Χριστός ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, θανάτῳ θάνατον πατήσας,

Η ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ

καθ ̓ ἣν ἑορτάζομεν τὴν ζωηφόρον Ἀνάστασιν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Ανάσταση του Κυρίου - Ι.Ν. Ζωοδόχου Πηγής, Λαρίσης

Κυριακή 24 Απριλίου 2022

Εἰς τόν Ὄρθρον 

Τὸ Β΄ Ἑωθινόν Εὐαγγέλιον  - Ἐκ τοῦ κατὰ Μάρκον  Κεφ. 16:1-8   

Διαγενομένου τοῦ Σαββάτου,

Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ, καὶ Μαρία ἡ τοῦ ᾿Ιακώβου καὶ Σαλώμη, ἠγόρασαν ἀρώματα, ἵνα ἐλθοῦσαι ἀλείψωσιν τὸν᾿Ιησοῦν. 

Καὶ λίαν πρωῒ τῆς μιᾶς Σαββάτων ἔρχονται ἐπὶ τὸ μνημεῖον, ἀνατείλαντος τοῦ ἡλίου. 

Καὶ ἔλεγον πρὸς ἑαυτάς·

τίς ἀποκυλίσει ἡμῖν τὸν λίθον ἐκ τῆς θύρας τοῦ μνημείου; 

Καὶ ἀναβλέψασαι, θεωροῦσιν, ὅτι ἀποκεκύλισται ὁ λίθος· ἦν γὰρ μέγας σφόδρα. 

Καὶ εἰσελθοῦσαι εἰς τὸ μνημεῖον, εἶδον νεανίσκον καθήμενον ἐν τοῖς δεξιοῖς, περιβεβλημένον στολὴν λευκήν, καὶ ἐξεθαμβήθησαν. 

Ὁ δὲ λέγει αὐταῖς·

Μὴ ἐκθαμβεῖσθε· ᾿Ιησοῦν ζητεῖτε τὸν Ναζαρηνὸν τὸν ἐσταυρωμένον· ἠγέρθη, οὐκ ἔστιν ὧδε·

ἴδε, ὁ τόπος ὅπου ἔθηκαν αὐτόν. 

Ἀλλ᾿ ὑπάγετε,  εἴπατε τοῖς Μαθηταῖς αὐτοῦ καὶ τῷ Πέτρῳ, ὅτι προάγει ὑμᾶς εἰς τὴν Γαλιλαίαν·

ἐκεῖ αὐτὸν ὄψεσθε, καθὼς εἶπεν ὑμῖν.

Καὶ ἐξελθοῦσαι ταχύ, ἔφυγον ἀπὸ τοῦ μνημείου·

εἶχε δὲ αὐτὰς τρόμος καὶ ἔκστασις· καὶ οὐδενὶ οὐδὲν εἶπον· ἐφοβοῦντο γάρ.

Άγιο Πάσχα

Οι γυναίκες οι οποίες παραβρέθηκαν το απόγευμα της Παρασκευής, στον ενταφιασμό του Κυρίου, δηλαδή η Μαρία η Μαγδαληνή και οι υπόλοιπες, όταν επέστρεψαν από το Γολγοθά στην πόλη, ετοίμασαν αρώματα και μύρα για να αλείψουν το σώμα του Ιησού· και την επομένη μέρα απείχαν από κάθε δραστηριότητα λόγω της αργίας του Σαββάτου.

Κατά το βαθύ όρθρο, όμως, της Κυριακής, η οποία ονομάζεται από τους Ευαγγελιστές «πρώτη Σαββάτου» και «μια Σαββάτων», δηλαδή πρώτη μέρα της εβδομάδος, μετά από τριάντα έξι σχεδόν ώρες από τη νέκρωση του ζωοδότη Λυτρωτή, έρχονται με νεκρώσιμα αρώματα στον τάφο. Και ενώ σκέπτονταν τη δυσκολία της αποκυλίσεως του λίθου από την είσοδο του τάφου γίνεται σεισμός φοβερός· και Άγγελος με αστραπηφόρα όψη και χιονόφωτη στολή, αφού αποκύλισε το λίθο και κάθισε πάνω σ’ αυτόν, έκανε τους φύλακες να τρομάξουν και τους έτρεψε σε φυγή.

Οι γυναίκες, στο μεταξύ, αφού μπήκαν στον τάφο και δε βρήκαν το σώμα του Ιησού, βλέπουν δυο Αγγέλους λευκοφορεμένους, με αντρική μορφή, οι οποίοι αφού τους φανέρωσαν την ανάσταση του Σωτήρα, τις στέλνουν για να αναγγείλουν στους μαθητές την χαρούμενη είδηση.

Σε μικρό χρονικό διάστημα φθάνουν στον τάφο ο Πέτρος με τον Ιωάννη, αφού έμαθαν τι έγινε από τη Μαρία τη Μαγδαληνή, όπως ήδη ειπώθηκε, αλλά μπαίνοντας μέσα βρίσκουν μόνο τα σάβανα. Γι’ αυτό ανέρχονται όλοι στη πόλη με χαρά, κήρυκες της ανάστασης του Χριστού, τον οποίον και είδαν πραγματικά ζωντανό πέντε φορές κατά τη σημερινή γιορτή.

Αυτή την χαρμόσυνο Ανάσταση γιορτάζοντας σήμερα ασπαζόμαστε μεταξύ μας τον εν Χριστώ ασπασμό, δείχνοντας με τον τρόπο αυτό τη διακοπή της πρώτης έχθρας ανάμεσα σ’ εμάς και το Θεό και τη διαλλαγή του Θεού προς εμάς για άλλη μια φορά, διαλλαγή που έγινε φανερή με το πάθος του Σωτήρος.

Και η εορτή ονομάζεται Πάσχα, έχοντας έτσι το ίδιο όνομα με το Πάσχα των Εβραίων, το οποίο, στη γλώσσα τους σημαίνει διάβαση, διότι ο παθών και αναστάς Ιησούς μας διεβίβασε από την κατάρα του Αδάμ και τη δουλεία του διαβόλου στην ελευθερία και μακαριότητα. Και αυτή η μέρα της εβδομάδος, κατά την οποία έγινε η Ανάσταση του Χριστού, η οποία είναι η πρώτη από τις υπόλοιπες μέρες, επειδή, αφιερώθηκε στην τιμή του Κυρίου ονομάστηκε από το όνομα Του Κυριακή, και σ’ αυτή μετατέθηκε από τους Αποστόλους η αργία και η ανάπαυση της εορτής του Σαββάτου του παλαιού νόμου.

Από το   saint.gr

Ευαγγελική περικοπή για την Κυριακή του Πάσχα, 24/04/2022

Ιωάν. α’ 1-17

Ο προαιώνιος Λόγος έρχεται στον κόσμο - Η μαρτυρία του Ιωάννου

1 Εν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος, καὶ ὁ Λόγος ἦν πρὸς τὸν Θεόν, καὶ Θεὸς ἦν ὁ Λόγος.

 2 Οὗτος ἦν ἐν ἀρχῇ πρὸς τὸν Θεόν.

3 πάντα δι’ αὐτοῦ ἐγένετο, καὶ χωρὶς αὐτοῦ ἐγένετο οὐδὲ ἓν ὃ γέγονεν.

4 ἐν αὐτῷ ζωὴ ἦν, καὶ ἡ ζωὴ ἦν τὸ φῶς τῶν ἀνθρώπων.

5 καὶ τὸ φῶς ἐν τῇ σκοτίᾳ φαίνει, καὶ ἡ σκοτία αὐτὸ οὐ κατέλαβεν.

6  Ἐγένετο ἄνθρωπος ἀπεσταλμένος παρὰ Θεοῦ, ὄνομα αὐτῷ  Ἰωάννης·

7 οὗτος ἦλθεν εἰς μαρτυρίαν, ἵνα μαρτυρήσῃ περὶ τοῦ φωτός, ἵνα πάντες πιστεύσωσι δι’ αὐτοῦ.

8 οὐκ ἦν ἐκεῖνος τὸ φῶς, ἀλλ’ ἵνα μαρτυρήσῃ περὶ τοῦ φωτός.

9  Ἦν τὸ φῶς τὸ ἀληθινόν, ὃ φωτίζει πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τὸν κόσμον.

10 ἐν τῷ κόσμῳ ἦν, καὶ ὁ κόσμος δι’ αὐτοῦ ἐγένετο, καὶ ὁ κόσμος αὐτὸν οὐκ ἔγνω.

11 εἰς τὰ ἴδια ἦλθε, καὶ οἱ ἴδιοι αὐτὸν οὐ παρέλαβον.

12 ὅσοι δὲ ἔλαβον αὐτόν, ἔδωκεν αὐτοῖς ἐξουσίαν τέκνα Θεοῦ γενέσθαι, τοῖς πιστεύουσιν εἰς τὸ ὄνομα αὐτοῦ,

13 οἳ οὐκ ἐξ αἱμάτων, οὐδὲ ἐκ θελήματος σαρκός, οὐδὲ ἐκ θελήματος ἀνδρός, ἀλλ’ ἐκ Θεοῦ ἐγεννήθησαν.

14 Καὶ ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο καὶ ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν, καὶ ἐθεασάμεθα τὴν δόξαν αὐτοῦ, δόξαν ὡς μονογενοῦς παρὰ πατρός, πλήρης χάριτος καὶ ἀληθείας.

15  Ἰωάννης μαρτυρεῖ περὶ αὐτοῦ καὶ κέκραγε λέγων· οὗτος ἦν ὃν εἶπον, ὁ ὀπίσω μου ἐρχόμενος ἔμπροσθέν μου γέγονεν, ὅτι πρῶτός μου ἦν.

