Ο βίος του Μεγαλομάρτυρα Ευστάθιου

Άγιος Ευστάθιος και η συνοδεία του, Θεοπίστη η σύζυγος του, Αγάπιος και Θεόπιστος τα παιδιά του.

Ημερομηνία εορτής 20 Σεπτεμβρίου

Στις 20 Σεπτεμβρίου η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη μιας αγίας οικογενείας. Μιας οικογενείας μαρτύρων πού την αποτελούσαν ο άγιος Ευστάθιος, η σύζυγος του αγία Θεοπίστη και τα δύο παιδιά τους, οι άγιοι Αγάπιος και Θεόπιστος. Στα 98 μ. Χ. ο Πλακίδας, αυτό ήταν το πρώτο όνομα του αγίου Ευσταθίου, διαπρέπει σαν στρατηλάτης ενδοξότατος της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Δεν είναι μόνο η ευγενής καταγωγή και ο πλούτος, πού τον κάνουν να ξεχωρίζει, αλλά και οι εξοχές νίκες και τα ανδραγαθήματα του.

Κι από κοντά ο ψυχικός του πλούτος. Συνετός, εγκρατής και σώφρων, δίκαιος και ελεήμων, αποτελεί αν και ειδωλολάτρης ακόμα μια εκλεκτή ψυχή. Σ’ αυτές του τις αρετές του μοιάζουν και η σύζυγος και οι δύο γιοι του.

Ένα τέτοιο ευγενικό θήραμα ήταν αδύνατο να ξεφύγει από τα δίχτυα της αγάπης του θείου Κυνηγού.

Έτσι λοιπόν κάποια μέρα πού ο Πλακίδας γύμναζε το στρατό στο κυνήγι, τράβηξε την προσοχή του κάποιο ελάφι, πού ενώ έτρεχε, στρεφόταν και τον κοίταζε στα μάτια.

Όρμησε να το κυνηγήσει, αλλ’ εκείνο βρέθηκε μ’ ένα πήδημα στο χείλος ενός μεγάλου χάσματος, αφήνοντας αντίκρυ τον έφιππο Πλακίδα. Και ξαφνικά βλέπει ο στρατηλάτης ανάμεσα στα κέρατα του ελαφιού έναν υπέρλαμπρο σταυρό με τον Εσταυρωμένο. Ακούει και μια φωνή, πού του αποκαλύπτει ότι Αυτός είναι ο Ιησούς Χριστός, ο μόνος αληθινός Θεός, και τον καλεί να πιστέψει και να βαπτιστεί..
Το ελάφι εξαφανίζεται και ο Πλακίδας επιστρέφει στο σπίτι του.

Πριν προλάβει όμως να εξιστόρηση το συνταρακτικό γεγονός στη σύζυγο του, εκείνη του φανερώνει ότι ο Θεός των χριστιανών αποκαλύφθηκε και σ’ αυτήν καλώντας την να πιστέψει με όλη την οικογένεια της. Την ίδια νύχτα δέχεται ή οικογένεια το άγιο βάπτισμα από τον επίσκοπο της Ρώμης.

Το άλλο πρωί ο άγιος Ευστάθιος πηγαίνει πάλι στο μέρος όπου του είχε αποκαλυφθεί το όραμα του ελαφιού. Κι εκεί ακούει νέα συνταρακτική αποκάλυψη:
Θα πάθεις όσα έπαθε και ο Ιώβ τον παλαιό καιρό, αλλά στο τέλος θα νικήσεις τον διάβολο… Ανδρίζου,

Ευστάθιε, και αγωνίζου στον δρόμο της αρετής. Το θέλημα του Κυρίου ας γίνει, απάντησε ο Ευστάθιος. Το ίδιο είπε και η αγία Θεοπίστη, όταν της φανέρωσε την πρόρρηση. δεν περνούν λίγες μέρες και ο στίβος του αγώνα για τον νεοφώτιστο στρατηλάτη ανοίγεται. Από λοιμώδη ασθένεια πεθαίνουν όλοι οι υπηρέτες και οι άνθρωποι του σπιτιού του.

Αρρωσταίνουν και ψοφούν τα άλογα και τα άλλα ζώα του. Κι ενώ κάποια μέρα απουσιάζουν από το σπίτι, μπαίνουν σ’ αυτό κλέφτες και τους παίρνουν ό,τι έχουν. Μένουν μόνο με τα ρούχα πού φορούν. Οι μέχρι πριν λίγο πλουσιώτατοι και ενδοξότατοι άρχοντες κατάντησαν φτωχοί και αξιολύπητοι.

Αποφασίζουν τότε να εγκαταλείψουν τη Ρώμη και να πάνε σε τόπο άγνωστο. Σαν τον πιο κατάλληλο βρίσκουν τα Ιεροσόλυμα, και ξεκινούν για κει.

