόδοξης κοινότητας της Σμύρνης, συγκεντρώθηκαν μετά από πρόσκληση του Μητροπολίτη Χρυσόστομου, στο Μέγα Συνοδικό της Μητρόπολης. Ο περίβολος της Αγίας Φωτεινής γέμισε ασφυκτικά από κόσμο. Μετά από λίγο κατέφθασε ο Ύπατος Αρμοστής της Ελλάδας στη Σμύρνη και κυβερνήτης του Θ/Κ Αβέρωφ, Πλοίαρχος Ηλίας Μαυρουδής. Πρώτος μίλησε προς τους συγκεντρωμένους ο Μητροπολίτης Χρυσόστομος ο οποίος ανήγγειλε το χαρμόσυνο γεγονός:

«Αδελφοί το πλήρωμα του χρόνου επέστη. Οι πόθοι των αιώνων εκπληρούνται. Οι έκτακτοι χρόνοι ήγγικαν. Αι μεγάλαι ελπίδες του γένους μας, ο ανύστακτος, ο σφοδρός, ο μύχιος, ο θερμός, ο καίων και φλογίζων ως ο πεπυρακτωμένος σίδηρος τα σπλάχνα μας πόθος προς ένωσιν μετά της μητρός μας Ελλάδος, ιδού κατά τη σήμερον ιστορικήν και αξιομνημόνευτον ημέραν της 1ης Μαΐου γίνεται πράγμα και γεγονός τετελεσμένον. Από της σήμερον αποτελούμεν αναπόσπαστον τμήμα της ηνωμένης, της ενδόξου, της αθανάτου μεγάλης μας πατρίδος Ελλάδος, η αποβίβασις των ελληνικών μεραρχιών εις τα Μικρασιατικά παράλια ήρξατο, το εξωτερικόν φρούριον της Σμύρνης κατελήφθη υπό των ελληνικών στρατευμάτων. Αύριο οι ελευθερωτές μας εισέρχονται…»

Κατά τη νύκτα της 1ης/2α Μαΐου, έλαβε χώρα και μια ενέργεια που είχε σοβαρές συνέπειες για τα γεγονότα που εξελίχθηκαν την επομένη ημέρα. Οι φυλακές που βρίσκονταν πίσω από το διοικητήριο και είχαν τεθεί υπό τον έλεγχο του Ιταλού ταγματάρχη Καροσσίνι, κατά τη διάρκεια της νύκτας άνοιξαν – κατά πάσα πιθανότατα κατόπιν ενεργείας του ιταλού αξιωματικού – και μερικές εκατοντάδες κατάδικοι του κοινού ποινικού δικαίου – κυρίως Τούρκοι–  αφέθηκαν ελεύθεροι και μερικοί από αυτούς κατάφεραν να προμηθευτούν όπλα από μια αποθήκη κοντά στους στρατώνες. Κατ’ αυτό τον τρόπο δινόταν το σύνθημα για πράξεις βίας και λεηλασιών.

Το πρωινό της 2ας Μαΐου 1919 άρχισε η αποβίβαση του στρατού σε διάφορα μέρη της προκυμαίας. Το κύριο σώμα αποβιβάστηκε μπροστά στο κτίριο της Λέσχης των Κυνηγών (το οποίο θα γινόταν η έδρα του ελληνικού στρατηγείου), δεχόμενο τις ευλογίες του μητροπολίτη Χρυσοστόμου. Ένα δάσος από γαλανόλευκες υποδέχτηκε τον στρατό και ανάμεσά τους ένα τεράστιο δαφνοστόλιστο πορτρέτο του Βενιζέλου, το οποίο είχε φιλοτεχνήσει ο Γεώργιος Προκοπίου.

Κάτω από τις επευφημίες του ελληνικού πληθυσμού οι στρατιώτες παρήλασαν στην προκυμαία. Όταν τα πρώτα τμήματα των ευζώνων πέρασαν το διοικητήριο και έφθασαν μπροστά στους στρατώνες δέχθηκαν ομαδικά πυρά, στα οποία απάντησαν. Η συμπλοκή κράτησε, περίπου, μία ώρα και οι απώλειες των αντιπάλων δεν υπήρξαν ιδιαίτερα μεγάλες. Αρκετοί, όμως, πολίτες, που βρέθηκαν στην προκυμαία την ώρα των ταραχών, έχασαν τη ζωή τους ή τραυματίστηκαν. Οι Έλληνες στρατιώτες ερεύνησαν το διοικητήριο και τα γύρω κτίρια και συνέλαβαν πάνω από χίλιους Τούρκους. Αγανακτισμένοι κάτοικοι προπηλάκισαν τους αιχμαλώτους στην προκυμαία, υπό τα βλέμματα των πληρωμάτων των συμμαχικών πλοίων. Έως το απόγευμα η τάξη είχε αποκατασταθεί πλήρως. Η ενέδρα αυτή ήταν η πρώτη ενέργεια τουρκικής αντίστασης στην παρουσία του ελληνικού στρατού, δεν στάθηκε, όμως, ικανή ν’ αμαυρώσει τη γιορτινή για τον ελληνισμό της Σμύρνης ατμόσφαιρα της ημέρας εκείνης. Χαρακτηριστική είναι η μαρτυρία του Αλέξη Αλεξίου, όπως καταγράφηκε από το Κέντρο Μικρασιατικών Σπουδών:

Όλη η Σμύρνη γιόρταζε, ήταν σαν Πάσχα, ακούγονταν κανονιές από τα καράβια, παντού κυμάτιζε η γαλανόλευκη. Όλοι φορούσαμε στο στήθος μας εθνικές κονκάρδες. Όλοι τρέχαν στην προκυμαία, κοπάδια, κοπάδια, ξεφώνιζαν και τραγουδούσαν. Όλοι βιάζονταν να δούνε τα ευζωνάκια, τον ελληνικό στρατό, τα ελληνικά καράβια: τον «Αβέρωφ», τον «Ατρόμητο», τον «Λέοντα».

