Ἀγαπήσεις … τόν πλησίον σου ὡς ἑαυτόν

Κυριακή 14 Νοεμβρίου 2021

Μνήμη τοῦ Ἁγίου καὶ πανευφήμου Ἀποστόλου Φιλίππου.

Ἀγαπήσεις … τὸν πλησίον σου ὡς ἑαυτόν.

ΟΓΔΟΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΛΟΥΚΑ

Ἐκ τοῦ κατά Λουκᾶν  Κεφ.10:25-27

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ,

Νομικός τις προσῆλθε τῷ ᾿Ιησοῦ, πειράζων αὐτὸν, καὶ λέγων·

Διδάσκαλε, τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω;

Ὁ δὲ εἶπε πρὸς αὐτόν·

ἐν τῷ νόμῳ τί γέγραπται; πῶς ἀναγινώσκεις;

Ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν·

Ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου, καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου, καὶ ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος σου, καὶ ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου,

καὶ τὸν πλησίον σου ὡς ἑαυτόν.

Εἶπε δὲ αὐτῷ·

Ὀρθῶς ἀπεκρίθης· τοῦτο ποίει καὶ ζήσῃ.

 Ὁ δὲ θέλων δικαιοῦν ἑαυτὸν, εἶπε πρὸς τὸν ᾿Ιησοῦν·

Καί τίς ἐστί μου πλησίον;

Ὑπολαβὼν δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπεν·

Ἄνθρωπός τις κατέβαινεν ἀπὸ ῾Ιερουσαλὴμ εἰς ῾Ιεριχώ, καὶ λησταῖς περιέπεσεν· οἳ καὶ ἐκδύσαντες αὐτὸν, καὶ πληγὰς ἐπιθέντες ἀπῆλθον, ἀφέντες ἡμιθανῆ τυγχάνοντα.

Κατὰ συγκυρίαν δὲ ἱερεύς τις κατέβαινεν ἐν τῇ ὁδῷ ἐκείνῃ, καὶ ἰδὼν αὐτὸν ἀντιπαρῆλθεν.

Ὁμοίως δὲ καὶ Λευΐτης, γενόμενος κατὰ τὸν τόπον, ἐλθὼν καὶ ἰδὼν, ἀντιπαρῆλθε.

Σαμαρείτης δέ τις ὁδεύων ἦλθε κατ᾿ αὐτόν, καὶ ἰδὼν αὐτὸν ἐσπλαγχνίσθη,

καὶ προσελθὼν κατέδησε τὰ τραύματα αὐτοῦ, ἐπιχέων ἔλαιον καὶ οἶνον, ἐπιβιβάσας δὲ αὐτὸν ἐπὶ τὸ ἴδιον κτῆνος, ἤγαγεν αὐτὸν εἰς πανδοχεῖον, καὶ ἐπεμελήθη αὐτοῦ·

καὶ ἐπὶ τὴν αὔριον ἐξελθών, ἐκβαλὼν δύο δηνάρια ἔδωκε τῷ πανδοχεῖ καὶ εἶπεν αὐτῷ·

Ἐπιμελήθητι αὐτοῦ, καὶ ὅ,τι ἂν προσδαπανήσῃς, ἐγὼ ἐν τῷ ἐπανέρχεσθαί με ἀποδώσω σοι.

Τίς οὖν τούτων τῶν τριῶν πλησίον δοκεῖ σοι γεγονέναι τοῦ ἐμπεσόντος εἰς τοὺς λῃστάς; 

Ὁ δὲ εἶπεν·

 Ὁ ποιήσας τὸ ἔλεος μετ᾿ αὐτοῦ.

Εἶπεν οὖν αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς·

Πορεύου καὶ σὺ ποίει ὁμοίως.

 

Τὸ Εὐαγγέλιον  christopherklitou.com

Η παραβολή τοῦ καλού Σαμαρείτη

Εἴπαν ὅτι ἐάν ὅλα τά Εὐαγγέλια εἴχαν χαθεί καί σώζονταν οἵ δύο παραβολές που ἀναφέρονται μόνον στό Εὐαγγέλιο του Λουκά, --τοῦ καλοῦ Σαμαρείτη καί τοῦ ἀσώτου υἱοῦ -- νά σημειώσουμε ὅτι τό κατά Λουκάν Εὐαγγέλίο εἶναι τό κατά Παῦλο Εὐαγγέλιο -- τά δύο αὐτά πολύεδρα διαμάντια, θά γινόταν φανερό ὅτι ὅ Θεός εἶναι Πατέρας μας, εἶναι Ἀγάπη, ἠ φύσις τοῦ εἶναι Ἀγάπη καί ὅτι ὅ πατέρας μας ἀπό τό ξεχείλισμα τῆς ἀγάπης τοῦ ἔγινε ἄνθρωπος καί ἧρθε νά σώσῃ τά παιδιά τοῦ καί νά ἀποδώσῃ τήν κληρονομιά πού τούς πρέπει.

Κατά τήν παραβολή ἕνας νομικός πού τήν ἐποχή ἐκείνη οἱ νομικοί εἶχαν τήν βεβαιώτητα τής ὑπεροχῆς τούς ἀπέναντι στούς φτωχούς και ἀγράμματους συμπατριώτες τους. Αὐτός λοιπόν ὁ νομικός ἀπευθύνει ἐρώτηση στόν Κύριο ‘’εκπειράζων αὐτόν καί λέγων ‘’ διδάσκαλε τί ποιήσας ζωήν αἰώνιον κληρονομήσω? Τό ἐρώτημα τού ὅμως εἶναι ἐπίκαιρο σέ ὅλους τούς αἰῶνες.

Ὁ ἄνθρωπος δέν ἐξαντλεῖται μόνο μέ τήν παρουσία του πάνω στή γῆ ἀλλά ἔχει συνέχεια. Εἴναι γιός τοῦ Θεοῦ, Αὐτός εἶναι ὁ Πατέρας μας, ὁ δημιουργός μας καί εἶναι ἀδύνατο νά δεχθοῦμε ὅτι ὁ Δημιουργός κάνει δημιουργήματα ποῦ πεθαίνουν, πού χάνονται, πού ἔχουν χρόνο λήξεως. Ὁ Χριστός κατέβηκε ἐπί τῆς γῆς γιά νά ἀνεβοῦμαι ἐμείς, πτώχευσε για νά πλουτίσουμε, μπῆκε στό χωροχρόνο γιά νά γίνουμε αἰώνιοι . Αὐτή την αἰωνιότητα πρέπει μέ ἀγωνία νά ἀναζητοῦμαι καί ὄχι νομικά.