Κανείς τους βέβαια δεν μπορεί να φανταστεί αυτά πού θα ακολουθήσουν. Στο τέλος του θαλασσινού ταξιδιού τους ο βάρβαρος και άνομος πλοίαρχος, ζητώντας υπέρογκα ναύλα, κρατάει τη Θεοπίστη στο πλοίο του αποχωρίζοντας την έτσι από την οικογένεια της.

Με οδύνη αβάσταχτη ο πονεμένος σύζυγος συνεχίζει τον δρόμο του με τα δύο παιδιά του ως την όχθη ενός μεγάλου ποταμού.

‘Εκεί αναγκάζεται ν’ αφήσει το μεγαλύτερο παιδί, για να πέραση πρώτα το μικρότερο απέναντι. Καθώς όμως επιστρέφει να πάρει και το άλλο, βλέπει ότι το έχει αρπάξει ένα λιοντάρι. Γυρίζει τότε και βλέπει πώς και το μικρότερο το άρπαξε ένας λύκος. Μέσα στα δάκρυα του θυμάται ο άγιος την πρόρρηση του Κυρίου, ότι θα πέραση όσα και ο Ιώβ. Ίσως και περισσότερα, θα έλεγε κανείς.

Γιατί ενώ ο Ιώβ είχε ένα κομμάτι γης για ν’ αναπαύεται, έστω και πάνω στην κοπριά, αυτός περιφέρεται ξένος σε ξένη χώρα. Εκείνος είχε κοντά του τουλάχιστον τους φίλους και τη γυναίκα του, ενώ ο άγιος απέμεινε έρημος από ανθρώπους.

Είναι φυσικό να συγκλονίζεται η ψυχή πού χτυπιέται από τέτοια και τόσα κύματα. Μα όταν αυτή είναι γαντζωμένη γερά στην αγάπη του Χριστού, δεν λυγίζει, δεν σαλεύει από την πίστη της. Υπερισχύει η εμπιστοσύνη στην πρόνοια Εκείνου, πού αγρυπνεί διαρκώς πάνω μας. Εκείνου, πού ξέρει γιατί στέλνει τα πικρά ποτήρια, και πού γνωρίζει να δίνη και την «έκβασιν» του πειρασμού. Με αφάνταστη υπομονή και γενναιότητα σήκωσε τον σταυρό του ο άγιος, εκτελώντας αγροτικές εργασίες επί δεκαέξι ολόκληρα χρόνια, εκεί, στην ξένη γη της Ανατολής.

Κάποτε ο Κύριος έκρινε πώς πλησίαζε η ώρα να λαβή το στεφάνι της υπομονής του. Στέλνοντας ανθρώπους σε όλα τα σημεία της αυτοκρατορίας ο αυτοκράτωρ Τραϊανός κατορθώνει να τον ανακάλυψη. Γιατί ο γενναίος στρατηλάτης είναι ο μόνος πού μπορεί να σώσει το κράτος από τους εχθρούς πού το απειλούν.

Ο αυτοκράτωρ του ξαναδίνει τα πρώτα αξιώματα και του αναθέτει την αρχιστρατηγία.

Ο άγιος Ευστάθιος, για ν’ αύξηση το στράτευμα, στρατολογεί πολλούς νέους από όλη τη ρωμαϊκή επικράτεια.

Ανάμεσα τους, χωρίς να το ξέρει, στρατολογήθηκαν και τα δύο παιδιά του. Είχαν και τα δύο σωθεί από τα στόματα των θηρίων με την επέμβαση γεωργών και βοσκών της περιοχής. Δεν τα γνώρισε, αλλά καθώς τα είδε ευγενικά και ευπαρουσίαστα, τα κράτησε για να τον υπηρετούν στο τραπέζι.

Η εκστρατεία άρχισε και συνεχίστηκε μέχρι την πόλη πού έμενε η αγία Θεοπίστη. Ο Θεός τη διαφύλαξε και αυτή σώα και άβλαβη από τις ανήθικες προθέσεις του πλοιάρχου, τιμωρώντας τον με ξαφνική ασθένεια. Ο στρατηγός έστησε τυχαία τη σκηνή του στον κήπο του σπιτιού πού έμενε η αγία.

Μια μέρα τα δύο παιδιά μπήκαν στο σπίτι και έδωσαν στην οικοδέσποινα ορισμένα τρόφιμα για να τα μαγειρέψει. Μέχρι να ετοιμαστεί το φαγητό έπιασαν συζήτηση για την καταγωγή τους.

