Οὐχί οἱ δέκα ἐκαθαρίσθησαν; οἱ δέ ἐννέα ποῦ;

Θεραπεία των δέκα λεπρών

Ευαγγελική περικοπή για την Κυριακή ΙΒ’ Λουκά, 16/01/2022

Λουκ. ιζ’ 12-19

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ,

εἰσερχομένου τοῦ Ἰησοῦ εἴς τινα κώμην ἀπήντησαν αὐτῷ δέκα λεπροὶ ἄνδρες, οἳ ἔστησαν πόρρωθεν, 

καὶ αὐτοὶ ἦραν φωνὴν λέγοντες·

Ἰησοῦ ἐπιστάτα, ἐλέησον ἡμᾶς. 

καὶ ἰδὼν εἶπεν αὐτοῖς·

Πορευθέντες ἐπιδείξατε ἑαυτοὺς τοῖς ἱερεῦσι.

καὶ ἐγένετο ἐν τῷ ὑπάγειν αὐτοὺς ἐκαθαρίσθησαν. 

εἷς δὲ ἐξ αὐτῶν, ἰδὼν ὅτι ἰάθη, ὑπέστρεψε μετὰ φωνῆς μεγάλης δοξάζων τὸν Θεόν, 

καὶ ἔπεσεν ἐπὶ πρόσωπον παρὰ τοὺς πόδας αὐτοῦ εὐχαριστῶν αὐτῷ·

καὶ αὐτὸς ἦν Σαμαρείτης. 

ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν·

Οὐχὶ οἱ δέκα ἐκαθαρίσθησαν; οἱ δὲ ἐννέα ποῦ; 

οὐχ εὑρέθησαν ὑποστρέψαντες δοῦναι δόξαν τῷ Θεῷ εἰ μὴ ὁ ἀλλογενὴς οὗτος; 

καὶ εἶπεν αὐτῷ·

Ἀναστὰς πορεύου· ἡ πίστις σου σέσωκέ σε.

Πηγή: Ενορία Ι. Ν. Αγίας Μαρίνας Άνω Ιλισίων   agiamarinailision.gr

Christus und die zehn Aussätzigen, Jan Luyken, Pieter Mortier, 1703-1762

Η θεραπεία των δέκα λεπρών και η οφειλόμενη προς τον Θεό ευγνωμοσύνη (Λουκ. 17, 11-19)

Μιχαήλ Χούλη, Θεολόγου

Ενώ κάποτε βάδιζε ο Ιησούς προς την Ιερουσαλήμ, προτίμησε να διέλθει συνοριακά από τη Σαμάρεια και τη Γαλιλαία, κατευθυνόμενος προς τον Ιορδάνη ποταμό, με σκοπό να περάσει στην Περαία. Και καθώς έμπαινε σε ένα χωριό, τον συνάντησαν (έξω από το χωριό) δέκα άντρες λεπροί -Οι λεπροί, και γενικά όσοι εμφάνιζαν δερματοπάθειες, θεωρούνταν ακάθαρτοι και όχι μόνο τελετουργικά αλλά και κοινωνικά ήσαν απομονωμένοι. Λέπρα ονομαζόταν και η μούχλα σε μαγειρικά σκεύη και οικοδομές, που έχρηζε ανάλογης αντιμετώπισης. Αυτοί στάθηκαν λίγο μακριά (γιατί απαγορευόταν να πλησιάζουν τους υγιείς και μόνο μεταξύ τους είχαν επικοινωνία) και του φώναζαν δυνατά: “Ιησού, κύριε, ελέησέ μας!”. Δεν είναι η απόσταση που μας απομακρύνει από το Θεό (αφού Εκείνος είναι πανταχού παρών), αλλά η ηθελημένη άρνηση αναγνώρισης του Χριστού ως Υιού του Θεού και η έλλειψη μετάνοιας και ταπείνωσης. Στις περιπτώσεις αυτές δεν επιτρέπουμε, οικειοθελώς, στη Χάρη του Θεού και στο έλεός Του να ενεργήσει σε μας και να μας βοηθήσει παντοιοτρόπως.  

Όταν εκείνος τούς είδε, είπε: “Πηγαίνετε να δείξετε τον εαυτό σας στους ιερείς”. Οι ιερείς ήσαν επιφορτισμένοι και με το καθήκον να πιστοποιούν την εξέλιξη ή θεραπεία της νόσου, την επιστροφή ή όχι των ασθενών στο οικείο και οικογενειακό περιβάλλον τους. Η εντολή αυτή του Χριστού θα παρείχε άλλωστε τη σωτηρία και σε εκείνους από τους ιερείς που, μέσω του θαύματος της θεραπείας των λεπρών, θα δεχόντουσαν τη μεσιακή και θεϊκή αποστολή του Θεανθρώπου. Ο Ιησούς δεν τους είπε ευθέως ‘σας θεραπεύω’, αλλά τους είπε ‘πηγαίνετε και θα καθαριστείτε’. Θέλησε έτσι να δοκιμάσει την πίστη τους και να αφήσει διαχρονικό παράδειγμα υπακοής στους ξεχωριστούς τρόπους και μεθόδους επενέργειας της θείας Χάριτος, που πόρρω απέχουν από την ανθρώπινη κατανόηση, ορθολογισμό και περιέργεια. Εξάλλου, καθώς πήγαιναν (καθ’ οδόν), καθαρίστηκαν από την ασθένεια, λόγω της εμπιστοσύνης και της υπακοής που έδειξαν στη μοναδικότητα του Ιησού. Η εσωτερική μας κάθαρση, η αγιοπνευματική θεραπεία της ψυχής από τα πάθη, είναι πράγματι αποτέλεσμα αποδοχής και τήρησης των εντολών του Χριστού.

Curación del leproso, 1481-82. Cosimo Rosselli (Fresco, 349 x 570 cm) Capilla Sixtina, Vaticano

Μόνο ένας όμως απ’ αυτούς, όταν είδε ότι θεραπεύτηκε, επέστρεψε δοξάζοντας το Θεό με δυνατή φωνή, ο οποίος δια του Χριστού τον θεράπευσε. Και έπεσε με το πρόσωπο στα πόδια του Ιησού (εις ένδειξη βαθύτατου σεβασμού), και τον ευχαριστούσε. Και αυτός ήταν Σαμαρείτης. Εθεωρούντο μάλιστα για τους Ισραηλίτες ακάθαρτοι οι Σαμαρείτες, τόσο φυλετικά όσο και θρησκευτικά, επειδή δεν δέχονταν όλα τα βιβλία της Π.Δ. αλλά και επειδή προήλθαν από προσμείξεις εβραίων και ξένων, μετά τη επιστροφή των αιχμαλώτων από τη βαβυλώνια αιχμαλωσία του 587 π.Χ. Και όμως! Ένας τέτοιος γι’ αυτούς αλλόθρησκος και περιφρονημένος έδειξε μεγάλη και εγκάρδια συμπεριφορά ευγνωμοσύνης, ενώ αγνώμονες φάνηκαν οι θεραπευθέντες από τον Ιησού συμπατριώτες Του.

