Η απελευθέρωση της Λάρισας από τους Τούρκους 31 Αυγούστου 1881

140 χρόνια από τη “μεγάλη μέρα” της Λάρισας – Όταν ο Σκαρλάτος Σούτσος την απελευθέρωσε από τους Τούρκους

Ύστερα από μακροχρόνιες διπλωματικές ενέργειες και διαβουλεύσεις του τότε πρωθυπουργού Αλεξάνδρου Κουμουνδούρου και των Θεοδώρου Δεληγιάννη και Αλεξάνδρου Ραγκαβή, που διετέλεσαν υπουργοί Εξωτερικών, απελευθερώθηκε η Θεσσαλία και η Άρτα το 1881.

Βέβαια, το γεγονός πως η Θεσσαλία και η Άρτα ενσωματώθηκαν στο ελληνικό κράτος κατόπιν διαβουλεύσεων στο Συνέδριο του Βερολίνου δεν σημαίνει πως οι Θεσσαλοί δεν είχαν αγωνιστεί για την ελευθερία τους. Άλλωστε, από το 1878 είχαν ήδη πάρει τα όπλα οργανώνοντας αντάρτικες ομάδες και συγκρουόμενοι με τον οθωμανικό στρατό ασκούσαν πιέσεις ώστε να οδηγηθούν κι αυτοί στη λευτεριά. Μια λευτεριά που τους την είχαν στερήσει οι Μεγάλες Δυνάμεις το 1854 παρόλο που οι ελληνικές δυνάμεις της Θεσσαλίας είχαν συντρίψει τον οθωμανικό στρατό στη μάχη της Καλαμπάκας.

Αλλά και όταν ξέσπασε η Ελληνική Επανάσταση το 1821, πρώτοι είχαν ξεσηκωθεί οι Πηλιορείτες παροτρύνοντας και τους υπόλοιπους Θεσσαλούς να πολεμήσουν για την ελευθερία της πατρίδας.

Ανατρέχοντας κανείς σε ιστορικές πηγές βρίσκει πως οι Θεσσαλοί μετείχαν σε όλα τα επαναστατικά κινήματα που οργανώθηκαν κατά την οθωμανική υποδούλωση. Το πρώτο επαναστατικό κίνημα εκδηλώθηκε μάλιστα αρκετά πρώιμα, στις αρχές του 15ου αιώνα, και κάλλιστα μπορεί να θεωρηθεί και ως η πρώτη επαναστατική κίνηση των υπόδουλων Ελλήνων ενάντια στον Τούρκο κατακτητή. Με την επέλαση των Μογγόλων στα εδάφη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και τη συντριβή του Βαγιαζίτ στην Άγκυρα το 1402, οι Θεσσαλοί πίστεψαν πως αυτή ήταν η κατάλληλη ευκαιρία για να επαναστατήσουν και να διεκδικήσουν την ελευθερία από τους δυνάστες τους. Έτσι, λοιπόν, οι κάτοικοι του Φαναρίου στη δυτική Θεσσαλία επαναστάτησαν το διάστημα μεταξύ της 11ης Ιουλίου και 30ής Σεπτεµβρίου του 1404 και σύντομα αυτή η επαναστατική ορμή εξαπλώθηκε σε ολόκληρη τη Θεσσαλία. Βέβαια, αυτή η επαναστατική κίνηση καταπνίχτηκε από τους Οθωμανούς και οι Θεσσαλοί εξακολούθησαν να είναι υποδουλωμένοι.

Στη συνέχεια, ακολούθησαν επαναστατικά κινήματα τον 17ο αιώνα και τον 19ο αιώνα. Οι Θεσσαλοί σήκωσαν το ανάστημά τους ενάντια στους Οθωμανούς το 1600, το 1610-1611, το 1684 και το 1808.

Απελευθέρωση της Λάρισας

Ο απελευθερωτικός στρατός με επικεφαλής τον στρατηγό Σκαρλάτο Σούτσο, κατέβηκε το βουνό «Όρθρη» και μέσω Τρικάλων μπήκε στη Λάρισα και η είσοδος δε του στρατού έγινε με ενθουσιώδη και θερμή υποδοχή.

Μετά την πατριωτική και ενθουσιώδη υποδοχή και βέβαια μετά την αποχώρηση του τουρκικού πληθυσμού για τον οποίον, όπως αναφέρεται η τουρκική κυβέρνηση, διέθεσε διά την μεταφοράν των γυναικοπαίδων και αποσκευών 300 φορτηγές άμαξες και 2.000 ζώα, ο στρατηγός Σούτσος παρέλαβε και τυπικά τη Διοίκηση της πόλης από τον Τούρκο στρατιωτικό Διοικητή Χιντέτ Πασά και στο Διοικητήριο, υψώθηκε μεγάλη Ελληνική σημαία, όπως και από τους κατοίκους σε σπίτια και μαγαζιά.

Μάλιστα, όπως αναφέρει ο δημοσιογράφος-ιστορικός Θρασύβουλος Μακρής, όταν ο παραπάνω Χιντέτ Πασάς περνούσε τη γωνία Κύπρου και Παπαναστασίου, που τότε ήταν ζαχαροπλαστείο, σκεπάστηκε στο πεζοδρόμιο από μια μεγάλη σημαία που την ώρα εκείνη κρεμούσε ο ζαχαροπλάστης ονόματι Σαρανταένας, οπότε θυμωμένος ο Τούρκος του είπε «Ιστέκα μπρε τζάνουμ να περάσω πρώτα και ύστερα βάλε ντέκα (δέκα) παντιέρες (σημαίες)».

Ο στρατός στρατοπέδευσε πρόχειρα. Το ορειβατικό πυροβολικό μέσα στον περιφραγμένο τότε χώρο του Φρουρίου. Το πεδινό πυροβολικό στο χώρο του Αλκαζάρ. Το Ιππικό στην συνοικία «Σάλια», δίπλα στον Πηνειό και το πεζικό έκανε καταυλισμό στον προ του Φρουρίου και του Μύλου του Παππά ανοιχτό τότε χώρο, πλην του 5ου Συντάγματος Πεζικού που στρατωνίστηκε σε ένα μεγάλο διώροφο οίκημα του Τούρκου Ζαφούρ-μπέη, που ήταν προ της κατάληψης Πολιτικός Διοικητής της Λάρισας.

Οι αξιωματικοί διέμεναν στο μοναδικό της εποχής ξενοδοχείο, που ήταν πίσω από την Εθνική Τράπεζα, όπου όπως αναφέρει πάλι ο ιστορικός Θρασύβουλος Μακρής, οι Λαρισαίοι τους φιλοξένησαν και παρέθεσαν γεύμα και δείπνον «Καθ’ ο οι φιλοξενούμενοι εγεύθησαν των περίφημων πεπονίων της Μπάκραινας (Γυρτώνης), των τιμπί-μπαντίκ σταφυλών (ποικιλία σταφυλιών) του Καζακλάρ (Αμπελώνος) και του ονομαστού της Ραψάνης μέλανος οίνου. Να σημειωθεί ότι στο 3ήμερο του πανηγυρισμού πάρα πολλοί στρατιώτες φιλοξενήθηκαν σε σπίτια Λαρισαίων, γιατί τους θεωρούσαν σαν αδέλφια τους και ότι η Επιτροπή της πόλης διέθεσε στους στρατιώτες πολλά αρνιά, 2.000 οκάδες κρασιού και μεγάλη ποσότητα τσιγάρων και καπνού.

Οι Λαρισαίοι είχαν επίσης προμηθευτεί κούκους (σκούφους) μαύρους, σε αντικατάσταση των κόκκινων, από τη στιγμή που πληροφορήθηκαν τις αποφάσεις των Μεγάλων Δυνάμεων. Ο συμβολισμός ήταν προφανής: οι κάτοικοι της πόλης ήταν αποφασισμένοι να αποτινάξουν το οθωμανικό παρελθόν τους και να δηλώσουν με κάθε τρόπο τη νέα τους ταυτότητα.