Ο μεγαλύτερος διηγήθηκε στον μικρότερο για τους γονείς και τον αδελφό του, για το ταξίδι τους με το πλοίο, για το επεισόδιο στο ποτάμι με το λιοντάρι και το λύκο. Ο μικρότερος συγκλονίστηκε. Είσαι ο αδελφός μου, φώναξε και έπεσε στην αγκαλιά του. Η αγία Θεοπίστη άκουγε από το μαγειρείο τη συζήτηση και συγκινημένη αναγνώρισε τα παιδιά της.

Συγκρατήθηκε όμως και δεν εκδηλώθηκε αμέσως. Αργότερα πήγε στη σκηνή του στρατηγού να τα ζήτηση. Εκείνα έλειπαν.

Βρήκε όμως τον άγιο να κάθεται στη σκιά ενός δένδρου. Καθώς τον παρατήρησε διέκρινε τα χαρακτηριστικά του συζύγου της.

Τον πλησίασε και του διηγήθηκε την ιστορία της. Οι σύζυγοι αναγνωρίστηκαν. Η χαρά και η συγκίνηση τους δεν περιγράφεται. Έπεσαν ο ένας στην αγκαλιά του άλλου και δόξασαν τον Θεό. Τα παιδιά μας, που είναι; ρώτησε σε λίγο η αγία. Τα παιδιά μας, τα έφαγαν τα θηρία, απάντησε με συντριβή ο άγιος και διηγήθηκε το επεισόδιο στο ποτάμι.

Ας δοξάσουμε πάλι τον Θεό, είπε τότε η αγία. Τα παιδιά μας ζουν και βρίσκονται κοντά μας! Άκουσα να λένε τα ίδια, όσα μου διηγείσαι εσύ τώρα. Έκπληκτος ο στρατηλάτης καλεί τους δύο νέους και βεβαιώνεται πώς είναι τα παιδιά του.

Η χαρά όλων δεν έχει όρια. Έπειτα από δεκαεξάχρονη δοκιμασία η οικογένεια, πού χωρίστηκε με θλιβερό και φρικτό τρόπο, ξαναενώνεται. Μαζί της πανηγυρίζει και όλο το στράτευμα. Ο Θεός αμείβει έτσι την αγία οικογένεια για την υπομονή σε τόσα δεινά πού δοκίμασε, αλλά της ετοιμάζει και ένα άλλο μεγαλύτερο στεφάνι υπομονής και καρτερίας. 

Νικητής και τροπαιούχος επιστρέφει με την οικογένεια του στη Ρώμη ο ένδοξος αρχιστράτηγος. Ο αυτοκράτορας Αδριανός, πού διαδέχθηκε τον Τραϊανό, ετοιμάζεται να προσφέρει μεγάλη θυσία στα είδωλα, τόσο για τη νίκη του, όσο και για την ανεύρεση ιών προσφιλών του προσώπων. Μα ο άγιος με παρρησία δηλώνει:

– Βασιλιά, εγώ τον Χριστό λατρεύω. Αυτόν δοξάζω και Αυτόν ευχαριστώ. Γιατί σ’ Αυτόν χρεωστώ τη ζωή μου και την ψυχή μου. Αυτός μου έδωσε δύναμη και νίκησα τους εχθρούς. Αυτός ευδόκησε και είδα και τη γυναίκα και τα παιδιά μου. Άλλον Θεό ούτε γνωρίζω ούτε πιστεύω, παρά μόνον Αυτόν, πού δημιούργησε τον ουρανό και τη γη.

Συγκλονιστική εντύπωση έκανε η δήλωση αυτή. Το πανηγυρικό σκηνικό αλλάζει. Οι ειδωλολάτρες ιερείς και οι αξιωματικοί σκυθρώπιασαν. Εξοργισμένος ο Αδριανός διατάζει τον άγιο να βγάλει τη στρατιωτική ζώνη και να στέκεται μπροστά του σαν κατάδικος. Παρ’ όλες τις προσπάθειες του, τις υποσχέσεις και απειλές, δεν κατορθώνει να τον μεταπείσει. Και ο ένδοξος στρατηλάτης, ο σωτήρας της αυτοκρατορίας, καταδικάζεται σε θάνατο μαζί με όλη την οικογένεια του. Τους εκθέτουν σε μια πεδιάδα και εξαπολύουν ένα πεινασμένο λιοντάρι, για να τους κατασπάραξη. Αλλά αυτό, όταν τους πλησίασε, έσκυψε το κεφάλι σαν να τους προσκυνούσε και γύρισε πίσω. Κατασκευάζουν τότε ένα χάλκινο ομοίωμα βοδιού, το όποιο πυρώνουν στη φωτιά και ρίχνουν μέσα τους αγίους.

