Κύριε, ἵνα ἀναβλέψω

Κυριακή, 23 Ιανουαρίου 2022

Η θεραπεία του τυφλού στην Ιεριχώ

† ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΔ ́ ΛΟΥΚΑ.

Κλήμεντος ἱερομάρτυρος ἐπισκόπου Ἀγκύρας († 312), Ἀγαθαγγέλου μάρτυρος (†312)· Διονυσίου ὁσίου τοῦ ἐν Ὀλύμπῳ (†1540).

ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ ΙΗ´ 35 - 43

Ἐγένετο δὲ ἐν τῷ ἐγγίζειν αὐτὸν εἰς Ἰεριχὼ

τυφλός τις ἐκάθητο παρὰ τὴν ὁδὸν προσαιτῶν. 

 ἀκούσας δὲ ὄχλου διαπορευομένου ἐπυνθάνετο τί εἴη ταῦτα. 

 ἀπήγγειλαν δὲ αὐτῷ ὅτι Ἰησοῦς ὁ Ναζωραῖος παρέρχεται. 

 καὶ ἐβόησε λέγων· 

Ἰησοῦ, υἱὲ Δαυῒδ, ἐλέησόν με. 

 καὶ οἱ προάγοντες ἐπετίμων αὐτῷ ἵνα σιωπήσῃ·

αὐτὸς δὲ πολλῷ μᾶλλον ἔκραζεν· 

Υἱὲ Δαυῒδ, ἐλέησόν με. 

 σταθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς ἐκέλευσεν αὐτὸν ἀχθῆναι πρὸς αὐτόν.

ἐγγίσαντος δὲ αὐτοῦ ἐπηρώτησεν αὐτόν λέγων·

Τί σοι θέλεις ποιήσω;

ὁ δὲ εἶπε·

Κύριε, ἵνα ἀναβλέψω. 

 καὶ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ·

Ἀνάβλεψον· ἡ πίστις σου σέσωκέ σε. 

καὶ παραχρῆμα ἀνέβλεψε, καὶ ἠκολούθει αὐτῷ δοξάζων τὸν Θεόν·

καὶ πᾶς ὁ λαὸς ἰδὼν ἔδωκεν αἶνον τῷ Θεῷ.

saint.gr

Κυριακή 23 Ιανουαρίου 2022,
ΙΔ´ Λουκά, «του τυφλού», (Λουκ. 18, 35-43)

Το σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα αναφέρεται στην επίσκεψη του Ιησού Χριστού στην Ιεριχώ και στην θεραπεία εκεί ενός τυφλού ανθρώπου. «Καθώς ο Ι­ησούς κάποτε πλη­σί­α­­ζε στην Ιεριχώ, κάποιος τυφλός που κα­θόταν δίπλα στο δρόμο ζητια­νεύ­ο­ν­τας, όταν ά­κου­σε το πλήθος να περνά, ζη­τούσε επίμονα να μάθει τι συνέβαινε. Όταν άκουσε, λοι­πόν, ότι αυτός που περνάει από εκεί είναι ο Ιησούς ο Ναζω­ραί­ος, άρχισε τότε να φω­νά­ζει δυνατά: «Ιησού, γιε του Δαβίδ, ελέησέ με». Εκείνοι, όμως, που προ­πορεύονταν τον ε­πέπλητταν για να σωπάσει, αυτός όμως ακόμη πιο δυ­νατά έκραζε: «γιε του Δαβίδ, ελέησέ με», στάθηκε τότε ο Ιησούς και ζή­τησε να τον φέρουν μπροστά του· όταν αυτός πλησίασε, τον ρώ­τη­σε :«τι θέ­λεις να σου κάνω;» κι εκείνος αποκρίθηκε: «Κύριε, να α­πο­­κτή­σω το φως μου». Κι ο Ιησούς του είπε: «ν᾽ αποκτήσεις το φως σου. Η πί­στη σου σε έχει σώσει» και ο τυφλός αμέσως βρήκε το φως του. Μετά από αυτό ο τυφλός ακο­­λου­­θήσε τον Ιησού δοξάζοντας το Θεό και όλος ο λαός, όταν τον έβλεπε, δοξολογούσε επίσης τον Θεό». Ενδιαφέρον έχει η επιμονή του τυφλού, στο άκουσμα της παρουσίας του «Ιησού του Ναζωραίου», να τον φωνάζει και να τον καλεί με περισσή ένταση ως «Ιησού υιό Δαυίδ», δηλαδή τον αποκαλούσε Μεσσία. Η προσφώνηση αυτή δεν είχε σχέ­ση με την εντύπωση που είχε ο κόσμος που συνόδευε για τον Ιησού, αφού τον αποκαλούσαν «Ιησού το Ναζωραίο»· τον προσφωνεί ο τυ­φλός «Ιησού υιό Δαυίδ», διότι έτσι εκφράζει την δική του προσωπική πίστη!

