SOS για δεκάδες χιλιάδες κατεψυγμένα έμβρυα

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

            Δεκάδες χιλιάδες κατεψυγμένα έμβρυα είναι μπρος στον κίνδυνο να θανατωθούν και να πεταχτούν στα σκουπίδια. Το συγκλονιστικό γεγονός έφερε στο φως της δημοσιότητας ο δρ. Κωνσταντίνος Πάντος, Γενικός Γραμματέας της Ελληνικής Αναπαραγωγικής Εταιρείας (ΕΑΕ) και ιδιοκτήτης μεγάλης κλινικής εξωσωματικής γονιμοποίησης στην Αθήνα. Πρόκειται για 17.650 κατεψυγμένα έμβρυα, που βρίσκονται μόνο στη δική του κλινική (Σημ. Υπάρχουν πολλές άλλες ακόμη) και έχουν ξεπεράσει το, κατά την ισχύουσα Νομοθεσία, όριο φύλαξης των δέκα ετών. Μόνον αυτά εν δυνάμει αποτελούν τον πληθυσμό της Φλώρινας (17.686 κάτοικοι, σύμφωνα με την απογραφή του 2011) ή της Αμαλιάδας (16.763 κάτοικοι). Σημειώνεται ότι σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ το 2018 στην Ελλάδα γεννήθηκαν 86.440 παιδιά, ο χαμηλότερος που έχει καταγραφεί από το 1932, όταν στην Ελλάδα είχαν γεννηθεί 185.523 παιδιά.

 Όπως ο κ. Πάντος δήλωσε στην «Καθημερινή» κατέθεσε αίτημα στην Εθνική Αρχή Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής (Ε.Α.Υ.Α), ώστε εκείνη να γνωμοδοτήσει για την τύχη τους, προσθέτοντας ότι ο ίδιος είναι αντίθετος με την καταστροφή τους. Η ισχύουσα Νομοθεσία προβλέπει ότι στο διάστημα των δέκα ετών της φύλαξης στην κατάψυξη των εμβρύων οι γονείς οφείλουν εγγράφως να εκφράσουν την επιθυμία τους για την τύχη τους: Να προχωρήσουν στην τεκνογονία, να τα δωρίσουν σε άτεκνα ζευγάρια προς υιοθεσία, να τα παραχωρήσουν στην επιστημονική κοινότητα για ερευνητικούς σκοπούς, να δώσουν εντολή να θανατωθούν.

Η πρόταση του κ. Πάντου είναι η Ε.Α.Υ.Α. να προτείνει στην Κυβέρνηση να προωθήσει τροποποίηση της ισχύουσας νομοθεσίας, ώστε να παραταθεί η διατήρηση των κατεψυγμένων εμβρύων πάνω από τα δέκα χρόνια, αφού η τεχνολογία έχει προχωρήσει τα δεκαπέντε χρόνια από τότε που ψηφίστηκε ο Νόμος. Η πρόεδρος  της Ε.Α.Υ.Α. καθηγήτρια κα Σοφία Καλανταρίδου τάχθηκε υπέρ της αυξήσεως του χρονικού ορίου των δέκα ετών στην δια καταψύξεως διατήρησης των εμβρύων. Όπως είπε υπάρχουν δημοσιεύσεις για επιτυχημένες κυήσεις στη Μεγάλη Βρεταννία  με έμβρυα που έμειναν στην κρυοσυντήρηση για 20  και 24 χρόνια.

Ο κ. Πάντος  προτείνει επίσης για τα παρατημένα κατεψυγμένα έμβρυα νομοθετικά  να δημιουργηθεί «Τράπεζα Υιοθεσίας», ή/και να ενταχθούν στη ήδη λειτουργούσα «Τράπεζα Βλαστοκυττάρων». Όπως είπε ο κ. Πάντος στην «Καθημερινή», από την ένταξη των εμβρύων στην Τράπεζα μετατροπής τους σε βλαστοκύτταρα   «τα οφέλη θα είναι πολλαπλά: τα έμβρυα υπό κατάλληλες συνθήκες μπορούν να μετατραπούν σε βλαστοκύτταρα και να σώσουν έτσι χιλιάδες ζωές». Σημειώνεται ότι στην περίπτωση της μετατροπής των εμβρύων σε βλαστοκύτταρα αυτά υποβαθμίζονται σε γενετικό θεραπευτικό υλικό.

Ο μεγάλος Ιρλανδός συγγραφέας του αριστουργήματος «Τα ταξίδια του Γκιούλιβερ» και κληρικός Τζόμαθαν Σουίφτ σαρκάζει την χρησιμοθηρική εκμετάλλευση των ανυπεράσπιστων εμβρύων και παιδιών. Ο στο βάθος του τραγικός σαρκασμός διατυπώνεται στην ολιγοσέλιδη πρότασή του. (Σημ.  Έχει μεταφραστεί στα ελληνικά από τον Γαβριήλ Νικολάου Πεντζίκη και  εκδοθεί από τις εκδόσεις Άγρα, με τον τίτλο «Σεμνή πρόταση ώστε να παύσουν τα τέκνα των φτωχών ν’ αποτελούν βάρος για τους γονείς τους και τον τόπο και να καταστούν ωφέλιμα στην κοινωνία»)...

Η ανατριχιαστική πρόταση του Σουίφτ, που έγινε μήπως και συγκινούσε κάποιους και από τους ασυνείδητους γονείς του 1729, ήταν ότι ένας αριθμός βρεφών αντί να  καταντά βάρος στις οικογένειές τους, μόλις χρονίζουν να πωλούνται σε καλές τιμές στον εύπορο κόσμο του βασιλείου (της Αγγλίας), που «να εκμεταλλεύεται το κρέας τους για παραγωγή εδεσμάτων» και το απαλό δέρμα τους για κατασκευή «Θαυμάσιων γαντιών για κυρίες και καλοκαιρινών παπουτσιών για καθώς πρέπει κυρίους»... Ο Σουίφτ γράφει, το 1729, ότι το σχέδιό του έχει ένα ακόμη πλεονέκτημα. Λόγω του προσδοκώμενου κέρδους «θα εμποδίσει τις αμβλώσεις και τη φρικτή συνήθεια, τόσο συχνή στις ημέρες μας (Σημ. του Σουίφτ και του σήμερα) να σκοτώνουν οι γυναίκες τα τέκνα τους, θυσιάζοντας τα κακόμοιρα και αθώα νήπια...(Σημ. Εννοεί έμβρυα).».

Τα βιοηθικά προβλήματα που τίθενται

          Οι εξελίξεις στον αναπτυγμένο τομέα της εξωσωματικής γονιμοποίησης τα πρόσφατα είκοσι περίπου χρόνια στην Ελλάδα οδήγησαν την  κατάσταση να είναι εκτός ελέγχου και να αναζητούνται λύσεις. «Ο τρώσας και ιάσεται». Τα τεχνολογικά επιτεύγματα στην αναπαραγωγή έχουν τις επιπτώσεις τους στον άνθρωπο. Η κατάψυξη εμβρύων ξεκίνησε ως «λογική»  λύση στους γονείς που δεν ήθελαν αμέσως παιδί, ή που ήθελαν να τεκνοποιήσουν αργότερα, αλλά από έμβρυο που το είχαν δημιουργήσει σε νεότερη ηλικία....

Η λογική όμως δεν προβλέπει τα πάθη των ανθρώπων, ένα από τα οποία είναι η μικρή εκτίμηση στη Ζωή και η, ως εκ ταύτης, επιπολαιότητα  που χαρακτηρίζει τα ζευγάρια, να παρατάνε στην κατάψυξη τα δυνάμει παιδιά τους, παρά το κόστος που οφείλουν να καταβάλλουν. Η αποθήκευση σε κατάψυξη ενός εμβρύου έχει κόστος για τους γονείς τουλάχιστον 700 Ευρώ τον χρόνο....

Βιοηθικό ερώτημα είναι γιατί συσσωρεύθηκαν τόσα καταψυγμένα έμβρυα στις κλινικές. Πέραν του εγωισμού των γεννητόρων και της επιπολαιότητας με την οποία αντιμετωπίζουν τη ζωή είναι και ευθύνη της τότε κυβέρνησης, διότι υποχώρησε  στον λαϊκισμό και στη Νομοθεσία που ψήφισε άφησε να προκληθεί η τραγική  σημερινή κατάσταση.