Όταν μετά τρεις μέρες το άνοιξαν, είδαν ότι οι ψυχές τους είχαν πετάξει στον ουρανό, χωρίς όμως να πειραχθεί ούτε μια τρίχα της κεφαλής τους. Το θαύμα αυτό έκανε το πλήθος πού είχε συναχθεί να κραυγάσει:

Μέγας ο Θεός των χριστιανών! Αυτός μόνο είναι Θεός αληθινός και κανείς άλλος.

Ο Αδριανός φοβήθηκε και έφυγε. Τότε κάποιοι Χριστιανοί πήραν τα νεκρά σώματα των Αγίων και τα έθαψαν με ιδιαίτερη ευλάβεια.

Ο Άγιος Ευστάθιος θεωρείται ο προστάτης των κυνηγών.

Το διαβάσαμε στο ekklisiaonline.gr

Δείτε και ένα βίντεο με κινούμενα σχέδια από την Γεωργία, με την ζωή του Αγίου Ευσταθίου.

ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ, καί ἀκολουθείτω μοι

20 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2020

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΙΝ

Ἐκ τοῦ κατά  Μάρκον  Κεφ. 8: 34-38, 9: 1

 

Εἶπεν ὁ Κύριος· 

Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν, καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι.

Ὃς γὰρ ἂν θέλῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ σῶσαι, ἀπολέσει αὐτήν· ὃς δ᾿ ἂν ἀπολέσῃ τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν, ἕνεκεν ἐμοῦ καὶ τοῦ Εὐαγγελίου, οὗτος σώσει αὐτήν.

Τί γὰρ ὠφελήσει ἄνθρωπον, ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον, καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ; ἢ τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ;

Ὃς γὰρ ἐὰν ἐπαισχυνθῇ με, καὶ τοὺς ἐμοὺς λόγους ἐν τῇ γενεᾷ ταύτῃ τῇ μοιχαλίδι καὶ ἁμαρτωλῷ,

καὶ ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπαισχυνθήσεται αὐτὸν ὅταν ἔλθῃ ἐν τῇ δόξῃ τοῦ Πατρὸς αὐτοῦ μετὰ τῶν Ἀγγέλων τῶν ἁγίων.

 Καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς·

Ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ὅτι εἰσί τινες τῶν ὧδε ἑστηκότων, οἵτινες οὐ μὴ γεύσωνται θανάτου ἕως ἂν ἴδωσι τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ἐληλυθυῖαν ἐν δυνάμει.

Τὸ Εὐαγγέλιον

Εικόνα από agioskosmasoaitolos

Φωνή Κυρίου της Κυριακής 20 Σεπτεμβρίου 2020

Δείτε και την παρουσίαση παρακάτω:

Έφυγε από τη ζωή ο Βαγγέλης Μπούτας

Πέθανε ο Βαγγέλης Μπούτας: 

“Το ΚΚΕ αποχαιρετά έναν αυθεντικό αγωνιστή”

Έφυγε από τη ζωή ο Βαγγέλης Μπούτας,  την Παρασκευή 18 Σεπτέμβρη 2020 σε ηλικία 66 ετών, αγροσυνδικαλιστής και πρώην βουλευτής Καρδίτσας του ΚΚΕ.

Τους τελευταίους μήνες ο Βαγγέλης Μπούτας αντιμετώπιζε προβλήματα με τη υγεία του ενώ την περαιτέρω εξέλιξη της υγείας του επιβάρυνε και το ατύχημα που είχε με το τρακτέρ του σε αγρό στις 29 Απριλίου 2018 και το οποίο είχε ως αποτέλεσμα να τραυματισθεί σοβαρά.

Ως μαχητής και άνθρωπος της καθημερινής πάλης κατάφερε να ανακάμψει από τα σοβαρά τραύματα του ατυχήματος και λίγους μήνες αργότερα (Φεβρουάριο του 2019) κατάφερε να δώσει -έστω και τυπικά- το παρών στις κινητοποιήσεις των αγροτών στη Νίκαια ως απλός αγρότης έχοντας αποχωρήσει λίγο νωρίτερα από τη θέση του προέδρου της Ε.Ο.Α.Σ.Κ. Ωστόσο άλλα χρόνια προβλήματα υγείας του δεν μπόρεσαν να αντιμετωπιστούν και έφεραν το μοιραίο.

Ο Βαγγέλης Μπούτας γεννήθηκε το 1954 στη Μητρόπολη Καρδίτσας. Ως αγρότης υπήρξε βαµβακοκαλλιεργητής για το µεγαλύτερο µέρος της επαγγελµατικής του καριέρας, ενώ τα τελευταία χρόνια έκανε “στροφή” και ασχολήθηκε µε την παραγωγή κρασιού έχοντας φτιάξει και ένα µικρό οινοποιείο.