Όταν άκουσε ο Ιησούς τις κραυγές του τυφλού στάθηκε και ζήτησε να τον φέ­ρουν μπροστά του· ζήτησε να τον φέρουν διότι έπρεπε να γίνει φα­νερό σε όλους ότι ο άν­θρωπος αυτός είναι πράγματι τυφλός, ώστε να μη μπορούν να αμφισβη­τή­σουν αρ­γό­τερα οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι το θαύμα. Ο τυφλός όταν βρέθηκε μπροστά στον Ιησού τον άκουσε να ρωτά, «τι θέλεις να σου κάνω;». Μία ερώτηση που ίσως φαί­νεται εκ πρώτης όψεως αφελής, αφού ήταν προφανής η αναπηρία του, αλλά δεν ή­ταν βέβαιο τι εννοούσε ο τυφλός όταν ζητούσε από τον Χριστό να τον ελε­ή­σει πριν το εκφράσει. Κι ο τυφλός στην ερώτηση του Χριστού «τι θέ­λεις να σου κάνω;», με πολύ πόνο αναφώνησε, «να αποκτήσω το φως μου», να δω κι εγώ σαν τους άλλους αν­θρώπους! Και τότε άκουσε την φωνή του Χριστού να του λέγει, «να απο­κτή­σεις το φως σου· η πίστη σου σε έσωσε», και ξαφνικά το φως πλημμύρισε τα μάτια του. Η χα­ρά του πρώην τυφλού ήταν τώρα απερίγραπτη· για πρώτη φορά, ποιος ξέρει με­τά από πό­σα χρόνια στο σκοτάδι, έβλεπε τον ήλιο, τα χρώματα και τους ανθρώ­πους, τους ο­ποίους μόνον άκουγε μέχρι τότε. Με την καρδιά έμπλεει από αισθήματα ευγνω­μο­σύ­νης για τον σωτήρα του Χριστό δεν ήθελε να τον αποχωρισθεί κι έτσι τον ακο­λού­­θη­σε και όπου πήγαιναν διαλαλούσε το θαύμα που έζησε και ομολογούσε ότι ο «Ι­η­σούς ο υιός Δαυίδ» ήταν αυτός που τον θεράπευσε. Μαζί με τον θεραπευμένο τυ­φλό και ο υ­πό­λοιπος κόσμος δόξαζε τον Θεό για το θαύμα και τον Άγιο Του που απέ­στει­λε ανά­μεσα τους.

Η πίστη του τυφλού είναι αξιοθαύμαστη και γι αυτό έχει αυτή την επιβράβευση. Η πί­στη του ήταν αυτή που γέννησε το θαύμα, όπως δήλωσε κι ο Χριστός. Ο πρώην τυ­φλός και μετά που θα αναχώρησε ο Χριστός από την Ιεριχώ θα παρέμεινε στην πόλη του και θα ήταν ο ζωντανός μάρτυρας των μεγαλείων του Χριστού. Όλη η πόλη γνώ­ρι­ζε ποιος ήταν κάποτε και πως θεραπεύθηκε· κανείς δεν μπορούσε να αμφισβητήσει το γεγονός και ο τυφλός θα επιβεβαίωνε παντού ότι ο Ιησούς μου άνοιξε τα τυφλά μου μά­τια, είναι ο Μεσσίας, ο Χριστός.

Σαν τον τυφλό της σημερινής ευαγγελικής πε­ρι­κοπής κι ο απόστολος Παύλος, ο ο­ποί­ος ήταν κάποτε κι αυτός τυφλός, πνευματικά, όταν είδε το Φως στον δρόμο προς την Δαμασκό, φωτίσθηκε, άλλαξε και πίστευσε και από τότε δεν έπαυσε ποτέ να δο­ξά­ζει τον Θεό για την σωτηρία του και να πα­ρου­σιάζει τον εαυτό του σαν ζωντανή α­πό­δειξη της αγάπης και της δύναμης του Χρι­στού, όπως καταθέτει στο σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα (Α´ Τιμ. 1,15-17). Αυτό είναι και το πιο αποτελεσματικό κή­ρυ­γμα των Χριστιανών, η εμπειρία τους από την συναναστροφή με τον Χριστό.

Η πίστη είναι αυτή που γεννά το θαύμα. Με την πίστη μετέχουμε στις δωρεές του Θε­­ού. Ο Θεός δίνει σε όλους πλούσια σε όλους, αλλά εμείς με την πίστη τα προσ­λα­βά­νουμε· αν τώρα μας λείπει πίστη δεν έχουμε παρά να την ζητούσε από τον Θεό και θα μας την δώσει, (Ιακ. 1, 5).

Aρχιμανδρίτης Παντελεήμων Τσορμπατζόγλου, ΔρΘ

Το διαβάσαμε στην ιστοσελίδα

Άγ. Ανάργυροι Ψυρρή  aganargiripsiri.wordpress.com

Δείτε και την περσινή μας ανάρτηση:

Θεραπεία τοῦ τυφλοῦ τῆς Ἱεριχοῦς   olympos2021_23