Τότε είπε ο Ιησούς: “Δεν καθαρίστηκαν και οι δέκα;” -‘Το αίμα του Χριστού, που …. πρόσφερε τον εαυτόν Του άμωμη θυσία στο Θεό, θα καθαρίσει τη συνείδησή σας από νεκρά έργα, ώστε να λατρεύουμε το ζωντανό Θεό’, γράφει ο απόστολος Παύλος στους ομοεθνείς του (Εβρ. 9,14). “Οι άλλοι εννιά πού είναι; Κανένας τους δεν βρέθηκε να επιστρέψει για να δοξάσει τον Θεό (για τη θαυμαστή θεραπεία του), παρά μόνο αυτός εδώ ο αλλοεθνής (ένοιωσε την υποχρέωση);” Η φιλανθρωπία του Χριστού δεν ανέστειλε τη δωρεά της θεραπείας στους αγνώμονες υπολοίπους εννέα πρώην λεπρούς, αλλά θέλησε ο Κύριος να επισημάνει το καθήκον της οφειλόμενης προς τον Θεό ευχαριστίας και δόξας ως τρόπου ζωής των πιστών. Ακόμη, θέλησε ο Ιησούς να αποκαλύψει ότι «άλλος έχει το όνομα και άλλος τη χάρη», δηλαδή να μην νομίζουν οι Ιουδαίοι ότι επειδή υπήρξαν στην Π.Δ. λαός του Θεού, είναι υποχρεωμένος ο Θεός να τους λυτρώσει χωρίς να επιδείξουν μετάνοια, ταπείνωση και ευγνωμοσύνη.

Επιπλέον, ο Κύριος δεν έκανε καμία διάκριση ανάμεσα στους ανθρώπους. Την αγάπη Του προσέφερε και προσφέρει αδιακρίτως σε όλους. Σε συνέχεια και η Εκκλησία, που είναι το Σώμα Του στους αιώνες, αποτελείται από βαπτισμένους πιστούς στο όνομα του Τριαδικού Θεού από όλα τα έθνη, όλες τις φυλές και τους λαούς, απ’ όλα τα επαγγέλματα και τις ηλικίες. Είναι επομένως μια αγκαλιά αγάπης και μια μεγάλη, ενωμένη χριστιανικά, οικογένεια. Ο θείος Παύλος το τονίζει αυτό ιδιαίτερα, όταν λέγει: “Είστε όλοι παιδιά του Θεού, αφού πιστεύετε στον Ιησού Χριστό. Διότι όσοι βαπτιστήκατε στο όνομά Του, έχετε ντυθεί το Χριστό. Δεν υπάρχει πια Ιουδαίος και ειδωλολάτρης, δεν υπάρχει δούλος και ελεύθερος, δεν υπάρχει άντρας και γυναίκα. Όλοι σας είστε ένας, χάρη στον Ιησού Χριστό… και κληρονόμοι της ζωής, όπως την υποσχέθηκε ο Θεός” (Γαλ. 3,26-29). Την αγάπη οφείλουμε λοιπόν να εκδηλώνουμε σε όποιον έχει την ανάγκη μας, ξεπερνώντας τα φυλετικά εμπόδια, τη στενή μας μόνο συγγένεια ή γνωριμία, το φύλο ή τα συμφέροντά μας. Όταν κατά την τελική Κρίση του κόσμου συναχθούν μπροστά στον Υιό του Ανθρώπου όλα τα έθνη, τότε θα κριθούν όλοι πάνω στην αγάπη, αν πρόσφεραν δηλαδή στους αναγκεμένους τροφή, νερό, στέγη, ρουχισμό, αν έκαναν επισκέψεις στους φυλακισμένους κ.α. Και στους ανθρώπους της ανιδιοτελούς προσφοράς, ο Κύριος θα απαντήσει: “Σας βεβαιώνω πως αφού τα κάνατε αυτά για έναν από τους άσημους (άγνωστους επίσης και ξένους) αδελφούς μου, ΤΑ ΚΑΝΑΤΕ ΓΙΑ ΜΕΝΑ” (Ματθ. 25,31-40).

Και είπε στον δι’ Αυτού θεραπευθέντα: “Σήκω πάνω και πήγαινε (στο καλό). Η πίστη σου σε έσωσε”, ήτοι “Η πίστη είναι που θα σε οδηγήσει στην αιώνια σωτηρία και ζωή, εφόσον ακολουθείς το θέλημα του Θεού” (Λουκ. 17, 11-19).

oodegr.com

Διαβάστε και δείτε ακόμα:

Κυριακή ΙΒ΄Λουκά: Των δέκα λεπρών και Θεία Λειτουργία

Από τον Κωνσταντίνο Αθ. Οικονόμου, δάσκαλο   larissanet.gr

Φωνή Κυρίου   

apostoliki-diakonia.gr_2022 &   apostoliki-diakonia.gr_2012

La curación del leproso de la Capilla Sixtina

xsierrav.blogspot.com

zehn aussätzige  alamy.de

Διαβάστε και την περσινή μας ανάρτηση:

Ἀναστάς πορεύου· ἡ πίστις σου σέσωκέ σε

olympos2021._16

Το Φως του κόσμου

Το Φως του κόσμου: αρχή της δράσης του Κυρίου

Κυριακή μετά τα Φώτα, 09/01/2022

Ευαγγελική περικοπή Ματθ. δ' 12-17

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ,

ἀκούσας ὁ Ἰησοῦς ὅτι Ἰωάννης παρεδόθη ἀνεχώρησεν εἰς τὴν Γαλιλαίαν. 

καὶ καταλιπὼν τὴν Ναζαρὲτ ἐλθὼν κατῴκησεν εἰς Καπερναοὺμ τὴν παραθαλασσίαν ἐν ὁρίοις Ζαβουλὼν καὶ Νεφθαλείμ· 

ἵνα πληρωθῇ τὸ ῥηθὲν διὰ Ἠσαΐου τοῦ προφήτου λέγοντος· 

Γῆ Ζαβουλὼν καὶ γῆ Νεφθαλείμ, ὁδὸν θαλάσσης, πέραν τοῦ Ἰορδάνου, Γαλιλαία τῶν ἐθνῶν, 

ὁ λαὸς ὁ καθήμενος ἐν σκότει φῶς εἶδεν μέγα, καὶ τοῖς καθημένοις ἐν χώρᾳ καὶ σκιᾷ θανάτου φῶς ἀνέτειλεν αὐτοῖς. 