Έζησα τις αξέχαστες στιγμές της λευτεριάς. Εμείς δεν πήραμε είδηση την μάχη που δόθηκε, γιατί δεν ήμασταν προς το κονάκι αλλ’ αντίθετα μετά από το θέατρο Σμύρνης, προς την Πούντα.

Αργότερα μάθαμε, ότι η φάλαγγα των ευζώνων έμπαινε στην πλατεία του διοικητηρίου και την χτύπησαν από το αρχηγείο της χωροφυλακής, από τις φυλακές, από την τουρκική συνοικία.

Χτυπήθηκαν δέκα ευζωνάκια, τα δύο πέθαναν και πάρα πολύς κόσμος πνίγηκε στη θάλασσα από το σπρώξιμο που’ κάναν, γιατί θέλαν να φύγουν γρήγορα να σώσουν τη ζωή τους. Τα τάγματα ευζώνων σταμάτησαν την αντίσταση. Κοντά στο σπίτι μας βρισκόταν το γήπεδο του αθλητικού ομίλου Απόλλων Σμύρνης, εκεί είχε στρατοπεδεύσει ελληνικός στρατός. Η μητέρα μου από ενθουσιασμό και αγάπη για τα νέα παλικάρια μού έδινε και τους πήγαινα, μαζί με άλλα παιδιά, διάφορα εκλεκτά τρόφιμα.

Καθώς η δημόσια τάξη είχε καταλυθεί κατά την ώρα της μάχης, πολλοί κάτοικοι, διαφόρων εθνικοτήτων, βρήκαν την ευκαιρία να λεηλατήσουν καταστήματα της πόλης. Ο Βενιζέλος, έστειλε κατεπειγόντως τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης Εμμανουήλ Ρέπουλη, στη Σμύρνη, ζήτησε να συγκληθεί στρατοδικείο για την τιμωρία των υπαιτίων και δήλωσε, ότι η ελληνική κυβέρνηση θα αποζημιώσει τα θύματα των λεηλασιών. Την επομένη, το στρατοδικείο καταδίκασε σε θάνατο δύο Έλληνες – έναν στρατιώτη κι έναν πολίτη – και η ποινή εκτελέστηκε αυθημερόν.

Στις 6 Μαρτίου αποκαταστάθηκαν οι τουρκικές πολιτικές αρχές, όπως όριζε η συμμαχική εντολή για την κατάληψη της πόλης. Σε λίγες ημέρες εγκαταστάθηκε στην ιωνική πρωτεύουσα και η ελληνική διοίκηση, με επικεφαλής τον ύπατο αρμοστή Αριστείδη Στεργιάδη, πρόσωπο το οποίο διαδραμάτισε σημαντικό, αλλά αμφιλεγόμενο ρόλο στην μικρασιατική επιχείρηση.

Στα τέλη Ιουνίου του 1919 σύσσωμος ο ελληνικός λαός της Σμύρνης υποδέχθηκε με έξαλλο ενθουσιασμό τον Σμυρναίο αρχιστράτηγο Λεωνίδα Παρασκευόπουλο. Ήταν μια πραγματικά μεγάλη ημέρα για την πόλη, με προφανή συμβολική σημασία: ένα εκλεκτό τέκνο της Σμύρνης επέστρεψε στη γενέτειρά του ως ελευθερωτής. Λίγους μήνες αργότερα, ενώπιον του αρχιστρατήγου, των αρχών και του λαού της πόλης, ορκίστηκαν οι πρώτοι Σμυρναίοι που θα πύκνωναν τις τάξεις του ελληνικού στρατού.

πηγή

και δύο βίντεο με τα γεγονότα των ημερών:
στιγμιότυπα 1στιγμιότυπα 2

Πρωτομαγιά 2020

Πρωτομαγιά

Μήνυμα του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη 28.04.2020

Μήνυμα του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη προς τους πολίτες για το σχέδιο σταδιακής άρσης των περιοριστικών μέτρων:

Συμπολίτες μου,

Εδώ και μήνες η πατρίδα μας, αλλά και ο κόσμος ολόκληρος, δίνει μια μάχη με έναν αόρατο και ύπουλο εχθρό. Πήραμε μέτρα πρωτοφανή για να περιορίσουμε την εξάπλωσή του. Αποδεχτήκαμε, ως κοινωνία, την ανάγκη να παραλύσει η οικονομική δραστηριότητα για να σώσουμε ανθρώπινες ζωές. Μείναμε μακριά από ανθρώπους που αγαπάμε για να τους προστατεύσουμε. Δεν πήγαμε στις εκκλησίες μας. Και μείναμε στο σπίτι, ακολουθώντας τις συμβουλές των ειδικών. Επιδείξαμε, επιδείξατε, πρωτοφανή υπευθυνότητα και αλληλεγγύη. Έτσι, η ατομική στάση έγινε συλλογική επιτυχία. Και οι δεσμοί Πολιτείας και πολιτών πλαισιώθηκαν από μεταρρυθμίσεις που άλλοτε έμοιαζαν μακρινές ή και αδύνατες: Ψηφιακή δημόσια Διοίκηση που εξυπηρετεί γρήγορα, απλά και εύκολα. Εργασία και Εκπαίδευση από απόσταση. Ένα καλύτερο Εθνικό Σύστημα Υγείας. Και μια Πολιτική Προστασία που απέδειξε ότι μπορεί να βρεθεί δίπλα μας σε κάθε ανάγκη. Όλα αυτά δεν ήταν προϊόν τύχης, αλλά σκληρής δουλειάς. Οι μεγάλες επιτυχίες οφείλονται στους πολλούς μικρούς ήρωες, που ανταποκρίνονται στο κάλεσμα της ευθύνης. Και οι ήρωες αυτοί είναι ο καθένας και η καθεμία σας. Σας ευχαριστώ που κάνατε την πατρίδα μας παράδειγμα σε ολόκληρο τον κόσμο.