Ὁ Ἰησοῦς παίρνει τήν εύκαιρία ἀπό τό ἐρώτημα του νομικού καί διδάσκει τήν ὡραιότατη τῶν παραβολῶν Του. Ὁ νομικός νομίζει πώς θά παγιδεύσῃ τόν Κύριο, θά τόν παρασύρῃ, νά πῃ πράγματα ποῦ θά ἧταν ἐνάντια στόν νόμο, γιά αὐτό κάνει τήν ἐρώτηση.

Ὁ Δεσπότης γνωρίζει τήν πονηρία τοῦ νομικού καί τόν ὑποχρεώνει νά δώσῃ ὁ ἵδιος τήν ἀπάντηση καί τόν ἐλέγχει ὅτι δέν τήν ἐφαρμόζει ἄν καί εἴναι ὑποχρέωση τοῦ νόμου.

Ἡ ἀπάντηση εἶναι ἡ ἀναφορά δύο βασικῶν ἐντολῶν τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ποῦ ἀναφέρονται στήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί τοῦ πλησίον, τό γνωστό ‘’ ἄκουε Ἰσραήλ’’ .Μιά προσευχή πού ἀπήγγειλε καθημερινά ὁ Ἱουδαῖος δύο φορές τήν ἡμέρα, τό πρωί καί τό ἀπόγευμα.

Ὁ νομικός προσβεβλημένος θέλει νά δικαιωθῃ γιά τήν ὑποβολή μιας τέτοιας κοινότατης ἐρώτησης τήν ἀπάντηση τῆς ὁποίας ὅλοι γνωρίζαν ἀφοῦ εἶναι θέμα καθημερινής τούς προσευχῆς. Ἔτσι ρωτά ‘’ καί τίς ἐστί μού πλησίον’’. Τήν ἐποχή ἐκείνη ὑπήρχαν πολλές ἀπόψεις γιά τό ποιός εἵναι ὁ πλησίον.

Οἱ νομικοί θεωρούσαν ὡς πλησίον μόνο τους ὁμοίους τούς στην μόρφωση καί τήν ἀρετή.

Οἱ φαρισαίοι δέν θεωροῦσαν πλησίον τόν φτωχό καί ἀγράμματο λαό, παρά μόνον τοῦς ἀνθρώπους τῆς τάξεώς τους. Οι Ἔσσαῖοι θεωροῦσαν ἀδελφούς καί πλησίον μόνον αύτούς πού ἦταν ἐντός τῆς κοινότητός τους καί κήρυτταν τό μίσος ἐναντίον κάθε ἄλλου ἀνθρώπου.  

Ο καλός Σαμαρείτης περιποιείται τον χτυπημένο -Parable_of_the_Good_Samaritan Wynnants.  Από το ζωγράφο Jan Wijnants (1632-1684), 1670, μουσείο Hermitage, Ρωσία.

Κατά τήν διήγηση τῆς παραβολῆς κάποιος ταξίδευε ἀπό τήν Ἰερουσαλήμ πρός τήν Ἰεριχώ, στό δρόμο ἔπεσε θύμα ληστῶν οἱ ὁποῖοι ἀφοῦ τόν κακοποίησαν ἀλύπητα καί τόν ἄφησαν μισοπεθαμένο.

Κατά συγκυρία ἕνας Ἱερέας διερχόμενος ἀπό τόν ἴδιο δρόμο τόν εἶδε καί τόν προσπέρασε. Μετά ἀπό λίγο ἕνας Λευίτης πού περνοῦσε καί αὐτός ἀπό ἐκεί ἦλθε τόν εἶδε καί τόν προσπέρασε και αὐτός.

Βέβαια γεννάται τό ἐρώτημα γιατί ὁ Ἰησοῦς παρουσιάζει τούς Ἰερείς καί τούς Λευίτες τόσο ἀδιάφορους καί σχεδόν ἄσπλαχνους μπροστά σέ ἕνα καταπληγωμένο καί μισοπεθαμένο ἄνθρωπο. Ἀπό τήν διήγηση δέν δίνεται κάποια ἐξήγηση.

Μήπως φοβήθηκαν ἐνδεχομένως ὅτι μποροῦσαν καί αὐτοί νά πάθουν τά ἴδια ἀπό τούς ἐλλοχεύοντες ληστές? Μήπως ἡ ἐρημιά τοῦ χώρου δέν ἦταν ὁ κατάλληλος τόπος γιά ἔνα θρησκευτικό ἡγέτη τῶν ἑβραίων νά ἐλεήσῃ ἀφοῦ κανείς δέν θά ἔβλεπε τήν πράξη του καί νά τόν θαυμάσῃ.

Το τρίτο πρόσωπο πού ἔρχεται στή σκηνή τῆς διήγησης δέν ἦταν Ἰουδαῖος, ἀλλά ἦταν Σαμαρείτης. Φυσικά στό άκουσμα καί μόνο Σαμαρείτης οἱ ἀκροατές τού ὡς Ἐβραῖοι θα είχαν ἀγανακτήσῃ καθῶς γνωρίζουμε ὅτι ‘’δέν συγχρῶντε Ἰουδαῖοι Σαμαρεῖτες’’. Αὐτός πλησιάζει τόν μισοπεθαμένο καί δυστυχισμένο ἄνθρωπο καί μόλις τόν βλέπει τόν ‘’εὐσπλαχνίστηκε’’.

Εἶναι ἕνα ρῆμα πού χρησιμοποιοῦν οἱ Εὐαγγελιστές γιά νά περιγράψουν τά αἰσθήματα τοῦ Ἰησοῦ ἐνώπιον τῶν διαφόρων ἀσθενῶν τούς ὁποίους ἐπρόκειτο στή συνέχεια νά θεραπεύσῃ.

Ὁ Σαμαρείτης περιποιείται τά τραύματα τοῦ ἀνθρώπου ἐπί τόπου ‘’ἐπιχέων ἔλαιον καί οἶνον ‘’ Τό λάδι καί τό κρασί ἦταν ἀπαραίτητα ἐφόδια καί φάρμακα κάθε ὁδοιπόρου σέ περίπτωση τραυματισμοῦ του κατά την διάρκεια τοῦ ταξιδιοῦ του. Τό κάνει αὐτό χωρίς νά λογαριάζῃ τόν κίνδυνο πού διέτρεχε ἀπό τούς ληστές πού μπορεί νά καραδοκοῦσαν κρυμμένοι.