16 Καὶ ἐκ τοῦ πληρώματος αὐτοῦ ἡμεῖς πάντες ἐλάβομεν, καὶ χάριν ἀντὶ χάριτος·

17 ὅτι ὁ νόμος διὰ Μωϋσέως ἐδόθη, ἡ χάρις καὶ ἡ ἀλήθεια διὰ  Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐγένετο.

Ευαγγελική περικοπή από ιστοσελίδα  Ενορία Ι. Ν. Αγίας Μαρίνας Άνω Ιλισίων   agiamarinailision.gr

Δομήνικος Θεοτοκόπουλος «Η Ανάσταση»

Χρι­στὸς ἀ­νέ­στη ἐκ νε­κρῶν, θα­νά­τῳ θά­να­τον πα­τή­σας, καὶ τοῖς ἐν τοῖς μνή­μα­σι, ζω­ὴν χα­ρι­σά­με­νος.

Ἀ­νά­στα­σιν Χρι­στοῦ θε­α­σά­με­νοι, προ­σκυ­νή­σω­μεν ἅ­γι­ον Κύ­ρι­ον Ἰ­η­σοῦν, τὸν μό­νον ἀ­να­μάρ­τη­τον.

Τὸν σταυ­ρόν σου, Χρι­στέ, προ­σκυ­νοῦ­μεν καὶ τὴν ἁ­γί­αν σου ἀ­νά­στα­σιν ὑ­μνοῦ­μεν καὶ δο­ξά­ζο­μεν·

σὺ γὰρ εἶ Θε­ὸς ἡ­μῶν, ἐ­κτός σου ἄλ­λον οὐκ οἴ­δα­μεν, τὸ ὄ­νο­μά σου ὀ­νο­μά­ζο­μεν.

Δεῦ­τε πάν­τες οἱ πι­στοὶ προ­σκυ­νή­σω­μεν τὴν τοῦ Χρι­στοῦ ἁ­γί­αν ἀ­νά­στα­σιν·

 ἰ­δοὺ γὰρ ἦλ­θε δι­ὰ τοῦ σταυ­ροῦ, χα­ρὰ ἐν ὅ­λῳ τῷ κό­σμῳ.

Δι­ὰ παν­τὸς εὐ­λο­γοῦν­τες τὸν Κύ­ρι­ον, ὑ­μνοῦ­μεν τὴν ἀ­νά­στα­σιν αὐ­τοῦ·

σταυ­ρὸν γὰρ ὑ­πο­μεί­νας δι᾿ ἡ­μᾶς, θα­νά­τῳ θά­να­τον ὤ­λε­σεν. (τρίς)

Ἀ­να­στὰς ὁ Ἰ­η­σοῦς ἀ­πὸ τοῦ τά­φου, κα­θὼς προ­εῖ­πεν, ἔ­δω­κεν ἡ­μῖν, τὴν αἰ­ώ­νι­ον ζω­ήν, καὶ μέ­γα ἔ­λε­ος. (τρίς)

Η εικόνα της Ανάστασης στη βυζαντινή και τη δυτική τέχνη

Η Ανάσταση του Χριστού είναι το πιο μεγάλο και συγκλονιστικό θαύμα, και  μεγάλη γιορτή του Χριστιανισμού, ο  πυρήνας του και  το κέντρο του. Το λέει ξεκάθαρα ο Απόστολος Παύλος «Ει δε Χριστός ουκ εγήγερται, κενόν άρα το κήρυγμα ημών, κενή δε και η πίστις υμών» δηλαδή «Αν ο Χριστός δεν αναστήθηκε, τότε το κήρυγμά μας γι αυτόν είναι κούφιο, ψεύτικο και η δική σας πίστη είναι ψεύτικη».  Ο Φώτης Κόντογλου στο βιβλίο του ΑΝΕΣΤΗ ΧΡΙΣΤΟΣ, η δοκιμασία του λογικού  γράφει <<Φαντάσου λοιπόν τι λογής Χριστιανοί είναι κάποιοι που λένε πώς πιστεύουνε στο Χριστό, αλλά όχι και στην Ανάστασή του>> Η Ανάσταση είναι η  σπουδαιότερη και η λαμπρότερη γιορτή της Ορθοδοξίας, και οι Έλληνες τη λέμε  κι όχι άδικα και Λαμπρή, είναι  η <<βασίλισσα>> των χριστιανικών εορτών. Τη γιορτή αυτή η Εκκλησία την έχει στολίσει με ό, τι υψηλό πνευματικό έργο μπόρεσαν και πρόσφεραν στον αναστημένο Ιησού Χριστό οι εξαίσιοι υμνογράφοι και οι θαυμαστοί αγιογράφοι. Όπως οι άλλες εκκλησιαστικές τέχνες έτσι και η αγιογραφία, δεν έχει σκοπό να ευχαριστήσει μόνο τα μάτια των πιστών που μπαίνουνε στους ναούς, όπως κάνει η συνηθισμένη κοσμική ζωγραφική, αλλά ν’ ανεβάσει την ψυχή τους από τον υλικό στον πνευματικό κόσμο. Δεν είναι ίδια η συγκίνηση που δίνουν τα έργα της εκκλησιαστικής τέχνης είτε ακούοντας ή βλέποντας (βυζαντινή μουσική ή αγιογραφία), από την συνηθισμένη κοσμική μουσική ή ζωγραφική.  Στην περίπτωση  των έργων της  εκκλησιαστικής τέχνης  η συγκίνηση ονομάζεται κατάνυξη.

Η Εκκλησιαστική εικονογραφία

Η Εκκλησιαστική εικονογραφία απεικονίζει έναν κόσμο τελείως διαφορετικό από την κοσμική ζωγραφική.  Οι μορφές δεν ζωγραφίζονται με τον συνηθισμένο τρόπο, κι αυτό έχει να κάνει με το ότι η αγιογραφία εκφράζει το μυστικό βάθος της Ορθοδοξίας, η τέχνη αυτή είναι η γνωστή σε όλους μας ως Βυζαντινή που έχει σκοπό να το <<ανέβασμα>>  του πιστού στον πνευματικό κόσμο, που λέγεται και <<αναγωγή>> και η τεχνοτροπία λέγεται λειτουργική, ενώ στην ζωγραφική η τεχνοτροπία λέγεται αναπαραστατική, δηλαδή απεικονίζει τον αισθητό κόσμο, τον υλικό. Αυτή είναι η βασική διαφορά ανάμεσα στην κοσμική ζωγραφική και την αγιογραφία. Αγιογραφία έχει μόνο η Ορθόδοξη Εκκλησία , ενώ η Ρωμαιοκαθολική έχει θρησκευτική ζωγραφική, δηλαδή την κοσμική την αναπαραστατική ζωγραφική που παίρνει από τη θρησκεία μόνο το θέμα που θέλει να ζωγραφίσει.

Η Ορθόδοξη εικόνας της Ανάστασης – Περιγραφή

Στην Ορθόδοξη  Ανατολική Εκκλησία  η απεικόνισης της Ανάστασης του Χριστού ονομάζεται  Η εις Άδου Κάθοδος δηλαδή η κάθοδος του στη χώρα των νεκρών που είναι γνωστή ως Άδης. Ο Χριστός  βρίσκεται στον Άδη, στο κέντρο της εικόνας. Φοράει ολόλευκα ενδύματα και είναι περιβεβλημένος από ένα φωτεινό κύκλο, σε ωοειδές σχήμα τις περισσότερες φορές που συμβολίζει τη θεϊκή του δόξα. Κάτω από τα πόδια του ανοίγεται ένα σκοτεινό σπήλαιο που συμβολίζει τον Άδη. Ο Χριστός πατάει σταθερά σε δύο πεσμένα πεσμένα και σπασμένα θυρόφυλλα, που συνήθως εικονίζονται σε σχήμα Χ και τα οποία ιστορούνται ως οι πύλες του βασιλείου του Άδη. Γύρω – γύρω από τα θυρόφυλλα, βρίσκονται ατάκτως ερριμμένα κλειδιά, σύρτες και μοχλοί. Όλα αυτά συμβολίζουν την παντελή συντριβή και άλωση από τον Χριστό του βασιλείου των νεκρών.

Στον ίδιο σκοτεινό χώρο κάτω από τα πόδια του Χριστού απεικονίζεται μία μορφή κατά κανόνα σκουρόχρωμη με γένεια, η οποία έχει αλυσίδες σε χέρια και σε πόδια ή είναι δεμένη πισθάγκονα. Συμβολίζει τον θάνατο που κατατροπώθηκε από το Χριστό. Πολλές φορές αντί της μιας μορφής (θάνατος) ιστορείται από τους αγιογράφους και μία ακόμη παρόμοια μορφή που σημαίνει τον Σατανά η δύναμη του οποίου σμικρύνθηκε και συντρίφτηκε με τον ερχομό του Χριστού και την ένδοξη Ανάστασή του. Κάποιοι μάλιστα αγιογράφοι, παριστάνουν έναν άγγελο να αλυσοδένει τον Διάβολο. Ο Χριστός τραβάει με τα δυο του χέρια και σηκώνει με δύναμη ένα γονατισμένο άντρα και μία γυναίκα, που βγαίνουν μέσα από δύο πέτρινες λάρνακες, στο βλέμμα των οποίων διακρίνεται η ικεσία προς τον Χριστό. Αυτοί είναι οι προπάτορές μας και οι πρώτοι που αθέτησαν την εντολή του Θεού, ο Αδάμ και η Εύα. Σε κάποιες εικόνες απεικονίζεται ο Χριστός να σηκώνει τον Αδάμ, ενώ η Εύα, η οποία φορά πάντα κόκκινο ένδυμα, έχει ήδη εγερθεί. Η έγερση του Αδάμ και της Εύας συμβολίζει την κοινή ανάσταση όλου του ανθρώπινου γένους, του οποίου είναι οι προπάτορες.