Τα μέτρα απέδωσαν

Σήμερα, μπορούμε πια να πούμε με ασφάλεια ότι τα μέτρα που πήραμε απέδωσαν. Τα δεδομένα δεν επιδέχονται αμφισβήτηση: Εδώ και μέρες, τα νέα κρούσματα έχουν περιοριστεί στο ελάχιστο. Πιο σημαντική, όμως, είναι η σταθερή μείωση των ασθενών με κορονοϊό στα νοσοκομεία. Όπως και η υποχώρηση του αριθμού των συμπολιτών μας που είναι διασωληνωμένοι στις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας.

Θέλω να εκφράσω τη συμπαράστασή μου στις οικογένειες που έχασαν τους αγαπημένους τους. Ο πόνος τους δεν απαλύνεται από το γεγονός ότι στην Ελλάδα είχαμε πολύ λιγότερα θύματα από σχεδόν όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Καθώς περιορίσαμε το πρώτο κύμα του ιού, είμαστε πια έτοιμοι να περάσουμε στη 2η φάση του σχεδίου μας: Στη σταδιακή αποκλιμάκωση των  μέτρων, καθώς σήμερα είμαστε πιο έτοιμοι απ’ όσο πριν από τρεις μήνες. Μπορούμε να κάνουμε πολύ περισσότερα τεστ, άρα να εντοπίζουμε γρηγορότερα πιθανές νέες εστίες του ιού.  Η Πολιτική Προστασία ενισχύεται κι άλλο, για να μπορεί να ιχνηλατεί επαφές γρήγορα και αποτελεσματικά. Και τα νοσοκομεία μας διαθέτουν περισσότερο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό. Περισσότερο και καλύτερο εξοπλισμό. Μεγαλύτερη εμπειρία. Και καλύτερη οργάνωση. Διαθέτουμε, ωστόσο, και δύο ακόμα συμμάχους: Τον καλό καιρό, που θα μας επιτρέπει να περνάμε περισσότερο χρόνο έξω. Και, το σημαντικότερο, ευαισθητοποιημένους και ενημερωμένους πολίτες που γνωρίζουν, πλέον, τι πρέπει και τι δεν πρέπει να κάνουν: Τηρούμε σχολαστικά τα μέτρα ατομικής υγιεινής. Δεν κάνουμε χειραψίες. Κρατάμε αποστάσεις. Φροντίζουμε ιδιαίτερα τους ευάλωτους συμπολίτες μας. Και μένουμε μέσα αν έχουμε βήχα ή πυρετό, ενημερώνοντας τον γιατρό μας. Ακούμε τις συμβουλές των ειδικών για την προστατευτική μάσκα. Η χρήση της ίσως θα καλύπτει κάποια χαρακτηριστικά μας. Θα σηματοδοτεί, όμως, το σοβαρό πρόσωπο της ευθύνης μας. Όλα αυτά πρέπει να μας γίνουν δεύτερη φύση, γιατί δεν υπάρχει επιστροφή στην «προ κορωνοϊού πραγματικότητα». Ζούμε, ήδη, αλλιώς.

Αρχίζει το δεύτερο στάδιο

Προετοιμαζόμαστε για το δεύτερο στάδιο του σχεδίου μας. Προσοχή, όμως: Δεν πρόκειται για τον επίλογο της περιπέτειας, αλλά για μια συνέχεια. Θα το ξαναπώ: Η έξοδός από την καραντίνα θα γίνεται βήμα – βήμα. Κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει μια πιθανή αναζωπύρωση της απειλής. Στόχος μας θα είναι να την εντοπίζουμε γρήγορα, ώστε οι όποιοι νέοι περιορισμοί να έχουν τοπικό χαρακτήρα και να μην αφορούν όλη την επικράτεια. Το σχέδιο μας για το επόμενο δίμηνo είναι εξαιρετικά αναλυτικό και επεξεργασμένο. Είναι όμως αυτό που δηλώνει η λέξη: Σχέδιο. Άρα, θα υπόκειται σε αναθεωρήσεις, ανάλογα με τις εξελίξεις των πραγμάτων και τις οδηγίες των ειδικών. Και μόνο η πειθαρχία του κάθε πολίτη θα είναι αυτή που θα κρίνει την επιτυχία του.

Κάποιες αρχές, πάντως, παραμένουν αδιαπραγμάτευτες. Προτεραιότητά μου ήταν και παραμένει η ζωή και η υγεία των Ελλήνων. Επιλογή μου είναι η κάθε απόφαση να έχει τη σφραγίδα της επιστημονικής γνώσης. Και στην ενημέρωση του πολίτη να υπάρχει απόλυτη διαφάνεια, ειλικρίνεια και λογοδοσία. Σας εμπιστεύτηκα και εσείς εμπιστευτήκατε όχι μόνο εμένα, αλλά και την Ελληνική Πολιτεία. Που δεν είναι άλλη, τελικά, από τη συλλογική μας υπόσταση. Και καθώς περνάμε στη δεύτερη φάση, αυτοί οι δεσμοί εμπιστοσύνης πρέπει να διατηρηθούν άρρηκτοι. Ο Μάιος δεν είναι Μάρτιος. Τότε, έπρεπε να αμυνθούμε για την υγεία μας και να σώσουμε ζωές, μένοντας σπίτι. Ενώ τώρα καλούμαστε να ξαναγυρίσουμε μεθοδικά, σταδιακά, σε κάποιες από τις γνώριμες δραστηριότητές μας. Το νέο μας σύνθημα, λοιπόν, είναι «Μένουμε Ασφαλείς». Βγαίνουμε από το σπίτι, όμως μένουμε πάντα υπεύθυνοι.