«H ΜΕΓΑΛΗ ΜΕΡΑ», από τον Θρασύβουλο Μακρή

«Εξημέρωσε τέλος η μεγάλη της απελευθερώσεως ημέρα, η Κυριακή, 31η Αυγούστου 1881, και η Λάρισσα με την Ελληνικήν και εορτάσιμον όψιν της ευρίσκεται από βαθείας νυκτός επί ποδός. Προ του Μητροπολιτικού, πενιχροτάτου τότε, ναού του Αγίου Αχιλλίου, εστήθη υπερύψηλος και πλατύτοξος αψίς, διακεκοσμημένη με κλάδους ημέρου δάφνης μετά ροδόχρωα άνθη της, και με ελληνικάς σημαίας και τοιαύτας των προστατίδων Δυνάμεων, ετέρα δε ομοία εις την Πύλην Τρικκάλων (όπου νυν το μέγα Στρατιωτικόν Νοσοκομείον), δι’ης θα εισήρχετο ο Στρατός.

Ο μακαρίτης νεαρός τότε φαρμακοποιός Κωνσταντίνος Αστεριάδης (αδελφός του ιατρού και επί σειράν ετών δημάρχου Αχιλλέως Αστεριάδου, πατήρ δε του νυν φαρμακοποιού Αγαμ. Αστεριάδου), φορών ωραίαν φουστανέλλαν εξήλθε μετ’άλλων νέων μέχρι της παρά το Βαϊσλάρ θέσεως «Νταούλια» ή «Τσατάλη» και υπεδέχθη Λόχον, εισελθόντα και παραλαβόντα την πόλιν παρά του Διοικητού αυτή όστις μετά των λοιπών Τούρκων ανωτέρων διοικητικών υπαλλήλων διηυθύνθη διά της όπισθεν του ερειπωμένου ήδη ναΐσκου του Αγ. Βησσαρίωνος οδού (προ της νυν Γενικής Ασφαλείας) προς την γέφυραν, όπου ιππεύσας ώδευσεν εκείθεν προς τον Τύρναβον.

Εις δεξιά της αψίδος στηθείσαν εξέδραν ανέρχονται αι μαθήτριαι (υπό την διδασκάλισσαν τότε μακαρίτιδα Αμαλίαν Κ. Παπασταύρου) λευκά ενδεδυμέναι κρατούσαι μικράς σημαίας και άνθη, εις την αριστερά δε της αψίδος άλλην εξέδραν τοποθετούνται, φέροντες επί του στήθους χιαστί κυανολεύκους ταινίας και σημαίας εις τας χείρας, υπό την διδασκάλισσάν των Ζωήν Σπαούλαν καλούμενην, οι μαθηταί, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγετο και ο χαράσσων τας γραμμάς ταύτας.

Εις την πύλην καταφθάνει μετ’ ολίγον ο αοίδιμος Μητροπολίτης Νεόφυτος Πετρίδης (αποβιώσας τον Σεπτέμβριο του 1896), συνοδευόμενος του εν Τυρνάβω εξάρχου του Παναγίου Τάφου αρχιμανδρίτου Γρηγορίου Δροσινά, και σύμπαντος του ιερού της πόλεως κλήρου, όλοι φέρουν πολυτελείς στολάς.

Μετά την όπισθεν του Μητροπολίτου τοποθέτησιν του ιερού Κλήρου, προσήλθον και κατέλαβον δεξιά τούτου θέσιν πάντες οι προύχοντες Λαρισσαίοι, η στιγμή είναι ιερά, και το εθνικόν αίσθημα εκσπά εις ταχείς και ζωηρούς της καρδιάς παλμούς. Και όταν μετ’ ολίγον ο Στρατός επλησίασεν, όλοι δακρύουσιν, ενώ συγχρόνως εκσπώσιν εις ουρανομήκεις ζητωκραυγάς, εν συνεχεία των οποίων διέρχεται κατά πρώτον τμήμα ευσταλών ευζώνων, το οποίον διευθύνεται προς την μακαρίτιδα γέφυραν, προς χαιρετισμόν των τελευταίων αναχωρούντων Τούρκων.

Προηγούνται επί λευκών ίππων και με τας επισήμους στρατιωτικάς στολάς των οι αντιπρόσωποι των Δυνάμεων, ακουλουθεί η Μουσική του Στρατού, έπονται οι σαλπισταί και είτα ελαφρώς κυματίζουσα η Σημαία και ο αρχηγός της καταλήψεως Σούτσος, επί λευκού μεγαλοσώμου ίππου. Απερίγραπτος ο επικρατήσας την στιγμήν εκείνην πανζουρλισμός, φέσια κατέρυθρα ξεσκίζονται και πετώνται εις τον αέρα, οι μαθηταί και οι μαθήτριαι ζητωκραυγάζοντας υψώνουσι και κινούσι δαιμονιωδώς τας σημαίας, ρίπτοσιν άνθη, και μετ’ολίγον άδουσιν ωραίον εμβατήριον, εις την απελευθερωθείσαν Θεσσαλίαν αφιερωμένον.

Ο Στρατηγός Σούτσος κατελθών του ίππου, ασπάζεται το Ευαγγέλιον και την δεξιάν του Μητροπολίτου, η δε διδασκάλισσα Αγγελική Σκόρδα με ηχηράν φωνήν προσφωνεί τον Στρατηγόν τον οποίον και στεφανώνει δι’ εκ δάφνης στεφάνου.

Το πλήθος έξαλλον δεν παύει διατόρως ζητωκραυγάζον, οι δε κατά σειράν ιστάμενοι υδροφόροι (σακατζήδες) προσφέρουσι νερό εις τους κουρασμένους και καθίδρους στρατιώτας. Ενώ δε ο κόσμος προχωρεί συνοδεύων τον στρατόν, ακούεται διαλαλουμένη η πρώτη εκδοθείσα την ημέραν εκείνην εν τη πόλει μας εφημερίς «Αστήρ της Θεσσαλίας» γενομένη ανάρπαστος υπό του πλήθους.

Πάντες κατευθύνονται εις τον Μητροπολιτικόν Ναόν, όπου μετά την δοξολογίαν ψάλλεται υπό του καλλιφώνου πρωτοψάλτου Μιχαλάκη Γαλανίδου (πατρός του πρότινος θανόντος δικηγόρου Δημητρίου Γαλανίδου) διά πρώτην φοράν ο Πολυχρονισμός του αειμνήστου Βασιλέως Γεωργίου του 1ου. Ο Στρατός παρουσιάζει όπλα, η Μουσική ανακρούει ειδικόν εμβατήριον και ο Μητροπολίτης μετά σύντομον ενθουσιωδέστατον λόγον ζητωκραυγάζει υπέρ του Έθνους, του Στρατού του Στρατηγού Σούτσου, όστις κατόπιν διευθύνεται μετά του Επιτελείου του εις το Διοικητήριον, εις τον εξώστην του οποίου είχεν υψωθή από της προτεραίας υπερμεγέθης Σημαία».

Το διαβάσαμε στο  geonews.gr

Ενδεικτικά διαβάστε ακόμα:

Η απελευθέρωση της Λάρισας από τους Τούρκους   eleftheria.gr

140 χρόνια από τη “μεγάλη μέρα” της Λάρισας – Όταν ο Σκαρλάτος Σούτσος την απελευθέρωσε από τους Τούρκους   onlarissa.gr

Η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΛΑΡΙΣΑΣ (31 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1881)   paidis.com

«Η απελευθέρωση της Θεσσαλίας»   inkedin.com

Η προσάρτηση της Θεσσαλίας   axladeakalampakas

Αμαλ-ηκίτες και Φιλισταίοι

Τί θά κάνουμε τήν Τρίτη 31 Αὐγούστου;