Κάποιες φορές στο ένα χέρι του Χριστού και άλλες φορές πίσω του εικονίζεται ο Σταυρός, το σωτήριο σύμβολο της νίκης κατά της φθοράς και του θανάτου. Δεξιά και αριστερά από τον Χριστό βρίσκονται πλήθος ανθρώπων που χωρίζονται σε δύο ομάδες. Στην μία από αυτές τις ομάδες διακρίνονται γνωστά πρόσωπα όπως ο Ιωάννης ο Πρόδρομος, βασιλείς και Προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης – Δαβίδ, Σολομών, Ησαΐας, Ιερεμίας κ. ά. – και στην άλλη οι δίκαιοι άνθρωποι που έζησαν και έδρασαν από την εποχή των προπατόρων μέχρι τον ερχομό του Χριστού. Όλα αυτά απεικονίζονται, σύμφωνα με την διδασκαλία της Εκκλησίας μας, κατά την οποία όταν ο Χριστός ως νεκρός παρέμεινε στην χώρα του Άδη, κήρυξε το χαρμόσυνο μήνυμά του Ευαγγελίου και στους νεκρούς οι οποίοι δεν το είχαν ακούσει, «εν πνεύματι πορευθείς, εκήρυξε και εις τα εν φυλακή πνεύματα, τα οποία άλλοτε είχαν απειθήσει» 1 Πέτρου 3:19. Όσοι από αυτούς το αποδέχτηκαν σώθηκαν, «Αυτός είναι ο λόγος, για τον οποίον κηρύχθηκε το ευαγγέλιο και στους νεκρούς, ώστε, ενώ κρίθηκαν σαν άνθρωποι ως προς την σάρκα, να ζουν κατά Θεό ως προς το πνεύμα» 1 Πέτρου 4:6, κατά τον ίδιο ακριβώς τρόπο με τους ζωντανούς.

Το φόντο της εικόνας καλύπτεται με φωτεινά χρώματα ή χρυσό για να δείξει την λαμπρότητα και την θριαμβευτικότητα του γεγονότος. Γιατί το κύριο νόημα που βγαίνει από την εικόνα είναι οι συνέπειες που έχει η Ανάσταση του Χριστού για τη ζωή των ανθρώπων. Ότι δηλαδή ο μεγαλύτερος εχθρός των ανθρώπων, ο θάνατος, νικήθηκε από τον Χριστό. Από τότε χαρίστηκε στους ανθρώπους η αληθινή ζωή κοντά του. Ο Άδης δεν ιστορείται πλέον ως φοβερός τόπος, αφού δεσπόζει το φως και η χαρά της Αναστάσεως: «Χαράς πεπλήρωται και φωτός ο Άδης». Όλα αυτά συμπυκνώνονται και στο αναστάσιμο τροπάριο, που είναι ο θριαμβευτικός παιάνας της γιορτής του Πάσχα και βρίσκεται στα χείλη των απανταχού Ορθοδόξων σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης: «Χριστός ανέστη εκ νεκρών θανάτω θάνατον πατήσας και τοις εν τοις μνήμασι ζωήν χαρισάμενος»  δηλαδή  «Ο Χριστός αναστήθηκε το θάνατο νικώντας με το θάνατό του και σε όλους τους νεκρούς τη ζωή χαρίζοντας». Αυτό είναι η Ανάσταση του Χριστού. Η νίκη επί του θανάτου, η λύτρωση από τη φθορά. Δεν είναι μια κίνηση θεϊκής επίδειξης, αλλά η βεβαιότητα ότι ο θάνατος καταργήθηκε, ο Άδης καταστράφηκε και δεν μπορεί να κρατήσει κανέναν πια. Όταν προσκυνάμε την εικόνα της Αναστάσεως προσκυνάμε  και τη δική μας Ανάσταση, ως δώρο ενός ερωτευμένου Θεού προς το πλάσμα του. Κλείνοντας θα θέλαμε να αναφερθούμε στο λευκό ένδυμα του Χριστού, το οποίο συμβολίζει τη χαρά της Αναστάσεως και προεικονίζει τη δική μας Ανάσταση, η οποία θα ακολουθήσει.

Η δυτική εικόνα

Σε αντίθεση με την Ορθόδοξη εικόνα  που περιγράψαμε παραπάνω η δυτική εικόνα της Ανάστασης αποδίδεται εντελώς διαφορετικά. Πρόκειται για την εικόνα που όλοι λίγο πολύ ξέρουμε και μπορεί να την έχουμε και στα σπίτια μας  και σε ορισμένους ναούς. Αυτή που εμφανίζεται ο Χριστός να βγαίνει – για την ακρίβεια <<εκσφενδονίζεται>> -  από τον τάφο κρατώντας μια σημαία τύπου λάβαρο και δεξιά και αριστερά του να πέφτουν θαμπωμένοι οι στρατιώτες που φρουρούσαν τον τάφο. η εικόνα αυτή δεν ανταποκρίνεται στην αλήθεια των γεγονότων όπως περιγράφονται στα Ευαγγέλια, που επιμένουν ότι δεν υπήρχε κανείς ως αυτόπτης μάρτυρας της εξόδου του Χριστού από τον τάφο. Κατά δεύτερον – και πιο σημαντικό – αυτό είναι το γεγονός της Ανάστασης; Η επιδεικτική μοναξιά ενός Θεού που νικά το θάνατο ως λογικό επακόλουθο της θεϊκής του ιδιότητας και το θάμπωμα των υπηκόων του και κυρίως αυτών που δεν τον πίστευαν;

Αλλά, ας αφήσουμε τον μοναδικό Φώτη Κόντογλου να αποδομήσει με γλαφυρό και ειρωνικό ύφος αυτή την απεικόνιση: «Πού τις βρήκανε τις σημαίες και τα μπαϊράκια που βάζουνε να βαστά ο Χριστός; Αυτά τα εφεύρανε οι ζωγράφοι της Δύσης, που τα κάνανε όλα κατά τη μικρόλογη φαντασία τους και που αγαπούσανε αυτά τα θεατρικά κι ένα σωρό άλλα τέτοια φτηνά στολίδια, ανάξια για τη βαθιά θρησκεία του Χριστού… Οι δυτικοί ζωγράφοι ζωγραφίζουνε το Χριστό ν’ αναστήνεται από τον τάφο γυμνός και επιδειχτικός σαν να αλαλάζει, καλοχτενισμένος, με παχουλό και ροδαλό κορμί, όπως τον άνθρωπο που έκανε μπάνιο. Βαστά στο χέρι του μια σημαία. Ένας άγγελος, ασπροντυμένος κι ανέκφραστος σαν νοσοκόμα, κάνει πως κυλά την ταφόπλακα. Πεντέξι στρατιώτες κάνουνε κάτι προσποιητές χειρονομίες σαν θεατρίνοι, πως τάχα τους έπιασε ο φόβος. Το πρόσωπο του Χριστού είναι γαλατένιο, με τριανταφυλλιά μάγουλα σαν καλοφαγωμένη γυναίκα, με κάτι ψεύτικα και αταίριαστα γένια. Μ’ αυτά τα πράγματα θέλουνε να παραστήσουνε τον κόσμο της αθανασίας και της αλήθειας που μας δίδαξε και έδειξε ο Χριστός».  Η δυτική εικόνα παρουσιάζει μία σκηνή την οποία κανείς δεν έχει δει. Η στιγμή της Αναστάσεως παραμένει μυστήριο κεκρυμμένο. Η ορθόδοξη προσέγγιση είναι τελείως διαφορετική. Προβάλλει τα αποτελέσματα του γεγονότος της Αναστάσεως στον άνθρωπο και στον κόσμο.

Από τον Γιώργο Λινοξυλάκη στην ιστοσελίδα   rethemnosnews.gr

Δείτε ακόμα

Η Ανάσταση του Χριστού μέσα από τα μάτια του Θεοτοκόπουλου, του Ρέμπραντ και διάσημων ζωγράφων (ΕΙΚΟΝΕΣ)   thecaller.gr

και την περσινή μας ανάρτηση:   

ἠγέρθη, οὐκ ἔστιν ὧδε·

World War Wired

Ουκρανία: Γιατί είναι ένας αληθινός Παγκόσμιος Πόλεμος εξηγεί ο Τόμας Φρίντμαν

Με μία ενδιαφέρουσα ανάλυση που βάζει τον καθένα μας σε σκέψεις κάνει στους New York Times με αφορμή τον πόλεμο στην Ουκρανία ο τρεις φορές βραβευμένος με Πούλιτζερ Αμερικανός δημοσιογράφος Τόμας Φρίντμαν.

Ο δημοσιογράφος αναπτύσσει το επιχείρημα ότι ο πόλεμος της Ρωσίας στην Ουκρανία είναι ο «αληθινός παγκόσμιος πόλεμος»,  ενώ ο ίδιος αναλύει λεπτομερώς τα ειδικά χαρακτηριστικά του πολέμου και στέκεται ιδιαίτερα στο στοιχείο που τον κάνει μοναδικό: ότι όλοι τον παρακολουθούν, όλοι επηρεάζονται και όλοι μπορούν να παρέμβουν με τον τρόπο τους.