Έγινε γνωστός στο ευρύτερο κοινό για την μακροχρόνια συνδικαλιστική δράση, όντας και πρόεδρος της Ενωτικής Οµοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων Καρδίτσας (Ε.Ο.Α.Σ.Κ.) και µέλος της γραµµατείας της Παναγροτικής Αγωνιστικής Συνεργασίας (Π.Α.ΣΥ.).

Πέραν της ενασχόλησής του με τον πρωτογενή τομέα και την συνδικαλιστική δράση ασχολήθηκε ενεργά με τα κοινά διατελώντας πρόεδρος της κοινότητας Μητρόπολης, νομαρχιακός σύμβουλος Καρδίτσας και περιφερειακός σύµβουλος Θεσσαλίας. Υπήρξε επί χρόνια µέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, ενώ διατέλεσε και Βουλευτής Καρδίτσας με το ίδιο κόμμα δύο φορές. Εξελέγη πρώτη φορά με το ΚΚΕ στις εκλογές του 1996 και επανεξελέγη στις πρώτες εκλογές του Μαΐου του 2012. Στις εκλογές του 2000, του 2004, του 2007, του 2009, του Ιουνίου του 2012, του Ιανουαρίου του 2015, και του Σεπτεμβρίου του 2015 ήταν και πάλι υποψήφιος, χωρίς όμως να εκλεγεί.

Μέχρι το ηλιοβασίλεμα της ζωής του διατήρησε την απλότητα και τον πείσμα που τον διακατείχε ως άνθρωπο κερδίζοντας τον σεβασμό φίλων αλλά και πολιτικών “αντιπάλων”. Έδωσε πολλές μάχες, κάποιες με άνισους όρους ωστόσο τις περισσότερες τις κέρδισε αφήνοντας το δικό του στίγμα στην ιστορία του τόπου μας.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ ΚΚΕ ΓΙΑ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ σ. ΒΑΓΓΕΛΗ ΜΠΟΥΤΑ

Η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ με βαθιά θλίψη αποχαιρετά το σύντροφο Βαγγέλη Μπούτα, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και του Τμήματος Αγροτικής Πολιτικής της ΚΕ και συνδικαλιστή του αγροτικού κινήματος, ο οποίος έφυγε σήμερα από τη ζωή μετά από σκληρή μάχη με τον καρκίνο και ταλαιπωρημένος από σοβαρό ατύχημα που είχε στην εργασία του.

Ο σύντροφος Βαγγέλης υπήρξε εμβληματική μορφή του αγροτικού κινήματος της χώρας μας, ένας αυθεντικός, λαϊκός άνθρωπος, σεμνός, πρωτοπόρος αγωνιστής.

Όλη του η ζωή και η διαδρομή, από τα νεανικά του χρόνια, χαρακτηρίστηκε από την πρωτοπόρα δράση του για τα ιδανικά και τους σκοπούς του ΚΚΕ για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, με σημαντική συμβολή στην οργάνωση των αγώνων της μικρομεσαίας αγροτιάς, χαίροντας της πλατιάς αναγνώρισης και εκτίμησης από τους συναδέλφους του αγρότες, γενικότερα από τους λαϊκούς ανθρώπους του Θεσσαλικού κάμπου, αλλά και όλης της χώρας.

Ο σύντροφος Βαγγέλης γεννήθηκε το 1954 στην Μητρόπολη Καρδίτσας, από γονείς αγρότες κι αγωνιστές του λαϊκού κινήματος. Ο πατέρας του υπήρξε οργανωμένος στην προδικτατορική ΕΔΑ, ενώ η μητέρα του είχε περάσει από το αντάρτικο, μαζί με τέσσερα αδέλφια της, από τα οποία το ένα σκοτώθηκε το 1948.

Από μικρός δούλεψε στα χωράφια, αναπτύσσοντας παράλληλα σημαντική δράση στους αγροτικούς συλλόγους της περιοχής του. Το Νοέμβρη του ‘77, οργανώνεται στην ΚΝΕ και στο ΚΚΕ, αναλαμβάνοντας πολλές και υπεύθυνες κομματικές χρεώσεις στις οργανώσεις της Θεσσαλίας και στο αγροτικό συνδικαλιστικό κίνημα. Το 1980 εκλέχθηκε μέλος της Νομαρχιακής Επιτροπής Καρδίτσας, καθώς και του Γραφείου της, το 1983 στην Επιτροπή Περιοχής Θεσσαλίας μέχρι και το 1990 και στη συνέχεια στο Συντονιστικό Όργανο Θεσσαλίας έως το 1994.