Κατάργηση των απαγορεύσεων μετακίνησης

Αγαπητοί μου συμπολίτες,

Μετά από τις εισηγήσεις της Επιστημονικής Επιτροπής μπορώ σήμερα να ανακοινώσω τους άξονες μιας «γέφυρας ασφάλειας» προς τη νέα καθημερινότητα: Από την επόμενη Δευτέρα, 4 Μαΐου, αίρονται οι περιορισμοί στην μετακίνηση των πολιτών. Καταργούνται, με άλλα λόγια, η γραπτή άδεια και τα σχετικά SMS. Θα εξακολουθήσουν, όμως, να ισχύουν για τουλάχιστον δύο εβδομάδες οι περιορισμοί στην κυκλοφορία εκτός νομού της κατοικίας μας. Η ατομική άθληση θα επιτρέπεται στους ανοικτούς χώρους και στη θάλασσα. Αλλά οι οργανωμένες παραλίες θα παραμένουν ακόμα κλειστές. Την ίδια μέρα θα λειτουργήσουν και ορισμένα είδη καταστημάτων και υπηρεσιών. Αναφέρω ενδεικτικά: Βιβλιοπωλεία, ηλεκτρονικά είδη, ΚΤΕΟ και καταστήματα αθλητικών ειδών. Όπως και τα κομμωτήρια, πάντα όμως με ραντεβού. Το υπόλοιπο λιανεμπόριο θα επανεκκινήσει την Δευτέρα 11 Μαΐου, εκτός των εμπορικών κέντρων. Αυτά θα ανοίξουν την 1η Ιουνίου. Σε όλα τα καταστήματα, βεβαίως, θα ισχύουν όροι που θα περιορίζουν την πυκνότητα των επισκεπτών. Και θα λαμβάνονται αυστηρά μέτρα προστασίας των εργαζομένων.

Τι θα γίνει με τις εκκλησίες

Επιτρέψτε μου, εδώ, μία αναφορά στην Εκκλησία: Ευχαριστώ τον Αρχιεπίσκοπο και τον κλήρο για την κατανόηση και τη συνεργασία μας. Δεν ήταν εύκολη για κανέναν μας η εμπειρία του φετινού Πάσχα. Αποδείχθηκε, όμως, ότι ήταν αναγκαία για όλους. Από τις 4 Μαΐου οι εκκλησίες θα είναι ανοιχτές για ατομική λατρεία. Και από την Κυριακή 17 Μαΐου οι πιστοί θα μπορούν να συμμετέχουν και στη Θεία Λειτουργία και στις υπόλοιπες ακολουθίες. Πάντα όμως με αυστηρούς κανόνες που θα συμφωνηθούν με την Ιερά Σύνοδο και την επιστημονική κοινότητα.

Εκπαίδευση

Στην Εκπαίδευση, τα μαθήματα της Γ’ Λυκείου θα αρχίσουν ξανά στις 11 Μαΐου. Μια εβδομάδα μετά θα ακολουθήσουν οι υπόλοιπες τάξεις του Λυκείου αλλά και το Γυμνάσιο. Τα σχολεία, όμως, θα λειτουργήσουν με άλλους κανόνες που θα περιορίσουν -όσο αυτό είναι εφικτό- τον συγχρωτισμό. Η εξ αποστάσεως εκπαίδευση θα εξακολουθεί να υποστηρίζει παιδιά τα οποία, για ειδικούς λόγους, δεν πρέπει να έρθουν στη τάξη. Δημοτικά και νηπιαγωγεία παραμένουν κλειστά. Ενδέχεται, επαναλαμβάνω ενδέχεται, να ανοίξουν την 1η Ιουνίου και μόνο αν είμαστε απολύτως σίγουροι ότι η πορεία της επιδημίας βαίνει καθοδικά. Αύριο, η Υπουργός Παιδείας θα κάνει μια πιο αναλυτική ενημέρωση. Βρίσκεται σε συνεχή συνεννόηση με την Επιτροπή Επιστημόνων για την καλύτερη δυνατή εφαρμογή των μέτρων προστασίας των παιδιών μας αλλά και των εκπαιδευτικών.

Εστίαση

Την 1η Ιουνίου ξεκινά και η δραστηριότητα στον τομέα της Εστίασης, πάντα με προϋποθέσεις, που θα έχουν μέχρι τότε συμφωνηθεί. Την ίδια μέρα θα ανοίξουν τα ξενοδοχεία 12μηνης λειτουργίας. Και τότε θα ενεργοποιηθεί και το δεύτερο κύμα εργασιών της Δικαιοσύνης. Μέσα στον Ιούνιο, τέλος, και ανάλογα με τις εξελίξεις, θα απελευθερωθεί σταδιακά και η υπόλοιπη οικονομική δραστηριότητα. Κρίνεται απίθανο ωστόσο να επιτραπούν μέσα στο καλοκαίρι οι μεγάλες συναθροίσεις, όπως φεστιβάλ, συναυλίες ή αθλητικά γεγονότα με θεατές. Όπως γίνεται σαφές, το πρόγραμμα της επόμενης φάσης είναι απόλυτα μελετημένο. Θα κλιμακώνεται ανά εβδομάδα αλλά θα αξιολογείται ανά 24ωρο, από ένα μεικτό Παρατηρητήριο Κυβέρνησης, Υπηρεσιών Υγείας και Πολιτικής Προστασίας.