Ἀπὸ τότε ἤρξατο ὁ Ἰησοῦς κηρύσσειν καὶ λέγειν·

Μετανοεῖτε· ἤγγικεν γὰρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν.

Πηγή: Ενορία Ι. Ν. Αγίας Μαρίνας Άνω Ιλισίων  agiamarinailision.gr

Κυριακή Μετά τα Φώτα: Η επικαιροποίηση των αρχαίων προφητειών (Ματ 4:12-17)

Μιλτιάδης Κωνσταντίνου, Ομότιμος Καθηγητής Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ. - 10 Ιανουαρίου 2015

Η έναρξη της δημόσιας δράσης του Ιησού συνδέεται από τον ευαγγελιστή Ματθαίο με την πραγματοποίηση μιας εξαγγελίας του προφήτη Ησαΐα. Οι ευαγγελιστές παραθέτουν συχνά στα κείμενά τους χωρία από την Παλαιά Διαθήκη, ιδιαίτερα από τα Προφητικά Βιβλία της, όταν περιγράφουν διάφορες σημαντικές στιγμές της ζωής του Ιησού, τις οποίες παρουσιάζουν ως εκπλήρωση κάποιων προρρήσεων των αρχαίων προφητών. Αυτό συμβαίνει ιδιαίτερα στο Κατὰ Ματθαῖον Εὐαγγέλιον, κάτι άλλωστε που είναι αναμενόμενο, αφού το Ευαγγέλιο αυτό απευθύνεται σε προερχόμενους από τον ιουδαϊσμό χριστιανούς και είναι λογικό να ενδιαφέρονταν για το αν ο Ιησούς στον οποίο πίστεψαν είναι πράγματι ο Χριστός για τον οποίο μίλησαν οι προφήτες και τον ανέμεναν για γενιές ολόκληρες οι πρόγονοί τους. Έτσι, από την πρώτη κιόλας σελίδα του Ευαγγελίου του ο ευαγγελιστής Ματθαίος περιγράφει τη γέννηση και τα πρώτα χρόνια της ζωής του Ιησού ως εκπλήρωση των αρχαίων προφητειών για τον αναμενόμενο λυτρωτή.

     Κατά ανάλογο τρόπο περιγράφεται και η έναρξη της δημόσιας δράσης του Ιησού (Ματ 4:12-17). Η περικοπή αρχίζει με την πληροφορία της σύλληψης του Ιωάννη του Προδρόμου. Η δράση του Ιωάννη σηματοδοτεί το αποκορύφωμα και το τέλος της περιόδου αναμονής του Μεσσία και ταυτόχρονα την αρχή μιας νέας εποχής, της Βασιλείας του Θεού. Περιεχόμενο του κηρύγματος του Ιησού είναι το ίδιο με αυτό των προφητών που προηγήθηκαν, η μετάνοια. Μόνον που η μετάνοια στο κήρυγμα του Ιησού δεν είναι προϋπόθεση για να έλθει η Βασιλεία του Θεού, όπως στο προφητικό κήρυγμα, αλλ’ επείγον προσκλητήριο, γιατί ήλθε η Βασιλεία του Θεού.

     Όμως από την παραπάνω περικοπή προκύπτει ίσως κάποιος προβληματισμός για τον σύγχρονο αναγνώστη της Βίβλου. Όπως αναφέρθηκε, οι ευαγγελιστές επιχειρούν με την παράθεση προφητικών χωρίων να πείσουν τους συγχρόνους τους ότι ο Ιησούς είναι ο αναμενόμενος Μεσσίας. Κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, το εγχείρημα δεν υπήρξε απόλυτα επιτυχές, καθώς η πλειονότητα των Ιουδαίων αρνήθηκε τελικά να ακολουθήσει τον Ιησού. Αντίθετα έναν περίπου αιώνα αργότερα, ο Μπαρ Κοχβά, ένας ζηλωτής Ιουδαίος επαναστάτης, κατάφερε με την ίδια επιχειρηματολογία να πείσει σε τέτοιο βαθμό τους συμπατριώτες του ότι είναι ο Μεσσίας, ώστε ακόμα και όταν η εξέγερσή του κατά των Ρωμαίων (132 – 135 μ.Χ.) πνίγηκε στο αίμα, οι τελευταίοι οπαδοί του να προτιμήσουν την αυτοκτονία από την παράδοση στον εχθρό. Το πρώτο επομένως ερώτημα που γεννάται αφορά στον λόγο της άρνησης των Ιουδαίων να ακολουθήσουν τον Ιησού, παρ’ όλο που έβλεπαν ότι όλες οι προφητείες επιβαιώνονταν με το έργο και τη διδασκαλία του. Και από το ερώτημα αυτό προκύπτει ένα δεύτερο που αφορά στο λόγο για τον οποία η Εκκλησία επιμένει να προβάλλει σήμερα αυτές τις προφητείες, τη στιγμή που οι χριστιανοί σήμερα δεν αμφισβητούν πλέον τη θεότητα του Ιησού.

     Για να απαντήσει κανείς στο πρώτο από τα ερωτήματα αυτά πρέπει να γυρίσει νοερά πίσω, στα τέλη του 587 π.Χ. όταν τα στρατεύματα του Ναβουχοδονόσορα, βασιλιά της κοσμοκράτειρας τότε Βαβυλώνας, καταλάμβαναν για δεύτερη φορά την πρωτεύουσα του αδύναμου, μικρού και υποτελούς ήδη βασιλείου του Ιούδα, την Ιερουσαλήμ. Σφαγές, λεηλασίες και εξορία ήταν, όπως συμβαίνει πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις, τα επακόλουθα της άλωσης. Τα τείχη της πόλης και τα σημαντικότερα κτήριά της κείτονταν σε ερείπια· ο ίδιος ο περίφημος ναός του Σολομώντα, μάρτυρας ενός άλλοτε λαμπρού παρελθόντος, πυρπολημένος και κατεστραμμένος· τα σκεύη του ναού, και το ιερότερο όλων η κιβωτός της διαθήκης, λάφυρα στα χέρια των εχθρών. Όμως δεν είναι αυτά που κυρίως απασχολούν τους αιχμάλωτους στη Μεσοποταμία Ιουδαίους. Το μυαλό τους το τυραννάει μια άλλη, πολύ πιο βασανιστική σκέψη. Αιώνες ολόκληρους είχαν μάθει να θεωρούν τον Θεό δικό τους και είχαν ισχυρούς λόγους να το πιστεύουν αυτό· αυτός ο Θεός τους έβγαλε από την Αίγυπτο με τρόπο θαυμαστό, τους οδήγησε μέσα από την έρημο όπου τους φρόντιζε και τους προστάτευε, τους χάρισε τη χώρα όπου τόσα χρόνια κατοικούσαν ευτυχισμένοι. Τώρα όμως διαπιστώνουν ότι ο Θεός τους εγκατέλειψε· ότι ο Θεός τους δεν ήταν πια μαζί τους. Οι διαπιστώσεις αυτές έγιναν παράπονο και το παράπονο τραγούδι:

            Στης Βαβυλώνας τα ποτάμια, εκεί καθίσαμε και κλάψαμε, …

            πώς του Κυρίου την ωδή σε ξένη γη να ψάλλουμε; (Ψαλ 136:1,4)

     Τρέχουν στους προφήτες που επέζησαν και τους ρωτούν γεμάτοι αγωνία. Και η απάντηση των προφητών είναι ομόφωνη: “Δεν εγκατέλειψε ο Θεός τον λαό του, αλλά ο λαός εγκατέλειψε τον Θεό του”. Αιώνες ολόκληρους, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, οι προφήτες προειδοποιούσαν για την καταστροφή που έρχεται εξαιτίας της απομάκρυνσης του λαού από τον Θεό του. Όμως ο λαός, μεθυσμένος από την ευημερία που του πρόσφεραν οι ευεργεσίες του Θεού, δεν άκουγε. Έμαθε να εμπιστεύεται τα όπλα του, τη στρατιωτική του δύναμη, τις συμμαχίες με τις μεγάλες δυνάμεις και τα διπλωματικά παιχνίδια στην εξωτερική πολιτική.

     Όμως η απάντηση των προφητών δεν εξαντλείται στην κριτική για τα λάθη που έγιναν στο παρελθόν και οδήγησαν στην καταστροφή. Βεβαιώνουν ότι ο Θεός θα δώσει άλλη μια ευκαιρία στον λαό του και μέσω αυτού σ’ ολόκληρη την ανθρωπότητα. Ένας νέος ηγέτης θα γεννηθεί, ο οποίος δεν θα στηρίζει την εξουσία του στη βία και στην καταπίεση όπως οι ηγεμόνες της εποχής, αλλά θα φέρει φως και χαρά σ’ όλους τους λαούς της γης. Η πρώτη από τις προφητείες αυτές βρίσκεται στο βιβλίο του προφήτη Ησαΐα:

            Λαέ που πορεύεσαι στο σκοτάδι, φως δείτε λαμπρό·

            εσείς οι κάτοικοι της χώρας όπου κυριαρχεί ο θάνατος, πάνω σας φως θα λάμψει.

            … μπροστά σου, Κύριε,  θα χαρούν, όπως αυτοί που χαίρονται στον θερισμό …

            Γιατί αφαιρέθηκε ο ζυγός που ήταν πάνω τους και το ραβδί που χτύπαγε τη ράχη τους …

            Γιατί για χάρη μας γεννήθηκε ένα παιδί, μας δόθηκε ένας γιος …

            Μεγάλη θα είναι η εξουσία του, και η ειρήνη του δεν θα έχει τέλος·

            θα καθίσει στον θρόνο του Δαυίδ, θα αποκαταστήσει τη βασιλεία του,

            και θα φροντίσει γι’ αυτήν με δίκαιη κρίση και δικαιοσύνη … (Ησα 9:2-7).

Στο ίδιο βιβλίο περιέχεται και η δεύτερη προφητεία. Ο αναμενόμενος ηγέτης θα κατάγεται από τη γενιά του Δαβίδ, θα καθοδηγείται από το Πνεύμα του Θεού, θα έχει σοφία και σύνεση, ορθή κρίση και δύναμη, γνώση και ευσέβεια, ώστε να επιβάλει τη δικαιοσύνη συντρίβοντας τη βία και την καταπίεση, όχι όμως με τη δύναμη του σκήπτρου του, αλλά με τη δύναμη του λόγου του (βλ Ησα 11:1-9).

     Οι προφητείες αυτές ζέσταιναν τις καρδιές του λαού, ανανέωναν τις ελπίδες του και τον στήριζαν για να αντέξει τις δοκιμασίες. Όμως τα χρόνια που ακολούθησαν ήταν πολύ σκληρά. Τη βαβυλωνιακή κατοχή διαδέχτηκε η περσική και αυτήν, η πιο σκληρή και καταπιεστική, η ελληνική, για να δώσει και αυτή με τη σειρά της τη θέση της στη ρωμαϊκή. Οι ελπίδες, βέβαια, δεν έσβησαν, άλλαξαν όμως αρκετά ως προς το περιεχόμενό τους. Η μακροχρόνια καταπίεση άλλαξε τη μορφή του αναμενόμενου ηγέτη και του ρόλου του. Η δικαιοσύνη που θα φέρει κατανοείται πλέον ως εκδίκηση και το όραμα της ειρήνης αντικαταστάθηκε από την ελπίδα της απελευθέρωσης από τον ρωμαϊκό ζυγό. Έτσι, ο ειρηνικός και δίκαιος παγκόσμιος βασιλιάς έγινε στη φαντασία του λαού ένας βίαιος και ανελέητος τοπικός επαναστάτης.

     Έτσι, εύκολα γίνεται κατανοητό το γιατί οι συμπατριώτες του απέρριψαν τον Ιησού και αρνήθηκαν να τον ακολουθήσουν οδηγώντας τον ακόμα και στον θάνατο.