Αφού επετράπη στους ασυνείδητους γονείς να παρατήσουν τα δυνάμει παιδιά τους, οι λύσεις που προτείνονται δεν συμβιβάζονται με τον ηθικό νόμο. Η δημιουργία «Τράπεζας Υιοθεσίας Εμβρύων» και η δυνατότητα «υιοθεσίας» του εμβρύου είναι η καλύτερη από τις κακές λύσεις. Σώζεται η ζωή, αλλά το εκ του ξένου εμβρύου παιδί θα είναι αγνώστων γονέων και με διαφορετικό γενετικό υλικό των θετών γονέων του, είναι δε γνωστά τα ψυχικά τραύματα που συνήθως προκαλούνται αν και όταν πληροφορηθεί το γεγονός. Η περίπτωση της μετατροπής των εμβρύων σε βλαστοκύτταρα είναι βιοηθικά απορριπτέα. Πρόκειται για καταστροφή των εν δυνάμει ανθρώπων και για χρησιμοποίησή τους σε ωφελιμιστικές χρήσεις, κατά τα όσα, σε σχήμα σαρκαστικής υπερβολής, προφήτευσε ο Σουίφτ.

Τα κατεψυγμένα έμβρυα υπάρχουν και οι γονείς, που τα δημιούργησαν, δεν τα θέλουν και αδιαφορούν για την τύχη τους, οι δε επιστήμονες δείχνουν μιαν ευαισθησία να μην καταστραφούν και προτείνουν εμβαλωματικές λύσεις. Χάρη στον κ. Πάντο το βιοηθικό πρόβλημα ήρθε στην επιφάνεια και αποδεικνύει τα αδιέξοδα που προκαλεί η λογική και η χωρίς ηθικούς κανόνες βιοτεχνολογία.

 Το ζήτημα των καταψυγμένων εμβρύων έχει και προεκτάσεις. Καλώς υπάρχει προβληματισμός γι’ αυτά. Όμως, κατά μείζονα λόγο, δεν θα έπρεπε να υπάρχει προβληματισμός για τα εντός της κοιλίας της μητέρας τους έμβρυα; Μόνον ο ωφελιμισμός και ο ηδονισμός επιβάλλουν τον παραλογισμό ότι το έμβρυο στην κοιλιά της μητέρας του είναι ως μία απόφυση, που την κάνει ό, τι εκείνη επιλέγει, ενώ το καταψυγμένο έμβρυο χρήζει σεβασμού και προβληματισμού για την τύχη του...

Στον παρακμιακό και παράλογο κόσμο που ζούμε υπάρχουν «προοδευτικά» κινήματα για την διατήρηση του περιβάλλοντος, για τα δικαιώματα των ζώων, για τα δικαιώματα των μειονοτήτων, για την ισότητα των ανθρώπων, κατά της βίας των ανδρών σε βάρος των γυναικών, για τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων. Τα ίδια αυτά κινήματα είναι κατά των δικαιωμάτων στη ζωή των εμβρύων, αυτών που είναι στην κοιλιά της μητέρας τους... Στη λογική τους προηγούνται τα συμφέροντα των «προοδευτικών» ισχυρών φεμινιστικών οργανώσεων.

Η θέση της Εκκλησίας 

Η Εκκλησία της Ελλάδος, δια της Ειδικής Συνοδικής Επιτροπής Βιοηθικής (Ε.Σ.Ε.Β.), είχε πάρει θέση επί των νομοθετημάτων περί της ιατρικώς υποβοηθούμενης αναπαραγωγής, που προωθήθηκαν στη Βουλή και έγιναν νόμοι του κράτους και είχε τότε (2002 και 2005) εκφράσει τις επιφυλάξεις της επί αυτών. Στην περίπτωση των δεκάδων χιλιάδων αφημένων στην τύχη τους κατεψυγμένων εμβρύων ο Πρόεδρος της Ε.Σ.Ε.Β., Μητροπολίτης Μεσογαίας κ. Νικόλαος, προσεκλήθη στη συνέντευξη Τύπου την οποία διοργάνωσε στις 12 Ιουνίου στα γραφεία της η Ε.Α.Υ.Α. Ο υπογράφων τηλεφώνησε στα γραφεία της Μητροπόλεως Μεσογαίας και ζήτησε τον Σεβασμιώτατο, για να πληροφορηθεί την άποψή που διατύπωσε σε αυτήν επί του προβλήματος. Από το ιδιαίτερο γραφείο του ενημερώθηκε, ότι ο Σεβ. δεν επήγε στην εν λόγω συνέντευξη. Εν συνεχεία δημοσιογραφικά έγινε γνωστό ότι ο Σεβ. δεν επήγε μεν στη συνέντευξη Τύπου, αλλά απέστειλε μήνυμα, το οποίο ανέγνωσε η Πρόεδρος της Ε.Α.Υ.Α. καθηγήτρια κα Καλεντερίδου. Σε αυτό σημειώνεται ότι η Ε.Σ.Ε.Β. είχε εκφράσει τις επιφυλάξεις της για το μέλλον των κατεψυγμένων και πλεοναζόντων εμβρύων και την ανησυχία της για την τύχη τους και επισήμανε ότι « η προστασία της ανθρώπινης ζωής ακόμη στην εμβρυική φάση της είναι αδιαπραγμάτευτη. Ο δανεισμός των εμβρύων ισοδυναμεί με κλασική υιοθεσία και μπορεί να γίνει αποδεκτός υπό όρους, γιατί μπορεί να αποφευχθεί η καταστροφή τους και να τους δοθεί η ευκαιρία της ζωής». Η συμφωνία του Σεβ. για την υιοθεσία θεωρήθηκε ότι «στηρίζει την πρωτοβουλία της Ε.Α.Υ.Α.». (Ιστοσελίδα Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ, 14/06/2020, ώρα 00.12).

Δεν είναι γνωστό αν ο Σεβ. Μεσογαίας έχει ενημερώσει σχετικά για το εν λόγω σοβαρό πρόβλημα Βιοηθικής την ΔΙΣ. Πάντως οπωσδήποτε δεν έχει ενημερώσει το ποίμνιο. Ουδέν σχετικό έχει γραφεί είτε στην ιστοσελίδα της Ε.Σ.Ε.Β., είτε στην ιστοσελίδα της Μητροπόλεως την οποία διαποιμαίνει. Τέτοια σοβαρά ζητήματα καλόν είναι να γίνονται από τους εκκλησιαστικούς ταγούς ευρύτερα γνωστά στην κοινή γνώμη και να προβάλλεται η άποψη της ποιμαίνουσας Εκκλησίας, ώστε ο λαός να ενημερώνεται υπεύθυνα.

“οὐ δύνασθε Θεῷ δουλεύειν και μαμωνᾷ”

28 ΙΟΥΝΙΟΥ 2020

Κυριακῇ  Γ' Ματθαῖου

“οὐ δύνασθε Θεῷ δουλεύειν καὶ μαμωνᾷ”

Τὸ Εὐαγγέλιον

Ἐκ τοῦ κατά Ματθαῖον. Κεφ.  6: 22-33 

Εἶπεν ὁ Κύριος· ῾Ο λύχνος τοῦ σώματός ἐστιν ὁ ὀφθαλμός· ἐὰν οὖν ὁ ὀφθαλμός σου ἁπλοῦς ᾖ, ὅλον τὸ σῶμά σου φωτεινὸν ἔσται· ἐὰν δὲ ὁ ὀφθαλμός σου πονηρὸς ᾖ, ὅλον τὸ σῶμά σου σκοτεινὸν ἔσται. εἰ οὖν τὸ φῶς τὸ ἐν σοὶ σκότος ἐστί, τὸ σκότος πόσον; Οὐδείς δύναται δυσὶ κυρίοις δουλεύειν· ἢ γὰρ τὸν ἕνα μισήσει καὶ τὸν ἕτερον ἀγαπήσει, ἢ ἑνὸς ἀνθέξεται καὶ τοῦ ἑτέρου καταφρονήσει, οὐ δύνασθε Θεῷ δουλεύειν καὶ μαμωνᾷ. Διὰ τοῦτο λέγω ὑμῖν, μὴ μεριμνᾶτε τῇ ψυχῇ ὑμῶν τί φάγητε καὶ τί πίητε, μηδὲ τῷ σώματι ὑμῶν τί ἐνδύσησθε· οὐχὶ ἡ ψυχὴ πλεῖόν ἐστι τῆς τροφῆς καὶ τὸ σῶμα τοῦ ἐνδύματος; Ἐμβλέψατε εἰς τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ, ὅτι οὐ σπείρουσιν οὐδὲ θερίζουσιν οὐδὲ συνάγουσιν εἰς ἀποθήκας, καὶ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος τρέφει αὐτά· οὐχ ὑμεῖς μᾶλλον διαφέρετε αὐτῶν; Τίς δὲ ἐξ ὑμῶν μεριμνῶν δύναται προσθεῖναι ἐπὶ τὴν ἡλικίαν αὐτοῦ πῆχυν ἕνα; Καὶ περὶ ἐνδύματος, τί μεριμνᾶτε; καταμάθετε τὰ κρίνα τοῦ ἀγροῦ πῶς αὐξάνει· οὐ κοπιᾷ οὐδὲ νήθει. Λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι οὐδὲ Σολομὼν ἐν πάσῃ τῇ δόξῃ αὐτοῦ περιεβάλετο ὡς ἓν τούτων. Εἰ δὲ τὸν χόρτον τοῦ ἀγροῦ, σήμερον ὄντα καὶ αὔριον εἰς κλίβανον βαλλόμενον, ὁ Θεὸς οὕτως ἀμφιέννυσιν, οὐ πολλῷ μᾶλλον ὑμᾶς, ὀλιγόπιστοι; Μὴ οὖν μεριμνήσητε λέγοντες, τί φάγωμεν ἢ τί πίωμεν ἢ τί περιβαλώμεθα; πάντα γὰρ ταῦτα τὰ ἔθνη ἐπιζητεῖ· οἶδε γὰρ ὁ Πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος ὅτι χρῄζετε τούτων ἁπάντων. Ζητεῖτε δὲ πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν.