Αμαλ-ηκίτες και Φιλισταίοι

Τοῦ Σεβ. Μητροπολίτη Λαρίσης καί Τυρνάβου κ. Ἱερωνύμου

Ἡ 31η Αὐγούστου εἶναι ἡμέρα σημαντική γιά τήν Λάρισα. Καί τοῦτο διότι τήν 31η Αὐγούστου 1881 ὁ ἐλευθερωτής Ἑλληνικός Στρατός εἰσῆλθε στήν πόλη μέ εἰρηνικό τρόπο καί δικαίωσε τά ὄνειρα καί τήν προσμονή αἰώνων τῶν Θεσσαλῶν πού πάντα ἀγαποῦσαν τήν ἐλευθερία καί ὑπερμαχοῦσαν γι᾽ αὐτήν. Φέτος εἰδικότερα, συμπληρώνονται ἑκατόν-σαράντα (140) χρόνια ἀπό τήν εὐλογημένη ἐκείνη ἡμέρα πού οἱ Ἑλληνικές Σημαῖες κυμάτισαν περήφανα παντοῦ στή Λάρισα διατρανώνοντας τήν ἀναίμακτη ἐπιτυχία. Βέβαια, φέτος ἡ ἐπέτειος αὐτή ἐπισκιάζεται ἀπό τήν ἄλλη μεγάλη ἐπέτειο τῶν διακοσίων ἐτῶν ἀπό τήν κήρυξη τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπανάστασης καί τήν διακήρυξη τῶν Ἑλλήνων ὅτι ὑπάρχουν πλέον ὡς ἐλεύθερο ἔθνος ἀνάμεσα στά ὑπόλοιπα τῆς γῆς αὐτῆς. Ἀλλά τελευταῖα καί κάθε χρόνο, καθώς ἡ ἡμέρα ἐμπίπτει στό τέλος τῶν θερινῶν διακοπῶν, ὑπάρχει μιά δυσκολία στόν ἑορτασμό της, ἴσως καί μιά ἀμέλεια ὅσο τά χρόνια προχωροῦν καί ξεθωριάζει ἡ ἱστορική μνήμη.

Τό τί ἀνέδειξε ἡ ἡμέρα ἐκείνη και ποιά στοιχεῖα συνέθεταν τό χαρακτῆρα καί τό ἦθος τῶν προπατόρων μας, τό ἀπέδειξε μέ εἰδική πρωτότυπη μονογραφία με τίτλο «Ἡ πρώτη μουσουλμανική μειονότητα τοῦ νέου κράτους: οἱ μουσουλμάνοι τῆς Θεσσαλίας» στό τελευταῖο τεῦχος τοῦ περιοδικοῦ ΑΧΙΛΛΙΟΥ ΠΟΛΙΣ, ὁ Ἐλλογ. κ. Γεώργιος Καλαντζῆς, Γενικός Γραμματέας Θρησκευμάτων, ὅπου μέ στατιστικά δεδομένα καί τεκμηριωμένα κατέδειξε τό γεγονός ὅτι οἱ Ἕλληνες καί εἰδικότερα οἱ Θεσσαλοί, χωρίς νά δεσμεύονται ἀπό καμία διεθνῆ συνθήκη, χωρίς διεθνῆ βοήθεια ἤ ἔλεγχο, παρά τά καταπιεστικά χρόνια τῆς Τουρκοκρατίας, ἐξ αἰτίας τοῦ κηρύγματος τῆς ἀγάπης καί τῆς ἠθικῆς τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας σεβάστηκαν, προστάτεψαν καί διευκόλυναν τούς μουσουλμάνους ὅταν ἀπό κυρίαρχη ὁμάδα, μετά τήν ἐνσωμάτωση τῆς Θεσσαλίας, μετεβλήθησαν σέ μειονότητα.
Κληρονομῶντας αὐτό τό ἦθος, πού πηγάζει ἀπό τήν Ὀρθόδοξη Παράδοση καί τόν πολιτισμό της, οἱ προπάτορές μας καί πάλι ὅταν χρειάσθηκε, συμπεριφέρθηκαν μέ ἀνθρωπιά ἐπιδεικνύοντας ἀνωτερότητα καί φιλότιμο. Ἔτσι, στούς Βαλκανικούς πολέμους τό στρατιωτικό νοσοκομεῖο τῆς πόλης μας, τό ὁποῖο ἦταν τό σπουδαιότερο τῶν πολέμων ἐκείνων, φιλοξένησε καί περιέθαλψε ἰσότιμα Ἕλληνες καί Τούρκους στρατιῶτες, κάτι πού ἐπανελήφθη ὅταν ἡ Ἑλλάδα ἐνεπλάκη στόν Α´ Παγκόσμιο Πόλεμο, ὁπότε καί πάλι φιλοξενήθηκαν στρατιῶτες τοῦ ὅποιου «ἐχθροῦ». Γιά νά γίνει καλύτερα κατανοητό τό τί σημαίνει αὐτό, νά σημειωθεῖ ὅτι πέραν τῆς ἀποθεραπείας καί τῆς φιλοξενίας, οἱ καθημερινές τους ἀνάγκες σέ τσιγάρα, σέ ροῦχα, στήν ἐπικοινωνία μέ τίς οἰκογένειές τους κ.ἄ., καλύπτονταν ἀπό τό φιλανθρωπικό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας μας καί πρωτοβουλίες διαφόρων σωματείων καί ὁμάδων.
Τό ἴδιο πάλι συνέβη στό ἔπος τοῦ ᾽40, ὁπότε στό νοσοκομεῖο Λάρισας οἱ αἰχμάλωτοι Ἰταλοί στρατιῶτες ἀντιμετωπίστηκαν χωρίς καμία διάκριση σέ σχέση μέ τούς Ἕλληνες τραυματίες. Αὐτό δέ, τό μαρτυροῦν οἱ ἀναφορές Ἰταλῶν στρατιωτικῶν ἰατρῶν, οἱ ὁποῖοι μετά τήν κατάρρευση τοῦ μετώπου ἀνέλαβαν τήν διοίκηση καί λειτουργία τοῦ στρατιωτικοῦ νοσοκομείου τῆς Λάρισας. Ὅμως, καί στά νεώτερα χρόνια ἡ διάθεση ἀλληλεγγύης καί ὑποστήριξης τοῦ ὅποιου ἐμπερίστατου δέν ἔπαψε νά χαρακτηρίζει τούς Λαρισαίους, μέ κορυφαία τήν ἀντιμετώπιση τῶν μεταναστευτικῶν ροῶν.