     Οι Ιουδαίοι αρνήθηκαν να δεχτούν τον Ιησού ως Μεσσία, αλλά η άρνηση αυτή δεν ήταν ικανή να ακυρώσει το σχέδιο του Θεού για τον κόσμο. Από τους μαθητές του Χριστού προέκυψε ένας νέος λαός του Θεού, ένας νέος Ισραήλ, η Εκκλησία. Από αυτήν την αλήθεια προκύπτει και η απάντηση στο δεύτερο ερώτημα που τέθηκε παραπάνω. Ως λόγος Θεού οι προφητείες έχουν αιώνια ισχύ και απευθύνονται στους πιστούς όλων των εποχών. Αναπτέρωσαν το ηθικό των αιχμάλωτων στη Μεσοποταμία Ιουδαίων και έδωσαν στους Ιουδαίους της εποχής του Ιησού τη δυνατότητα να τον αναγνωρίσουν και να τον ακολουθήσουν. Απευθύνονται όμως και στον νέο Ισραήλ, στους σύγχρονους χριστιανούς. Τους υπενθυμίζουν ότι η απελπισία δεν είναι ανίκητη· ότι «φως λαμπρό» μπορεί να φωτίσει και τα δικά τους σκοτάδια και να τους οδηγήσει έξω από τα αδιέξοδα που βιώνουν. Αρκεί να μην κάνουν τα λάθη του παλιού Ισραήλ. Αρκεί να δουν τις παλιές προφητείες όχι ως εξαγγελίες προνομίων για τους ίδιους, αλλά ως οδοδείκτες για μια αληθινή σχέση με τον Θεό, ξεκινώντας από το τελευταίο μήνυμα του Προδρόμου και το πρώτο του Χριστού: Μετάνοια.

Πηγή:  pemptousia.gr

Άλλες πηγές για να διαβάσετε :

Ο ΒΑΒΥΛΩΝΙΟΣ ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΝΑΒΟΥΧΟΔΟΝΟΣΟΡ ΙΙ   el.hoboetc.com

Γιατί οι Εβραίοι δεν πιστεύουν ότι ο Χριστός είναι ο Μεσσίας   redskywarning.blogspot.com

Γιατί οι Εβραίοι δεν πιστεύουν ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Μεσσίας   oodegr.com

Γιατί οι Εβραίοι δεν πιστεύουν ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Μεσσίας   karavaki.wordpress.com

Γεγονότα Ιανουαρίου

1 Ιανουαρίου:

1822 – Η Α' Εθνοσυνέλευση Επιδαύρου ψηφίζει το προσωρινό Σύνταγμα της Ελλάδας.

2002 – Έναρξη χρήσης του Ευρώ σε φυσική μορφή σε δώδεκα χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

2 Ιανουαρίου:

1688 – Ο αρχιστράτηγος της Γαληνοτάτης Ενετικής Δημοκρατίας, Φραντσέσκο Μοροζίνι, εγκαταλείπει την Αθήνα στους Τούρκους.

1920 – Το Ανώτατο Συμβούλιο της Συνόδου Ειρήνης του Παρισιού αποδέχεται το Σύμφωνο Βενιζέλου - Τιττόνι, σύμφωνα με το οποίο η Βόρεια Ήπειρος παραχωρείται στην Ελλάδα.

3 Ιανουαρίου:

1911 – Πεθαίνει ο Έλληνας λογοτέχνης    Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης.

6 Ιανουαρίου:

1449 – O Κωνσταντίνος ΙΑ' Παλαιολόγος στέφεται στον Μυστρά αυτοκράτορας της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.

1828 – Φτάνει στο Ναύπλιο ο κυβερνήτης της Ελλάδας Ιωάννης Καποδίστριας.

7 Ιανουαρίου:

1927 – Πραγματοποιείται η πρώτη υπερατλαντική τηλεφωνική κλήση μεταξύ Νέας Υόρκης και Λονδίνου.

1977 – Οι ελληνικές λιμενικές αρχές εντοπίζουν και κατάσχουν έντεκα τόνους χασίς επί του υπό Κυπριακή σημαία Μ/S Γκλόρια στον Ισθμό της Κορίνθου. Η υπόθεση αυτή πολύ γρήγορα ενέπνευσε το λαϊκό τραγούδι Το βαπόρι απ΄ τη Περσία.

11 Ιανουαρίου:

532 – Ξεσπάει η Στάση του Νίκα στον ιππόδρομο της Κωνσταντινούπολης.

1828 – Ο Ιωάννης Καποδίστριας μεταφέρει την πρωτεύουσα της Ελλάδας στην Αίγινα.

1946 – Ιδρύεται η UNICEF.

12 Ιανουαρίου:

1998 – 19 ευρωπαϊκά κράτη συμφωνούν να απαγορεύσουν την ανθρώπινη κλωνοποίηση.

13 Ιανουαρίου:

1822 – Η Α' Εθνοσυνέλευση Επιδαύρου καθιερώνει τη γαλανόλευκη ως επίσημο σύμβολο του Προσωρινού Πολιτεύματος της Ελλάδος.

17 Ιανουαρίου:

1991 – Αρχίζει ο Πόλεμος του Κόλπου, με αεροπορικές επιδρομές συμμαχικών και αμερικανικών αεροπλάνων κατά του Ιράκ.

18 Ιανουαρίου:

532 — Καταστέλλεται η Στάση του Νίκα.

1823 — Το Ναύπλιο ορίζεται έδρα της ελληνικής κυβέρνησης.

1923 — Η Ελλάδα γίνεται η τελευταία χώρα που υιοθετεί το Γρηγοριανό ημερολόγιο. Τίθεται σε ισχύ την 16η Φεβρουαρίου, η οποία γίνεται η 1η Μαρτίου με το νέο ημερολόγιο.

1996 — Ο Κώστας Σημίτης εκλέγεται πρωθυπουργός, με 86 έναντι 75 ψήφους του Άκη Τσοχατζόπουλου, στο δεύτερο γύρο της ψηφοφορίας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ.

21 Ιανουαρίου:

1830 — Υπογράφεται στο Λονδίνο, μεταξύ Ηνωμένου Βασιλείου, Γαλλίας και Ρωσίας, πρωτόκολλο με το οποίο η Ελλάδα ανακηρύσσεται ανεξάρτητο κράτος.

1924 — Φεύγει από τη ζωή ο ηγέτης της Σοβιετικής Ένωσης, Βλαντιμίρ Λένιν.

22 Ιανουαρίου:

1830 - Με το Πρωτόκολλο του Λονδίνου, η Ελλάδα αναγνωρίζεται ως ανεξάρτητο κράτος.

1949 - Στην Κίνα, οι κομμουνιστές του Μάο Τσετούνγκ καταλαμβάνουν το Πεκίνο.

1970 - Η πρώτη πτήση του Boeing 747 με επιβάτες προς το Λονδίνο (Pan Am)

23 Ιανουαρίου:

1556 - Σημειώνεται η μεγαλύτερη σεισμική δόνηση όλων των εποχών στην κεντρική Κίνα. Υπολογίζεται ότι σκοτώθηκαν 830.000 άνθρωποι.

25 Ιανουαρίου:

1833 - Άφιξη του βασιλιά Όθωνα στο Ναύπλιο.