Βάζει τόν πληγωμένο στό ὑποζύγιό του καί τον μεταφέρει μέ πολλή προσοχή σέ ἕνα πανδοχεῖο ένῶ αὐτός πεζοπορεί. Ἐκεί προσωπικά φροντίζει τόν μισοπεθαμένο καί τήν ἐπόμενη μέρα δίνει χρήματα στόν πανδοχέα γιά νά φροντίσῃ ὅτι τό   περισσότερο χρειαστεί ὁ τραυματίας.

Ο καλός Σαμαρείτης Από το ζωγράφο Van Gogh (1853-1890), 1890.

Μετά ἀκουλουθεί το ἐρώτημα τοῦ Ἰησοῦ πρός τόν νομικό. Ποιός ἀπό αὐτούς τούς τρείς θεωρείς ἐσύ ὅτι ἔγινε πλησίον σέ αὐτόν πού ἔπεσε στούς ληστές. Ὁ Κύριος ἀλλάζει τό ἐρώτημα ρωτᾶ ποιος ἀπό τούς τρείς ἐνήργησε ως πλαισίον.

Ἐνώ ὁ νομικός ρωτούσε ποιος εἶναι ὁ πλησίον ἀπάντηση στό ἐρώτημά του δέν πῆρε, ἀναγκάστηκε ὅμως νά ὁμολογήσῃ κατόπιν τῆς ἐρωτήσεως τοῦ Ἰησοῦ ὅτι ὁ πραγματικός πλησίον εἶναι ‘’ὁ ποιήσας τό ἔλαιος μετ’ αὐτού‘’ ἀποφεύγοντας νά ἀναφέρῃ τό ὅνομα Σαμαρείτης πού ἦταν γιά τούς Ἰουδαίους βδελικτό. Ο Ἰησοῦς τοῦ κάνει καί τίς ἀποστομωτικές ὑποδείξεις.

‘’ πορεύου καί σύ ποίει ὁμοίως’’ ,’’ τούτο ποίει καί ζήσει’’.

Ὁ Κύριος ἐδῶ θέλει νά μας διδάξῃ ὅτι ὁ πλησίον πάντα εἶναι πρόσωπο πού ἔρχετε μπροστά μας. Ὅχι γιά τήν ἀνθρωπότητα γενικά καί ἀόρηστα, διότι ἡ ἀγάπη σέ συγκεκριμένο πρόσωπο ἔχει κόστος καί θυσία .

Ὅ Σαμαρείτης ἐπιμελήθηκε αύτοπροσώπως τόν δυστυχισμένο δέν τόν ἀναθέτει σέ κάποιο φιλόπτωχο σωματεῖο ή σέ μία ὁργανωμένη πρόνοια. Τόν φροντίζει σάν πρόσωπο καί συνάνθρωπο. Αὐτό ἔχει συνέπεια, ὅτι καθυστέρησε μία ή δύο ἡμέρες τό ταξίδι του, ὅτι διαθέτει τό δικό τού μεταφορικό μέσο για τόν τραυματισμένο βαδίζοντας αὐτός μέ τά πόδια ἀλλά καί ἀργά διότι γίνεται μεταφορά πολυτραυματία.

Ο καλός Σαμαρείτης. Από το ζωγράφο Rembrandt_Harmensz_van_Rijn (1606-1669), 1633

Ἀλλά καί στό πανδοχείο προσωπικά τόν περιποιεῖται τόν ἀλλάζει, τόν φροντίζει, τον καθαρίζει. Ἡ ἀγάπη πού δείχνει εἶναι ἱσχυρότερη καί τοῦ θανάτου, ὁ Σαμαρείτης ἀψιφᾶ μέ τήν ἀγάπη του τόν φόβου τοῦ θανάτου ἐξαιτίας τοὺ κινδύνου πού διατρέχει καί ὁ ἵδιος ἀπό τούς ληστές ἀλλά καί τοῦ θανάτου που μπορούσε νά συμβῃ στό δυστυχισμένο καί μισοπεθαμένο ἄνθρωπο.

Οἱ Πατέρες ὅμως δίνουν καί τήν ἀλληγορική ἐρμηνεία τῆς παραβολής. Ὁ ἄνθρωπος, ἡ ἀνθρώπινη φύση μετά τήν πτώση του Ἀδάμ κατέβαινε τά σκαλοπάτια τῆς ἐμπάθειας καί τῆς κτηνώδους ζωῆς χωρίς Θεό στον ὀπτικό τοῦ ὁρίζοντα ἔπεσε στά χέρια τῶν ληστῶν δαιμόνων.

Στά χέρια τούς ὁ ἄνθρωπος κακοπάθησε φρικτά ἀπό τα θανατηφόρα κτυπήματα τῆς ἁμαρτίας καί ἔγινε ὅλος ἔνα τραύμα. Τόν ξεγύμνωσαν ἀπό τά πάντα καί θεωρώντας σίγουρο τόν ἐπερχόμενο θάνατό του τόν ἄφησαν ἔρημο ἀπό βοήθεια καί ἀρωγή. Μέσα στήν δυστυχία του καί τήν ἀνημποριά του ὁ ἄνθρωπος θά πέθαινε. Ὁ Κύριος ἒδωσε τόν νόμο καί τους προφήτες τόν Ἱερέα καί τόν Λευίτη οἱ ὁποῖοι ἥθελαν νά βοηθήσουν τόν ἄνθρωπο ἀλλά δέν εὔχανε δύναμη σωτηρίας.

Οἱ πληγές ἥταν ἀνίατες και ἀνίκητες γιά τήν ἄνθρώπινη δύναμη. Ὁ Ἀπόστολος το διευκρινίζει λέγοντας. ‘’ Τό αἵμα τῶν ταύρων καί τράγων δεν μποροῦσε νά συγχωρέσῃ ἁμαρτίες ‘’ Ὁ σοφός Δημιουργός, ὁ Κύριος τῆς δόξης πού οἱ Ἰουδαῖοι κοροϊδευτικά τόν ἔλεγαν Σαμαρείτη ἦλθε ὁ Ἰδιος δέν    ἔστειλε οὖτε ἄγγελο οὖτε ἀρχάγγελο γιά νά σώσῃ τόν μισοπεθαμένο. Ἦλθε ὁ Ἱσχυρός καί πῆρε στά χέρια του τήν σωτηρία μας.