Τά παραπάνω νομίζουμε εἶναι ἐπαρκῆ γιά νά προσδιορίσουν τό ἦθος καί τήν συμπεριφορά μας, ὅταν προκύπτει ἡ ὅποια ἀνθρωπιστική κρίση καί ὑπάρχει πραγματική ἀνάγκη, ὁπότε καί αὐτονόητο εἶναι πώς καί σήμερα τό ὅμοιο θά πράξουμε. Εἶναι λοιπόν, ἀπορίας ἄξιο γιατί τήν τόσο δική μας ἡμέρα τῆς 31ης Αὐγούστου ἐπέλεξαν κάποιοι γιά νά φέρουν στήν πόλη μας τήν διάσημη πλέον κούκλα πού μέ τό ὄνομα Ἀμάλ ξεκίνησε «από το Γκαζιαντέπ κοντά στα σύνορα Τουρκίας-Συρίας μέχρι το Μάντσεστερ στο Ηνωμένο Βασίλειο» γιά νά «φωτίζει τις ιστορίες των εκατομμυρίων νεαρών προσφύγων που ζουν εκτοπισμένοι – και αναγκασμένοι να κινδυνεύουν σε αναζήτηση μίας καλύτερης ζωής». Ποιά εἶναι ἡ ἱστορία πίσω ἀπό αὐτἠν την κούκλα; «Η ιστορία της Μικρής Αμάλ ξεκίνησε με την πολυβραβευμένη παράσταση The Jungle (Η Ζούγκλα) του Good Chance Theatre. Η παράσταση αυτή, που απέσπασε διθυραμβικές κριτικές, βασιζόταν στις ιστορίες που συνέλεξαν οι ιδρυτές της Good Chance, Joe Murphy και Joe Robertson όταν δημιούργησαν το πρώτο τους Θέατρο Ελπίδας στον προσφυγικό καταυλισμό του Καλαί το 2015. Η Μικρή Αμάλ εμφανίστηκε ως χαρακτήρας στη Ζούγκλα, εκπροσωπώντας τα εκατοντάδες ασυνόδευτα παιδιά που ζούσαν στον καταυλισμό του Καλαί χωρισμένα από τις οικογένειές τους. Μετά την επιτυχία της παράστασης, η οποία πυροδότησε μία παγκόσμια συνομιλία γύρω από τους πρόσφυγες και τη διεθνή ανθρωπιστική κρίση, η ομάδα της Good Chance κατάλαβε πως η ιστορία της Μικρής Αμάλ έχει ακόμα πολλά να πει.» (walkwithamal.org). Οὐσιαστικά, μέ τρόπο καί ἀρχές διαφορετικές ἀπό τήν παράδοσή μας, προσπαθοῦν κάποιοι νά μᾶς κάνουν νά σταθοῦμε εὐνοϊκά ἔναντι τῶν ὅποιων προσφύγων καί τῆς ὅποιας διεθνοῦς ἀνθρωπιστικῆς κρίσης, κάτι πού ἤδη ἔχουμε κάνει καί θά ξανακάνουμε ἐάν χρειασθεῖ. Ἑπομένως; Κομίζουσι γλαῦκας εἰς Ἀθήνας! Ἐκτός ἄν ὑπονοοῦν πώς ἔχουμε ἔλλειμμα πολιτισμοῦ καί ἀνθρωπιᾶς καί συνεπῶς πρέπει (ποιοί ἄραγε;) νά μᾶς παραδώσουν μαθήματα…
Στό πρακτικό μέρος, κατά τήν δήλωση τῶν διοργανωτῶν: «Για την πραγματοποίηση του Ταξιδιού, η Good Chance χρειάζεται τη στήριξή σας. Η έκκληση «Ένα Βήμα Ακόμα» έχει ως στόχο τη συγκέντρωση χρημάτων για τη στήριξη του ταξιδιού της Μικρής Αμάλ, των καλλιτεχνικών και εκπαιδευτικών προγραμμάτων του Ταξιδιού και κυριότερα την ευαισθητοποίηση σχετικά με την προσφυγική κρίση αλλά και την πρόσβαση των νεαρών προσφύγων στην παιδεία.» (walkwithamal.org). Μακάρι… Μακάρι νά συγκεντρωθοῦν χρήματα καί τό κυριώτερο, μακάρι νά πᾶνε στόν σκοπό γιά τόν ὁποῖον συγκεντρώθηκαν… Μακάρι…

Στά δικά μας. Ἡ ἔλευση τοῦ δρώμενου αὐτοῦ στήν Λάρισα ἔδωσε τήν εὐκαιρία νά πραγματοποιηθοῦν κάποιες πολιτιστικές ἐκδηλώσεις μέ τήν ὑποστήριξη τῆς Ἀντιδημαρχίας Πολιτισμοῦ. Κατανοῶ τήν ἀνάγκη, μετά ἀπό μῆνες ἀπραξίας λόγω καραντίνας, τό καλλιτεχνικό δυναμικό νά ἀξιοποιηθεῖ καί νά ἐνισχυθεῖ, ὥστε νά ἐπιβιώσει καί νά ἐξελιχθεῖ. Ἐνδεχομένως, ἡ πιεστική αὐτή ἀνάγκη νά καλύφθηκε πίσω ἀπό τήν ἀφορμή τῆς περιοδείας τῆς κούκλας αὐτῆς, ὥστε νά εἶναι εὐκολότερη ἡ αἰτιολόγηση τοῦ προγραμματισμοῦ τῶν συγκεκριμένων δράσεων. Ἐπίσης, ἀναμενόμενο εἶναι οἱ πολιτικές παρατάξεις τοῦ Δήμου, στά πλαίσια τῆς ἄρθρωσης πολιτικοῦ λόγου νά ἀντιδροῦν, νά ἀντιπαρατίθενται καί νά ἐπιχειρηματολογοῦν. Ὡς πολίτης κατανοῶ καί ἀποδέχομαι τά παραπάνω. Ὡς Μητροπολίτης παρακαλῶ νά μήν προσπαθοῦν νά ἐμπλέξουν τήν Ἐκκλησία σέ θεωρήσεις καί ἐνέργειες βραχυπρόθεσμου ἐντυπωσιασμοῦ, τήν στιγμή πού ἡ θέση Της καί ἡ προοπτική Της ἔχουν ἄλλες διαστάσεις. Τό λέω αὐτό καθώς κάποιοι ἀπό τά ἀριστερά καί κάποιοι ἄλλοι ἀπό τά δεξιά, ἄν δέν προκαλοῦν ἀνοικτά, καραδοκοῦν τήν ὁποιανδήποτε ἀναφορά γιά νά τήν (παρ-)ἑρμηνεύσουν καί νά δικαιώσουν τά δικά τους πιστεύματα.
Στά πλαίσια αὐτά ἐνστερνίζομαι ἀπολύτως τήν θέση τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Σταγῶν καί Μετεώρων κ. Θεοκλήτου, ὁ ὁποῖος ἔχοντας τήν εἰδικότερη εὐθύνη τῆς διαφύλαξης τῆς ἱερότητας τοῦ χώρου τῶν Μετεώρων, κάτι πού μέ νόμο τοῦ Κράτους ἔχει ἀναγνωρισθεῖ, ἀπέκρουσε τήν πραγματοποίηση τῆς ὁποιασδήποτε ἐκδήλωσης πού δέν ταιριάζει μέ τόν ἱερό χαρακτῆρα καί τό πνευματικό ὑπόβαθρο τῆς περιοχῆς τῆς μοναστικῆς πολιτείας. Αὐτονόητο εἶναι ὅτι ὁ Σεβασμιώτατος δέν εἶναι μόνος, ἀλλά ἔχει τήν συναντίληψη τῶν Μητροπολιτῶν τῆς Θεσσαλίας καί περαιτέρω τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Δίκαια καί ὁ Δήμαρχος Μετεώρων συμπαρατάχθηκε, βιώνοντας τήν ἰδιαίτερη προοπτική τῆς περιοχῆς. Ἄδικα τά κομματικά ἐπιτελεῖα ἔσπευσαν νά ἐκδώσουν σπεκουλαδόρικες ἀνακοινώσεις, ξεχνῶντας τήν διαχρονικότητα τῆς ταυτότητας τῶν Μετεώρων πού πρέπει νά προστατευτεῖ γιά νά ἀναδειχθεῖ.

Στήν ἐποχή τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, λαοί ἐχθρικοί πρός τόν Ἰσραήλ, ἀλλά καί συναμετάξυ τους ἦταν οἱ Ἀμαληκῖτες πού κατοικοῦσαν στά νότια τῆς Χαναάν, στά σύνορα σήμερα μεταξύ Ἰσραήλ καί Αἰγύπτου, καθώς καί οἱ Φιλισταῖοι πού κατεῖχαν τίς εὔφορες πεδιάδες πρός τήν Μεσόγειο θάλασσα. Πολεμοῦσαν μεταξύ τους, ἀλλά ἀκόμη καί χωρίς συνεννόηση, συνασπίζονταν γιά νά χτυπήσουν καί οἱ δύο τόν Ἰσραήλ σέ διάφορες εὐκαιρίες. Αὐτήν τήν εὐκαιριακή συμμαχία θυμήθηκα καθώς πολλοί, γιά διαφορετικούς ὁ καθένας λόγους, προκαλοῦν γιά μιά τοποθέτηση γύρω ἀπό τό προγραμματιζόμενο δρώμενο. Θυμήθηκα ἐπίσης, πώς ὁ Ἰσραήλ ἔχανε τίς μάχες ὅταν ὑπῆρχε στό λαό διχόνοια ἤ ἔλλειψη σύνεσης. Ἡ διχόνοια, γιά ἄλλους λόγους εἶναι μᾶλλον δεδομένη, κι ἡ ἔλλειψη σύνεσης ἀποδεικνύεται ἀπό τό ὅτι κάποιοι ἀπό τούς πλέον θορυβώδεις Χριστιανούς (;) μας δέν ἔχουν μάθει τό μάθημά τους. Ποιό; Μά τό ὅτι βασική ἀρχή στά ἐπικοινωνιακά ἐπιτελεῖα εἶναι πώς ἄν θές νά διαφημίσεις κάτι καί νά τό καταστήσεις διάσημο, προκάλεσε διαφωνία ἄν ὄχι καί ρήξη μέ τήν κρατοῦσα θρησκεία. Ἡ εὔκολη «ἀγανάκτηση» ὁρισμένων ἤ ὁ «οὐ κατ᾽ ἐπίγνωσιν» ζῆλος ἄλλων, θά ἀναδείξει τό ὅποιο «προϊόν» καί αὐτό μετά, λόγω τῆς περιέργειας μερικῶν, λόγω τοῦ ἀντίθεσης κάποιων, λόγω τῆς μαζικότητας στή συμπεριφορά πολλῶν, θά πουλήσει μέ τεράστια ἐπιτυχία. Μέ ἄλλα λόγια, οἱ κυριώτεροι διαφημιστές τέτοιων δραστηριοτήτων εἶναι συνήθως ὅσοι σπεύδουν αὐτόκλητοι νά δηλώσουν τήν δημόσια ἀντίθεσή τους, καταδικάζοντας μέ ἐκφράσεις βαριές, πού τό μόνο πού κατορθώνουν εἶναι νά καταστρατηγοῦν τόν νόμο τῆς ἀγάπης καί τοῦ σεβασμοῦ τοῦ ἄλλου, ἐπιτυγχάνοντας συνάμα νά χαρακτηριστοῦν γραφικοί οἱ ἴδιοι καί νά ἐνισχύσουν τήν ὅποια προκατάληψη ἐναντίον τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ λόγου.