28 Ιανουαρίου:

2008 - Εκοιμήθη ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χριστόδουλος

29 Ιανουαρίου:

1983 - Η Ελλάδα αναγνωρίζει στις γυναίκες ίσα δικαιώματα, με την αναμόρφωση του οικογενειακού δικαίου

30 Ιανουαρίου:

1933 - Ο Αδόλφος Χίτλερ διορίζεται καγκελάριος της Γερμανίας.

1948 - Δολοφονείται στο Νέο Δελχί ο Μαχάτμα Γκάντι.

31 Ιανουαρίου:

1865 - Καταργείται η δουλεία στις ΗΠΑ, με την 13η τροπολογία του Συντάγματος από το Κογκρέσο.

Πηγή:  el.wikipedia.org

Διαβάστε και την περσινή μας ανάρτηση:

Επιλεγμένα Γεγονότα Ιανουαρίου  olympos2021/01

Πηγές

1 Α΄ Εθνοσυνέλευση Επιδαύρου   el.wikipedia.org

Προσωρινόν Πολίτευμα της Ελλάδος (Επίδαυρος, 1822)    hellenicparliament.gr (pdf)

2 Το Σύμφωνο Βενιζέλου – Τιττόνι (1919)   drakopouliada.gr

Ελλάδα και Ιταλία: Τι διεκδικήσεις είχαν για τη Μικρά Ασία στη Διάσκεψη των Σεβρών   offlinepost.gr

Ιστορία της Βόρειας Ηπείρου την περίοδο 1913-1921   el.wikipedia.org

3. Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης.

Διαβάστε αναρτήσεις μας με διηγήματα

Ο Αμερικάνος   olympos2021.post_25

«Φιλόστοργοι»   olympos2021.post_30

Η Σταχομαζώχτρα   olympos2021.post_40

Άνθος του Γιαλού   olympos2021.post_23

6. Κωνσταντίνος ΙΑ΄ Δραγάσης Παλαιολόγος

Διαβάστε παλιότερες αναρτήσεις μας

Κωνσταντίνος ΙΑ΄ Δραγάσης Παλαιολόγος   olympos2021.post_9

Ο τελευταίος λόγος του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου πριν από την Άλωση   olympos2021.post_27

7. Το βαπόρι απ'την Περσία 

Το βαπόρι απ’ την Περσία ήταν κυπριακό!   mixanitouxronou.com.cy

Βασίλης Τσιτσάνης / Αγ.Ιακωβίδης-Το βαπόρι απ' την Περσία   youtube.1  youtube.2

17. Πόλεμος του Κόλπου   ptisidiastima.com

21. Βλαντίμιρ Λένιν   el.wikipedia.org

22. Μάο Τσε Τούνγκ   katiousa.gr

22. Boeing 747   en.wikipedia.org

Boeing 747 ετών 45!   oneman.gr

25. Ο βασιλεύς Όθων

Διαβάστε προηγούμενες αναρτήσεις μας:

Ο Βασιλεύς 'Οθων εν Σμύρνη   olympos2021.post_4

Όνειρα μπροστά στο θάνατο. Θεατρική σκηνή   olympos2021.post_4

30. Mahatma Gandhi, 1869-1948   gnomikologikon.gr

Το κήρυγμα του Ιωάννη του Βαπτιστή

Κυριακή 2 Ιανουαρίου 2022

Προ των Φώτων

Δομήνικος Θεοτοκόπουλος (El Greco), O Άγιος Ιωάννης ο Βαπτιστής. Γύρω στα 1600. Μουσείο Καλών Τεχνών του Σαν Φραντσίσκο. Ο υπέροχος ουρανός με τα παλλόμενα σύννεφα και η σοβαρότητα της μορφής εντείνουν την υποβλητική ατμόσφαιρα της σκηνής.

Ευαγγ. Ανάγνωσμα: Μαρκ. α’ 1-8

Πρωτότυπο Κείμενο

Ἀρχὴ τοῦ Εὐαγγελίου ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ·

ὡς γέγραπται ἐν τοῖς Προφήταις·

«᾿Ιδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω τὸν Ἄγγελόν μου πρὸ προσώπου σου, ὃς κατασκευάσει τὴν ὁδόν σου ἔμπροσθέν σου.

Φωνὴ βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ·

ἑτοιμάσατε τὴν ὁδὸν Κυρίου, εὐθείας ποιεῖτε τὰς τρίβους αὐτοῦ».

Ἐγένετο ᾿Ιωάννης βαπτίζων ἐν τῇ ἐρήμῳ, καὶ κηρύσσων βάπτισμα μετανοίας εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν.

Καὶ ἐξεπορεύετο πρὸς αὐτὸν πᾶσα ἡ ᾿Ιουδαία χώρα καὶ οἱ ῾Ιεροσολυμῖται·

 καὶ ἐβαπτίζοντο πάντες ἐν τῷ ᾿Ιορδάνῃ ποταμῷ ὑπ᾿ αὐτοῦ, ἐξομολογούμενοι τὰς ἁμαρτίας αὐτῶν.

Ἦν δὲ ὁ ᾿Ιωάννης ἐνδεδυμένος τρίχας καμήλου, καὶ ζώνην δερματίνην περὶ τὴν ὀσφὺν αὐτοῦ,

καὶ ἐσθίων ἀκρίδας καὶ μέλι ἄγριον.

Καὶ ἐκήρυσσε λέγων·

ἔρχεται ὁ ἰσχυρότερός μου ὀπίσω μου,

οὗ οὐκ εἰμὶ ἱκανὸς κύψας λῦσαι τὸν ἱμάντα τῶν ὑποδημάτων αὐτοῦ.

Ἐγὼ μὲν ἐβάπτισα ὑμᾶς ἐν ὕδατι· αὐτὸς δὲ βαπτίσει ὑμᾶς ἐν Πνεύματι ῾Αγίῳ. 

Νεοελληνική Απόδοση

Αρχή του χαρμόσυνου μηνύματος για τον Ιησού Χριστό, τον Υιο του Θεού. Στα βιβλία των προφητών είναι γραμμένο:

Στέλνω τον αγγελιαφόρο μου πριν από σένα, για να προετοιμάσει το δρόμο σου!

Μια φωνή βροντοφωνάζει στην έρημο: ετοιμάστε το δρόμο για τον Κύριο, ισιώστε τα μονοπάτια να περάσει.

Σύμφωνα μ’ αυτά, παρουσιάστηκε ο Ιωάννης, ο οποίος βάπτιζε στην έρη­μο και κήρυττε να μετανοήσουν οι άνθρωποι και να βαπτιστούν, για να συγχωρηθούν οι αμαρτίες τους.