Πῆρε ἐπάνω τού τήν φύση μας γιά νά μήν μπορεί πλέον ὁ ἐχθρός ὁ παμπόνηρος νά τήν πειράξῃ. Μέ τό λάδι τῆς εὐσπλαχνίας του καί τό κρασί τῆς συνχωρητικότητας ἔδεσε τά τραύματά καί ζωντάνεψε τόν ἄνθρωπο. Τόν μεταφέρει μέ ἀσφάλεια στό πανδοχεῖο πού εἶναι ἡ Ἐκκλησία. Στά πανδοχεῖα πήγαιναν οἱ ἄνθρωποι μέ τά ζώα τους, στήν Ἐκκλησία ἔρχονται οἱ ἄνθρωποι μέ τά πάθη τους καί ἐκεί θεραπεύονται καί ἀποκτούν τήν υἱοθεσία.

Ἐκεί μεταλαμβάνουν τό σῶμα καί το αἵμα Του. Ἐκεί ἀπολαμβάνουν τήν εὐσπλαχνία καί τήν ἀγάπη Του. Αὐτός ἔπηξε τήν Ἐκκλησία, Αὐτός ἐπιμελεῖτε προσωπικά ὅλα τά τραύματά μας. Τά πῆρε στό σῶμα Του, τραυματίστηκε ὁ ἵδιος μέχρι θανάτου, θανάτου δέ σταυρού και παραμένει ἐπί του σταυρού μέ ἀνοικτά τά χέρια του περιμένοντας κάθε πονεμένο, τραυματισμένο, δυστυχισμένο.

ΠΡΟΣΟΧΗ διότι  ‘’ἐν τῶ ἐπανέρχεσθέ με’’ ΘΑ ΞΑΝΑΡΘΗ.

Ἀθανάσιος Κατσίκης ἀρχιτέκτων

Το διαβάσαμε στην ιστοσελίδα της Εκκλησίας Γ.Ο.Χ. Ελλάδος  ec-goc.gr

Διαβάστε και προηγούμενες αναρτήσεις μας:

Ἡ παραβολή τοῦ καλοῦ Σαμαρείτου   2020/11/14

Ο Φίλιππος και ο Ναθαναήλ

«Μόλις ο Φίλιππος συνάντησε το Ναθαναήλ, του λέει: Βρήκαμε τον Ιησού, το γιό του Ιωσήφ από τη Ναζαρέτ, Εκείνον για τον οποίο έγραψαν ο Μωυσής στο νόμο κι οι προφήτες».   2021/03/19

Δείτε σχετικά:

Φωτόδεντρο: Η παραβολή του καλού Σαμαρείτη (συλλογή εικόνων)   photodentro.edu.gr 

Κύρια γεγονότα Νοεμβρίου

1 Νοεμβρίου:

1922 - Καταργείται η Οθωμανική Αυτοκρατορία. Παραιτείται από το θρόνο ο τελευταίος Σουλτάνος, Μωάμεθ ΣΤ΄.

1993 - Αρχίζει να ισχύει η συνθήκη του Μάαστριχτ. Η Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα μετονομάζεται σε ΕΕ (Ευρωπαϊκή Ένωση). Τα κράτη - μέλη που την αποτελούν ανέρχονται στα 12.

3 Νοεμβρίου:

1957 - Εκτοξεύεται το σοβιετικό «Σπούτνικ 2» (μέσα σε αυτό βρίσκεται το πρώτο ζώο που τέθηκε σε τροχιά στο διάστημα: η σκυλίτσα Λάικα).

4 Νοεμβρίου:

1918 - Ίδρυση του ΣΕΚΕ (Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα Ελλάδας) το οποίο αργότερα μετονομάστηκε σε ΚΚΕ.

Αθηναίοι γιορτάζουν την απελευθέρωση της πόλης τους, Οκτώβριος 1944.

1944 - Ολοκληρώνεται η εκκένωση της Ελλάδος από τους Γερμανούς. Γερμανικές φρουρές παραμένουν μόνο στα νησιά Ρόδο, Κάλυμνο, Κω, Λέρο, Τήνο, Μήλο, και στο ΒΔ τμήμα της Κρήτης μέχρι τον Μάιο του 1945.

1956 - Σοβιετικά στρατεύματα εισέρχονται στην Ουγγαρία για να τερματίσουν την ουγγρική επανάσταση ενάντια στη Σοβιετική Ένωση, που άρχισε στις 23 Οκτωβρίου.

7 Νοεμβρίου:

1917-Οκτωβριανή Επανάσταση στη Ρωσία (με το νέο ημερολόγιο). Οι Μπολσεβίκοι του Βλαντιμίρ Λένιν ανατρέπουν το τσαρικό Καθεστώς.

8 Νοεμβρίου:

392 - Ο Αυτοκράτωρ Θεοδόσιος Α' (Μέγας), θέτει εκτός νόμου την αρχαία ελληνική θρησκεία.

1977 - Ανακάλυψη των «τάφων της Βεργίνας» από τον Μανόλη Ανδρόνικο

9 Νοεμβρίου:

1815 - Συνθήκη των Παρισίων, με την οποία τα Επτάνησα αναγνωρίζονται ελεύθερη και ανεξάρτητη πολιτεία ως Ηνωμένον Κράτος των Ιονίων Νήσων.

1989 - Πέφτει το Τείχος του Βερολίνου.

11 Νοεμβρίου:

1918 - Τέλος του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου. Επισήμως, ο πόλεμος τελείωσε στις 11:00, την "ενδέκατη ώρα, της ενδέκατης μέρας του ενδέκατου μήνα".

13 Νοεμβρίου:

Ο εφευρέτης του Παγκόσμιου Ιστού, Τιμ Μπέρνερς-Λι

1990 - Ξεκινά τη λειτουργία του ο Παγκόσμιος Ιστός.

15 Νοεμβρίου:

1922 - Εκτελούνται στο Γουδή οι έξι θεωρούμενοι πρωταίτιοι της Μικρασιατικής καταστροφής.