Συμπολίτες μου,

Αναλυτικές λεπτομέρειες του μεταβατικού σχεδίου θα ανακοινωθούν αμέσως μετά. Κάθε Υπουργείο, άλλωστε, έχει επεξεργαστεί και επιμέρους επιχειρησιακά σχέδια, γιατί προσαρμογές θα υπάρξουν και στο σύνολο του Δημοσίου. Για παράδειγμα, η εργασία από το σπίτι και η ηλεκτρονική εξυπηρέτηση των πολιτών πρέπει να επεκταθούν. Τα νοσοκομεία να γυρίσουν σε ομαλότερους ρυθμούς, ώστε να καλύψουν πιο αποτελεσματικά όλα τα τρέχοντα περιστατικά. Όπως και οι ώρες προσέλευσης των υπαλλήλων να μεταβληθούν για να αποφεύγεται ο συνωστισμός στους χώρους εργασίας αλλά και στα μέσα συγκοινωνίας. Και τα τελευταία, με τη σειρά τους, να πυκνώσουν τα δρομολόγια στις ώρες αιχμής για να κινούνται με λιγότερους επιβάτες.

Κλειδί η πειθαρχία

Κλειδί, πάντως, και για την επιτυχία θα είναι και πάλι η ατομική μας πειθαρχία. Η υπευθυνότητα. Η εμπιστοσύνη στις οδηγίες των ειδικών. Το αποτέλεσμα που πετύχαμε έως τώρα είναι μεγάλο. Είναι όμως ακόμα εύθραυστο. Το να επιστρέψουμε στις ζωές και στις δουλειές μας είναι πιο δύσκολο από το να μείνουμε σπίτι. Γι’ αυτό και όσο χαλαρώνουν οι περιορισμοί, τόσο θα αυξάνεται ο ρόλος της προσωπικής ευθύνης. Το σύνθημα, λοιπόν, «Μένουμε Σπίτι» παραμένει σε ισχύ. Δεν βγαίνουμε χωρίς λόγο. Μένουμε ασφαλείς. Γιατί η επιστροφή δεν πρέπει να οδηγήσει σε υποτροπή. Αλλά σε μία επάνοδο, λελογισμένη και υπολογισμένη. Μέχρι τώρα, απέναντι στην πανδημία ορθώθηκε μία αποτελεσματική Πολιτεία, που προστάτεψε τους Έλληνες, κερδίζοντας την εμπιστοσύνη τους. Και αυτοί, με τη σειρά τους, ανέδειξαν τον καλύτερο εαυτό τους: Σεβάστηκαν τις οδηγίες. Πειθάρχησαν στα μέτρα. Και προφύλαξαν την υγεία τους αλλά και την υγεία των διπλανών τους. Αυτές οι παρακαταθήκες αποτελούν εγγύηση για το αύριο. Γιατί δεν κινητοποίησαν μόνο πολύτιμα χαρακτηριστικά του λαού μας, που έμεναν χρόνια σε αδράνεια, αλλά και γιατί προσέφεραν μια νέα ποιότητα στην τραυματισμένη από τον λαϊκισμό Δημοκρατία μας. Σκεφτείτε, στο πεδίο της πολιτικής αμβλύνθηκαν οι επιφυλάξεις και η παλιά καχυποψία. Τώρα, πλέον, οι Ελληνίδες και οι Έλληνες ακούν τους εκπροσώπους της Πολιτείας, ξέροντας ότι θα τους ακούσουν και εκείνοι. Στην κοινωνική ζωή, ο νόμος τηρήθηκε συνειδητά, χωρίς τον φόβο κάποιας ποινής. Και πρωταγωνιστές έγιναν αθόρυβοι άνθρωποι. Που με τις πράξεις τους, όμως, έγιναν ηχηρά παραδείγματα για όλους. Ενώ και ο καθένας προσωπικά ξανασκέφτηκε, νομίζω, τον ρόλο του μέσα στο σύνολο. Περιοριστήκαμε αλλά δεν χωριστήκαμε. Θα έλεγα ότι ξαναγνωριστήκαμε και συστρατευτήκαμε. Ο κορωνοϊός μάς έμαθε, επίσης, ότι η φιλία δεν περιορίζεται σε μία χειραψία. Ούτε η φροντίδα σε μία αγκαλιά. Και πως όλα, τελικά, μπορούν να εκφραστούν με νέους τρόπους σε μία πρωτόγνωρη κατάσταση. Γιατί, πράγματι, στις 4 Μαΐου όλοι θα συναντηθούμε με μία νέα καθημερινότητα. Και αν τη διαχειριστούμε με ωριμότητα τότε, σταδιακά, θα την βελτιώνουμε για να την κάνουμε όλο και καλύτερη.

Ο ιός θα ζει ανάμεσά μας μέχρι να βρεθεί εμβόλιο

Μέχρι η επιστήμη να βρει το κατάλληλο εμβόλιο και μία αποτελεσματική θεραπεία, ο ιός θα ζει ανάμεσά μας. Κάποιοι δεν μπορεί παρά να νοσήσουν. Είναι στο χέρι μας αυτοί να είναι όσο το δυνατόν λιγότεροι και να τους παρέχουμε τη φροντίδα που χρειάζονται. Όποιος, λοιπόν, σε λίγο θα κλείνει πίσω του την πόρτα του σπιτιού, ταυτόχρονα θα ανοίγει την πόρτα της ευθύνης. Από την υπομονή, θα περνά στην επιμονή. Και από την αντοχή, στην προσοχή. Γιατί μόνο έτσι ο κίνδυνος θα συρρικνώνεται.