Πήγαιναν σ’ αυτόν όλοι οι κάτοικοι της Ιουδαίας κι οι Ιεροσολυμίτες, κι όλους τους βάπτιζε στον ποταμό Ιορδάνη, καθώς ομολογούσαν τις αμαρτίες τους.

Ο Ιωάννης φορούσε ρούχα από τρίχες καμήλας και δερμάτινη ζώνη στη μέση του, έτρωγε ακρίδες, και μέλι από αγριομέλισσες.

Στο κήρυγμά του τόνιζε: «Έρχεται ύστερα από μένα αυτός που είναι πιο ισχυρός και που εγώ δεν είμαι άξιος να σκύψω και να λύσω το λουρί από τα υποδήματά του.

Εγώ σας βάπτισα με νερό, εκείνος όμως θα σας βαπτίσει με Άγιο Πνεύμα».

Σχολιασμός

Κυριακή προ των Φώτων η σημερινή και το Ευαγγελικό ανάγνωσμα αποτελεί την αρχή του Ευαγγελίου του Ευαγγελιστή Μάρκου. Μέσα από αυτό γίνεται αναφορά στην αρχή του χαρμόσυνου μηνύματος για τον Ιησού Χριστό, το οποίο αναγγέλλει ο Ιωάννης ο Βαπτιστής. Μας παρουσιάζει τον ερχομό του Ιωάννη ο οποίος έχει ως στόχο να προετοιμάσει το δρόμο από τον οποίο θα περάσει ο Ιησούς Χριστός. Γίνεται ακόμη αναφορά στον τρόπο που προετοιμάζει το δρόμο αλλά και στον τρόπο με τον οποίο ζούσε.

Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής ήταν γιος του Ζαχαρία και της Ελισάβετ. Ήταν ο τελευταίος από τους προφήτες και ο μεγαλύτερος των προφητών. Ζούσε στην έρημο με άσκηση και μεγάλη εγκράτεια. Φορούσε ένα ρούχο φτιαγμένο από τρίχες καμήλας και στη μέση του είχε μια δερμάτινη ζώνη. Τρεφόταν από ακρίδες και άγριο μέλι από αγριομέλισσες. Η ακρίδες είναι: είτε η ακρίδες διαφόρων άγριων χόρτων που βλαστούνε στην περιοχή, ή τα γνωστά έντομα τα οποία χρησιμοποιούν και οι Βεδουίνοι που ζουν στην περιοχή μέχρι σήμερα, τα οποία ξηραίνουν και μετά τα τρώνε. Σαν κύριο έργο του Ο Ιωάννης ο Πρόδρομος είχε την προετοιμασία των ανθρώπων έτσι ώστε να είναι έτοιμοι για να δεχθούν τον Μεσσία.

Η αναμονή του Μεσσία την εποχή εκείνη ήταν κάτι το αναμενόμενο. Η φθορά και η ανηθικότητα κυριαρχούσε στην ζωή των ανθρώπων. Η εμφάνιση του Ιωάννου και το κήρυγμα του, που ήταν κήρυγμα μετανοίας, αποτελούσε δείχτη προς τον οποίο θα στρέφονταν οι άνθρωποι ώστε να προετοιμαστούν για τον ερχομό του Μεσσία ο οποίος θα έφερνε μια πραγματικά νέα εποχή για ολόκληρη την ανθρωπότητα.

Οι συνοπτικοί Ευαγγελιστές όταν μας μιλούν για τον Ιωάννη μας υπενθυμίζουν το σχετικό χωρίο από τον προφήτη Μαλαχία «ούτος εστί περί ου γέγραπται˙ ιδού εγώ αποστέλλω τον άγγελον μου προ προσώπου σου, ος κατασκευάσει την οδόν σου εμπροσθέν σου» (Μαλαχ. γ΄, 1). Αυτό γίνεται έτσι ώστε να φανερωθεί η εκ Θεού αποστολή του Ιωάννη, για να ετοιμάσει την οδό του Κυρίου. Ο ίδιος ο Ιωάννης διακηρύσσει ότι έρχεται ύστερα από μένα αυτός που είναι πιο ισχυρός και εγώ δεν είμαι άξιος να σκύψω και να λύσω το λουρί από τα υποδήματα του. Εγώ σας βάφτισα με νερό, εκείνος όμως θα σας βαφτίσει με Άγιο Πνεύμα. Την μεγαλύτερη μαρτυρία για τον Ιωάννη μας την δίνει ο ίδιος ο Χριστός ο οποίος μας λέγει: «αμήν λέγω υμίν, ουκ εγήγερται εν γεννητοίς γυναικών μείζων Ιωάννου του Βαπτιστού », δηλαδή σας βεβαιώνω πως μάνα δε γέννησε ως τώρα άνθρωπο πιο μεγάλο από τον Ιωάννη το Βαπτιστή. (Ματ. 11,11).

Η εμφάνιση και το κήρυγμα του Προδρόμου ήταν μια πρόσκληση προς την ανθρωπότητα για μετάνοια. Καλούσε τους ανθρώπους να καθαρίσουν τις ψυχές τους από την κακία και την αμαρτία. Είχε γίνει οδοδείχτης που προετοίμαζε τους ανθρώπους, δείχνοντας τους το δρόμο προς τον Ιησού Χριστό. Δεν προσπαθούσε κηρύσσοντας με διάφορα καλά λόγια να ικανοποιήσει τις διάφορες τάξεις ανθρώπων που ερχόντουσαν να τον ακούσουν. Κήρυττε και έλεγχε με αυστηρά λόγια τους πάντες που παρέβαιναν το Νόμο του Θεού χωρίς να υπολογίζει τίποτα. Φτάνει στο σημείο να ελέγχει και τον ίδιο τον Ηρώδη ο οποίος είχε παράνομο δεσμό με τη γυναίκα του αδελφού του. Ελέγχει με τόση αυστηρότητα, μήπως και καταφέρει να τους ξυπνήσει μέσα από το λήθαργο της αμαρτίας που είχαν περιέλθει.

Η υπόδειξη αυτή του Προδρόμου προς τον αληθινό Μεσσία τον Ιησού Χριστό αποτελεί και για μας σήμερα ένα επίκαιρο μήνυμα. Η απομάκρυνση του στόχου της ζωής μας από τον Χριστό και ο προσανατολισμός του σε οικονομικές και κοινωνικές επιτυχίες μας έχουν οδηγήσει σε τραγικές απογοητεύσεις και αδιέξοδα που είναι σε όλους μας ορατά. Η αρχή του νέου έτους πριν δύο μέρες, ας αποτελέσει την αρχή την οποία θα βάλει ο καθένας μας στη ζωή του έτσι ώστε να στραφούμε προς τον Χριστό τον οποίο μας υπέδειξε ο Πρόδρομος και αποτελεί τον αληθινό Σωτήρα μας.