16 Νοεμβρίου:

1828 (ν. ημ.) - Οι Μεγάλες Δυνάμεις, Ρωσία, Αγγλία και Γαλλία, υπογράφουν το πρωτόκολλο του Λονδίνου, το οποίο προβλέπει την αποχώρηση των οθωμανικών στρατευμάτων από την Ελλάδα.

17 Νοεμβρίου:

1973 - Εξέγερση του Πολυτεχνείου.

21 Νοεμβρίου:

1897 - Μετά τον Ελληνοτουρκικό Πόλεμο του 1897 υπογράφεται η συνθήκη ειρήνης μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας στην Κωνσταντινούπολη, με την οποία τροποποιούνται τα ελληνοτουρκικά σύνορα σε βάρος της Ελλάδας και επιβάλλεται στην Ελλάδα ο Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος και η υποχρέωση να καταβάλλει στην Τουρκία 4.000.000 τουρκικές λίρες, ως πολεμική αποζημίωση.

22 Νοεμβρίου:

1963 - Δολοφονείται ο 35ος Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Τζον Φιτζέραλντ Κέννεντυ.

2005 - Το γερμανικό κοινοβούλιο εκλέγει την Άνγκελα Μέρκελ στο αξίωμα του καγκελάριου της Γερμανίας. Είναι η πρώτη γυναίκα καγκελάριος της Γερμανίας.

24 Νοεμβρίου:

1859 - Εκδίδεται στην Αγγλία το έργο του Κάρολου Δαρβίνου Η καταγωγή των ειδών και η πρώτη εκτύπωση εξαντλείται την πρώτη ημέρα.

25 Νοεμβρίου:

1942 - Μάχη του Γοργοποτάμου: Ανατινάζεται η σιδηροδρομική γέφυρα του Γοργοπόταμου από αντάρτες του Ε.Δ.Ε.Σ. και του Ε.Λ.Α.Σ. υπό την καθοδήγηση Βρετανών καταδρομέων.

30 Νοεμβρίου:

1872 - Διεξάγεται στη Γλασκώβη ο πρώτος διεθνής ποδοσφαιρικός αγώνας, μεταξύ της Σκωτίας και της Αγγλίας.

1982 - Κυκλοφορεί παγκοσμίως ο έκτος σόλο δίσκος του Μάικλ Τζάκσον, Thriller. Θα γίνει ο δίσκος με τις περισσότερες πωλήσεις στην ιστορία.

Πηγή:  el.wikipedia.org

Δείτε και την περσινή μας ανάρτηση:

Επιλεγμένα Γεγονότα Νοεμβρίου  olympos2021

Πηγές:

1.   Συνθήκη του Μάαστριχτ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια  el.wikipedia.org

4. 12/11/1944 ΚΡΗΤΗ:Η τελευταία πράξη του Β΄ παγκοσμίου πολέμου στην Ευρώπη   ethniki-antistasi-dse.gr

4. Απελευθέρωση της Αθήνας (1944)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια  el.wikipedia.org

8. Η ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ   orthodoxoiorizontes.gr

8. Αρχαία ελληνική θρησκεία

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια   el.wikipedia.org

9. Επτάνησος Πολιτεία: Το πρώτο άνθος λεύτερης ελληνικής γης !!!   voutospress.gr

13.  Παγκόσμιος ιστός: Η εφεύρεση που άλλαξε τον κόσμο  sansimera.gr

22. Τζον Κένεντι   sansimera.gr

30. Thriller (άλμπουμ)   el.wikipedia.org

Michael Jackson - Thriller (Official Video)  youtube.com

Μή φοβοῦ· μόνον πίστευε, καί σωθήσεται

Κυριακή 7 Νοεμβρίου 2021

ΕΒΔΟΜΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΛΟΥΚΑ

θυγάτηρ μονογενὴς ἦν αὐτῷ, ὡς ἐτῶν δώδεκα, καὶ αὕτη ἀπέθνησκεν

Ἐκ τοῦ κατά Λουκᾶν  Κεφ. 8:41-56

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ,

ἄνθρωπός τις προσῆλθε τῷ ᾿Ιησοῦ, ᾧ ὄνομα ᾿Ιάειρος,

καὶ αὐτὸς ἄρχων τῆς Συναγωγῆς ὑπῆρχε·

καὶ πεσὼν παρὰ τοὺς πόδας τοῦ ᾿Ιησοῦ παρεκάλει αὐτὸν εἰσελθεῖν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ·

ὅτι θυγάτηρ μονογενὴς ἦν αὐτῷ, ὡς ἐτῶν δώδεκα, καὶ αὕτη ἀπέθνησκεν.

᾿Εν δὲ τῷ ὑπάγειν αὐτὸν, οἱ ὄχλοι συνέπνιγον αὐτόν.

Καὶ γυνὴ οὖσα ἐν ῥύσει αἵματος ἀπὸ ἐτῶν δώδεκα, ἥτις, ἰατροῖς προσαναλώσασα ὅλον τὸν βίον, οὐκ ἴσχυσεν ὑπ᾿ οὐδενὸς θεραπευθῆναι,

προσελθοῦσα ὄπισθεν, ἥψατο τοῦ κρασπέδου τοῦ ἱματίου αὐτοῦ, καὶ παραχρῆμα ἔστη ἡ ῥύσις τοῦ αἵματος αὐτῆς.

Καὶ εἶπεν ὁ ᾿Ιησοῦς·

Τίς ὁ ἁψάμενός μου;

Ἀρνουμένων δὲ πάντων, εἶπεν ὁ Πέτρος καὶ οἱ σὺν αὐτῷ·

 Ἐπιστάτα, οἱ ὄχλοι συνέχουσί σε καὶ ἀποθλίβουσι, καὶ λέγεις Τίς ὁ ἁψάμενός μου;

 Ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς εἶπεν·

Ἥψατό μού τις· ἐγὼ γὰρ ἔγνων δύναμιν ἐξελθοῦσαν ἀπ᾿ ἐμοῦ.

Ἰδοῦσα δὲ ἡ γυνὴ ὅτι οὐκ ἔλαθε, τρέμουσα ἦλθε καὶ προσπεσοῦσα αὐτῷ, δι᾿ ἣν αἰτίαν ἥψατο αὐτοῦ,

ἀπήγγειλεν αὐτῷ ἐνώπιον παντὸς τοῦ λαοῦ, καὶ ὡς ἰάθη παραχρῆμα.

 Ὁ δὲ εἶπεν αὐτῇ·

Θάρσει, θύγατερ, ἡ πίστις σου σέσωκέ σε· πορεύου εἰς εἰρήνην.