Στα δύσκολα χρόνια, 1989-1991, μετά τις αντεπαναστατικές ανατροπές στις χώρες του σοσιαλισμού και την εσωκομματική διαπάλη στο ΚΚΕ, ο σύντροφος Βαγγέλης έδωσε τη μάχη υπερασπιζόμενος τον επαναστατικό χαρακτήρα του Κόμματος, τις αρχές και την ιδεολογία του μαρξισμού – λενινισμού, ενάντια στην προσπάθεια διάλυσής του από τον οπορτουνισμό.

Στο κρίσιμο 13ο Συνέδριο του ΚΚΕ, τον Φλεβάρη του 1991, εκλέγεται μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του Κόμματος, στην οποία επανεκλέγεται μέχρι και σήμερα.

Υπήρξε βουλευτής Καρδίτσας του Κόμματος την τετραετία 1996 – 2000, ενώ εξελέγη και στις εκλογές του Μαΐου του 2012. Συμμετείχε στα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ σε πολλές εκλογικές μάχες, Βουλευτικές, Ευρωεκλογές και στη Δημοτική και Περιφερειακή Διοίκηση.

Ακόμα, στο αγροτικό κίνημα και τους συλλόγους της περιοχής του, ο σ. Β. Μπούτας έχει διατελέσει Πρόεδρος του Μορφωτικού Συλλόγου του χωριού του, μέλος του ΔΣ του Αγροτικού Συλλόγου του χωριού και Γραμματέας της Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων Καρδίτσας. Διετέλεσε Πρόεδρος και Αντιπρόεδρος στην Ένωση Συνεταιρισμών Καρδίτσας, μέλος του ΔΣ και Γραμματέας της ΓΕΣΑΣΕ. Υπήρξε, επίσης, Πρόεδρος στην Κοινότητα της Μητρόπολης από το 1987 έως το 1993.

Σημαντική είναι η προσφορά του συντρόφου Βαγγέλη στην ανασυγκρότηση του αγροτικού κινήματος, στην πάλη του σε αντικαπιταλιστική – αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση, την ενίσχυση της κοινωνικής συμμαχίας των αγροτών με τους εργάτες και τους αυτοαπασχολούμενους της πόλης.

Συνέβαλε αποφασιστικά στη δημιουργία της ΠΑΣΥ, στους μεγάλους αγώνες του Μπλόκου της Νίκαιας και στη συγκρότηση της Πανελλαδικής Συντονιστικής Επιτροπής των Μπλόκων.

Με την αγωνιστική του δράση για μια καλύτερη ζωή για τη μικρή και τη μεσαία αγροτιά που πνίγεται στα χρέη, πουλώντας ακόμα και κάτω από το κόστος κι ένα μέρος της ξεκληρίζεται, αλλά και τη στάση του, τη λαϊκότητα και την αγάπη του για την περιοχή του, ενέπνευσε τις νεότερες γενιές αγωνιστών και συνδικαλιστών της μαχόμενης αγροτιάς. Τίμησε, μέχρι το τέλος της ζωής του, την ιδιότητα του μέλους και του στελέχους του ΚΚΕ.

Η Κεντρική Επιτροπή εκφράζει τα πιο θερμά της συλλυπητήρια σε όλη την οικογένειά του, στη σύζυγό του Χριστίνα, στα παιδιά και τα εγγόνια του.

Η κηδεία του θα είναι πολιτική και θα γίνει τη Δευτέρα 21 Σεπτέμβρη στις 15.00, στο χωριό του, τη Μητρόπολη Καρδίτσας.

18/9/2020

Η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ

Το διαβάσαμε στο kosmoslarissa.gr 

Εργατοαγροτική συμπαράταξη

Άρθρο στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ την Κυριακή 28 Νοέμβρη 2004

Βαγγέλης Μπούτας: Ο άνθρωπος πίσω από τον συνδικαλιστή

Διαβάστε το ρεπορτάζ στο agro24.gr

το περίφημο δίλημμα του τρόλεϊ

Εσύ πόσους θα σκότωνες;

Ένα τρόλεϊ διασχίζει τις ράγες ενώ μπροστά του βρίσκονται πέντε άνθρωποι ανήμποροι να κινηθούν, με αποτέλεσμα να είναι σίγουρος ο θάνατός τους. Για καλή τους τύχη όμως, εσύ παρακολουθείς την σκηνή από το πλάι, έχοντας μπροστά σου έναν μοχλό με τον οποίο μπορείς να αλλάξεις την πορεία του τρόλεϊ, στρέφοντάς το σε μία διακλάδωση όπου υπάρχει μόνο ένας άνθρωπος. Τι κάνεις; Τραβάς τον μοχλό σώζοντας την ζωή πέντε ανθρώπων, θυσιάζοντας όμως τον έναν, ή αφήνεις τα πράγματα να κυλήσουν ως έχουν, παρατηρώντας τον βέβαιο θάνατο των πέντε; Θα σώσεις τον έναν ή τους πέντε; Ποια είναι η ηθικά ορθή πράξη;