ιερόν ευαγγέλιον

εικόνα

Νίκος Αλέφαντος: Ο άρχοντας της μπαλίτσας

 «Γεια σου ρε Αλέφαντε ήσουν παλικάρι» 

Ο Νίκος Αλέφαντος δεν βρίσκεται πια μαζί μας. Ήρθε, «μας έμαθε μπαλίτσα» και έφυγε το απόγευμα της Τρίτης 23 Ιουνίου 2020, σε ηλικία 81 ετών. Ένας ξεχωριστός άνθρωπος, ένας ρομαντικός παράγοντας του ποδοσφαίρου που σίγουρα θα λείψει από τον χώρο.

«Τα πάντα όλα» στον παράδεισο. Στο πένθος έχει βυθιστεί το ελληνικό ποδόσφαιρο από το απόγευμα της Τρίτης 20 Ιουνίου, μετά τον απροσδόκητο χαμό του Νίκου Αλέφαντου. Ο 83χρονος προπονητής έφυγε από τη ζωή ύστερα από καρδιακή προσβολή σκορπίζοντας τη θλίψη στους συγγενείς, τους φίλους του και σε όλους όσους τον αγαπούσαν.

Ο έμπειρος τεχνικός ήταν από τις πιο χαρακτηριστικές μορφές του χώρου.  Συνέδεσε το όνομά του με τον Ολυμπιακό, στον οποίο εργάστηκε τρεις φορές (1983, 1994 και 2004), αλλά ήταν ιδιαίτερα αγαπητός στους φιλάθλους όλων των ομάδων. Τα τελευταία χρόνια είχε απομακρυνθεί από τους πάγκους, ωστόσο παρέμενε εντός των τεσσάρων γραμμών είτε σχολιάζοντας σε διάφορες τηλεοπτικές εκπομπές, είτε αρθρογραφώντας. 

Αγαπούσε υπερβολικά την στρογγυλή «θεά» και πρέσβευε μια ποδοσφαιρική εποχή που -δυστυχώς- δεν υπάρχει πια. Ο κυρ-Αλέκος, με το χαρακτηριστικό κόκκινο κοντομάνικο μπλουζάκι, τα έλεγε ωραία… τα εξηγούσε ωραία. «Έφυγε» μα στην πραγματικότητα θα συνεχίσει να είναι εδώ. 

Από τα Εξάρχεια… στον Πειραιά

Ο Νίκος Αλέφαντος γεννήθηκε στις 3 Ιανουαρίου του 1939 στην Αθήνα και μεγάλωσε στα Εξάρχεια. Ως ποδοσφαιριστής αγωνιζόταν στη θέση του επιθετικού. Από πολύ μικρή ηλικία βρέθηκε στα γήπεδα φορώντας τη φανέλα Αστέρα Εξαρχείων. Στη συνέχεια μετακινήθηκε στις ΑΕ Χαλανδρίου, ΠΑΟ Ρουφ, Ολυμπιακό Πειραιώς, Ατρόμητο Πειραιώς (Καμινίων), Ολυμπιακός Χαλκίδας, Παναιγιάλειο, Πανελευσινιακό και Βύζαντα Μεγάρων, όπου το 1969 τερμάτισε την καριέρα του. Αφού «κρέμασε» τα παπούτσια του αφιερώθηκε στην προπονητική.

Ως ποδοσφαιριστής με την φανέλα του ΠΑΟ Ρουφ. 

Ο Αστέρας Εξαρχείων ήταν η πρώτη ομάδα που ανέλαβε ως προπονητής το 1969. Εργάσθηκε στους περισσότερους από τους πλέον δημοφιλείς ελληνικούς συλλόγους, με αποκορύφωμα τον Ολυμπιακό Πειραιώς στον οποίο εργάστηκε τρεις φορές (ανά μία δεκαετία: τέλη 1983, 1994 και 2004), αλλά και στους ΑΕΚ, ΠΑΟΚ, ΑΕ Λάρισας, Ηρακλή, Πανιώνιο και Εθνικό Πειραιώς. Στην Α’ Εθνική προπόνησε και τους ΟΦΗ,  Καστοριά, Παναχαϊκή, Ιωνικό, Δόξα Δράμας, Κόρινθο, Απόλλωνα Καλαμαριάς, Προοδευτική και Εθνικό Αστέρα. Επίσης, παρακολούθησε τις προπονητικές και αγωνιστικές μεθόδους σπουδαίων προπονητών, όπως ο Ερνστ Χάπελ, o Κάρλος Αλμπέρτο Παρρέιρα, o Ένζο Μπεαρζότ, ο Μπομπ Πέισλι, ο Αρίγκο Σάκι, ο Μαρτσέλο Λίπι και ο Κάρλο Αντσελότι. 

Το μοναδικό τίτλο στην καριέρα του τον κατέκτησε στην Κύπρο

 

Ο Νίκος Αλέφαντος έφυγε με το παράπονο και την πικρία πως δεν κατέκτησε ένα πρωτάθλημα με τους «ερυθρόλευκους». Ωστόσο, ως προπονητής του ΑΠΟΕΛ πανηγύρισε το Κύπελλο στον τελικό του 1997 με αντίπαλο την Ομόνοια. Οι γαλαζοκίτρινοι πήραν τη νίκη με 2-0 στο Μακάρειο της Λευκωσίας και το τρόπαιο. Ο Φασουλιώτης άνοιξε το δρόμο για τη νίκη και την κατάκτηση, ενώ ο Σωτηρίου διαμόρφωσε το τελικό σκορ.

Ο εκλιπών ήταν ιδιαίτερα συγκινημένος μετά τη λήξη του ματς και βούρκωσε πριν μιλήσει στον ρεπόρτερ αγωνιστικού χώρου. «Ήταν μια δικαίωση γιατί στην Ελλάδα με αδίκησαν και βρήκα το δίκιο μου σε αυτά τα παιδιά, στους ποδοσφαιριστές και το ένδοξο σωματείο του ΑΠΟΕΛ. Είμαι πολύ συγκινημένος. Είναι φανταστικοί φίλαθλοι, έχουν μεγάλη, ιστορική ομάδα και τους εύχομαι να έχουν πάντα τέτοιες επιτυχίες», είχε αναφέρει το βράδυ της 17ης Μαΐου 1997. 

Είχε άποψη για τα πάντα. Τόσο για τα αθλητικά τεκταινόμενα, όσο και για τα πολιτικά. Ποτέ του δεν δίστασε να εκφράσει αυτό που πίστευε. Ατάκες και δηλώσεις του είτε πριν, είτε μετά τους αγώνες έχουν μείνει στην ιστορία ενώ αρκετά συχνά ακούγονται και στα ερτζιανά. Πάμε να θυμηθούμε μερικές από αυτές…

«Στα εξηγώ ωραία; Μάθετε μπαλίτσα ρε από τον άρχοντα»

Ήταν 21 Μαρτίου 1999. Η ΑΕΚ είχε επικρατήσει με 1-0 της Προοδευτικής και στο τέλος του αγώνα ο νυν διευθυντής του αθλητικού τμήματος της ΕΡΤ, Γιώργος Λυκουρόπουλος (τότε ρεπόρτερ του συνδρομητικού Super Sport), τον ρωτά για το επεισόδιο που είχε με ποδοσφαιριστή του τον οποίο πέρασε ως αλλαγή στο 46′ και μετά από ένα δεκάλεπτο τον άλλαξε και ήταν έτοιμος να τoυ χιμήξει. Ο Αλέφαντος θέλει να αποφύγει την ερώτηση και αφού ο δημοσιογράφος επέμενε ο πολύπειρος τεχνικός απαντάει μεταξύ άλλων: «Στα εξηγώ ωραία; Μάθετε μπαλίτσα ρε από τον άρχοντα…». 