῎Ετι αὐτοῦ λαλοῦντος, ἔρχεταί τις παρὰ τοῦ ἀρχισυναγώγου, λέγων αὐτῷ· ὅτι τέθνηκεν ἡ θυγάτηρ σου·

 μὴ σκύλλε τὸν Διδάσκαλον.

Ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς ἀκούσας ἀπεκρίθη αὐτῷ, λέγων·

Μὴ φοβοῦ· μόνον πίστευε, καὶ σωθήσεται.

Εἰσελθὼν δὲ εἰς τὴν οἰκίαν, οὐκ ἀφῆκεν εἰσελθεῖν οὐδένα, εἰ μὴ Πέτρον καὶ ᾿Ιάκωβον καὶ ᾿Ιωάννην  καὶ τὸν πατέρα τῆς παιδὸς καὶ τὴν μητέρα.

Ἔκλαιον δὲ πάντες καὶ ἐκόπτοντο αὐτήν.

 Ὁ δὲ εἶπε·

Μὴ κλαίετε· οὐκ ἀπέθανεν, ἀλλὰ καθεύδει.

Καὶ κατεγέλων αὐτοῦ, εἰδότες ὅτι ἀπέθανεν.

Αὐτὸς δὲ ἐκβαλὼν ἔξω πάντας, καὶ κρατήσας τῆς χειρὸς αὐτῆς, ἐφώνησε λέγων·

 Ἡ παῖς, ἐγείρου.

Καὶ ἐπέστρεψε τὸ πνεῦμα αὐτῆς, καὶ ἀνέστη παραχρῆμα, καὶ διέταξεν αὐτῇ δοθῆναι φαγεῖν.

Καὶ ἐξέστησαν οἱ γονεῖς αὐτῆς.

 Ὁ δὲ παρήγγειλεν αὐτοῖς, μηδενὶ εἰπεῖν τὸ γεγονός.

Τὸ Εὐαγγέλιον   christopherklitou.com

Η Aνάσταση της κόρης του Ιαείρου - Από τον ζωγράφο Vasily Polenov (1844-1927), 1871

῾Η ἀνάσταση τῆς κόρης τοῦ ᾿Ιαείρου καί ἡ θεραπεία τῆς αἱμορροούσης γυναικός

῾Η ἀνάσταση τῆς κόρης τοῦ ᾿Ιαείρου καί ἡ θεραπεία τῆς αἱμορροούσης, τό δίδυμο αὐτό θαῦμα, περιγράφεται καί ἀπό τούς ἄλλους δύο συνοπτικούς εὐαγγελιστές (βλ. Μθ 9,18-26· Μρ 5,22-43).
 
8,40. ᾿Εγένετο δὲ ἐν τῷ ὑποστρέψαι τὸν ᾿Ιησοῦν ἀπεδέξατο αὐτὸν ὁ ὄχλος· ἦσαν γὰρ πάντες προσδοκῶντες αὐτόν.
   ῾Ο ᾿Ιησοῦς ἐγκαταλείποντας τήν περιοχή τῶν Γαδαρηνῶν, ὅπου ἡ παρουσία του ἦταν ἀνεπιθύμητη, ἐπιστρέφει στήν Καπερναούμ. ᾿Εκεῖ ὁ ὄχλος ἀπεδέξατο αὐτόν, τόν ὑποδέχτηκε μέ χαρά· ἦσαν πάντες προσδοκῶντες αὐτόν, τόν περίμεναν ὅλοι μέ λαχτάρα.
 
8.41. Καὶ ἰδοὺ ἦλθεν ἀνὴρ ᾧ ὄνομα ᾿Ιάειρος, καὶ αὐτὸς ἄρχων τῆς συναγωγῆς ὑπῆρχε· καὶ πεσὼν παρὰ τοὺς πόδας τοῦ ᾿Ιησοῦ παρεκάλει αὐτὸν εἰσελθεῖν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ.
   Ξαφνικά παρουσιάστηκε μπροστά στόν ᾿Ιησοῦ κάποιος πού ὀνομαζόταν ᾿Ιάειρος. Τό ὄνομα αὐτό εἶναι ὁ ἐξελληνισμένος τύπος τοῦ ἑβραϊκοῦ ᾿Ιαΐρ (πρβλ. ᾿Αρ 32,41· Δε 3,14· Κρ 10,3· ᾿Εσθήρ 2,5), πού στά ἑλληνικά μεταφράζεται «Φωτεινός» ἤ «Φώτιος». ῾Ο ᾿Ιάειρος ἦταν ἄρχων, δηλαδή προϊστάμενος, τῆς συναγωγῆς, ὑπεύθυνος γιά τήν τήρηση τῆς τάξεως, αὐτός πού ὅριζε τούς ἀναγνῶστες τῶν ἁγιογραφικῶν περικοπῶν καί ἔδινε τόν λόγο σέ ἐκείνους πού ἤθελαν νά μιλήσουν. Γιά τήν ἐποπτεία κάθε συναγωγῆς ὑπῆρχαν τρεῖς ἤ τέσσερις ἀρχισυνάγωγοι.
   ῾Ο ἀρχισυνάγωγος ᾿Ιάειρος γονάτισε μπροστά στόν ᾿Ιησοῦ καί τόν παρακαλοῦσε νά ἔλθει στό σπίτι του. ῾Η στάση του -πεσὼν παρὰ τοὺς πόδας τοῦ ᾿Ιησοῦ (βλ. σχόλια στό 5,12)- δηλώνει ὅτι ὁ θρησκευτικός αὐτός ἀξιωματοῦχος ἀναγνωρίζει τόν ᾿Ιησοῦ ὡς ἀνώτερό του καί ἐλπίζει στήν βοήθειά του.
 