Καί πάλι στά δικά μας. Τί θά κάνουμε τήν Τρίτη 31 Αὐγούστου; Δέν ἐπιτρέπεται νά διαφωνήσουμε μέ πολιτιστικές καί καλλιτεχνικές δράσεις, καθώς στηρίζουμε τόν ἀγῶνα τῶν καλλιτεχνῶν μας νά έπιβιώσουν καί νά ἀναδειχθοῦν πανελλαδικά μετά τήν ξηρασία τῆς καραντίνας. Συνάμα ὅμως, ὡς Χριστιανοί δέν ξεχνᾶμε τό χρέος μας νά εὐχαριστήσουμε τόν Ἅγιο Θεό γιά τίς ἱστορικές συγκυρίες, ἰδίως τίς εὐνοϊκές, καί τήν πρόνοιά Του γιά τόν λαό μας. Γι᾽ αὐτό σέ ὅλους τούς Ἱερούς Ναούς τῆς Λάρισας τήν Τρίτη 31 Αὐγούστου καί ὥρα 8:00´ τό βράδυ, θά πραγματοποιηθεῖ εὐχαριστήρια παράκληση πρός τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο γιά τό σπουδαῖο ἀγαθό τῆς ἐλευθερίας μας, ὥστε καί τό εὐχαριστῶ μας νά ποῦμε στή Μητέρα τοῦ Κυρίου μας, καί νά παρακαλέσουμε γιά τό μέλλον τοῦ τόπου μας. Εἶναι κάτι πού τό ἔχουμε ἀνάγκη περισσότερο ἀπό ὅσο νομίζουμε…

Καί μετά τήν Παράκληση; Δέν ξέρω γιά ἐσᾶς, ἐγώ πάντως θά πάω στόν κινηματογράφο καί θά παρακολουθήσω στίς 9:30´ τό βράδυ, τήν ταινία «ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ» μέ τόν Ἄρη Σερβετάλη. Εἴπαμε, στηρίζουμε τήν ἀξιοπρεπῆ καλλιτεχνική μας παραγωγή!

Δημοσίευση: 29 Αυγ 2021 στην εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Λαρίσης  eleftheria.gr

Διαβάστε ακόμα:

Η απελευθέρωση της Λάρισας (31.8.1881).  eleftheria.gr

Ένα κοριτσάκι. ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ελπίδα.   walkwithamal.org

ΟΙ ΑΜΑΛΗΚΙΤΕΣ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ   orthodoxoiorizontes.gr

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ - Official Trailer     youtube.com

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ  villagecinemas.gr

ἐπί πίνακι, τήν κεφαλήν ᾿Ιωάννου τοῦ Βαπτιστοῦ

Κυριακή 29 Αυγούστου 2021

Ἡ ἀποτομή τῆς τιμίας Κεφαλῆς τοῦ ἁγίου, ἐνδόξου Προφήτου, Προδρόμου καὶ Βαπτιστοῦ, Ἰωάννου.

Ἐκ τοῦ κατά Μάρκον Κεφ. 6: 14-30

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ,

ἤκουσεν ῾Ηρῴδης ὁ βασιλεὺς τὴν ἀκοὴν ᾿Ιησοῦ, φανερὸν γὰρ ἐγένετο τὸ ὄνομα αὐτοῦ, καὶ ἔλεγεν·

Ὅτι ᾿Ιωάννης ὁ βαπτίζων ἐκ νεκρῶν ἠγέρθη, καὶ διὰ τοῦτο ἐνεργοῦσιν αἱ δυνάμεις ἐν αὐτῷ.

Ἄλλοι ἔλεγον·

Ὅτι ᾿Ηλίας ἐστίν.

ἄλλοι δὲ ἔλεγον ὅτι προφήτης ἐστὶν, ἤ ὡς εἷς τῶν προφητῶν. 

Ἀκούσας δὲ ὁ ῾Ηρῴδης, εἶπεν·

Ὅτι ὃν ἐγὼ ἀπεκεφάλισα ᾿Ιωάννην, οὗτός ἐστιν· αὐτὸς ἠγέρθη ἐκ νεκρῶν.

Αὐτὸς γὰρ ὁ ῾Ηρῴδης ἀποστείλας ἐκράτησε τὸν ᾿Ιωάννην, καὶ ἔδησεν αὐτὸν ἐν φυλακῇ, διὰ ῾Ηρῳδιάδα τὴν γυναῖκα Φιλίππου τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ, ὅτι αὐτὴν ἐγάμησεν.

 Ἔλεγε γὰρ ὁ ᾿Ιωάννης τῷ ῾Ηρῴδῃ·

ὅτι οὐκ ἔξεστί σοι ἔχειν τὴν γυναῖκα τοῦ ἀδελφοῦ σου.

Ἡ δὲ ῾Ηρῳδιὰς ἐνεῖχεν αὐτῷ, καὶ ἤθελεν αὐτὸν ἀποκτεῖναι· καὶ οὐκ ἠδύνατο.

Ὁ γὰρ ῾Ηρῴδης ἐφοβεῖτο τὸν ᾿Ιωάννην, εἰδὼς αὐτὸν ἄνδρα δίκαιον καὶ ἅγιον, καὶ συνετήρει αὐτόν· καὶ ἀκούσας αὐτοῦ, πολλὰ ἐποίει, καὶ ἠδέως αὐτοῦ ἤκουε.

Καὶ γενομένης ἡμέρας εὐκαίρου, ὅτε ῾Ηρῴδης τοῖς γενεσίοις αὐτοῦ δεῖπνον ἐποίει τοῖς μεγιστᾶσιν αὐτοῦ, καὶ τοῖς χιλιάρχοις, καὶ τοῖς πρώτοις τῆς Γαλιλαίας,

καὶ εἰσελθούσης τῆς θυγατρὸς αὐτῆς τῆς ῾Ηρῳδιάδος καὶ ὀρχησαμένης, καὶ ἀρεσάσης τῷ ῾Ηρῴδῃ καὶ τοῖς συνανακειμένοις, εἶπεν ὁ Βασιλεὺς τῷ κορασίῳ·

Αἴτησόν με ὃ ἐὰν θέλῃς, καὶ δώσω σοι.

Καὶ ὤμοσεν αὐτῇ· ὅτι ὃ ἐάν με αἰτήσῃς, δώσω σοι, ἕως ἡμίσους τῆς βασιλείας μου.

 Ἡ δὲ ἐξελθοῦσα, εἶπε τῇ μητρὶ αὐτῆς· τί αἰτήσομαι;

Ἡ δὲ εἶπε·

Τὴν κεφαλὴν ᾿Ιωάννου τοῦ Βαπτιστοῦ.