«Καλώς τα παιδιά, καλώς τα 3-0»

«Μόλις θα έρθει ο ΠΑΟΚ την Κυριακή, καλώς τα παιδιά, καλώς τα 3-0. Στα δίχτυα θα τον βάλει ο Ολυμπιακός…» είναι μια ατάκα του που άφησε εποχή. Στις 12 Μαρτίου 2003 ο Ολυμπιακός φιλοξένησε τον ΠΑΟΚ στη Ριζούπολη. Πριν το ματς ο παλαίμαχος διεθνής τερματοφύλακας, Γιώργος Μύρτσος, φιλοξενεί τον Αλέφαντο σε ραδιοφωνικό σταθμό της Θεσσαλονίκης για να του σχολιάσει το ντέρμπι. Μεταξύ άλλων «πέταξε» και τη συγκεκριμένη ατάκα. Τελικά, ο ΠΑΟΚ επικράτησε με 2-1 με ανατροπή με τον Αλέφαντο να φιλοξενείται εκ νέου την επομένη του αγώνα, όπου παραδέχεται το λάθος του, αλλά το «καλώς τα παιδιά, καλώς τα 3-0», είχε ήδη περάσει στην ιστορία. 

 

 «Ντιμπέι ρε, ντιμπέι»

Από τη λίστα δεν θα μπορούσε να λείπει η ατάκα του «Ντιμπέι ρε, ντιμπέι» προς τον τότε πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά το 2015. Με το χαρακτηριστικό του ύφος, ο πολύπειρος προπονητής εξηγούσε ότι ο ίδιος δεν είχε πρόβλημα να κάνει ντιμπέιτ ή ντιμπέι, όπως το έλεγε, με οποιονδήποτε προπονητή του έφερναν μπροστά του, από τον Μουρίνιο μέχρι οποιονδήποτε άλλο. Τόνιζε ότι το ίδιο θα έπρεπε να κάνει και ο Αντώνης Σαμαράς και να «μην φοβάται». Από τότε αυτή η φράση χρησιμοποιήθηκε από δεκάδες άλλους, ενώ δεν έλειψαν και οι πολιτικοί που την αξιοποίησαν.

 

Νίκος Αλέφαντος VS Θωμάς Μαύρος

Στα μέσα της δεκαετίας του ’80 (1986-1987) ο Αλέφαντος βρισκόταν στον πάγκο της ΑΕΚ. Εκείνο που ξεχώρισε από την παρουσία του στην Ένωση ήταν η κόντρα του με τον Θωμά Μαύρο. Ο «κιτρινόμαυρος» επιθετικός αντιμετώπιζε αρκετά προβλήματα τραυματισμού και στο ματς της 25ης αγωνιστικής απέναντι στον Απόλλωνα Καλαμαριάς ξεκινά στη βασική ενδεκάδα. Στο 81ο τον κάνει αλλαγή και ο κόσμος ξεσπά εναντίον του Αλέφαντου και της διοίκησης. «Στο θέμα Μαύρου η διαφορά μας ήταν από την αρχή το θέμα χρόνου. Πολύ σωστά του είπα όταν ξεκινήσαμε ότι εγώ δεν μπορώ να σε πάρω στην πλάτη μου. Κοίταξε να μη φτάσουμε εκεί γιατί θα φερθώ έτσι. Πήρα ιδιωτικό προπονητή, τον πλήρωσα 60.000 να τον γυμνάζει και να αρχίζει προετοιμασία στον Αρδηττό. Έκανε 200χλμ. Αυτά τα λεφτά τα πλήρωνα εγώ προσωπικά. Τον βλέπω σαν παίκτη σαν αξία.

Προπονητές είχαν την ευτυχία να πετύχουν τέτοιους παίκτες στα ντουζένια τους να πετυχαίνουν 27 και 30 γκολ και είμαι δυστυχής εγώ όταν βρίσκω αξίες τέτοιους παίκτες στο τέλος της καριέρας τους. Εγώ δεν σέβομαι ονόματα του παρελθόντος. Εγώ βλέπω τι γίνεται πάνω στη δουλειά μου. Δεν μπορούν να έρθουν ο Αναστόπουλος και ο Μητρόπουλος σε ηλικία 35 ετών και να μου πουν εγώ ήμουν παικταράς. Τότε που τα έκανες ζούσαν άλλοι από εσένα, τώρα εγώ δεν μπορώ να σε βάλω στην πλάτη μου» ανέφερε μετά την αναμέτρηση στη συνέντευξη Τύπου. 

Πολλά περιστατικά από την πλούσια προπονητική του καριέρα αναφέρονται στην αυτοβιογραφία του με τίτλο: «Τα πάντα όλα»

Αμέτρητες είναι οι ιστορίες στις οποίες ο Νίκος Αλέφαντος  είχε κατά το παρελθόν εμπλακεί στην πλούσια προπονητική του καριέρα. Πολλά περιστατικά εξιστόρησε ο ίδιος στην αυτοβιογραφία του που είχε κυκλοφορήσει πριν από εννιά χρόνια με τίτλο: «Τα πάντα όλα – Η αυτοβιογραφία ενός θρύλου» από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος. 

Ο Νίκος Αλέφαντος στο βιβλίο του αναφέρει πως για ένα μικρό διάστημα χρειάσθηκε να παραμείνει στις φυλακές Επταπυργίου της Θεσσαλονίκης!

 

Κλεισμένος στο Γεντί Κουλέ!

Όλα ξεκίνησαν μετά το τέλος ενός αγώνα μεταξύ του Ηρακλή και του ΠΑΣ Γιάννινα στο Καυτατζόγλειο το 1979. Ο Αλέφαντος που κάθονταν στον πάγκο του ΠΑΣ έβρισε οπαδούς των κυανολεύκων(όταν η ομάδα του ισοφάρισε σε 1-1) οι οποίοι απείλησαν να τον… λιντσάρουν. Τελικά ο Ηρακλής κέρδισε 2-1 όμως ο Αλέφαντος, συνελήφθη από αστυνομικούς για εξύβριση και οδηγήθηκε στο τμήμα καθώς είχαν υποβληθεί εναντίον του μηνύσεις. Η ομάδα του αναχώρησε για τα Γιάννινα όμως ο ίδιος οδηγήθηκε στην φυλακή. Ο ίδιος γράφει: «Δικάζομαι την άλλη μέρα, δεν προλαβαίνω να κάνω τίποτα, ούτε δικηγόρο να βάλω, και με καταδικάζουν για 25 μέρες μέσα στο Γεντί Κουλέ. Απίθανα πράγματα. Αμέσως λύνεται το συμβόλαιο εις βάρος μου -βρήκαν αφορμή- και πήραν τον Γκμοχ. Κάθισα μέσα 25 μέρες και εκεί γνώρισα κάθε καρυδιάς καρύδι. Φονιάδες, μαχαιροβγάλτες αλλά και μάγκες και καλά παιδιά που βρέθηκαν στη «στενή» από την κακιά τη στιγμή. Ο ένας, ο Τσαφούτης, σκότωσε τον γκόμενο της γυναίκας του. Καλό παιδί αυτός…

 Μια μέρα, μου λέει ένα ρεμάλι: «Κοίταξε να δεις, θα σφουγγαρίσεις»! Του λέω σοβαρά: «Είμαι δεκαπέντε μέρες εδώ, σε πέντε μέρες βγαίνω». «Αυτό που σου λέω, με ακούς, ρε» μου φωνάζει και κάνει να μου δώσει ένα χαστούκι. Τον βουτάω από τη μέση και τον πετάω κάτω. Του λέω: «Θέλεις να σε σακατέψω, άντε, ρε, κι εσύ και το σφουγγάρισμά σου»! Μπαίνουν εκεί και κάτι φύλακες και μας χωρίζουν. Για καλή μου τύχη έλειπε ο διοικητής που ήτανε «σκύλος» της φυλακής και στο πόδι του ήταν ένας άλλος Αλλιώς δεν τη γλίτωνα την απομόνωση».