Αμήν.

Πρεσβυτέρου Φιλίππου Φιλίππου

Ιστοσελίδα Ιεράς Μητροπόλεως Κωνσταντίας και Αμμοχώστου    imconstantias.org.cy

Διαβάστε και την περσινή μας ανάρτηση

Φωνή βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ

ΚΥΡΙΑΚΗ 3 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2021

Πρὸ τῶν Φώτων  olympos2021/01

 

Μια κάποια περίπτωση

 «Μια κάποια περίπτωση» του Αντώνη Σαμαράκη

 

              

Το διαβάσαμε στο  ekto1969.blogspot.com

Φωτογραφίες παιχνιδιών από το Moυσείο Μπενάκη Παιχνιδιών    benaki.org

“ΑΡΝΟΥΜΑΙ” Αντώνης Σαμαράκης

Αντώνης Σαμαράκης:

Ο Αντώνης Σαμαράκης γεννήθηκε στις 16 Αυγούστου 1919. Ήταν Έλληνας πεζογράφος της μεταπολεμικής γενιάς, το έργο του οποίου είναι διεθνούς αναγνώρισης. Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Κατά τη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής συμμετείχε στην εθνική αντίσταση. Το 1944 συνελήφθη από τους Ναζί και καταδικάστηκε σε θάνατο, αλλά κατάφερε να αποδράσει. Ο Αντώνης Σαμαράκης έφυγε από τη ζωή στις 8 Αυγούστου του 2003. Σύμφωνα με επιθυμία του, το σώμα του δωρίθηκε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών για έρευνες των φοιτητών της Ιατρικής.

Λίγα λόγια για το βιβλίο
«Όχι, δεν μπορώ να συμβιβαστώ!.. Δεν μπορώ να εξακολουθώ να ’μαι μέσα σ' αυτόν τον κόσμο σα να μην έχει συμβεί τίποτα, σα να μη συμβαίνει τίποτα!...» Η αλήθεια είναι ότι, όταν αρθρώνεται η ασυμβίβαστη άρνηση του Σαμαράκη, έχουν ήδη συμβεί πάρα πολλά, και τραγικά, σ’ αυτόν τον κόσμο∙ έχει συμβεί ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος. Κι όμως, η ελπίδα για έναν κόσμο καινούργιο που έφτανε κατέρρευσε μέσα στις νέες καταιγίδες της Ιστορίας. Ο Σαμαράκης αρνείται να συμβιβαστεί. Και αρνείται να απελπιστεί. Οι σύντομες και βαθύτατα ανθρώπινες ιστορίες αυτής της συλλογής αποτελούν στιγμιότυπα ολοζώντανα από τον ελληνικό μεταπολεμικό κόσμο και συνθέτουν ένα συνταρακτικό χρονικό της ήττας, της προδομένης ελπίδας και της προσδοκίας που τσακίστηκε, συλλαμβάνοντας, έτσι, στοιχεία του εθνικού μας βίου ολοζώντανα έως σήμερα. Τα διηγήματα συνομιλούν με τον αναγνώστη, απευθύνονται σε συνειδήσεις που γρηγορούν, και αποκαλύπτουν την αβέβαιη συνθήκη ενός ολόκληρου κόσμου.

Το ασυμβίβαστο «Όχι» των διηγημάτων είναι και το αδιαπραγμάτευτο «Ναι» του Σαμαράκη στην ανθρωπιά, την εμπιστοσύνη, την ελπίδα και, τελικά, την ίδια τη ζωή. Σε μια από τις πιο ώριμες και γόνιμες στιγμές της πεζογραφίας του, ο Σαμαράκης συνθέτει μια συλλογή διηγημάτων υψηλής αισθητικής, ακρίβειας και έντασης, κερδίζει τον έπαινο της επίσημης κριτικής και την αγάπη των πολυπληθών αναγνωστών του. Και τιμάται με το Κρατικό Βραβείο Διηγήματος.

Το βιβλίο αποτελείται από 11 διηγήματα:
1. Οδός ταχυδρομείου 2.Γραφείον Ιδεών 3.Η εφεύρεση 4.Η ζούγκλα 5.Η τελευταία ελευθερία 6.50 κιλά ναφθαλίνη 7.Μια κάποια περίπτωση 8.Η Επανάστασις της 11ης Απριλίου 9.Το δέντρο 10.Επεισόδιο 11.Αρνούμαι

Βιβλιοπαρουσίαση στο μάθημα της Γλώσσας Διδάσκουσα: Μποτωνάκη Νίκη Τμήμα:Α'3 Σχ.Έτος:2013-14

Μεταγράφημα παρουσίασης: στο  slideplayer.gr

Δείτε και άλλη παρουσίαση:

«ΑΡΝΟΥΜΑΙ» ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΑΜΑΡΑΚΗΣ

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ Α5 ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΠΑΡΑΛΙΑΣ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ 2019 -2020   gym-par-kalam.mes.sch.gr

Ακούστε το διήγημα:

''ΜΙΑ ΚΑΠΟΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ''

Ένα κείμενο του Αντώνη Σαμαράκη, διαβάζουν οι ηθοποιοί: Θέμις Μπαζάκα, Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης και Λάκης Λαζόπουλος.

Τη μουσική στο album υπογράφει ο Γιάννης Παπαζαχαριάκης και την παραγωγή ο Θάνος Μικρούτσικος. Το cd κυκλοφόρησε το 1998 απο την MINOS EMI A.E., Released on: 1998-10-20 Studio Personnel

youtube-1  youtube-2  discogs.com

Το διήγημα είχε προβληθεί  και σε τηλεταινία:

Μια κάποια περίπτωση

Τίτλος τηλεταινίας: Μια κάποια περίπτωση

Έτος: 1977, Κανάλι: ΕΡΤ, Τηλεοπτική πρεμιέρα: 25 Δεκεμβρίου 1977, Διάρκεια: 40', Είδος: Κοινωνική, Σκηνοθεσία: Κωστής Ζώης, Συγγραφέας: Αντώνης Σαμαράκης, Ηθοποιοί: Εύα Κοταμανίδου, Νικήτας Τσακίρογλου

Περίληψη/Σχόλια: Επίκαιρο χριστουγεννιάτικο διήγημα, από τη συλλογή διηγημάτων "Αρνούμαι".

Trivia: Πρόκειται για την πρώτη παρουσίαση έργου του Αντώνη Σαμαράκη στην ελληνική τηλεόραση. Πρόκειται για ταινία μικρού μήκους.  

retrodb.gr