Καὶ εἰσελθοῦσα, εὐθέως μετὰ σπουδῆς πρὸς τὸν βασιλέα, ᾐτήσατο λέγουσα·

θέλω ἵνα μοι δῷς ἐξ αὐτῆς ἐπὶ πίνακι, τὴν κεφαλὴν ᾿Ιωάννου τοῦ Βαπτιστοῦ.

Καὶ περίλυπος γενόμενος ὁ βασιλεύς, διὰ τοὺς ὅρκους, καὶ τοὺς συνανακειμένους, οὐκ ἠθέλησεν αὐτὴν ἀθετῆσαι.

Καὶ εὐθέως ἀποστείλας ὁ βασιλεὺς σπεκουλάτωρα ἐπέταξεν ἐνεχθῆναι τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ.

Ὁ δὲ ἀπελθὼν, ἀπεκεφάλισεν αὐτὸν ἐν τῇ φυλακῇ, καὶ ἤνεγκε τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ ἐπὶ πίνακι, καί ἔδωκεν αὐτὴν τῷ κορασίῳ, καὶ τὸ κοράσιον ἔδωκεν αὐτὴν τῇ μητρὶ αὐτῆς.

Καὶ ἀκούσαντες οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ, ἦλθον καὶ ἦραν τὸ πτῶμα αὐτοῦ, καὶ ἔθηκαν αὐτὸ ἐν μνημείῳ.

Καὶ συνάγονται οἱ Ἀπόστολοι πρὸς τὸν ᾿Ιησοῦν, καὶ ἀπήγγειλαν αὐτῷ πάντα, καὶ ὅσα ἐποίησαν καὶ ὅσα ἐδίδαξαν.

Τὸ Εὐαγγέλιον (τοῦ ἁγίου ) christopherklitou.com

Εικόνα του Αγίου Ιωάννη Προδρόμου με ενσωματωμένο λείψανό του από τον Άθωνα στον ομώνυμο Ιερό Ναό στην Ξηροκαρύταινα Γορτυνίας

Διαβάστε ακόμα:

Ιωάννης ο Βαπτιστής

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια el.wikipedia.org

Σάββατο 29 Αὐγούστου 2020

 Ιερό Προσκύνημα Αγίας Μαρίνας Αλυκού Κρωπίας     agiamarinaalykou.gr

Αντώνης Σκυλλάκος

Αντώνης Σκυλλάκος: Πέθανε ο πρώην βουλευτής του ΚΚΕ

22.08.2021

Έφυγε από τη ζωή ο πρώην βουλευτής και ιστορικό στέλεχος του ΚΚΕ Αντώνης Σκυλλάκος  (την Κυριακή 22 Αυγούστου). Σε ηλικία 72 ετών ο Αντώνης Σκυλλάκος πέθανε από έμφραγμα, βυθίζοντας σε πένθος τους οικείους του.

Ποιος ήταν Αντώνης Σκυλλάκος

Γεννήθηκε στη Λάρισα το 1949. Σπούδασε νομικά στην Αθήνα στα χρόνια της δικτατορίας. Συμμετείχε ενεργά στο αντιδικτατορικό κίνημα. Ήταν ιδρυτικό μέλος του Συλλόγου Λαρισαίων φοιτητών. Υπήρξε μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.

Εκλέχτηκε βουλευτής Λάρισας το 1989 και το 1993, ενώ στην κοινοβουλευτική περίοδο 1993-1996 είχε διατελέσει κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ. Στις εκλογές του 2000 εξελέγη στη Β’ Αθήνας όπου και εκλεγόταν μέχρι το 2012.

Στο 19ο Συνέδριο του ΚΚΕ είχε εκφράσει διαφωνίες με την κεντρική γραμμή του κόμματος. Είχε πει τα εξής: «Αν θέλουμε συσπείρωση ευρύτερων μαζών, θα πρέπει να συγκεντρωθούν όσο το δυνατόν περισσότερες δυνάμεις, που θίγονται ή καταστρέφονται από τα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό, που υφίστανται στο πετσί τους την κρατική καταστολή.

Δεν είναι δυνατόν σε συνθήκες καπιταλισμού, οι πλατιές λαϊκές μάζες να αποκτήσουν αντικαπιταλιστική συνείδηση και να συμφωνούν με το ΚΚΕ στη δικτατορία του προλεταριάτου».

Η ανακοίνωση της Κ.Ε. του ΚΚΕ για τον Αντώνη Σκυλλάκο

Η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ με μεγάλη θλίψη αποχαιρετά τον σύντροφο Αντώνη Σκυλλάκο, για πολλά χρόνια μέλος της ΚΕ, όπως επίσης και για χρόνια βουλευτή και κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο του Κόμματος, που έφυγε σήμερα από τη ζωή, ύστερα από έμφραγμα και μετά από πολύχρονη μάχη με προβλήματα υγείας που τον ταλαιπωρούσαν.

Ο σ. Αντώνης Σκυλλάκος γεννήθηκε στη Λάρισα στις 15/1/1949, από γονείς προοδευτικούς επιστήμονες, νομικούς. Ο πατέρας του, Ηλίας, υπήρξε βουλευτής με την ΕΔΑ και η μητέρα του, Μαρία, ΕΑΜίτισσα, με σημαντική συμμετοχή στο γυναικείο κίνημα και την Τοπική Διοίκηση, συμπορευόμενη με την ΕΔΑ και το ΚΚΕ.

Ο σ. Αντώνης τελείωσε το σχολείο στη Λάρισα και πέρασε στη Νομική Αθηνών, το 1967, στα δύσκολα χρόνια της 7ετούς δικτατορίας. Ως φοιτητής ανέπτυξε σημαντική αντιδικτατορική δράση, αγωνίστηκε για την ίδρυση και λειτουργία τοπικών Φοιτητικών Συλλόγων και συμμετείχε ενεργά στην κατάληψη της Νομικής. Αμέσως μετά την πτώση της δικτατορίας και με την απόλυσή του από τον στρατό, το 1974, ο σ. Αντώνης οργανώθηκε στην Κομμουνιστική Νεολαία Ελλάδας, διατελώντας Γραμματέας Πόλης Λάρισας και Γραμματέας του Νομαρχιακού Συμβουλίου Λάρισας.

Το 1975 οργανώνεται στο Κόμμα του, το ΚΚΕ, το οποίο υπηρέτησε με μαχητικότητα, από πολλές υπεύθυνες θέσεις, έως το τέλος της ζωής του. Το 1976 εκλέγεται Γραμματέας πόλης Λάρισας και στη συνέχεια Γραμματέας της Νομαρχιακής Επιτροπής Λάρισας, μέλος του Γραφείου Περιοχής Θεσσαλίας και Γραμματέας της Επιτροπής Περιοχής Θεσσαλίας για έξι περίπου χρόνια.

Το 1982, στο 11ο Συνέδριο του ΚΚΕ, εκλέγεται αναπληρωματικό μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και στο 12ο Συνέδριο εκλέγεται τακτικό μέλος της ΚΕ. Την περίοδο ’90 – ’91 πρωτοστάτησε στη μάχη ενάντια στις οπορτουνιστικές δυνάμεις, που επεδίωκαν τη διάλυση του ΚΚΕ, υπερασπιζόμενος αποφασιστικά τον επαναστατικό του χαρακτήρα του, ως πρωτοπόρου Κόμματος της εργατικής τάξης, την πρωτοπόρα θεωρία του μαρξισμού – λενινισμού και της πάλης για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, για το σοσιαλισμό - κομμουνισμό.

Επανεκλέγεται μέλος της Κεντρικής Επιτροπής έως και το 17ο Συνέδριο, ενώ υπηρέτησε το Κόμμα και τους αγώνες του εργατικού – λαϊκού κινήματος, της αγροτιάς της Λάρισας, με συνέπεια από τη θέση του βουλευτή, στις Περιφέρειες Λάρισας και Β’ Αθηνών, από το 1989 έως το 1996 και από το 2000 έως και το 2012 και ως Γραμματέας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Κόμματος από το 1996 έως το 2000.