Η ΑΕΚ, ο Μαύρος, το ξύλο και η απόλυση»

Για την θητεία του στην ΑΕΚ ο Νίκος Αλέφαντος στην αυτοβιογραφία του ανέφερε τα εξής: «Η ΑΕΚ (σεζόν 1986-1987) έχει τιμωρηθεί με -3 βαθμούς για απόπειρα δωροδοκίας από την προηγούμενη σεζόν και έχει ξεκινήσει χάλια το πρωτάθλημα. Πρόεδρος, ο Ζαφειρόπουλος… Με παίρνουνε κι αρχίζω δουλειά. Πήγα πολύ καλά. Έχω φτάσει τις εννέα νίκες και παίζω με τον Απόλλωνα Καλαμαριάς. Έχω κάνει το 2-0 και είναι το 80ό λεπτό του ματς. Ο Μαύρος είναι θεατής στο παιχνίδι. Βάζω λοιπόν τον Γεωργιάδη… Και την ώρα που τον βγάζω ξεσηκώνεται όλο το γήπεδο! Τελικά το κέρδισα το ματς 2-0… Την επόμενη ημέρα έρχεται ο Μαύρος στην προπόνηση και του λέω: «Κοίταξε να δεις. Δηλαδή πρέπει να ξεκινήσεις από την αρχή, να μη γίνεις αλλαγή, εάν δεν αποδίδεις;» Και μου απαντά: «Κοίταξε να δεις, δεν πρέπει να με κάνεις αλλαγή για να μη φαίνομαι ότι είμαι μεγάλος». «Μην ξανάρθεις. Όπως είσαι. Εντάξει; Τελειώσαμε»! Μετά έρχεται ο Βενετούλιας(σ.σ. δημοσιογράφος), κολλητός του. Μου λέει σε αυστηρό ύφος: «Τι έχεις με τον Μαύρο;» Και του λέω: «Τι είναι, γκόμενός σου;» και του τραβάω μία και του ξεκουμπώνω όλο το πουκάμισο και του το σκίζω και πάει έτσι στα κανάλια! Και βγαίνει και λέει ότι τον χτύπησα… Ο τσακωμός με Βενετούλια – Μαύρο έγινε η αιτία να φύγω από την ΑΕΚ».

 

«Με έφαγε το πιράνχας ο Λούβαρης»

Το 1994 ο Αλέφαντος κάθεται στον πάγκο του Ολυμπιακού όμως η θητεία του ολοκληρώνεται άδοξα. Υπεύθυνο της απόλυσης του ο Αλέφαντος θεωρεί τον Γιώργο Λούβαρη: «Κάνω προετοιμασία, σκίζω στο τουρνουά με Μπρέσια. Έχω Ίβιτς, Αλεξανδρή. Είμαι πρώτος, αήττητος στο πρωτάθλημα. Εντάξει, παίζω με... Μαρσέγη, μια ατυχία εκεί στο κόρνερ ο Τοχούρογλου, με παίζει 100% - 0% ο διαιτητής, χάνω 2-1. Έχω όμως άλλα 90 λεπτά, ρε. Άσε με να πάω στη μάχη. Άσε με να πάω μέσα στη Μαρσέγη να φέρω την πρόκριση. Απ' τον Ολυμπιακό μ' έφαγε το... πιράνχας, ο Λούβαρης κι όλη η χαρτοπαιξία, είχανε μαζευτεί στην Έδεσσα για το παιχνίδι κι είπανε να φάνε τον Αλέφαντο».

 

«Που είναι ρε η σαγιονάρα;»

Γνωστή είναι η συνήθεια του Αλέφαντου να δείχνει τα συστήματα στους παίκτες του σχηματίζοντας θέσεις σε εικονικό γήπεδο με ό,τι έβρισκε μπροστά του. Σε ένα παιχνίδι Ιωνικός-Γιάννινα ο Αλέφαντος χρησιμοποιεί σαγιονάρες στα αποδυτήρια για να δείξει το σύστημα. Ο Βαμβακούλας, αποφασίζει να κάνει πλάκα κι εξαφανίζει μια παντόφλα: «Πού είναι η παντόφλα ρε; Εδώ μιλάμε σοβαρά για το πως θα αντιμετωπίσουμε τον εχθρό και εσείς παίζετε; Που είναι η σαγιονάρα;...». Ο Βαμβακούλας απαντάει:  «Εγώ την πήρα κόουτς. Αλλά πες ότι είχαμε αποβολή στο 10'. Να μην είμαστε προετοιμασμένοι και γι' αυτήν την περίπτωση;».

 

Το τραγούδι που τον έκανε αθάνατο

 «Γεια σου ρε Αλέφαντε είσαι παλικάρι» 

O Νίκος Αλέφαντος ήταν αδιαμφισβήτητα μια γνήσια προσωπικότητα, που εξωτερίκευε όλα όσα σκεφτόταν. Αυτό το στοιχείο της προσωπικότητάς του ήταν που ενέπνευσε και το συγκρότημα «Τα Παιδιά από την Πάτρα», για να γράψουν το τραγούδι με το όνομά του,. «Όταν με κατηγορούν, για κάτι που νομίζουν κι όταν με παρεξηγούν, χωρίς να με γνωρίζουν, όταν άδικα με βάζουν ν’ απολογηθώ, θυμάμαι τον Αλέφαντο. Γεια σου ρε Αλέφαντε είσαι παλικάρι…», είναι τα λόγια του τραγουδιού, που έγινε και σύνθημα. Γράφτηκε στα μέσα της δεκαετίας του 1980 και κυκλοφόρησε στον δίσκο του 1987 «Τα χρυσά τραγούδια», για να γίνει μεγάλη επιτυχία. 

Το τραγούδι

Ο Αλέφαντος - Τα Παιδιά Από Την Πάτρα

Στίχοι: Βαγγέλης Δεληκούρας Μουσική: Βαγγέλης Δεληκούρας

«Όταν με κατηγορούν για κάτι που νομίζουν κι όταν με παρεξηγούν χωρίς να με γνωρίζουν, όταν άδικα με βάζουν ν’ απολογηθώ, θυμάμαι τον Αλέφαντο.

Γεια σου ρε Αλέφαντε, είσαι παλικάρι, γεια σου ρε Αλέφαντε, κράτα όσο μπορείς. Γεια σου ρε Αλέφαντε, είσαι παλικάρι μην υποχωρείς.

Όταν με δικάζουνε χωρίς να έχω φταίξει και όταν το δίκιο μου δεν μπορώ να βρω, όταν ένοχοι με βάζουν ν’ απολογηθώ, θυμάμαι τον Αλέφαντο.

Γεια σου ρε Αλέφαντε, είσαι παλικάρι, γεια σου ρε Αλέφαντε, κράτα όσο μπορείς. Γεια σου ρε Αλέφαντε, είσαι παλικάρι, μην υποχωρείς».

Πηγές

Μαρία Κρουστάλη στο pagenews.gr Ολόκληρο το άρθρο εδώ: 

Εφημερίδα Έθνος 

Η κλήσις των πρώτων μαθητών 

Κυριακῇ Β' Ματθαῖου, 21 Ιουνίου 2020

Τὸ Εὐαγγέλιον

Ἐκ τοῦ κατά Ματθαῖον. Κεφ. 4: 18-23 

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, περιπατῶν ὁ ᾿Ιησοῦς παρὰ τὴν θάλασσαν τῆς Γαλιλαίας, εἶδε δύο ἀδελφούς, Σίμωνα τὸν λεγόμενον Πέτρον καὶ ᾿Ανδρέαν τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ, βάλλοντας ἀμφίβληστρον εἰς τὴν θάλασσαν· ἦσαν γὰρ ἁλιεῖς· καὶ λέγει αὐτοῖς· Δεῦτε ὀπίσω μου καὶ ποιήσω ὑμᾶς ἁλιεῖς ἀνθρώπων. Οἱ δὲ εὐθέως ἀφέντες τὰ δίκτυα ἠκολούθησαν αὐτῷ. Καὶ προβὰς ἐκεῖθεν, εἶδεν ἄλλους δύο ἀδελφούς, ᾿Ιάκωβον τὸν τοῦ Ζεβεδαίου καὶ ᾿Ιωάννην τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ, ἐν τῷ πλοίῳ μετὰ Ζεβεδαίου τοῦ πατρὸς αὐτῶν, καταρτίζοντας τὰ δίκτυα αὐτῶν· καὶ ἐκάλεσεν αὐτούς. Οἱ δὲ εὐθέως ἀφέντες τὸ πλοῖον καὶ τὸν πατέρα αὐτῶν, ἠκολούθησαν αὐτῷ. Καὶ περιῆγεν ὅλην τὴν Γαλιλαίαν ὁ ᾿Ιησοῦς διδάσκων ἐν ταῖς συναγωγαῖς αὐτῶν, καὶ κηρύσσων τὸ Εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας, καὶ θεραπεύων πᾶσαν νόσον καὶ πᾶσαν μαλακίαν ἐν τῷ λαῷ.