Τι είναι ο World War Wired

Όπως αναφέρει, «σχεδόν έξι εβδομάδες μετά τον πόλεμο μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας, αρχίζω να αναρωτιέμαι αν αυτή η σύγκρουση είναι ο πρώτος αληθινός παγκόσμιος πόλεμος –πολύ περισσότερο από ό,τι υπήρξαν ο Α’ Παγκόσμιος ή ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος.

Σε αυτόν τον πόλεμο, τον οποίο θεωρώ «World War Wired», σχεδόν όλοι στον πλανήτη μπορούν είτε να παρακολουθούν τις μάχες με κάθε λεπτομέρεια, είτε να συμμετέχουν με κάποιο τρόπο και σίγουρα να επηρεάζονται οικονομικά –ανεξάρτητα από το πού ζουν. Ενώ η μάχη στο έδαφος που πυροδότησε ο World War Wired είναι φαινομενικά μόνο για το ποιος θα ελέγχει την Ουκρανία. Ας μην γελιόμαστε. 

Κράτος δικαίου vs Κλεπτοκρατία

Αυτό γρήγορα μετατράπηκε στη «μεγάλη μάχη» μεταξύ των δύο πιο κυρίαρχων πολιτικών συστημάτων στον κόσμο σήμερα: την ελεύθερη αγορά και τη «δημοκρατία του κράτους δικαίου εναντίον της αυταρχικής κλεπτοκρατίας», όπως παρατηρεί ο Σουηδός ειδικός στη ρωσική οικονομία, Αντερς Άσλουντ.

Αν και αυτός ο πόλεμος απέχει πολύ από το να τελειώσει, και ο Βλαντιμίρ Πούτιν είναι ακόμα σε θέση να βρει έναν τρόπο να επικρατήσει και να βγει πιο δυνατός, ωστόσο αν δεν το κάνει, τότε αυτό θα μπορούσε να αποτελέσει ορόσημο στη σύγκρουση μεταξύ δημοκρατικών και αντιδημοκρατικών συστημάτων.

Ο πόλεμος θα μπορούσε να επηρεάσει πολιτικά συστήματα

Αξίζει να θυμηθούμε ότι ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος έβαλε τέλος στον φασισμό και ο Ψυχρός Πόλεμος έβαλε τέλος στον ορθόδοξο κομμουνισμό, ακόμη και στην Κίνα. Έτσι, αυτό που συμβαίνει στους δρόμους του Κιέβου, της Μαριούπολης και της περιοχής του Ντονμπάς θα μπορούσε να επηρεάσει τα πολιτικά συστήματα πολύ πέρα από την Ουκρανία και τώρα και στο μέλλον.

Πράγματι, άλλοι αυταρχικοί ηγέτες, όπως της Κίνας, παρακολουθούν τη Ρωσία προσεκτικά.

Βλέποντας την οικονομία της να αποδυναμώνεται από τις κυρώσεις της Δύσης, χιλιάδες νέοι άνθρωποι με υψηλή εξειδίκευση φεύγουν για να ξεφύγουν από μια κυβέρνηση που τους αρνείται την πρόσβαση στο διαδίκτυο και την αξιόπιστη ενημέρωση και ο κατά τα φαινόμενα ανίκανος στρατός του δεν καταφέρνει να συγκεντρώσει, να μοιραστεί και να διοχετεύσει ακριβείς πληροφορίες προς την κορυφή.

Αυτοί οι ηγέτες πρέπει να αναρωτηθούν: «Μα το θεό, είμαι τόσο ευάλωτος; Είμαι επικεφαλής σε έναν πύργο από τραπουλόχαρτα;»

Πλέον όλοι παρακολουθούν

Στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, κανείς δεν είχε smartphone ή πρόσβαση σε κοινωνικά δίκτυα για να παρακολουθεί και να συμμετέχει στον πόλεμο χωρίς να βρίσκεται στο πεδίο της μάχης.

Πράγματι, ένα μεγάλο κομμάτι του τότε παγκόσμιου πληθυσμού εξακολουθούσε να ζει υποδουλωμένο σε δυτικές αποικίες και δεν θα είχε την πλήρη ελευθερία να εκφράσει ανεξάρτητες απόψεις, ακόμα κι αν διέθετε την τεχνολογία. Πολλοί από αυτούς που ζούσαν μακριά από τις εμπόλεμες ζώνες ήταν επίσης εξαιρετικά φτωχοί αγρότες που δεν επηρεάστηκαν τόσο πολύ από αυτούς τους δύο παγκόσμιους πολέμους. Και δεν υπήρχαν οι γιγαντιαίες, παγκοσμιοποιημένες και αστικοποιημένες κατώτερες και μεσαίες τάξεις του σημερινού διασυνδεδεμένου κόσμου.

Τώρα, οποιοσδήποτε διαθέτει smartphone μπορεί να δει τι συμβαίνει στην Ουκρανία —ζωντανά και έγχρωμα— και να εκφράσει απόψεις παγκοσμίως μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Στον μετα-αποικιακό μας κόσμο, κυβερνήσεις από σχεδόν κάθε χώρα σε όλο τον κόσμο μπορούν να ψηφίσουν για να καταδικάσουν ή να δικαιολογήσουν τη μία ή την άλλη πλευρά στην Ουκρανία μέσω της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ.

Αν και οι εκτιμήσεις ποικίλλουν, φαίνεται ότι μεταξύ τρία και τέσσερα δισεκατομμύρια άνθρωποι στον πλανήτη -σχεδόν οι μισοί- έχουν smartphone σήμερα, και παρόλο που η λογοκρισία στο διαδίκτυο παραμένει πραγματικό πρόβλημα, ιδιαίτερα στην Κίνα, υπάρχουν τόσοι περισσότεροι άνθρωποι που μπορούν να παρακολουθήσουν εις βάθος τα γεγονότα σε τόσα άλλα μέρη. 

Οποιοσδήποτε μπορεί να βοηθήσει τους Ουκρανούς

Οποιοσδήποτε διαθέτει smartphone και πιστωτική κάρτα μπορεί να βοηθήσει αγνώστους στην Ουκρανία, μέσω του Airbnb, απλώς κάνοντας μια κράτηση για διανυκτέρευση σε ένα σπίτι που δεν θα χρησιμοποιήσει. Οι έφηβοι οπουδήποτε μπορούν να δημιουργήσουν εφαρμογές στο Twitter για να παρακολουθούν Ρώσους ολιγάρχες και τα γιοτ τους.

Και η κρυπτογραφημένη εφαρμογή ανταλλαγής άμεσων μηνυμάτων Telegram – η οποία εφευρέθηκε από δύο ρωσικής καταγωγής αδέλφια που είναι τεχνικοί υπολογιστών ως εργαλείο επικοινωνίας που περνά κάτω από το ραντάρ του Κρεμλίνου – «έχει αναδειχθεί ως το ιδανικό μέρος για αφιλτράριστες ενημερώσεις για τον πολέμο τόσο για τους Ουκρανούς πρόσφυγες όσο και για τους όλο και πιο απομονωμένους Ρώσους «, ανέφερε το NPR.

Ο κυβερνοπόλεμος των «Anonymous» και οι αγρότες από την Αργεντινή

Έπειτα, υπάρχουν οι κυβερνοπολεμιστές που μπορούν να μπουν στη μάχη από οπουδήποτε –και το κάνουν. Το CNBC ανέφερε ότι «ένας δημοφιλής λογαριασμός Twitter με το όνομα «Anonymous» δήλωσε ότι η σκιώδης ομάδα ακτιβιστών διεξήγαγε έναν «κυβερνοπόλεμο» εναντίον της Ρωσίας».

Ο λογαριασμός, ο οποίος έχει περισσότερους από 7,9 εκατομμύρια ακολούθους σε όλο τον κόσμο – σχεδόν οκτώ φορές περισσότερους από ολόκληρο τον στρατό της Ρωσίας (συμπεριλαμβανομένων περίπου 500.000 νέων ανώνυμων οπαδών από την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία) – «ανέλαβε την ευθύνη για την απενεργοποίηση ιστοσελίδων της ρωσικής κυβέρνησης, ειδησεογραφικών και εταιρικών ιστοσελίδων και τη διαρροή δεδομένων από οντότητες όπως η Roskomnadzor, η ομοσπονδιακή υπηρεσία που είναι υπεύθυνη για τη λογοκρισία των ρωσικών μέσων ενημέρωσης».

Τέτοιοι μη κυβερνητικοί, παγκόσμιοι παίκτες και πλατφόρμες με υπερ-εξουσίες δεν υπήρχαν στον Α’ ή τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Αλλά όπως τόσοι περισσότεροι άνθρωποι μπορούν να επηρεάσουν αυτόν τον πόλεμο, έτσι, επίσης, μπορούν να επηρεαστούν περισσότεροι από αυτόν. 

Πώς ένας πόλεμος στην Ευρώπη σπάει την εφοδιαστική αλυσίδα σε όλο τον κόσμο

Η Ρωσία και η Ουκρανία είναι βασικοί προμηθευτές σιταριού και λιπασμάτων στις αλυσίδες γεωργικού εφοδιασμού που τροφοδοτούν όλες τις αγορές και που αυτός ο πόλεμος τις έχει διαταράξει. Ένας πόλεμος μεταξύ δύο μόνο χωρών στην Ευρώπη έχει εκτοξεύσει την τιμή των τροφίμων για Αιγύπτιους, Βραζιλιάνους, Ινδούς και Αφρικανούς.