Αυτό είναι το περίφημο δίλημμα του τρόλεϊ (The trolley dilemma), ένα νοητικό πείραμα, που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά από την φιλόσοφο Philippa Foot το 1967, και έως σήμερα παραμένει επίκαιρο με τις πολλές παραλλαγές του. Στην ουσία, το δίλημμα του τρόλεϊ αφορά την ηθική στάση του ατόμου και την διαμάχη ανάμεσα στις φιλοσοφικές σχολές της συνεπειοκρατίας (ωφελιμισμού) και της ηθικής δεοντολογίας. Η πρώτη συνδέει τις πράξεις μας με τα αποτελέσματα που φέρουν (έχοντας ως γνώμονα την ευτυχία των πολλών), ενώ η δεύτερη προτείνει μια σταθερή και αμετάβλητη στάση θεμελιωμένη στις ηθικές αξίες. Αν επιλέξεις να χρησιμοποιήσεις τον μοχλό είσαι ωφελιμιστής, θεωρείς ότι η ζωή μετριέται με νούμερα, η ζωή των πέντε έχει μεγαλύτερη αξία από του ενός. Αντιθέτως, οι υποστηρικτές της ηθικής δεοντολογίας σέβονται την ζωή όλων. Δεν προξενούν κακό στον έναν, προφυλάσσοντας τους πέντε. Το να σκοτώσεις κάποιον δεν δικαιολογείται, ανεξαρτήτως αποτελέσματος. Ωστόσο, στην πρώτη εκδοχή του διλήμματος του τρόλεϊ οι περισσότεροι τραβούν τον μοχλό χωρίς δεύτερη σκέψη, μετατρέποντας εαυτούς σε «ήρωες».

Το σενάριο έχει συνέχεια. Στην επόμενη φάση, βρίσκεσαι πάνω σε μια γέφυρα και παρακολουθείς την σκηνή, χωρίς να υπάρχει μοχλός. Δίπλα σου όμως στέκεται ένας εύσωμος άνδρας, που με το σώμα του μπορεί να σταματήσει το τρόλεϊ. Ο εύσωμος άντρας αρχίζει και γέρνει επικίνδυνα κοιτώντας προς τα κάτω… Τι κάνεις; Η απόφαση των περισσοτέρων αλλάζει δραματικά. Τώρα η πράξη βαραίνει πιο πολύ από τις συνέπειες, με αποτέλεσμα το μεγαλύτερο ποσοστό των ερωτηθέντων να αφήνει τα πράγματα να κυλήσουν χωρίς προσωπική παρέμβαση.

Αναμφισβήτητα, το σενάριο απέχει πολύ από την καθημερινή ζωή. Ωστόσο, δεν είναι τόσο απόκοσμο όσο ακούγεται. Το δίλημμα του τρόλεϊ γίνεται ακόμη πιο επίκαιρο την εποχή της Τεχνητής Νοημοσύνης, καθώς τα νέα αυτοκινούμενα οχήματα πρέπει να προγραμματιστούν να οδηγούνται μόνα τους, προκειμένου στο μέλλον να αποφευχθούν τα οδικά δυστυχήματα που μετρούν χιλιάδες νεκρούς σε όλη την υφήλιο. Το δίλημμα του τρόλεϊ αποβαίνει γόρδιος δεσμός για τους επιστήμονες οι οποίοι καλούνται να προγραμματίσουν τα εν λόγω οχήματα να λαμβάνουν ηθικές αποφάσεις. Τίνος η ζωή θα έχει προτεραιότητα; Του οδηγού ή των πεζών; Των πεζών ή των επιβαινόντων σε άλλο όχημα;

Πράγματι, το 2014 το ΜΙΤ σχεδίασε ένα πείραμα, την Ηθική Μηχανή (moral machine), με το οποίο επιχειρεί να καταγράψει την αντίδραση των ανθρώπων απέναντι στις ηθικές αποφάσεις των οχημάτων της Τεχνητής Νοημοσύνης. Πρόκειται για ένα «παιχνίδι» (http://moralmachine.mit.edu/) όπου οι «παίκτες» καλούνται να αποφασίσουν το ηθικά ορθό, όσον αφορά την προτεραιότητα της ζωής σε ενδεχόμενα ατυχήματα των αυτοκινούμενων οχημάτων. Στα υποτιθέμενα σενάρια παρελαύνουν άνθρωποι όλων των κατηγοριών που μπορεί να μεταστρέψουν την νέα επικρατούσα ηθική:  Έγκυοι και βρέφη, παιδιά και ηλικιωμένοι, άστεγοι  και πλούσιοι (αλλά και ζώα, γάτες και σκύλοι) είναι τα μελλοντικά θύματα. Ο παίκτης αποφασίζει ποιον θα σκοτώσει, δίνοντας προτεραιότητα π.χ. στη ζωή των πολλών έναντι των λίγων, των ανθρώπων έναντι των ζώων, των παιδιών έναντι των ηλικιωμένων, του οδηγού έναντι των πεζών, ακόμη και των σκύλων έναντι των γάτων.