Συμπολίτες μου,

Ασφαλώς στον καιρό που έρχεται καραδοκούν δυσκολίες, στην Υγεία αλλά και στην Οικονομία, το παρατεταμένο «πάγωμα» της οποίας έχει κοινωνικό πρόσημο. Γιατί «παγώνει» ταυτόχρονα και τις αδικίες, πλήττοντας πρωτίστως τους πιο αδύναμους. Η σταδιακή επανεκκίνηση, συνεπώς, είναι χρέος κάθε υπεύθυνης κυβέρνησης. Κανείς δεν αρνείται ότι, μετά τον κορωνοϊό, η κρίση θα είναι βαθιά και παγκόσμια. Και καθώς η πανδημία χτύπησε όλους, όλοι θα πρέπει να σηκώσουν και τα βάρη των συνεπειών της. Με τρόπο όμως δίκαιο και με συμμάχους την αλήθεια και τον ρεαλισμό. Για όλα αυτά, όμως, θα μιλήσω αναλυτικά και στη Βουλή σύντομα. Στο μεταξύ, Πολιτεία και πολίτες οφείλουμε να συνεχίσουμε τον πόλεμο με τον αόρατο εχθρό, που θα παραμονεύει να χτυπήσει με τον παραμικρό εφησυχασμό. Γι’ αυτό και οι αρμόδιοι δεν θα διακόψουν την καθημερινή ενημέρωση. Και το Κράτος θα είναι σε μόνιμη επιφυλακή. Μέσα στην τελευταία δοκιμασία γεννήθηκε μια νέα αισιοδοξία. Μία ανανεωμένη εθνική αυτοπεποίθηση. Είμαι σίγουρος πως και η κοινωνία μας θα απαντήσει με ευθύνη και σοβαρότητα στη νέα πρόκληση που ανοίγεται μπροστά μας: Στην ομαλή, ασφαλή και σταδιακή επιστροφή σε πιο γνώριμους ρυθμούς της καθημερινής ζωής. Όπως το είπαμε: Επιστρέφουμε, αλλά προσέχουμε. Πάνω απ’ όλα Μένουμε Ασφαλείς.

Στο χέρι μας είναι να τα καταφέρουμε.

Κυριακή του αγίου αποστόλου Θωμά

26 ΑΠΡΙΛΙΟΥ

ΤΗ  ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΠΑΣΧΑ

ΗΤΟΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΘΩΜΑ

Η ψηλάφησις του Αποστόλου Θωμά.

Φορητή εικόνα του 17^ου αιώνα από την Ιερά Μονή Αγίου Συμεών του νέου θεολόγου, στον Κάλαμο Αττικής.

Τὸ Εὐαγγέλιον

(ΤΗ  ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΠΑΣΧΑ)

Ἐκ τοῦ κατά  Ἰωάννην.   Κεφ. 20: 19-31

Οὔσης ὀψίας τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ τῇ μιᾷ τῶν Σαββάτων, καὶ τῶν θυρῶν κεκλεισμένων ὅπου ἦσαν οἱ Μαθηταὶ συνηγμένοι διὰ τὸν φόβον τῶν ᾿Ιουδαίων, ἦλθεν ὁ ᾿Ιησοῦς καὶ ἔστη εἰς τὸ μέσον, καὶ λέγει αὐτοῖς· Εἰρήνη ὑμῖν. Καὶ τοῦτο εἰπὼν, ἔδειξεν αὐτοῖς τὰς χεῖρας καὶ τὴν πλευρὰν αὐτοῦ. Ἐχάρησαν οὖν οἱ μαθηταὶ ἰδόντες τὸν Κύριον. Εἶπεν οὖν αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς πάλιν· Εἰρήνη ὑμῖν· καθὼς ἀπέσταλκέ με ὁ Πατήρ, κἀγὼ πέμπω ὑμᾶς. Καὶ τοῦτο εἰπὼν, ἐνεφύσησε καὶ λέγει αὐτοῖς· Λάβετε Πνεῦμα ῞Αγιον. Ἄν τινων ἀφῆτε τὰς ἁμαρτίας, ἀφίενται αὐτοῖς· ἄν τινων κρατῆτε, κεκράτηνται. Θωμᾶς δὲ, εἷς ἐκ τῶν δώδεκα, ὁ λεγόμενος Δίδυμος, οὐκ ἦν μετ᾿ αὐτῶν ὅτε ἦλθεν ὁ ᾿Ιησοῦς. Ἔλεγον οὖν αὐτῷ οἱ ἄλλοι μαθηταί· Ἑωράκαμεν τὸν Κύριον. Ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· Ἐὰν μὴ ἴδω ἐν ταῖς χερσὶν αὐτοῦ τὸν τύπον τῶν ἥλων, καὶ βάλω τὸν δάκτυλόν μου εἰς τὸν τύπον τῶν ἥλων, καὶ βάλω τὴν χεῖρά μου εἰς τὴν πλευρὰν αὐτοῦ, οὐ μὴ πιστεύσω. Καὶ μεθ᾿ ἡμέρας ὀκτὼ πάλιν ἦσαν ἔσω οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ, καὶ Θωμᾶς μετ᾿ αὐτῶν· ἔρχεται ὁ ᾿Ιησοῦς τῶν θυρῶν κεκλεισμένων, καὶ ἔστη εἰς τὸ μέσον καὶ εἶπεν· Εἰρήνη ὑμῖν. Εἶτα λέγει τῷ Θωμᾷ· Φέρε τὸν δάκτυλόν σου ὧδε, καὶ ἴδε τὰς χεῖράς μου, καὶ φέρε τὴν χεῖρά σου καὶ βάλε εἰς τὴν πλευράν μου· καὶ μὴ γίνου ἄπιστος, ἀλλὰ πιστός· Καὶ ἀπεκρίθη ὁ Θωμᾶς καὶ εἶπεν αὐτῷ· Ὁ Κύριός μου καὶ ὁ Θεός μου. Λέγει αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς· Ὅτι ἑώρακάς με, πεπίστευκας· μακάριοι οἱ μὴ ἰδόντες καὶ πιστεύσαντες. Πολλὰ μὲν οὖν καὶ ἄλλα σημεῖα ἐποίησεν ὁ ᾿Ιησοῦς ἐνώπιον τῶν μαθητῶν αὐτοῦ, ἃ οὐκ ἔστι γεγραμμένα ἐν τῷ βιβλίῳ τούτῳ. Ταῦτα δὲ γέγραπται, ἵνα πιστεύσητε, ὅτι ᾿Ιησοῦς ἐστιν ὁ Χριστὸς ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ, καὶ ἵνα πιστεύοντες, ζωὴν ἔχητε ἐν τῷ ὀνόματι αὐτοῦ.