Και επειδή η Ρωσία είναι ένας από τους μεγαλύτερους εξαγωγείς φυσικού αερίου, αργού πετρελαίου και ντίζελ στον κόσμο που χρησιμοποιούν οι αγρότες στα τρακτέρ τους, οι κυρώσεις στην ενεργειακή υποδομή της Ρωσίας περιορίζουν τις εξαγωγές της, προκαλώντας αύξηση των τιμών στις αντλίες βενζίνης από τη Μινεάπολη έως το Μεξικό και τη Βομβάη και αναγκάζοντας τους αγρότες τόσο μακριά μέχρι την Αργεντινή να λάβουν μέτρα για τη χρήση των τρακτέρ που κινούνται με ντίζελ ή να μειώσουν τη χρήση λιπασμάτων πλούσια σε ορυκτά καύσιμα, θέτοντας σε κίνδυνο τις γεωργικές εξαγωγές της Αργεντινής και αυξάνοντας περαιτέρω τις παγκόσμιες τιμές των τροφίμων.

Πού είναι τα χρήματα της Ρωσίας και πού μπορεί να καταλήξουν

Υπάρχει μια άλλη απροσδόκητη οπτική γωνία της χρηματοπιστωτικής παγκοσμιοποίησης σε αυτόν τον πόλεμο που πρέπει πραγματικά να προσέξουμε: Ο Πούτιν εξοικονόμησε πάνω από 600 δισεκατομμύρια δολάρια σε χρυσό, ξένα κρατικά ομόλογα και ξένο νόμισμα, που είχε κερδίσει από όλες τις εξαγωγές ενέργειας και ορυκτών της Ρωσίας, κι ακριβώς με αυτό τον τρόπο θα είχε ένα «μαξιλάρι» στην περίπτωση επιβολής κυρώσεων από τη Δύση.

Αλλά ο Πούτιν προφανώς ξέχασε ότι στον σημερινό διασυνδεμένο κόσμο, όπως είναι η συνήθης πρακτική, η κυβέρνησή του είχε καταθέσει το μεγαλύτερο μέρος από αυτό το «μαξιλάρι» στις τράπεζες των δυτικών χωρών και της Κίνας.

Σύμφωνα με το Atlantic Council GeoEconomics Center, τα έξι κορυφαία κράτη όπου φυλάσσονται περιουσιακά στοιχεία σε ξένο νόμισμα της κεντρικής τράπεζας της Ρωσίας κατά ποσοστό είναι:

·         Κίνα, 17,7%

·         Γαλλία 15,6%

·         Ιαπωνία%

·         Γερμανία 12,2%

·         ΗΠΑ 8,5% και

·         Βρετανία 5,8%

Επίσης, η Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών (ΤΔΔ) και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) έχουν ποσοστό 6,4%. Καθεμία από αυτές τις χώρες, εκτός από την Κίνα, έχει πλέον παγώσει τα ρωσικά αποθέματα που διατηρούν στις τράπεζές τους – επομένως περίπου 330 δισεκατομμύρια δολάρια είναι για τον Πούτιν μη προσβάσιμα, σύμφωνα με το παρατηρητήριο του Ατλαντικού Συμβουλίου.

Αλλά όχι απλώς το ρωσικό κράτος δεν μπορεί να αγγίξει αυτά τα αποθέματα για να στηρίξει την καταρρέουσα οικονομία του, αλλά θα υπάρξει μια τεράστια παγκόσμια ώθηση για να αξιοποιηθούν αυτά τα χρήματα για να πληρωθούν αποζημιώσεις για την ανοικοδόμηση των ουκρανικών κατοικιών, πολυκατοικιών, δρόμων και δημόσιων υποδομών που κατέστρεψε ο Ρωσικός Στρατός στον πόλεμο που επέλεξε να κάνει ο Πούτιν.

Μήνυμα προς τον Πούτιν: «Ευχαριστούμε για την τραπεζική συνεργασία μαζί μας. Θα είναι νομικά δύσκολο να δεσμεύσετε τις αποταμιεύσεις σας για αποζημιώσεις, αλλά καλύτερα να μιλήσετε με τους δικηγόρους σας».

Ποιοι πρέπει να αρχίσουν να ανησυχούν

Για όλους αυτούς τους λόγους, όλοι αυτοί οι ηγέτες σε όλο τον κόσμο που έχουν παρασυρθεί προς κάποια εκδοχή του αυταρχικού καπιταλισμού ή της κλεπτοκρατίας που αντλεί έμπνευση από τον Πούτιν, πρέπει να αρχίζουν να ανησυχούν.

Αυτά τα καθεστώτα έχουν γίνει επιδέξια στη χρήση νέων τεχνολογιών επιτήρησης για τον έλεγχο των πολιτικών αντιπάλων και των ροών πληροφοριών και για τη χειραγώγηση των πολιτικών και των κρατικών οικονομικών πόρων τους για να παραμείνουν στην εξουσία.

Μιλάμε για την Τουρκία, τη Μιανμάρ, την Κίνα, τη Βόρεια Κορέα, το Περού, τη Βραζιλία, τις Φιλιππίνες, την Ουγγαρία και αρκετά αραβικά κράτη.

Ο Πούτιν ήλπιζε σίγουρα ότι μια δεύτερη θητεία Τραμπ θα μπορούσε να μετατρέψει την Αμερική σε μια εκδοχή αυτού του είδους της κλεπτοκρατίας ισχυρών ανδρών και να ανατρέψει ολόκληρη την παγκόσμια ισορροπία στο διάβα του. Μετά ήρθε αυτός ο πόλεμος. 

«Φλογερή φιλοδοξία του Κιέβου» η ένταξη στην ΕΕ

Σίγουρα, η δημοκρατία της Ουκρανίας είναι αδύναμη και η χώρα είχε τα δικά της σοβαρά προβλήματα με τους ολιγάρχες και τη διαφθορά. Η φλογερή φιλοδοξία του Κιέβου, ωστόσο, δεν ήταν να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ αλλά να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση, και είχε ξεκινήσει μια διαδικασία μεταρρυθμίσεων για να κάνει ακριβώς αυτό. Αυτό είναι που πραγματικά πυροδότησε αυτόν τον πόλεμο.

«Δεν είχε ιδέα σε τι κόσμο ζούμε»

Ο Πούτιν δεν επρόκειτο ποτέ να αφήσει μια σλαβική Ουκρανία να γίνει μια επιτυχημένη δημοκρατία ελεύθερης αγοράς εντός της ΕΕ δίπλα στη στάσιμη σλαβική ρωσική κλεπτοκρατία του. Η αντίθεση θα ήταν αφόρητη γι’ αυτόν και γι’ αυτό προσπαθεί να διαγράψει την Ουκρανία.

Αλλά ο Πούτιν, αποδεικνύεται, ότι δεν είχε ιδέα σε τι κόσμο ζούσε, δεν είχε ιδέα για τις αδυναμίες του δικού του συστήματος, δεν είχε ιδέα πόσο ολόκληρος ο ελεύθερος, δημοκρατικός κόσμος μπορούσε και θα συμμετείχε στον αγώνα εναντίον του στην Ουκρανία, και δεν είχε ιδέα, κυρίως, για το πόσοι άνθρωποι θα παρακολουθούσαν.

Δημοσίευση και εικόνες από TA NEA (5 Απριλίου 2022)   tanea.gr &  tanea.gr/tag

Thomas Friedman - From Wikipedia, the free encyclopedia   en.wikipedia.org

Το διαβάσαμε και στο

Ουκρανία: Γιατί είναι ένας αληθινός Παγκόσμιος Πόλεμος εξηγεί ο Τόμας Φρίντμαν   onlarissa.gr 

Δείτε και προηγούμενη ανάρτησή μας  Η μάχη για την Ουκρανία σε εικόνες

μετά βαΐων και κλάδων

Κυριακή των Βαΐων 17 Απριλίου 2022

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Κυριακῇ τῶν Βαΐων, τὴν λαμπρὰν καὶ ἔνδοξον πανήγυριν τῆς εἰς Ἱερουσαλὴμ εἰσόδου τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἑορτάζομεν.

Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος, ἐν ὀνόματι Κυρίου

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Ἐκ τοῦ κατά Ματθαῖον Κεφ. 21: 1-11, 15-17

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ,

ὅτε ἤγγισεν ὁ ᾿Ιησοῦς εἰς ῾Ιεροσόλυμα καὶ ἦλθον εἰς Βηθσφαγῆ, πρὸς τὸ ὄρος τῶν Ἐλαιῶν, τότε ἀπέστειλε δύο Μαθητὰς, λέγων αὐτοῖς·

Πορεύθητε εἰς τὴν κώμην τὴν ἀπέναντι ὑμῶν, καὶ εὐθέως εὑρήσετε ὄνον δεδεμένην καὶ πῶλον μετ᾿ αὐτῆς· λύσαντες ἀγάγετέ μοι.

Καὶ ἐάν τις ὑμῖν εἴπῃ τι, ἐρεῖτε, ὅτι ὁ Κύριος αὐτῶν χρείαν ἔχει· εὐθέως δὲ ἀποστέλλει αὐτούς.

Τοῦτο δὲ ὅλον γέγονεν, ἵνα πληρωθῇ τὸ ῥηθὲν διὰ τοῦ Προφήτου, λέγοντος·

«Εἴπατε τῇ θυγατρὶ Σιών· Ἰδοὺ ὁ Βασιλεύς σου ἔρχεταί σοι πραῢς, καὶ ἐπιβεβηκὼς ἐπὶ ὄνον, καὶ πῶλον υἱὸν ὑποζυγίου.