8,42. ὅτι θυγάτηρ μονογενὴς ἦν αὐτῷ ὡς ἐτῶν δώδεκα, καὶ αὕτη ἀπέθνησκεν. ᾿Εν δὲ τῷ ὑπάγειν αὐτὸν οἱ ὄχλοι συνέπνιγον αὐτόν.
   ῾Ο ᾿Ιάειρος εἶχε ἕνα μονάκριβο κορίτσι περίπου δώδεκα ἐτῶν, τό ὁποῖο κινδύνευε νά πεθάνει. ῾Ο πόνος τοῦ πατέρα πού χάνει τό μονάκριβο παιδί του, ἀλλά καί ὁ φόβος τοῦ ἰουδαίου, πού θεωροῦσε τήν ἀτεκνία δεῖγμα μεγάλης τιμωρίας τοῦ Θεοῦ, κάνουν τόν ᾿Ιάειρο νά ζητᾶ γονατιστός τήν βοήθεια τοῦ ᾿Ιησοῦ. ῾Ο ᾿Ιησοῦς, συμπονώντας τόν δυστυχισμένο πατέρα, ἀνταποκρίνεται στό αἴτημά του.
   ῾Η πίστη τοῦ ᾿Ιαείρου δέν ἦταν, βέβαια, τόσο μεγάλη ὅσο τοῦ ἑκατοντάρχου τῆς Καπερναούμ. ᾿Εκεῖνος ζήτησε ἀπό τόν ᾿Ιησοῦ νά θεραπεύσει τόν δοῦλο του ἀπό μακριά μέ ἕνα μόνο λόγο του (βλ. Μθ 8,8· Λκ 7,7). ῾Ο ᾿Ιάειρος τόν παρακάλεσε νά τόν ἐπισκεφθεῖ καί νά βάλει τό χέρι του πάνω στό ἑτοιμοθάνατο κορίτσι (βλ. Μθ 9,18). Εἶχε ἴσως πληροφορηθεῖ τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο ἐπιτελέσθηκαν κάποια ἄλλα σημεῖα (βλ. Μθ 8,3.15· Μρ 1,31.41· Λκ 4,40· 5,13). ῾Ο Κύριος, ὡστόσο, πού θαύμασε τήν πίστη τοῦ ἐθνικοῦ (Μθ 8,10· Λκ 7,9), δέν ἀπορρίπτει καί τήν ἀσθενέστερη πίστη τοῦ ἰσραηλίτη ᾿Ιαείρου.
   Στόν δρόμο πρός τό σπίτι τοῦ ἀρχισυναγώγου οἱ ὄχλοι συνέπνιγον αὐτόν. Τά πλήθη συνωθοῦνταν γύρω ἀπό τόν Διδάσκαλο, πού δέν κρατοῦσε ἀποστάσεις, ἀλλά σκορποῦσε σέ ὅλους ἁπλόχερα τίς εὐεργεσίες του καί δέν καταφρονοῦσε κανέναν.

8,43-44. Καὶ γυνὴ οὖσα ἐν ῥύσει αἵματος ἀπὸ ἐτῶν δώδεκα, ἥτις ἰατροῖς προσαναλώσασα ὅλον τὸν βίον οὐκ ἴσχυσεν ὑπ᾿ οὐδενὸς θεραπευθῆναι, προσελθοῦσα ὄπισθεν ἥψατο τοῦ κρασπέδου τοῦ ἱματίου αὐτοῦ, καὶ παραχρῆμα ἔστη ἡ ῥύσις τοῦ αἵματος αὐτῆς.
   Μέσα στό πλῆθος πού περιέβαλλε τόν ᾿Ιησοῦ εἰσχώρησε καί μία γυναίκα, ἡ ὁποία ἔπασχε ἀπό συνεχῆ ἐξαντλητική αἱμορραγία. ῾Υπέφερε δώδεκα χρόνια. ῎Εκανε κάθε δυνατή ἀνθρώπινη προσπάθεια γιά τήν θεραπεία της. Ξόδεψε ὅλη τήν περιουσία της στούς γιατρούς. ῾Η κατάστασή της ὅμως ὄχι μόνο δέν βελτιώθηκε, ἀλλά χειροτέρευσε (βλ. Μρ 5,26).
   ῾Ο μωσαϊκός νόμος θεωροῦσε ἀκάθαρτη τήν γυναίκα πού εἶχε αἱμορραγία. ῞Οποιος ἀκουμποῦσε τήν ἴδια ἤ ἀντικείμενα πού ἐκείνη εἶχε ἀγγίξει, γινόταν ἐπίσης ἀκάθαρτος καί ἔπρεπε νά κάνει μία σειρά καθαρμῶν, γιά νά καθαρισθεῖ καί νά συμμετέχει στήν κοινωνία τῶν ῾Εβραίων (βλ. Λε 15,25-27). ῾Η αἱμορροοῦσα, λοιπόν, ζοῦσε στό περιθώριο τῆς κοινωνικῆς καί θρησκευτικῆς ζωῆς. Οὔτε στόν ναό ἐπιτρεπόταν νά πάει ἀλλά οὔτε καί νά συναναστραφεῖ ἄλλους. Γι᾿ αὐτό πλησίασε τόν ᾿Ιησοῦ κρυφά προσελθοῦσα ὄπισθεν, ἀπό πίσω, ὥστε νά μήν τήν ἀντιληφθεῖ κανείς. Θά ἔχανε τότε τήν εὐκαιρία τῆς θεραπείας καί θά τῆς ἔμενε ἡ ντροπή γιά τήν ἀσθένεια πού κουβαλοῦσε. ῾Υπῆρχε ἄλλωστε κίνδυνος νά τήν κακοποιήσουν ἀκόμη καί νά τήν λιθοβολήσουν. Φοβισμένα καί ταπεινά ἥψατο τοῦ κρασπέδου τοῦ ἱματίου αὐτοῦ, ἄγγιξε τήν ἄκρη τοῦ ἱματίου του, μέ τήν πεποίθηση ὅτι μπορεῖ ὁ ᾿Ιησοῦς νά τῆς χαρίσει ἀκόμη καί ἔτσι τήν θεραπεία· «ἔλεγε γὰρ ἐν ἑαυτῇ, ἐὰν μόνον ἅψωμαι τοῦ ἱματίου αὐτοῦ, σωθήσομαι» (Μθ 9,21· πρβλ. Μρ 5,28).
   Πράγματι, μόλις ἡ γυναίκα ἄγγιξε τόν ᾿Ιησοῦ, ἀμέσως σταμάτησε ἡ αἱμορραγία καί ἀποκαταστάθηκε ἡ ὑγεία της. ῾Ο Λουκᾶς ὡς γιατρός σημειώνει τήν ἄμεση θεραπεία χρησιμοποιώντας ἰατρική ὁρολογία· καὶ παραχρῆμα ἔστη ἡ ῥύσις τοῦ αἵματος αὐτῆς. «῞Οπως ἄν κάποιος φέρει τό μάτι του κοντά σέ φῶς πού λάμπει ἤ φρύγανο κοντά σέ φωτιά, ἀμέσως θά λάβουν ἐνέργεια, ἔτσι μόλις ἡ αἱμορροοῦσα πρόσφερε πίστη σέ ἐκεῖνον πού μποροῦσε νά τήν θεραπεύσει, ἀμέσως ἔλαβε τήν θεραπεία», γράφει ὁ ἅγιος Θεοφύλακτος.
 