ιερόν ευαγγέλιον

εικόνα

Η γιορτή της Ζωοδόχου Πηγής

Φορητή εικόνα, ιερός ναός Ζωοδόχου Πηγής στην Παιανία Αττικής

Ζωοδόχος Πηγή Μπαλουκλή:

Η ιστορία της Παναγίας της Πόλης-

Ο θρύλος με τα μισοτηγανισμένα ψάρια

Σήμερα, είναι η γιορτή της Ζωοδόχου Πηγής, μίας ονομασίας που αποδίδεται στην Παναγία, αφού γέννησε τη ζωή, δηλαδή τον Χριστό. Στην Κωνσταντινούπολη, υπάρχει ο ναός της Παναγίας «Μπαλούκ» ( που στα Τούρκικα σημαίνει "ψάρι") και σύμφωνα με τον θρύλο, εκεί, δίπλα στο αγίασμα, στις 23 Μαΐου 1453 μ.Χ. ένας καλόγερος τηγάνιζε ψάρια, όταν κάποιος του έφερε την είδηση πως πήραν την Πόλη οι Τούρκοι.

 Η Παναγία ονομάζεται Ζωοδόχος Πηγή, αφού γέννησε την Ζωή, που είναι ο Χριστός. Για πρώτη φορά το επίθετο Ζωοδόχος Πηγή το έδωσε στην Παναγία ο Ιωσήφ ο Υμνογράφος τον 9ο αιώνα, συνθέτοντας έναν ύμνο του προς την Παναγία.

          Η γιορτή, αναφέρεται στα εγκαίνια του Ιερού Ναού της Παναγίας, γνωστού ως «Η Ζωοδόχος Πηγή στο Μπαλουκλί», έξω από τα τείχη της Κωνσταντινούπολης, όπου υπήρχε πηγή αγιάσματος που επιτελούσε και επιτελεί πολλά θαύματα.

Ο Ιερός Ναός της Ζωοδόχου Πηγής στην Πόλη ανεγέρθηκε  από τον αυτοκράτορα Λέοντα τον Θράκα, που ήταν χρηστός και επιεικής, και πριν ακόμη γίνει αυτοκράτορας ως απλός στρατιώτης συνάντησε έναν τυφλό έξω από την Χρυσή Πύλη της Κωνσταντινούπολης. Ο τυφλός του ζήτησε νερό να πιεί και ο Λέων αναζήτησε την πηγή του νερού στην περιοχή, η οποία ήταν κατάφυτη από δένδρα, αλλά δεν μπόρεσε να την ανακαλύψει. Λυπήθηκε πολύ που δεν βρήκε νερό να δώσει στον τυφλό. Άκουσε τότε φωνή να του λέει: «Βασιλιά Λέοντα» –δηλαδή τον αποκάλεσε βασιλιά, ενώ ακόμη ήταν στρατιώτης, κάτι που επαληθεύθηκε– «…να εισέλθεις βαθύτερα στο δάσος, και αφού λάβεις με τις χούφτες σου το θολερό αυτό νερό, να ξεδιψάσεις τον τυφλό και να πλύνεις τα μάτια του, και τότε θα γνωρίσεις ποιά είμαι εγώ που κατοικώ στο μέρος αυτό». Ο Λέων έκανε αμέσως όπως τον διέταξε η φωνή και ο τυφλός είδε το φως του. Η φωνή εκείνη ήταν της Παναγίας.

          Και ο Λέων, όταν έγινε αυτοκράτορας, με ευγνωμοσύνη και φιλότιμο έκτισε στο μέρος εκείνο του αγιάσματος Ιερό Ναό προς τιμήν της Παναγίας, της Ζωοδόχου Πηγής. Όταν κατέρρευσε ο Ιερός αυτός Ναός από τον χρόνο, άλλοι αυτοκράτορες –ο Ιουστινιανός, ο Βασίλειος ο Μακεδών – ανέλαβαν και έκτισαν εκ νέου τον Ναό, πιο μεγαλοπρεπή από τον παλαιότερο.

Η άλλη εκδοχή

          Μια δεύτερη παράδοση αναφέρει ότι τον πρώτο Ναό τον έκτισε ο Ιουστινιανός, βλέποντας εκεί που κυνηγούσε σε όραμα ένα μικρό παρεκκλήσι και έναν Ιερέα μπροστά σε μια πηγή, λέγοντάς του ότι είναι η πηγή των θαυμάτων. Στον τόπο εκείνο έκτισε μοναστήρι με τα υλικά που περίσσεψαν από την Αγία Σοφία.