Μέχρι στιγμής έχουν καταμετρηθεί απαντήσεις περισσότερων από δύο εκατομμυρίων ανθρώπων από 233 χώρες και περιοχές, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η ηθική των αυτοκινούμενων οχημάτων θα καθοριστεί απλώς από την κοινή γνώμη, που, σαφώς, αδυνατεί να διαμορφώσει παγκοσμίως κοινά αποδεκτές ηθικές αρχές. Για παράδειγμα, σε χώρες όπως η Κίνα και η Ιαπωνία, όπου ο σεβασμός απέναντι σε ηλικιωμένους είναι μέρος της κουλτούρας τους, οι άνθρωποι δίνουν προτεραιότητα στους μεγαλύτερους αντί στους νέους. Οι φτωχότερες χώρες δείχνουν μεγαλύτερη ανοχή απέναντι σε ανθρώπους που διασχίζουν παράνομα τον δρόμο, ενώ στις πιο πλούσιες παίζει ρόλο ακόμη και το κοινωνικό στάτους στην επιλογή.

Υπάρχει το απόλυτα ηθικά ορθό ή είναι πολιτιστικό χαρακτηριστικό; Οι ηθικές αξίες δύσκολα θα καθοριστούν σε παγκόσμιο επίπεδο, ώστε να προγραμματιστούν οι μηχανές της Τεχνητής Νοημοσύνης.

Είναι ένας αριθμός η ζωή;

Το τρόλεϊ διασχίζει τις ράγες. Εσύ βρίσκεσαι στο πλάι. Μπροστά σου είναι ένας μοχλός που αλλάζει την πορεία του. Μπορείς να σώσεις τους πέντε, σκοτώνοντας τον έναν. Πώς μετριέται η αξία της ζωής;

Δρ Έλσα Νικολαΐδου – Διδάσκει Φιλοσοφία στο σχολείο Med High.

Το διαβάσαμε στο antikleidi.com καθώς και το παλαιότερο άρθρο, που υπάρχει και το βίντεο του διλήμματος.

Ακόμα ένα βίντεο για το παιχνίδι moral machine

Το παιχνίδι Ηθική Μηχανή 

Το RF-84 της ΠΑ που εξερράγη πάνω από τη Λάρισα

Σαν σήμερα το RF-84 της ΠΑ που εξερράγη πάνω από τη Λάρισα

15 Σεπτεμβρίου 1982

Σαν σήμερα, στις 15 Σεπτεμβρίου 1982, ένα αεροσκάφος RF-84 της Πολεμικής Αεροπορίας εξερράγη πάνω από τη Λάρισα.

Ήταν 15 Σεπτεμβρίου του 1982 όταν ένα αεροσκάφος της Πολεμικής Αεροπορίας F-84 ανεφλέγη στον αέρα στην περιοχή του Ιπποκράτη στο στάδιο Αλκαζάρ και στη συνέχεια εξερράγη με αποτέλεσμα αμέτρητα κομμάτια να πέσουν σαν πύρινη βροχή στην περιοχή.

Το αποτέλεσμα ήταν να προκληθούν τραυματισμοί 14 ατόμων, ορισμένων θανάσιμα.  Οι περισσότεροι έπαθαν εγκαύματα και μεταφέρθηκαν στο Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο.

Ο πιλότος σμηναγός Θεόδωρος Πετρόπουλος, από το χωριό Κουλούρα Αιγίου χρησιμοποίησε το αλεξίπτωτο και εγκατέλειψε το φλεγόμενο αεροσκάφος λίγο πριν γίνει η έκρηξη. Σώθηκε με ελαφρά τραύματα και νοσηλεύτηκε στο 404 Στρατιωτικό Νοσοκομείο Λάρισας. 

Το διαβάσαμε στο pentapostagma.gr

Φωτογραφίες και επιπλέον δημοσιεύματα:

Από το F-84 του Αλκαζάρ, στο «Χιούι» του Σαρανταπόρου - eleftheria.gr

16 Σεπτεμβρίου 1982 - taxydromos.gr

Η συντριβή ενός ελληνικού F-86E Sabre με τη ματιά ενός χειριστή που πετούσε μαζί σε σχηματισμό (ΑΡΧΕΙΟ ΠΤΗΣΗ) – Σχόλια αναγνωστών - ptisidiastima.com