Πορευθέντες δὲ οἱ Μαθηταὶ, καὶ ποιήσαντες καθὼς προσέταξεν αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς, ἤγαγον τὴν ὄνον καὶ τὸν πῶλον, καὶ ἐπέθηκαν ἐπάνω αὐτῶν τὰ ἱμάτια αὐτῶν, καὶ ἐπεκάθισεν ἐπάνω αὐτῶν.

Ὁ δὲ πλεῖστος ὄχλος ἔστρωσαν ἑαυτῶν τὰ ἱμάτια ἐν τῇ ὁδῷ, ἄλλοι δὲ ἔκοπτον κλάδους ἀπὸ τῶν δένδρων, καὶ ἐστρώννυον ἐν τῇ ὁδῷ.

Οἱ δὲ ὄχλοι οἱ προάγοντες καὶ οἱ ἀκολουθοῦντες ἔκραζον, λέγοντες· «Ὡσαννὰ» τῷ Υἱῷ Δαυΐδ· «εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου· Ὡσαννὰ» ἐν τοῖς ὐψίστοις.

Καὶ εἰσελθόντος αὐτοῦ εἰς ῾Ιεροσόλυμα, ἐσείσθη πᾶσα ἡ πόλις λέγουσα·

 Τίς ἐστιν οὗτος; Οἱ δὲ ὄχλοι ἔλεγον· Οὗτός ἐστιν ᾿Ιησοῦς ὁ προφήτης, ὁ ἀπὸ Ναζαρὲτ τῆς Γαλιλαίας.

Ἰδόντες δὲ οἱ Ἀρχιερεῖς καὶ οἱ Γραμματεῖς τὰ θαυμάσια ἃ ἐποίησε,

καὶ τοὺς παῖδας κράζοντας ἐν τῷ Ἱερῷ καὶ λέγοντας,«Ὡσαννὰ» τῷ Υἱῷ Δαυΐδ, ἠγανάκτησαν,

καὶ εἶπον αὐτῷ· Ἀκούεις τί οὗτοι λέγουσιν;

Ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς λέγει αὐτοῖς· Ναί· οὐδέποτε ἀνέγνωτε, ὅτι «ἐκ στόματος νηπίων καὶ θηλαζόντων κατηρτίσω αἶνον;»

Καὶ καταλιπὼν αὐτοὺς ἐξῆλθεν ἔξω τῆς Πόλεως εἰς Βηθανίαν, καὶ ηὐλίσθη ἐκεῖ.

ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Ἐκ τοῦ κατὰ Ἰωάννην  Κεφ. 12: 1-18

Πρὸ ἓξ ἡμερῶν τοῦ Πάσχα ἦλθεν ὁ ᾿Ιησοῦς εἰς Βηθανίαν, ὅπου ἦν Λάζαρος ὁ τεθνηκώς, ὃν ἤγειρεν ἐκ νεκρῶν.

Ἐποίησαν οὖν αὐτῷ δεῖπνον ἐκεῖ, καὶ ἡ Μάρθα διηκόνει· ὁ δὲ Λάζαρος εἷς ἦν τῶν ἀνακειμένων σὺν αὐτῷ.

Ἡ οὖν Μαρία, λαβοῦσα λίτραν μύρου νάρδου πιστικῆς πολυτίμου, ἤλειψε τοὺς πόδας τοῦ ᾿Ιησοῦ, καὶ ἐξέμαξε ταῖς θριξὶν αὐτῆς τοὺς πόδας αὐτοῦ· ἡ δὲ οἰκία ἐπληρώθη ἐκ τῆς ὀσμῆς τοῦ μύρου.

Λέγει οὖν εἷς ἐκ τῶν Μαθητῶν αὐτοῦ, ᾿Ιούδας Σίμωνος ᾿Ισκαριώτης, ὁ μέλλων αὐτὸν παραδιδόναι·

Διατί τοῦτο τὸ μύρον οὐκ ἐπράθη τριακοσίων δηναρίων, καὶ ἐδόθη πτωχοῖς;

Εἶπε δὲ τοῦτο, οὐχ ὅτι περὶ τῶν πτωχῶν ἔμελεν αὐτῷ, ἀλλ᾿ ὅτι κλέπτης ἦν, καὶ τὸ γλωσσόκομον εἶχε, καὶ τὰ βαλλόμενα ἐβάσταζεν.

Εἶπεν οὖν ὁ ᾿Ιησοῦς· Ἄφες αὐτήν, εἰς τὴν ἡμέραν τοῦ ἐνταφιασμοῦ μου τετήρηκεν αὐτό.

Τοὺς πτωχοὺς γὰρ πάντοτε ἔχετε μεθ᾿ ἑαυτῶν, ἐμὲ δὲ οὐ πάντοτε ἔχετε.

 ῎Εγνω οὖν ὄχλος πολὺς ἐκ τῶν ᾿Ιουδαίων ὅτι ἐκεῖ ἐστι, καὶ ἦλθον οὐ διὰ τὸν ᾿Ιησοῦν μόνον, ἀλλ᾿ ἵνα καὶ τὸν Λάζαρον ἴδωσιν, ὃν ἤγειρεν ἐκ νεκρῶν.

Ἐβουλεύσαντο δὲ οἱ Ἀρχιερεῖς ἵνα καὶ τὸν Λάζαρον ἀποκτείνωσιν, ὅτι πολλοὶ δι᾿ αὐτὸν ὑπῆγον τῶν ᾿Ιουδαίων, καὶ ἐπίστευον εἰς τὸν ᾿Ιησοῦν.

Τῇ ἐπαύριον ὄχλος πολὺς ὁ ἐλθὼν εἰς τὴν ἑορτήν, ἀκούσαντες ὅτι ἔρχεται ᾿Ιησοῦς εἰς ῾Ιεροσόλυμα, ἔλαβον τὰ βαΐα τῶν φοινίκων, καὶ ἐξῆλθον εἰς ἀπάντησιν αὐτῷ, καὶ ἔκραζον·

«Ὡσαννά, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου», Βασιλεὺς τοῦ ᾿Ισραήλ.

Εὑρὼν δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς ὀνάριον, ἐκάθισεν ἐπ᾿ αὐτό, καθώς ἐστι γεγραμμένον· «Μὴ φοβοῦ, θύγατερ Σιών· ἰδοὺ, ὁ Βασιλεύς σου ἔρχεται, καθήμενος ἐπὶ πῶλον ὄνου».

Ταῦτα δὲ οὐκ ἔγνωσαν οἱ Μαθηταὶ αὐτοῦ τὸ πρῶτον, ἀλλ᾿ ὅτε ἐδοξάσθη ὁ ᾿Ιησοῦς, τότε ἐμνήσθησαν ὅτι ταῦτα ἦν ἐπ᾿ αὐτῷ γεγραμμένα, καὶ ταῦτα ἐποίησαν αὐτῷ.

᾿Εμαρτύρει οὖν ὁ ὄχλος ὁ ὢν μετ᾿ αὐτοῦ ὅτε τὸν Λάζαρον ἐφώνησεν ἐκ τοῦ μνημείου, καὶ ἤγειρεν αὐτὸν ἐκ νεκρῶν· διὰ τοῦτο καὶ ὑπήντησεν αὐτῷ ὄχλος, ὅτι ἤκουσαν τοῦτο αὐτὸν πεποιηκέναι τὸ σημεῖον.  

Ε ὐ α γ γ έ λ ι ο ν από  christopherklitou.com

Βαϊοφόρος, Χειρόγραφο Ευαγγέλιο Rossano (Purpureus Rossanensis), f. 2, 6 ος αιώνας μ.Χ. 

Η Είσοδος του Χριστού στα Ιεροσόλυμα ή «Βαϊοφόρος»

του Κόττη Κωνσταντίνου

Εισαγωγικά:

Η θριαμβευτική είσοδος του Χριστού στα Ιεροσόλυμα, είναι γνωστότερη ως «Εορτή των Βαΐων» ή «Βαϊοφόρος». Συνέβη κατά την τότε Κυριακή προ του Πάσχα, 29η Μαρτίου του 33 μ.Χ. Ο Ιωάννης, ο οποίος κάνει λόγο για 5 ημέρες πριν το Πάσχα, προφανώς μετράει από την παραμονή, είτε ως ημέρα και αυτή των Αζύμων, είτε γιατί οι Απόστολοι κατά την παραμονή εόρτασαν το Καινό Πάσχα μετέχοντας στον Μυστικό Δείπνο, τον υπό του παρόντος Χριστού προσφερόμενο1 . Εκείνη την χρονιά το Πάσχα συνέπεσε σε ημέρα Σαββάτου (5 Απριλίου). Στους Ιουδαίους δεν τελείται σε σταθερή ημέρα, αλλά ημερομηνία2 . Για το έτος υπάρχει βεβαιότητα παρά τα διάφορα θεολογούμενα: το πάθος του Χριστού εξαρτάται από τη γέννηση του και αυτή από τον θάνατο του Ηρώδη, ο οποίος συνέβη μετά από έκλειψη σελήνης3 . Τότε έκλειψη, ολική και ορατή στην Ιεριχώ, είχαμε στις 9/10 Ιανουαρίου του 1 π.Χ.4

Το προσκύνημα των ιουδαϊζόντων κατά τις μεγάλες εορτές και ειδικά το Πάσχα / Pesah / חַסֶּפ ,πραγματοποιούνταν στον Ναό των Ιεροσολύμων5 . Είχε, ειδικά προς το τέλος του ταξιδιού, ένα χαρακτήρα ανάτασης, με ούτως ή άλλως ανηφορικό προορισμό: το υψόμετρο της πόλης κυμαίνεται γύρω στα 750 μ. Στην πράξη σήμαινε την αρχή της εκπλήρωσης ενός ερμηνευτικού τύπου, αφού ο ίδιος ο Χριστός είχε προαναγγείλει την άνοδο στα Ιεροσόλυμα, την παράδοση και καταδίκη του από τους Ιουδαίους, το βασανισμό, εμπαιγμό και τη σταύρωσή του από τους Ρωμαίους και με κατάληξη την τελική ανάσταση του6 .