Ο σ. Αντώνης Σκυλλάκος σε όλη την οργανωμένη του ζωή, για πάνω από τέσσερις δεκαετίες, διακρίθηκε για τη συνέπεια και ανιδιοτέλειά του στην υπεράσπιση των θέσεων, των σκοπών και των αξιών του ΚΚΕ.

Η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ εκφράζει τα πιο θερμά της συλλυπητήρια στη σύζυγό του Κική, τα παιδιά του Ηλία και Χρήστο και σε όλους τους οικείους του.

Διαβάστε από τον διάλογο για το 19ο Συνέδριο του ΚΚΕ (11 - 14 Απρίλη 2013) στον    rizospastis.gr

19ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΚΚΕ - ΠΡΟΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ

Για την προσέγγιση στη Σοσιαλιστική Επανάσταση

Η ανάγκη προσέγγισης στη Σοσιαλιστική Επανάσταση, καθιστά αναγκαία πέρα των άλλων και την πολιτική των συμμαχιών του Κόμματος. Πρόκειται για ταχτική μεγάλης στρατηγικής σημασίας. Σε αυτή την ανάγκη απαντούσε σωστά το 15ο Συνέδριο με την ταχτική του Αντιιμπεριαλιστικού - Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου (ΑΑΔΜ).

Οι θέσεις του 19ου Συνεδρίου ανατρέπουν αυτήν τη λογική και αντιπροτείνουν τη Λαϊκή Συμμαχία, που έχει διαφορετικό χαρακτήρα. Όσα προτείνονται για τη συγκρότηση - σύνθεση - δράση κλπ της Λαϊκής Συμμαχίας, δε βοηθούν στη συγκέντρωση πλατιών δυνάμεων, δε βοηθούν στην προσέγγιση στη Σοσιαλιστική Επανάσταση.

Έτσι δημιουργείται σοβαρότατο κενό ταχτικής. Οι διαφορές του ΑΑΔΜ με τη Λαϊκή Συμμαχία είναι μεγάλες. Το ΑΑΔΜ πρόκειται για συμμαχία κοινωνική αλλά και πολιτική, για συσπείρωση Αντιμονοπωλιακή - Αντιιμπεριαλιστική - Δημοκρατική. Συσπείρωση στη βάση της αντίθεσης μονοπωλίων - ιμπεριαλισμού από τη μια και του λαού από την άλλη.

Αντίθετα στη Λαϊκή Συμμαχία γίνεται λόγος για συσπείρωση μόνο κοινωνική και (όχι πολιτική), αποκλείει καθαρά τη συμμαχία ακόμα και την κοινή δράση με άλλα πολιτικά κόμματα.

Σύμφωνα με τις Θέσεις, η Λαϊκή Συμμαχία είναι σήμερα ως ένα μικρό βαθμό διαμορφωμένη με κοινό πλαίσιο του ΠΑΜΕ - ΠΑΣΥ - ΠΑΣΕΒΕ - ΜΑΣ - ΟΓΕ, που αποτελούν τους φορείς συγκρότησής της. Πρέπει να έχει σαφή αντιμονοπωλιακό - αντικαπιταλιστικό προσανατολισμό. Δηλαδή συσπείρωση στη βάση της αντίθεσης Καπιταλισμός - Σοσιαλισμός, που συγκεντρώνει πολύ λιγότερες λαϊκές δυνάμεις. Αφαιρείται ο αντιιμπεριαλιστικός και δημοκρατικός προσανατολισμός που περιλαμβανόταν στο ΑΑΔΜ.

Δηλαδή, στη Λαϊκή Συμμαχία θα μπουν μόνο όσοι συμφωνούν με το αντιμονοπωλιακό και το αντικαπιταλιστικό χαρακτήρα της, θα μπουν μόνο όσοι συμφωνούν με το ΚΚΕ, το ΠΑΜΕ και τους άλλους φορείς που δημιούργησε το Κόμμα.

Σύμφωνα με τις Θέσεις, η συνεργασία του ΚΚΕ με άλλα κόμματα «είναι θνησιγενής». Φαίνεται ότι δεν παίρνεται υπόψη η επιτυχημένη και νικηφόρα συνεργασία των ΚΚ, με άλλα κόμματα π.χ. στις Λαϊκές Δημοκρατίες στην Ανατ. Ευρώπη.

Οι κομμουνιστές στη Χιλή συνεργάστηκαν με τις δυνάμεις του Αλιέντε. Η ήττα δεν οφειλόταν στο ότι από τη φύση της η συνεργασία ήταν θνησιγενής, αλλά γιατί ο Αλιέντε δεν πήρε τα κατάλληλα μέτρα για να περάσει στα χέρια της κυβέρνησης η πραγματική εξουσία. Ούτε το ΕΑΜ ήταν θνησιγενές από τη φύση του, αλλά ηττήθηκε από τα λάθη της ηγεσίας του.

Με τη Λαϊκή Συμμαχία δε θα γίνει δυνατό να συγκεντρωθούν μαζικά άλλες δυνάμεις που έχουν χαμηλή πολιτική πείρα.

Αν θέλουμε συσπείρωση ευρύτερων μαζών, θα πρέπει να συγκεντρωθούν όσο το δυνατόν περισσότερες δυνάμεις, που θίγονται ή καταστρέφονται από τα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό, που υφίστανται στο «πετσί» τους την κρατική καταστολή. Δεν είναι δυνατόν σε συνθήκες καπιταλισμού, οι πλατιές λαϊκές μάζες να αποκτήσουν αντικαπιταλιστική συνείδηση και να συμφωνούν με το ΚΚΕ στη δικτατορία προλεταριάτου, γι' αυτό και προβάλαμε τη συγκρότηση του ΑΑΔΜ.

Σύμφωνα με τις Θέσεις, η Λαϊκή Συμμαχία δε θα παίρνει μέρος σε κανενός είδους εκλογές και φυσικά δε θα διεκδικεί εξουσία. Επίσης η Λαϊκή Συμμαχία θα αποτελέσει το πρόπλασμα για τη συγκρότηση του Επαναστατικού Εργατικού - Λαϊκού Μετώπου, που αν νικήσει θα εγκαθιδρύσει την εργατική - λαϊκή εξουσία, δηλαδή τη δικτατορία του προλεταριάτου.

Δεν είναι φανερό ότι υπάρχει ένα τεράστιο κενό; Τι σημαίνει πρόπλασμα; Και εφόσον η Λαϊκή Συμμαχία δεν έχει πολίτικο χαρακτήρα, δεν θα παλεύει για την εξουσία, είναι σχεδόν αδύνατον να μετεξελιχθεί σε Επαναστατικό Μέτωπο, δε θα βοηθήσει στην προσέγγιση της Επανάστασης.

Επίσης, είναι φανερό, ότι υποβαθμίζεται ο αντιιμπεριαλιστικός - δημοκρατικός χαρακτήρας της Συμμαχίας. Αυτό έχει να κάνει με το γεγονός ότι οι Θέσεις και άλλα κείμενα, δε θεωρούν τη χώρα μας εξαρτημένη, αλλά χώρα με κάποιες εξαρτήσεις. Στην πραγματικότητα η εξάρτηση έγινε τα τελευταία χρόνια πιο ισχυρή (συνεχής παραχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων, μεγαλύτερη συμμετοχή στη νέα τάξη πραγμάτων, πολυεθνικά μονοπώλια ελέγχουν πιο βαθιά την ελληνική οικονομία). Αυτό δε σημαίνει ότι όλα τα παραπάνω γίνονται χωρίς τη θέληση και με τη σύμφωνη γνώμη του μεγάλου κεφαλαίου στην Ελλάδα και του πολιτικού του προσωπικού. Η άποψη της ανισόμετρης «αλληλεξάρτησης» υποβαθμίζει το γεγονός ότι η Ελλάδα είναι μια εξαρτημένη χώρα.