ιερόν ευαγγέλιον

εικόνα

Η "μάχη της σημαίας"

Η "μάχη της σημαίας" και η βίαιη κατάληψη της Θεσσαλίας από τον Γαλλικό στρατό

12 Ιουνίου 1917

Η σημαία των Ευζώνων σε παρέλαση

Στις 27 Μαΐου 1917 συναντήθηκαν στο Λονδίνο ο Γάλλος πρωθυπουργός Ριμπώ, ο υπουργός στρατιωτικών Παινλεβέ, ο Γάλλος στρατάρχης Foch και ο Γάλλος ναύαρχος Λεμπόν με τους Άγγλους ομολόγους τους. Η συνάντηση των κορυφαίων ηγετών της Αντάντ είχε ως μοναδικό θέμα την επίλυση του "Ελληνικού ζητήματος". Η Γαλλική αποστολή είχε ως σκοπό να εξασφαλίσει την Αγγλική συγκατάθεση για ελευθερία κινήσεων στην Ελλάδα. Στην συνάντηση αποφασίστηκε να σταλεί ω ύπατος αρμοστής της Αντάντ στην Ελλάδα ο Γάλλος γερουσιαστής Charles Jonnart με εν λευκώ εξουσιοδότηση για να προβεί σε οποιαδήποτε ενέργεια θα χρειαζόταν ώστε να εκθρονιστεί ο ουδετερόφιλος Βασιλιάς Κωνσταντίνος και να ενοποιηθεί το Ελληνικό κράτος υπό την φιλοανταντική κυβέρνηση του Βενιζέλου.

Αεροφωτογραφία τμήματος της Λάρισας από αεροπλάνο των Γαλλικών δυνάμεων , πριν την είσοδό τους στην πόλη. Χρονολογία 29-30/5/1917, από δημοσίευμα του γαλλικού περιοδικού "Le Patriote Illustre".(αρχείο Φωτοθήκης Λάρισας)

Η απόφαση αυτή είχε κυοφορηθεί στους κόλπους της Αντάντ επί ένα χρόνο τουλάχιστον, αλλά συνεχώς αναβαλλόταν καθώς η διφορούμενη συμπεριφορά του Βασιλιά έδινε ελπίδες ότι τελικώς θα συμβιβαζόταν. Σημαντικές όμως εξελίξεις επιτάχυναν τη τελική λήψη της. Πρώτο σημαντικό γεγονός ήταν η κατάρρευση του Τσάρου Νικόλαου, ο οποίος υπήρξε θερμός υπερασπιστής του Ελληνικού Θρόνου. Το δεύτερο γεγονός είχε να κάνει με την απόφαση των Βρετανών να μειώσουν τα στρατεύματα τους στο Μακεδονικό μέτωπο. Το Γαλλικό γενικό επιτελείο στρατού πίεζε ώστε τα αποχωρούντα Αγγλικά στρατεύματα να αναπληρωθούν με τα Ελληνικά. Επίσης σημαντικός παράγοντας στην απόφαση ήταν και η "μάχη της σοδειάς": Σε περίπτωση που θεριζόταν η  σοδειά του κάμπου της Θεσσαλίας το κράτος των Αθηνών θα αποκτούσε τρόφιμα και θα μειώνονταν οι επιπτώσεις του ναυτικού συμμαχικού αποκλεισμού στον πληθυσμού. Τελευταίο γεγονός υπήρξε η αποτυχία της συμμαχικής επίθεσης στο Μακεδονικό μέτωπο στις 23 Μαΐου, η οποία έπεισε τους Γάλλους ότι όφειλαν να λύσουν το Ελληνικό ζήτημα, ώστε να βελτιωθεί η στρατιωτική κατάσταση στην περιοχή. Στην συνάντηση εκτός από την έγκριση για την αποστολή του Jonnart στην Αθήνα αποφασίστηκε η κατάληψη της Θεσσαλίας, του Ισθμού του Κορίνθου και ο εξαναγκασμός του Βασιλιά σε παραίτηση με σκληρότερο ναυτικό αποκλεισμό, αλλά και με τελική κατάληψη των Αθηνών από τον Γαλλικό στρατό. 

Maurice Sarrail (1856-1929) Γάλλος στρατηγός, διοικητής των Συμμαχικών Στρατευμάτων της Ανατολής, της Entent στην Θεσσαλονίκη.

Ο Γάλλος στρατηγός Σαράιγ, διοικητής των Συμμαχικών στρατευμάτων στο Μακεδονικό μέτωπο, είχε ήδη προετοιμάσει τις δυνάμεις του στην Κατερίνη για την κατάληψη της Θεσσαλίας. Στις 7 Ιουνίου είχε ολοκληρωθεί η συγκέντρωση των στρατευμάτων που αποτελούνταν από δύο συντάγματα και τρία τάγματα πεζικού, τέσσερα συντάγματα Ιππικού (αποτελούνταν από Μαροκινούς Σπαχήδες), δύο μοίρες πυροβολικού και δύο σμήνη αεροπλάνων. Το σύνολο των δυνάμεων αυτών ήταν πάνω από 20.000 άνδρες και είχαν τεθεί υπό τις διαταγές του Γάλλου στρατηγού Βενέλ. 

Ο Γάλλος στρατηγός Venel, στο γραφείο του στη Λάρισα.

Απέναντι στην στρατιά αυτή, οι Ελληνικές δυνάμεις περιορίζονταν σε 200 αξιωματικούς και 600 άνδρες της Ι μεραρχίας που βρισκόταν στην Λάρισα υπό τις διαταγές του Έλληνα στρατηγού Ανδρέα Μπαΐρα. όλη η υπόλοιπη στρατιωτική δύναμη των Ελλήνων βρισκόταν στην Πελοπόννησο, αφού η ελληνική κυβέρνηση είχε συμμορφωθεί στο σχετικό περιεχόμενο του τελευταίου συμμαχικού τελεσιγράφου.  

O στρατηγός Ανδρέας Μπαΐρας

Ο Μπαΐρας είχε πληροφορίες για τις Γαλλικές ετοιμασίες και είχε ζητήσει αγωνιωδώς οδηγίες από την Αθήνα για το αν όφειλε να αντιτάξει αντίσταση η όχι. Η Ελληνική κυβέρνηση ήδη βρισκόταν υπό την πίεση του Zonnart που είχε αφιχθή στην Αθήνα στις 9 Ιουνίου, ήλπιζε πως αν συμμορφωνόταν να κέρδιζε λίγο ακόμη χρόνο (άλλωστε δεν υπήρχε και κάποια άλλη ρεαλιστική εναλλακτική), έτσι έδωσε οδηγία στον Μπαΐρα να μην αντισταθεί. 

Η προέλαση της Γαλλικής στρατιάς ξεκίνησε το πρωινό της 10ης Ιουνίου χωρίς φυσικά να συναντήσει καμία αντίσταση. Στις 11 Ιουνίου οι Γάλλοι είχαν καταλάβει την Ελασσόνα και το πρωί της 12ης Ιουνίου ξεκίνησαν για την κατάληψη της Λάρισας. Ο στρατηγός Μπαΐρας μετέβη για να προϋπαντήσει τον Γάλλο στρατηγό Βενέλ τον οποίο συνάντησε στην είσοδο της πόλης. Στην συνάντηση τους ο Έλληνας στρατηγός γνωστοποίησε στον Γάλλο ομόλογο του τις διαταγές της κυβερνήσεως του και έθεσε τις δυνάμεις του στην διάθεση του. Ο Βενέλ όμως δεν φάνηκε να συμμερίζεται την ιπποτική συμπεριφορά του Μπαΐρα. Του απάντησε ότι τον συλλαμβάνει αμέσως μαζί με τους αξιωματικούς του επιτελείου του, ενώ απείλησε ότι θα βομβάρδιζε την Λάρισα αν έπεφτε έστω ένας πυροβολισμός. 

Αεροφωτογραφία του Αεροδρομίου της Λάρισας. Η 505η Γαλλική Μοίρα βρέθηκε στην Λάρισα με 2 αεροπλάνα Breguet και συμμετείχε στην κατάληψη της πόλης από τα "συμμαχικά" στρατεύματα. (αρχείο Jean Georges Viallet)

Αργότερα ο Μπαΐρας εξορίστηκε από τον Zonnart στην Κορσική μαζί με τους υπόλοιπους πολιτικούς αντιπάλους του Βενιζέλου.

Την ίδια εχθρική διάθεση έδειξαν οι Γαλλικές μονάδες έναντι των Ελληνικών μονάδων, καθώς όπου έβρισκαν Έλληνες στρατιώτες τους αφόπλιζαν και τους συνελάμβαναν. Το σκηνικό άλλαξε όμως όταν Γαλλικά στρατεύματα έφτασαν στους κοιτώνες του 1/38 συντάγματος Ευζώνων που βρισκόταν υπό τις διαταγές του Αντισυνταγματάρχη Αθανασίου Φράγκου. 

Ο Αθανάσιος Φράγκος (1864-1923) έφθασε έως τον βαθμό του υποστρατήγου.