Πηγές της αφήγησης:

Την Είσοδο του Χριστού στα Ιεροσόλυμα κατά το Πάσχα του Πάθους, μαρτυρούν όλοι οι ευαγγελιστές. Στον Ματθαίο το γεγονός περιγράφεται συνοπτικά, επικεντρώνοντας στην επιλογή των ζώων, την εκπλήρωση της προφητείας Ζαχαρίου, και στον αντίκτυπο του γεγονότος7 . Ανάλογα συνοπτικό είναι και το κείμενο του Μάρκου8 . Ο Λουκάς ιστορεί πιο αναλυτικά, εστιάζοντας στην υμνολογία – ορθή ομολογία του Χριστού και την δυσοίωνη προοπτική των Ιεροσολύμων9 . Ο Ιωάννης, γενικότερα, έγραψε για την σχέση της κλήσης στην πίστη, με την πνευματική τυφλότητα και την ορθή ομολογία10 . Από την σκοπιά του διέκρινε τον δαυιτικό βασιλικό τύπο, από τον μεσσία Χριστό, δίνοντας έμφαση στην έγερση του Λαζάρου και την αποστροφή του Θεού11 , υπαινισσόμενος τον φωτισμό των Εθνών12 .

 Μια πολύ μεταγενέστερη και επισφαλής πηγή, συνιστά το ψευδεπίγραφο «Ευαγγέλιο του Νικοδήμου». Η Είσοδος ανιχνεύεται και στις 2 βασικές παραλλαγές του αποκρύφου, με πολλές επιμέρους διαφοροποιήσεις. Σε μια από αυτές ο Πιλάτος (είτε αυτό αποτελούσε μια όντως άλλη πηγή, είτε μυθολογήθηκε εκ των υστέρων), πληροφορείται το συμβάν κατά τη ανακριτική διαδικασία από έναν δρομέα / αγγελιοφόρο. Αυτός του μετέφερε τα περί της θριαμβευτικής εισόδου του Ιησού επί όνου και την δοξολογία από τους παίδες των Εβραίων, εβραϊστί και ελληνιστί13 .

2 ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΑ ΤΗΣ ΒΑΪΟΦΟΡΟΥ

2.1. Τα ζώα της διήγησης:

Η παρουσία των ζώων, της όνου και του πώλου, έχει κεντρικό ρόλο στην αφήγηση. Συνδέεται ασφαλώς με χωρία και περιστατικά της Παλαιάς Διαθήκης, ενώ έχουμε πολύ ενδιαφέροντα αρχαιοελληνικά παράλληλα. Ο Χριστός, όταν προσέγγισαν ή έφτασαν στην κώμη Βηθσφαγή, στους πρόποδες του Όρους των Ελαιών, έστειλε τους μαθητές του σε απέναντι κώμη, ώστε να παραλάβουν μια θηλυκή όνο / γαϊδούρα και ένα πώλο / πουλάρι14. Αντίθετα στον Ιωάννη γίνεται λόγος για επίβαση του Χριστού σε ονάριο / γαϊδουράκι15 . Στον Μάρκο αυτό είναι πώλος, επί του οποίου δεν είχε ως τότε καθίσει κανείς. Ζητήθηκε, μάλιστα, λόγος από τους Αποστόλους, όταν τους αντιλήφθηκαν να παίρνουν το ζώο16 . Το πιθανότερο είναι αμφότεροι οι ευαγγελιστές να εννοούν το ίδιο, δηλαδή ο πώλος να ταυτίζεται με πώλο όνου και το ονάριο.

Ο πώλος παρότι δεν είχε υποστεί εξημέρωση, δέχθηκε τον Χριστό ως κύριό του, ενώ οι αντιδρώντες, δεν επέμειναν περαιτέρω. Σχολιάζοντας, ουσιαστικά τον Μάρκο ο Ιωάννης Χρυσόστομος, δέχθηκε την μη αντίδραση, ούτε καν προς τους μαθητές του, ως ένα διπλό μήνυμα: ο Χριστός μπορούσε να επιβληθεί χωρίς να οδηγηθεί στο πάθος, αλλά το δέχθηκε εκούσια, ενώ οι μαθητές όφειλαν να παραδειγματιστούν και να δείξουν υπακοή 17 . Γενικότερα η όνος έχει διάφορες συνδέσεις, οι οποίες υποδηλώνουν στον Χριστό την ιδιότητα του Δημιουργού και Κύριου της φύσεως. Μια περίπτωση λ.χ. όπου όνος παρακούει το ανθρώπινο αφεντικό του υπέρ του Θεού, ήταν η περίπτωση του Βαρλαάμ18. Από την άλλη, στην αρχαία μυθολογία και θεολογία, όνος και πώλος, σχετίζονταν με τον Ήφαιστο. Με τέτοιο ζώο επανήλθε, όχι εκούσια, στον Όλυμπο, όντας εκ των θεοτήτων της δημιουργίας19. Παράλληλα ήταν και χωλός20, με τον Δημιουργό Χριστό να δέχεται, προφητικά, το πλήγμα στην πτέρνα21 . Εξαιρετικές διαλεκτικές προς τον Χριστό, των οποίων η ανάπτυξή δεν είναι της παρούσης.

Ο Ήφαιστος επί όνου, επιστρέφει στον Όλυμπο με την συμβολή του Διονύσου, ερυθρόμορφη αττική σκύφος, αποδίδεται στον ζωγράφο του Κλεοφώντος, 430-420 π.Χ., Toledo Museum of Art 

2.2. Η προφητεία Ζαχαρίου:

Η κύρια προφητεία με την οποία συνδέουν το γεγονός οι Ματθαίος και Ιωάννης, είναι αυτή του Ζαχαρίου: «Χαῖρε σφόδρα, θύγατερ Σιών· κήρυσσε, θύγατερ Ἱερουσαλήμ· ἰδοὺ ὁ βασιλεὺς σου ἔρχεταί σοι, δίκαιος καὶ σῴζων αὐτός, πραΰς καὶ ἐπιβεβηκὼς ἐπὶ ὑποζύγιον καὶ πῶλον νέον. καὶ ἐξολοθρεύσει ἅρματα ἐξ Ἐφραὶμ καὶ ἵππον ἐξ Ἱερουσαλήμ, καὶ ἐξολοθρεύσεται τόξον πολεμικόν, καὶ πλῆθος καὶ εἰρήνη ἐξ ἐθνῶν· καὶ κατάρξει ὑδάτων ἕως θαλάσσης καὶ ἀπὸ ποταμῶν ἕως διεκβολῶν γῆς. καὶ σὺ ἐν αἵματι διαθήκης σου ἐξαπέστειλας δεσμίους σου ἐκ λάκκου οὐκ ἔχοντος ὕδωρ22»

Κατά τον Ιωάννη Χρυσόστομο, το προφητικό στοιχείο της θριαμβικής εισόδου με πώλο όνου στα Ιεροσόλυμα, δηλώνει το ότι ο Θεός μέλλει να βρει ανάπαυση στα «ακάθαρτα» Έθνη23 . Έτσι η όνος είναι ο «ακάθαρτος» λαός, τον οποίο ο Χριστός καθάρισε. Η όνος ταυτίζεται στον Χρυσόστομο με τα Έθνη, ενώ ο πώλος με τον παλαιό Ισραήλ, ο οποίος ως άλλος λαγός, θα κατέληγε ακόλουθος της «χελώνας» την οποία υποτιμούσε. Η επίκληση της Προς Ρωμαίους, δείχνει να ισχυροποιεί την άποψή του24 . Οι απόστολοι έλυσαν τα υποζύγια (τα σύμβολα δηλαδή της σκλαβιάς), ενώ με την παράδοσή τους, διδακτική και μυστηριακή (τα ιμάτια τα οποία έστρωσαν επάνω στο ζώο), θα δρομολογούσαν τον ερχομό του Χριστού προς τα έθνη ως εκκλησιαστική μυστηριακή κεφαλή. Εντούτοις μπορεί η όνος, να μην είναι, απαραίτητα, τα Έθνη, αλλά ο καινός Ισραήλ. Στην Καινή Διαθήκη, δεν υπερέχουν οι Ιουδαίοι των Ελλήνων, ούτε οι Έλληνες των Βαρβάρων. Προ της μυστηριακής αναγέννησης, όλοι είναι αμύητοι. Πολύ εύστοχα ο Χρυσόστομος χαρακτηρίζει ως τύπο Εκκλησίας την όνο, ίσως όχι τυχαία θήλυ. Έχουμε να κάνουμε με εσχατολογική και όχι προχριστιανική ιερωσύνη25 . Μια ιερωσύνη χαρισματική η οποία διδάσκει, πως τα χαρίσματα του Θεού δεν είναι δεδομένα και τα οποία ανόητα πολλοί Ιουδαίοι ανήγαγαν σε αξιωματικά – γενετικά: ανά πάσα στιγμή μπορούσαν να αρθούν από τον Θεό26 . Θα ήταν παράλειψη, ασφαλώς, να μην παραθέσουμε στον Ζαχαρία, μια παρόμοιας σπουδαιότητας προφητεία του Ησαΐου. Σε αυτήν η Ιερουσαλήμ θα έχει καινό όνομα, σύμβολα βασιλείας, θα είναι δόξα Θεού, δεν θα είναι εγκαταλελειμμένη, αλλά οικουμένη. Θα κατοικούν οι υιοί Θεού27, θα αποτελεί κάλεσμα εθνών, όντας εντός ο αγιασμένος λαός του Θεού28 . Όπως και να έχουν τα παραπάνω, οι μαθητές κατενόησαν πολύ αργότερα την Βαϊοφόρο ως προφητική εκπλήρωση29 .