          Ο Ναός αυτός στην Βασιλεύουσα κατέρρευσε τον 15ο αιώνα. Σύμφωνα με μαρτυρίες το 1547 ο Ναός δεν υπήρχε πια. Υπήρχε μόνον το αγίασμα. Το 1833 ο Πατριάρχης Κωνστάντιος ο Α΄ με άδεια του Σουλτάνου ξαναέκτισε τον Ναό πάνω στα ερείπια του παλαιού. Έτσι, στις 2 Φεβρουαρίου του 1835, ο Πατριάρχης Κωνστάντιος, με 12 ακόμη Αρχιερείς εγκαινίασαν τον νέο Ναό της Ζωοδόχου Πηγής, στο Μπαλουκλί.

          Μπαλουκλί σημαίνει τόπος με ψάρια, αφού στην δεξαμενή της Πηγής υπάρχουν ψάρια.

          Στον ναό αυτό επιτελούνταν πολλά θαύματα και μάλιστα και σε οικογένειες ευγενών της αυτοκρατορίας, με χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό της λύσεως της στειρώσεως της αυτοκράτειρας Ζωής, η οποία μετά από θαύμα της Ζωοδόχου Πηγής γέννησε τον Κωνσταντίνο τον Πορφυρογέννητο, που έγινε αυτοκράτορας του Βυζαντίου. Στον ναό αυτό θεραπεύθηκαν επίσης οι αυτοκράτορες Ιουστινιανός, Λέοντας ο Σοφός, Ρωμανός Λεκαπηνός, ο Ανδρόνικος Γ , ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Στέφανος, ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Ιωάννης, πολλές βασίλισσες και πολλοί ανώτατοι αξιωματούχοι της αυτοκρατορίας, αλλά και κληρικοί και μοναχοί και πολλοί απλοί Χριστιανοί. Τον 14ο αιώνα ο Νικηφόρος Κάλλιστος γράφοντας για το αγίασμα της Πηγής, παραθέτει έναν κατάλογο 63 θαυμάτων.

          Η εικόνα της Παναγίας της Ζωοδόχου Πηγής παρουσιάζει την Παναγία μέσα σε ένα συντριβάνι από το οποίο χύνεται άφθονο νερό, να βαστάει στην αγκαλιά της τον Χριστό που ευλογεί. Δύο άγγελοι την στεφανώνουν κρατώντας ειλητάριο που γράφει: «Χαίρε ότι υπάρχεις βασιλέως καθέδρα, χαίρε ότι βαστάζεις τον Βαστάζοντα πάντα».

Κι άλλοι που θεραπεύθηκαν θαυματουργικά στη Ζωοδόχο Πηγή.

          Θεραπεύτηκε κάποια Γλυκερία ονόματι, συγγενής της αυτοκράτειρας Θεοδώρας, συζύγου του Ιουστινιανού, ωσαύτως κάποια Ευδοκία, αδελφή του Αυτοκράτορος Μαυρικίου, επίσης η αυτοκράτειρα Ειρήνη. Αυτή από ευγνωμοσύνη έβαλε και ξαναζωγράφησαν τις Εικόνες της Θεοτόκου και του Σωτήρος, τις οποίες είχαν καταστρέψει προηγουμένως οι Εικονομάχοι Βασιλείς. Η αυτοκράτειρα Θεοδώρα προσέφερε χρυσά ιερά σκεύη, γιατί η Παναγία θεράπευσε εκεί την κόρη της από «ατάκτους» πυρετούς.

          Σήμερα στην αυλή της Ζωοδόχου Πηγής βρίσκονται οι τάφοι των Οικουμενικών Πατριαρχών. Το δε αγίασμα βρίσκεται στον υπόγειο Ναό και αποτελείται από μαρμαρόκτιστη πηγή, το νερό της οποίας θεωρείται αγιασμένο. Απ’ κει διαδόθηκε ο τύπος της Παναγίας Ζωοδόχου Πηγής σε όλο τον ορθόδοξο κόσμο. Είναι αξιοσημείωτο ότι ψηφιδωτή παράσταση της εικόνας σώζεται στον εσωνάρθηκα της Μονής της Χώρας.

          Σε ανάμνηση των εγκαινίων του Ναού από τον Αυτοκράτορα Λέοντα η Εκκλησία καθιέρωσε την κατ΄ έτος εορτή της Ζωοδόχου Πηγής, την Παρασκευή της Διακαινησίμου Εβδομάδας.

          Ο Ναός αυτός έμεινε γνωστός στην ιστορία ως το αγίασμα του «Μπαλουκλί». «Μπαλούκ» στα τουρκικά σημαίνει ψάρι και η παράδοση μας λέει πως εκεί δίπλα στο αγίασμα, στις 23 Μαΐου 1453 μ.Χ. ένας καλόγερος τηγάνιζε ψάρια, όταν κάποιος του έφερε την είδηση πως πήραν την Πόλη οι Τούρκοι. Ο καλόγερος απάντησε πως μόνο αν τα ψάρια που τηγάνιζε έφευγαν απ΄ το τηγάνι και έπεφταν μέσα στο αγίασμα θα πίστευε ότι έγινε κάτι τέτοιο. Και πραγματικά τα ψάρια ζωντάνεψαν και έπεσαν μέσα στην πηγή του αγιάσματος.

          Μέχρι σήμερα δε, μέσα στην δεξαμενή της Ζωοδόχου Πηγής διατηρούνται επτά ψάρια και μάλιστα σαν να είναι μισοτηγανισμένα απ΄ την μια πλευρά.

πηγή κειμένου και φωτογραφιών

εικόνα