Οι Γάλλοι ζήτησαν εκτός από τα όπλα των Ελλήνων, τα ξίφη των αξιωματικών. Τις αξιώσεις αυτές ο Φράγκου τις θεώρησε απαράδεκτες και αρνήθηκε να συμμορφωθεί, καθώς σύμφωνα με τα στρατιωτικά ήθη της εποχής οι αξιωματικοί σε αντίστοιχες περιπτώσεις διατηρούσαν τα ξίφη τους. Ακολούθησε αναταραχή στην περιοχή και όλοι οι άνδρες του συντάγματος ακολουθούμενοι από 100 ακόμη οπλίτες της υπολοίπου μεραρχίας προσπάθησαν να διαφύγουν ένοπλοι με την σημαία τους προς την Λαμία. ώστε να αποφύγουν τον εξευτελισμό.

Η φυγή τους έγινε αντιληπτή από τους Γάλλους, με τον Γάλλο στρατηγό να στέλνει το ιππικό των Μαροκινών Σπαχήδων προς καταδίωξη τους. Οι Έλληνες κυνηγήθηκαν για έξι χιλιόμετρα απηνώς, τελικώς κυκλώθηκαν και τους ζητήθηκε να παραδοθούν, αλλά αρνήθηκαν με πείσμα. 

Στην μάχη που ακολούθησε, ενεπλάκησαν ένα απόσπασμα της ίλης Drevon (1ης επιλαρχίας Κυνηγών) και ένα απόσπασμα της ίλης Ballet των Μαροκινών Σπαχήδων. Αυτά τα δύο αποσπάσματα, που συγκέντρωναν δύναμη 80 ιππέων, ρίχτηκαν με πολύ μεγάλο θάρρος εναντίον ενός λόχου Ευζώνων, οι οποίοι τα περίμεναν -ιστάμενοι ακλόνητοι στα πόδια τους- μέσα στα σπαρτά. Ο λοχαγός (ίλαρχος) Drevon τραυματίστηκε βαρύτατα, ενώ οι υπίλαρχοι Berton της 1ης Κυνηγών και Lantaires των Σπαχήδων σκοτώθηκαν βαλλόμενοι από πολύ κοντά. Ο λοχαγός (ίλαρχος) Drevon ανατράπηκε, πέφτοντας κάτω από το σκοτωμένο άλογο του, όπως έπεσαν και άλλοι 13 ιππείς, τόσο Κυνηγοί όσο και Σπαχήδες. Εξ αυτών οι 7 σκοτώθηκαν και οι 6 τραυματίστηκαν βαριά. 

Μαροκινοί στρατιώτες στον Α΄παγκόσμιο πόλεμο

Ο λόχος των Ευζώνων εκμεταλλεύτηκε τη σύγχυση και διέφυγε όμως λίγο μετά, εντοπίστηκε και πάλι. Οι δύο ίλες, ενισχυθείσες και από στοιχεία της ίλης Dupeyron της 4ης επιλαρχίας των Κυνηγών, περικύκλωσαν τον λόχο των Ευζώνων και ακολούθησε η σφαγή. Στην σύντομη μάχη των Ελλήνων πεζών εναντίον του Γαλλικού ιππικού σε ανοιχτό πεδίο οι Έλληνες είχαν 59 αξιωματικούς και στρατιώτες νεκρούς όλους με φοβερούς σπαθισμούς. Οι Γάλλοι είχαν 2 αξιωματικούς και 7 στρατιώτες τραυματίες. Επί τόπου συνελήφθησαν 49 Έλληνες αξιωματικοί και 269 Έλληνες στρατιώτες. 

Έλληνες κρατούμενοι, μετά την Μάχη της Σημαίας. ( Αρχείο Γαλλικού Υπουργείου Πολιτισμού)

Οι στρατιώτες χρησιμοποιήθηκαν από τους Γάλλους για αγγαρείες και έργα οδοποιίας στο Λιτόχωρο, ενώ οι αξιωματικοί οδηγήθηκαν και κρατήθηκαν σε παλαιούς Τουρκικούς στρατώνες στην Κατερίνη.

Οι Έλληνες συλληφθέντες και φυλακισθέντες, βασιλικοί αξιωματικοί, από τους Γάλλους μετά την μάχη και την κατάληψη της πόλης από τις δυνάμεις της Entente.

Ο αντισυνταγματάρχης Φράγκου με τον αντισυνταγματάρχη Γρίβα μεταφέρθηκαν στη Θεσσαλονίκη με συνοδεία Σενεγαλέζων κυνηγών και Μαροκινών σπαχήδων. Στη συνοδεία ήταν και ο Γάλλος ανθυπίλαρχος τότε των σπαχήδων Verselíppe που στην έφοδο πήρε την ελληνική σημαία. Θεωρείται ο πλέον παρασημοφορημένος αξιωματικός του Γαλλικού Στρατού. Οι αιχμάλωτοι με τη συνοδεία έφτασαν στο γραφείο του στρατηγού Σαρράιγ και ο ανθυπίλαρχος του παρέδωσε ως τρόπαιο τη σημαία. 

Η σημαία του 1/38 Συντάγματος Ευζώνων

Ο Σαρράιγ τότε του απένειμε την ανώτερη διάκριση: Το παράσημο της Λεγεώνας της Τιμής. Η σημαία παρέμεινε τρόπαιο στα χέρια του Στρατηγού Σαρράιγ και των απογόνων του. Οι πληροφορίες τη θέλουν οι απόγονοι να την επέστρεψαν στο Πρώτο Σύνταγμα των Σπαχήδων που ακόμα διατηρείται χωρίς τη λέξη «Μαροκινό» στην επωνυμία του, έχει μετατραπεί σε τεθωρακισμένο, μετείχε στον πόλεμο του Αφγανιστάν ,και εδρεύει στην πόλη Βαλάνς στη Ν. Γαλλία.

Κεντρική πλατεία Λάρισας (στις 12 -15 Ιουνίου 1917), παρατεταγμένα στρατεύματα των δυνάμεων της Entente. (αρχείο Γαλλικού Υπουργείου Πολιτισμού)

Η κατάληψη της Λάρισας ολοκληρώθηκε χωρίς άλλη αντίσταση, ενώ στις 13 Ιουνίου ολοκληρώθηκε η κατάληψη του Βόλου και των Τρικάλων. Το 5ο σύνταγμα πεζικού υπό των συνταγματάρχη Γιαννόπουλο που βρισκόταν στα Τρίκαλα, όταν έφτασαν τα νέα για την συμπεριφορά των Γάλλων στην Λάρισα οπισθοχώρησε προς Λαμία αποφεύγοντας κάθε επαφή με τους επελαύνοντες Γάλλους.

Οι Γάλλοι όμως δεν περιορίστηκαν μόνο στην Θεσσαλία. Σε συνδυασμό με τις καταιγιστικές πολιτικές εξελίξεις στην Αθήνα και την τελική εκθρόνιση του Βασιλιά Κωνσταντίνου, μέχρι τις 26 Ιουνίου είχαν καταλάβει την Ιτέα, τον Μπράλο και την Λαμία. Η Γαλλική προέλαση συνδυάστηκε με δεκάδες συλλήψεις αντιβενιζελικών στην Τσαριτσάνη, στην Ελασσόνα και στην Λαμία. Οι συλλήψεις αυτές γίνονταν με την καθοδήγηση των κατά τόπους Βενιζελικών που έδιναν πληροφορίες στον Γαλλικό στρατό για την ταυτότητα των πολιτικών τους αντιπάλων. Όλοι οι συλληφθέντες μεταφέρθηκαν και φυλακίστηκαν στην τριόροφη Γερμανική σχολή Θεσσαλονίκης και κρατούνταν μαζί με φυλακισμένους του κοινού ποινικού δικαίου. Εκεί οι κρατούμενοι υποβάλλονταν σε καταναγκαστική εργασία σε έργα οδοποιίας, ενώ όσοι αρνούνταν να εργαστούν τους τιμωρούσαν αφήνοντας τους χωρίς στέγη, τροφή και νερό. 

Κατασκευή σιδηροδρομικού δικτύου υπό την επίβλεψη των γαλλικών στρατευμάτων (αρχείο ΕΛΙΑ-ΜΙΕΤ)

Υπολογίζεται πως τουλάχιστον 200 πρόσωπα (κατά κανόνα βουλευτές, δημοτικοί άρχοντες, δικηγόροι η γιατροί) υπέφεραν από όλη αυτή την διαδικασία. Τελικώς εκτοπίστηκαν στην Λέσβο όπου παρέμειναν κρατούμενοι των Γάλλων! σε στρατόπεδο συγκέντρωσης επί τρία σχεδόν χρόνια υπό άθλιες συνθήκες μακριά από τους συγγενείς τους και τον τόπο τους. Στο εν λόγω  στρατόπεδο συγκέντρωσης εκτοπίστηκαν συνολικά 850 άτομα (ανάμεσα τους και 60 μοναχοί του Αγίου Όρους!) οι οποίοι ζούσαν σε σκηνές των 9 ατόμων ενώ περιμετρικά του στρατοπέδου υπήρχε μια διπλή σειρά συρματοπλεγμάτων την οποία φρουρούσαν Καμποτζιανοί και Σενεγαλέζοι στρατιώτες.  