2.3. Η Πύλη της Εισόδου του Χριστού στα Ιεροσόλυμα:

Η είσοδος στα Ιεροσόλυμα, γινόταν από διάφορες και ονομαστές πύλες. Οι ευαγγελιστές δεν παραδίδουν το όνομα της, ωστόσο η σχετική παράδοση θεωρούσε πάντα την ανατολική Χρυσή Πύλη, ως αυτήν δια της οποίας ο Ιησούς εισήλθε στην ιερά πόλη.

Πρόκειται για ένα λογικό συμπέρασμα, αφού η εν λόγω Πύλη, όπως και το κλείσιμο αυτής, συνδέεται με συγκεκριμένη εσχατολογική προφητεία: «Καὶ ἤγαγέ με ἐπὶ τὴν πύλην τὴν βλέπουσαν κατὰ ἀνατολὰς καὶ ἐξήγαγέ με… καὶ εἶπε Κύριος πρός με· ἡ πύλη αὕτη κεκλεισμένη ἔσται, οὐκ ἀνοιχθήσεται, καὶ οὐδεὶς μὴ διέλθῃ δι᾿ αὐτῆς, ὅτι Κύριος ὁ Θεὸς Ἰσραὴλ εἰσελεύσεται δι᾿ αὐτῆς, καὶ ἔσται κεκλεισμένη» 30

 Μετά το 629 και την επαναφορά εκ των Περσών του Τιμίου Σταυρού από τον Ηράκλειτο, η Χρυσή Πύλη έκλεισε. Άνοιγε, μόνο, κατά την ημέρα των Βαΐων, οπότε και διέρχονταν ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων. Γενικά το κλείσιμο της Πύλης έγινε πολύ πρώιμα από τον Ομάρ Χαττάπ, μετά το 637 και την άλωση των Ιεροσολύμων. Ασφαλώς ως πύλη αδιόδευτος η οποία οδηγεί στην εσχατολογική ανατολική λύτρωση (ας θυμηθούμε τον ανατολικό χριστιανικό ταφικό προσανατολισμό31), θεωρήθηκε η Θεοτόκος. Ευλογήθηκε ως Χώρα του Αχωρήτου, υπηρετώντας την θεία ενανθρώπιση32 . Το στρώσιμο της οδού με τα ατομικά ιμάτια ώστε να περάσει ο Χριστός33, δύναται να σχετισθεί ως μια χριστολογική αλληγορία της σωτηρίας34 .

Βαϊοφόρος, ψηφιδωτό, Μονή Δαφνίου, διακρίνεται η από «ανατολών» έλευση του Χριστού, δηλωτικό, ίσως, εσχατολογίας και της προς ανατολάς Χρυσής Πύλης των Ιεροσολύμων, 1080-1100 μ.Χ. 

2.4. Βασικά στοιχεία της εικονογραφίας της Βαϊοφόρου:

Ας ειπωθούν λίγα πράγματα εδώ, για την εορτή και εικονογραφία της Βαϊοφόρου35. Η μεν εορτή απαντά το αργότερο προς το τέλος του 4 ου αιώνα και το «Οδοιπορικό» της Αιθερίας. Εκεί τελούνταν κατά την 11η εσπερινή ώρα (5 το απόγευμα) η ανάγνωση του Ευαγγελίου και άρχιζε θριαμβευτική πομπή η οποία εκκινούσε από το Όρος των Ελαιών και η οποία κατέληγε με πανηγυρικό Εσπερινό στο Μαρτύριο της Αναστάσεως36 .

Ανάλογα πρώιμη είναι και η εμφάνιση του θέματος. Το θέμα φιλοτεχνούνταν πιθανότατα από τον 3ο αιώνα και αναμφίβολα τον 4ο αιώνα. Ένα τέτοιο παράδειγμα εμφανίζεται σε σαρκοφάγο, η οποία σήμερα ανήκει στο Μουσείο του Βατικανού. Ο Χριστός, νέος και αγένειος, ο οποίος μάλλον προσλαμβάνει εικαστικά χαρακτηριστικά του θεοποιημένου Αλεξάνδρου, εισέρχεται θριαμβευτής επί της όνου. Ήδη σε αυτήν την παράσταση, έχουμε διαμορφωμένα τα βασικά και γνωστά έως σήμερα συνανήκοντα στοιχεία37 .

Σε μια άλλη περίπτωση, αυτή μιας σαρκοφάγου του Μητροπολιτικού Μουσείου της Νέας Υόρκης, ανιχνεύουμε πιο έντονα την παρουσία των παίδων και νηπίων, τα οποία εις πείσμα των απίστων αινούν τον γενειοφόρο Χριστό38 .

 Αγένειο ανιχνεύουμε τον Χριστό και σε άλλες ανάγλυφες παραστάσεις, όπως σε σαρκοφάγους του Βατικανού, των Συρακουσών, αλλά και αυτή του Junius Bassus, παράλληλα με το στοιχείο του στρωσίματος των ενδυμάτων.

Πολύ ενδιαφέρουσα είναι η περίπτωση του Ευαγγελίου του Rossano, όπου στη σχετική σελίδα η παράσταση απλώνεται εγκάρσια στο άνω τμήμα, ενώ χαμηλότερα το θέμα πλαισιώθηκε με την αναγραφή σχετικών προφητειών (Εικ. 1).

2.5. Η ορθή ομολογία του Χριστού ως ευχαριστιακή προϋπόθεση:

Η ρηχή πίστη των τότε Ιουδαίων κατά τον Χρυσόστομο, φαίνεται από το γεγονός ότι θαύμασαν μάλλον την μεγαλειώδη υποδοχή, παρά τα τόσα σημεία, των οποίων η φήμη περιέβαλε τον Χριστό. Μάλιστα είχε προηγηθεί η έγερση του Λαζάρου και ένας ευτελής λόγος της υποδοχής του Χριστού, ήταν για να δουν τον αναστηθέντα Λάζαρο 39 . Ασφαλώς και υπό ρωμαϊκή κατοχή, ο Ιησούς αντιμετωπίζονταν, εσφαλμένα, ως ένας κοσμικός Μεσσίας, ο οποίος θα αποκαθιστούσε το κοσμικό κράτος 40 . Η περιώνυμη χρήση βαΐων εκ φοινίκων, υποδηλώνει βιβλικά την δικαιοσύνη 41 , ενώ στον εθνικό χώρο ταυτίσθηκε με θριάμβους πολεμικούς, για τους οποίους υπήρχε προφητεία / χρησμός και γενικά με παραδόσεις ηλιολατρίας42 .

Ιδιαίτερα στον Λουκά, τονίσθηκε η ομολογία της θεότητας του Χριστού, είτε με τον ύμνο των Αποστόλων και την αντίδραση των Φαρισαίων, είτε με την αποστομωτική απάντηση του Χριστού43. Δεν είναι τυχαία η αναφορά στο θρήνο για την καταστροφή των Ιεροσολύμων44, ο οποίος μπορεί, βέβαια, να δώσει και πάλι ζεύξη με τον Ησαΐα45. Η ορθή ομολογία προς τον Χριστό, συνιστά ευχαριστιακή προϋπόθεση. Χαρακτηριστικό ως προς αυτό, είναι η επανάγνωση της σκληρής απόφασης του Δαυίδ, να τιμωρήσει και απαγορεύσει σε τυφλούς και χωλούς την είσοδο στον Οίκο του Κυρίου46 . Ας αναλογιστούμε εδώ τον Ματθαίο, και την ίαση των δύο τυφλών της Ιεριχούς, ελάχιστα πριν την Βαϊοφόρο47 . Ο καινός Δαυίδ, δεν θα επιτρέψει την λυτρωτική είσοδο στην Βασιλεία των Ουρανών, τον αληθινό Οίκο του Θεού, τυφλών στην πίστη, άκαρδων και χωλών κατά την σωτήρια οδό48 .

Giotto di Bondone, Η Είσοδος στα Ιεροσόλυμα, τοιχογραφία, Veneto Padua Scrovegni Cappella, 1303-5 μ.Χ. 

Πηγή και πλήρες κείμενο με εικόνες και σημειώσεις     chilonas.files.wordpress.com/.pdf

Δείτε ακόμα:

Η θριαβευτική είσοδος  romfea.gr

Για την ανάσταση του Λαζάρου.   trelogiannis.blogspot.com

Η Μεγάλη Εβδομάδα μέσα από την Τέχνη   art22.gr

Ο προδότης των λαϊκών ονείρων. Μια προσέγγιση του έργου του Βαν ντ΄ Άικ «Είσοδος του Χριστού στα Ιεροσόλυμα»   pemptousia.gr

Διαβάστε και προηγούμενες αναρτήσεις μας:

Η Μεγάλη Εβδομάδα

"Η ζωή του Ιησού"