Το 15ο Συνέδριο απαντούσε καθαρά και ρεαλιστικά σε όλα τα παραπάνω ζητήματα. Έλεγε ότι το Μέτωπο θα είναι Αντιιμπεριαλιστικό - Αντιμονοπωλιακό - Δημοκρατικό και όχι Αντικαπιταλιστικό. Οι επεξεργασίες του 15ου ήταν στη λογική του Λένιν και της Κομμουνιστικής Διεθνούς για το Ενιαίο Εργατικό Μέτωπο και το σχηματισμό Εργατικής Κυβέρνησης, στη λογική των Μετώπων που αλλού νίκησαν (π.χ Ανατ. Ευρώπη - Λαϊκές Δημοκρατίες), αλλού ηττήθηκαν (π.χ. ΕΑΜ, Χιλή). Ο Λένιν έφτασε μάλιστα στο να συμμαχήσει στην Επαναστατική κυβέρνηση με τους αριστερούς Εσέρους και να δεχθεί ολόκληρο το αγροτικό τους πρόγραμμα, για να κερδίσει την εμπιστοσύνη της αγροτιάς. Στην ίδια λογική του Λένιν βρίσκονταν η ταχτική της μετεξέλιξης της αστικοδημοκρατικής επανάστασης σε Σοσιαλιστική, καθώς και η δημιουργία εθνικοαπελευθερωτικών, αντιφασιστικών, αντιιμπεριαλιστικών κλπ Μετώπων που θα οδηγούσαν τελικά στη Σοσιαλιστική Επανάσταση.

Αυτήν τη θεωρητική αντίληψη και πρακτική πείρα του Παγκόσμιου Κομουνιστικού Κινήματος πρέπει να την αξιοποιούμε και όχι να την απορρίπτουμε. Στηριγμένο σε αυτή την αντίληψη και πρακτική το 15ο Συνέδριο έβαζε (πέρα από την επαναστατική κυβέρνηση χωρίς εκλογές) ως ενδεχόμενο το σχηματισμό με εκλογές αντιμονοπωλιακής αντιιμπεριαλιστικής κυβέρνησης σε συνθήκες βέβαια οξυμένης ταξικής πάλης. Μιας κυβέρνησης στο έδαφος του καπιταλισμού, όχι για να διαχειριστεί το σύστημα (όπως θέλουν οι οπορτουνιστές), αλλά με τη στήριξη και τη συμμετοχή του λαού να πάρει τα «κλειδιά» του κράτους , στα χέρια της, να ξεσηκώνει το λαό, να προωθήσει τα πρώτα μέτρα του Προγράμματός της. Έτσι ώστε να συμβάλλει στη δημιουργία επαναστατικής κατάστασης, στο να ανοίξει ο δρόμος για τη Σοσιαλιστική Επανάσταση.

Αυτό που πρέπει να απορρίψουμε είναι μια «στενή πολιτική», που οδηγεί μαθηματικά στη στασιμότητα και τη συρρίκνωση. Μήπως εκεί δεν οφείλεται η απόσπαση ελάχιστων επιπλέον δυνάμεων στις εκλογές του περασμένου Μάη, σε συνθήκες μάλιστα τεράστιων ανακατατάξεων σε βάρος του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ;

Δεν επηρέασε αυτή η πολιτική μας γραμμή που σε συνδυασμό με την πόλωση στις εκλογές του Ιούνη να έχουμε το γνωστό αποτέλεσμα; Δε συμβάλλει στις μεγάλες δυσκολίες που έχουμε στην οικοδόμηση του Κόμματος και της ΚΝΕ, στην ανασύνταξη του συνδικαλιστικού κινήματος, στην αύξηση των δυνάμεών μας, στη λειψή σύνδεση με τις μάζες;

Κατά τη γνώμη μου σε συνθήκες οικονομικής κρίσης άλλοι θα έπρεπε να είναι οι δείκτες επιρροής του Κόμματος. Και σε κάθε περίπτωση θα έπρεπε να είναι ανοδικοί. Μπορούμε βέβαια να ακολουθήσουμε το «μοναχικό» δρόμο. Οι δυσκολίες όμως θα είναι τεράστιες, μέχρι και αξεπέραστες.

Παρασκευή 1 Μάρτη 2013

Αντώνης Σκυλλάκος
ΚΟΒ Λάρισας

Αντώνης Σκυλλάκος: Το απόγευμα της Τρίτης στη Λάρισα η πολιτική του κηδεία

23.08.2021

 Η παράκληση της οικογένειας του πρώην βουλευτή του ΚΚΕ

Το απόγευμα της Τρίτης στις 6 θα τελεστεί η πολιτική κηδεία του πρώην βουλευτή του ΚΚΕ,  Αντώνη Σκυλλάκου που έφυγε από τη ζωή την Κυριακή, σε ηλικία 72 ετών. Η κηδεία θα γίνει στο Λόφο Μεζούρλου στη Λάρισα. Η οικογένεια του πρώην βουλευτή, σε ανακοίνωσή της γνωστοποιεί την ημέρα και την ώρα της πολιτικής κηδείας, ενώ παρακαλεί αντί στεφάνων να κατατεθούν χρήματα ως ένδειξη αλληλεγγύης στην Κούβα και το λαό της.

«Η σύντροφός του και τα παιδιά του Αντώνη Σκυλλάκου με θλίψη ανακοινώνουν το θάνατό του.

Η πολιτική κηδεία θα πραγματοποιηθεί τη Τρίτη 24 Αυγούστου 2021 και ώρα 18.00 στο λόφο του Μεζούρλου στη Λάρισα, τόπο εκτελέσεων εκατοντάδων αγωνιστών και κομμουνιστών της ΕΑΜικής Αντίστασης και του ΔΣΕ.

Αντί για στεφάνια, η οικογένεια παρακαλεί να διατεθούν τα χρήματα ως ένδειξη αλληλεγγύης στο νησί της επανάστασης, τη Κούβα και τον λαό της, μέσω του Ελληνοκουβανικού Συνδέσμου Φιλίας και Αλληλεγγύης.

Αριθμός λογαριασμού στην Εθνική Τράπεζα: 129/001049-98 – ΙΒΑΝ: GR1901101290000012900104998»

Κοινοβουλευτική Θητεία Βουλευτών Από Τη Μεταπολίτευση Ως Σήμερα

Σκυλλάκος Αντώνιος του Ηλία

Περίoδος	Ημ/νία	Περιφέρεια	Kοιν. ομάδα	Περιγραφή
Δ' (02/06/1985 - 02/06/1989)	21/02/1989	ΛΑΡΙΣΑΣ	ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ	Aντικατέστησε: Παπαδημητρίου Ηλίας Δημητρίου (Λόγω: Παραίτησης από το Βουλευτικό Αξίωμα)
Ε' (18/06/1989 - 12/10/1989)	18/06/1989	ΛΑΡΙΣΑΣ	ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ	Εκλογής
ΣΤ' (05/11/1989 - 12/03/1990)	05/11/1989	ΛΑΡΙΣΑΣ	ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ	Εκλογής
Ζ' (08/04/1990 - 11/09/1993)	08/04/1990	ΛΑΡΙΣΑΣ	ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ	Εκλογής
Ζ' (08/04/1990 - 11/09/1993)	16/07/1991	ΛΑΡΙΣΑΣ	ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ	Προσχώρηση στο Κ.Κ.Ε.
Η' (10/10/1993 - 24/08/1996)	10/10/1993	ΛΑΡΙΣΑΣ	ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ	Εκλογής
Ι' (09/04/2000 - 11/02/2004)	09/04/2000	Β' ΑΘΗΝΩΝ	ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ	Εκλογής
ΙΑ' (07/03/2004 - 18/08/2007)	07/03/2004	Β' ΑΘΗΝΩΝ	ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ	Εκλογής
ΙΒ' (16/09/2007 - 07/09/2009)	23/05/2008	ΛΑΡΙΣΑΣ	ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ	Aντικατέστησε: Τσιόγκας Δημήτριος Βασιλείου (Λόγω: Παραίτησης από το Βουλευτικό Αξίωμα)
ΙΓ΄ (04/10/2009 - 11/04/2012)	04/10/2009	ΛΑΡΙΣΑΣ	ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ	Εκλογής

Πηγές: ethnos.gr 1, ethnos.gr 2, hellenicparliament.gr