Η επέλαση του Γαλλικού στρατού αποτέλεσε ένα όνειδος στην Γαλλική στρατιωτική Ιστορία. Παρά της δοθείσες διαταγές περί του αντιθέτου, οι Γάλλοι συμπεριφέρθηκαν σαν σε κατακτημένη χώρα. Σημειώθηκαν πολλά κρούσματα κλοπών, καταστροφών στις αγροτικές καλλιέργειες, ενώ η χειρότερη συμπεριφορά των Γάλλων στρατιωτών εκφράστηκε με την συνεχή παρενόχληση των γυναικών της περιοχής. Σε αντιπειθαρχικά κρούσματα υπέπεσαν κατά κύριο λόγω οι Μαροκινοί και τα αποικιακά στρατεύματα της Γαλλίας. Η καταπίεση εις βάρος των Ελλήνων δεν μειώθηκε καθ΄ όλη την διάρκεια της Γαλλικής κατοχής των Ελληνικών εδαφών και συνεχίστηκε εις βάρος των αντιβενιζελικών μετά την ενοποίηση του κράτους υπό τον Βενιζέλο.  

Ι. Β. Δ.

Σημειώσεις

(*) Οι ημερομηνίες στο άρθρο είναι όλες στο Γρηγοριανό ημερολόγιο

 Πηγές

Γενικό Επιτελείο Στρατού, Η Ελλάς και ο πόλεμος εις τα Βαλκάνια 1914-1918, εκδόσεις Δ. Ι. Σ. (Διεύθυνση Ιστορίας Στρατού)
Χρήστος Βήττος, Ο Εθνικός Διχασμός και η Γαλλική κατοχή (1915-1920), εκδόσεις Όλυμπος

Φωτογραφικό λεύκωμα συμπληρωματικά από την κατάληψη της Λάρισας

Εναέρια φωτογραφία της πόλης, από αεροπλάνο της 505 Escadrille, με πιλότο τον λοχία Gustave Gauthier.

Γάλλοι στρατιώτες παρελαύνουν στους δρόμους της Λάρισας και γίνονται δεκτοί με ενθουσιασμό. (Έγχρωμο χαρακτικό που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Le Petit Journal, 1/7/1917. Αρχείο Ν. Παπαθεοδώρου)

Ο Γάλλος στρατηγός Sarrail κατά την άφιξή του στο σιδηροδρομικό σταθμό της Λάρισας. Χρονολογία: 20 Ιουνίου 1917. (Φωτογράφος T. Dupray, αρχείο Γαλλικού Υπουργείου Πολιτισμού)

Ο στρατηγός Sarrail με επιτελείς του στην Λάρισα. Χρονολογία 20 Ιουνίου 1917. (αρχείο Φωτοθήκης Λάρισας)

Ο στρατηγός Sarrail, στον εξώστη του κτιρίου Κατσαούνη, χαιρετά το συγκεντρωμένο πλήθος στην Κεντρική Πλατεία Θέμιδος της Λάρισας. (αρχείο Φωτοθήκης Λάρισας)

Το Τάγμα Ανναμιτών, κατά την κατάληψη της πόλης, μετά την ατυχή Μάχη της Σημαίας. Το σημείο της φωτογραφίας είναι στην οδό Ακροπόλεως (σημερινή Παπαναστασίου), έξω από το παλιό κτίριο της Εθνικής Τράπεζας. (αρχείο Γαλλικού Υπουργείου Πολιτισμού)

Γάλλοι και Μαροκινοί αξιωματικοί και στρατιώτες στους δρόμους της Λάρισας (αρχείο Ν. Παπαθεοδώρου)

Κεντρική πλατεία Λάρισας, Λέσχη Ασλάνη. Ομιλία Βενιζελικών βουλευτών από το μπαλκόνι του πρώτου ορόφου της Λέσχης, στο συγκεντρωμένο πλήθος, μετά την κατάληψη της πόλης από τα συμμαχικά στρατεύματα. (αρχείο Γαλλικού Υπουργείου Πολιτισμού)

Επίμετρον

- Το μνημείο της "μάχης της Σημαίας" και η τύχη του

Το μνημείο "της μάχης της Σημαίας" στην Λάρισα, σήμερα.

Το μνημείο της "μάχης της Σημαίας" είναι μια μαρμάρινη στήλη, έξω από το Κλειστό Γυμναστήριο της Νεάπολης στην οδό Καρδίτσης, που πάνω της φιγουράρουν ανάγλυφα σκαλισμένα μόνο τέσσερα ονόματα πεσόντων:

Ενός ταγματάρχη, δύο λοχιών και ενός στρατιώτη και παρακάτω μία επιγραφή αναφέρει με κεφαλαία γράμματα:

«ΕΙΣ ΕΝΔΕΙΞΙΝ ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗΣ

ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΑΣ ΤΗΣ ΣΗΜΑΙΑΣ

Ο ΔΗΜΟΣ ΛΑΡΙΣΑΣ ΕΣΤΗΣΕ ΤΟΔΕ»,

με ημερομηνία 30 Μαΐου 1917. Το μνημείο φιλοτεχνήθηκε και στήθηκε το 1930, χωρίς να αναγράφει τα ονόματα και των υπολοίπων πεσόντων. 

Ο "σύλλογος φίλων Ιστορίας Νομού Καρδίτσας" με πρόεδρο τον - αποβιώσαντα πλέον - διακεκριμένο ιατρό Κωνσταντίνο Καρδαρά ξεκίνησαν μια προσπάθεια για να βρουν και τα υπόλοιπα ονόματα πεσόντων. (Αρχικό άρθρο).

Η αρχική θέση της στήλης, αριστερά του δρόμου προς Καρδίτσα.

Το μνημείο είχε πολλές περιπέτειες καθώς η παλιά του θέση ήταν απέναντι -σήμερα θα εντοπιζόταν πάνω στον δρόμο που διαπλατύνθηκε- με τα έργα η στήλη σχεδόν πετάχτηκε σε παρακείμενο χώρο όπου τώρα στεγάζεται ο συνεταιρισμός ραδιοταξί και διασώθηκε χάρη στην ευαισθησία ορισμένων Λαρισαίων που απευθύνθηκαν στον τότε αντιδήμαρχο κ. Κώστα Σαμουρέλη με παρέμβαση του οποίου το μνημείο τοποθετήθηκε στη σημερινή του θέση.

προέλευση κειμένου

Διαβάστε και την μελέτη της Ιουλίας Κανδήλα (Φιλόλογος - Δρ Πανεπιστημίου Θεσσαλίας) με τίτλο Η είσοδος του γαλλικού στρατού στη Λάρισα το 1917 και η «μάχη της σημαίας», που περιλαμβάνεται μαζί με φωτογραφίες της εποχής, στο παρακάτω βιβλίο (σελ. 37).

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τα γεγονότα εκείνης της περιόδου, της εισβολής και της κατάληψης της Θεσσαλίας από τα «συμμαχικά» στρατεύματα, όπως και τις συνέπειες  της, μπορείτε να ανατρέξετε στο πολυσέλιδο ιστορικό πόνημα «Η Θεσσαλία του 1917 – Διαθεσσαλικές εκδηλώσεις (2017) Βόλος, Λάρισα, Τρίκαλα, Καρδίτσα» με τα πρακτικά των τεσσάρων ημερίδων, που έγιναν στους αντίστοιχους Νομούς της Θεσσαλίας, με τη συμμετοχή διακεκριμένων επιστημόνων και ερευνητών, που εξέδωσε η Περιφέρεια Θεσσαλίας το 2019. Στον ακόλουθο σύνδεσμο του «Μουσείου της πόλης του Δήμου Καρδίτσας» μπορείτε να βρείτε ψηφιακό αντίγραφο του βιβλίου .

Διαβάστε και άλλα άρθρα για την μάχη:

12 Ιουνίου 1917: Η μάχη της σημαίας

Η «Μάχη της Ελληνικής Σημαίας 12 Ιουνίου του 1917!

Κώστα Βαϊούλη Η «Μάχη της Σημαίας» σήμερα!

Θωμάς Κυριάκος 30 Μαΐου 1917: Η μάχη της σημαίας ή το Ακατανόητο Τρόπαιο

Θωμάς Κυριάκος: άρθρο και φωτογραφίες Το μνημείο της οδού Καρδίτσης & το “Ακατανόητο Τρόπαιο” (Τrophee Εncombrandt)

Η δράση της Γαλλικής Αεροπορικής Μοίρας και φωτογραφίες escadrille505