8,45. Καὶ εἶπεν ὁ ᾿Ιησοῦς· τίς ὁ ἁψάμενός μου; ᾿Αρνουμένων δὲ πάντων εἶπεν ὁ Πέτρος καὶ οἱ σὺν αὐτῷ· ἐπιστάτα, οἱ ὄχλοι συνέχουσί σε καὶ ἀποθλίβουσι, καὶ λέγεις τίς ὁ ἁψάμενός μου;
   ῾Ο ᾿Ιησοῦς ρωτᾶ· τίς ὁ ἁψάμενός μου; ῾Ο ἴδιος, βέβαια, ὡς παντογνώστης γνώριζε πολύ καλά ποιός καί γιατί τόν ἄγγιξε. Κάνει, ὡστόσο, τήν ἐρώτηση αὐτή, ἐπειδή θέλει νά διαλύσει τόν φόβο τῆς γυναίκας ὅτι ἔκλεψε τήν θεραπεία της· νά διορθώσει τήν ἐσφαλμένη της ἀντίληψη, ὅτι θά μποροῦσε νά διαφύγει ἀπό τήν προσοχή τοῦ ᾿Ιησοῦ ἡ ἐνέργειά της· νά ἀποκαλύψει, τέλος, καί στούς ἄλλους τήν πίστη τῆς ἄρρωστης γυναίκας, καθώς καί τήν δική του δύναμη καί παγγνωσία.
   ῾Ο Πέτρος, ὡς ὁ πιό αὐθόρμητος, ἐκφράζει τήν σκέψη καί τῶν ἄλλων ἀποστόλων· ἐπιστάτα, οἱ ὄχλοι συνέχουσί σε καὶ ἀποθλίβουσι, καὶ λέγεις τίς ὁ ἁψάμενός μου; ῾Ο ὁρμητικός του χαρακτήρας δέν τόν ἀφήνει νά σκεφθεῖ ὅτι ὁ Κύριος θά εἶχε κάποιο λόγο γιά νά κάνει μιά τέτοια ἐρώτηση.
 
8,46. ῾Ο δὲ ᾿Ιησοῦς εἶπεν· ἥψατό μού τις· ἐγὼ γὰρ ἔγνων δύναμιν ἐξελθοῦσαν ἀπ᾿ ἐμοῦ.
   ῾Ο ᾿Ιησοῦς ἐξηγεῖ ὅτι δέν ἀναφέρεται σέ ἕνα τυχαῖο ἄγγιγμα, ἀλλά σέ μία ἐπαφή πού εἵλκυσε ἀπό μέσα του θεραπευτική δύναμη. Συγκαταβαίνοντας στήν ἀδυναμία τῶν ἀκροατῶν του, μιλάει ὅπως ἐκεῖνοι θά μποροῦσαν νά τόν καταλάβουν, «πρὸς τὴν ὑπόνοιαν τῶν ἀκουόντων», κατά τόν ἅγιο Χρυσόστομο25. Διευκρινίζει· ἔγνων δύναμιν ἐξελθοῦσαν ἀπ’ ἐμοῦ. ᾿Από τήν φράση αὐτή γίνεται φανερό ὅτι ἡ δύναμη μέ τήν ὁποία ἐπιτελοῦσε ὁ ᾿Ιησοῦς τά σημεῖα βρισκόταν μέσα του, χωρίς ποτέ νά ἐξαντλεῖται οὔτε νά μειώνεται, διότι αὐτός ἦταν ἡ πηγή τῆς δυνάμεως καί κάθε ἀγαθοῦ (βλ. σχόλια στό 6,19).
   ῾Ο εὐαγγελιστής Μᾶρκος συμπληρώνει ὅτι ὁ Κύριος, στήν συνέχεια, ἔρριξε γύρω του ἕνα ἐρευνητικό βλέμμα· «καὶ περιεβλέπετο ἰδεῖν τὴν τοῦτο ποιήσασαν» (5,32). Δέν κάλεσε ἀμέσως τήν γυναίκα, ἀλλά τῆς ἔδωσε ἕνα χρονικό περιθώριο, ὥστε μόνη της νά ὁμολογήσει τήν πράξη της.

 
8,47. ᾿Ιδοῦσα δὲ ἡ γυνὴ ὅτι οὐκ ἔλαθε, τρέμουσα ἦλθε καὶ προσπεσοῦσα αὐτῷ δι᾿ ἣν αἰτίαν ἥψατο αὐτοῦ ἀπήγγειλεν αὐτῷ ἐνώπιον παντὸς τοῦ λαοῦ, καὶ ὡς ἰάθη παραχρῆμα.
   ῞Οταν ἡ γυναίκα διαπίστωσε ὅτι δέν ξέφυγε τήν προσοχή τοῦ ᾿Ιησοῦ, ὅπως αὐτή νόμιζε, ἦρθε τρέμοντας ἀπό τόν φόβο μήπως τιμωρηθεῖ γιά τήν τολμηρή της ἐνέργεια. ῎Επεσε γονατιστή μπροστά του καί ὁμολόγησε σέ ἐκεῖνον πού ὅλα τά γνώριζε καί ἐνώπιον τοῦ λαοῦ τόν λόγο γιά τόν ὁποῖο τόν ἄγγιξε. Πίστευε ὅτι ἀγγίζοντας τό ἱμάτιό του θά θεραπευθεῖ. Πραγματικά, ὅπως ἡ ἴδια βεβαιώνει, θεραπεύθηκε ἀμέσως.
 
8,48. ῾Ο δὲ εἶπεν αὐτῇ· θάρσει, θύγατερ, ἡ πίστις σου σέσωκέ σε· πορεύου εἰς εἰρήνην.
   ῾Ο Κύριος προσφωνεῖ στοργικά τήν φοβισμένη γυναίκα καί τήν ἐνθαρρύνει λέγοντας· θάρσει, θύγατερ, ἡ πίστις σου σέσωκέ σε· πορεύου εἰς εἰρήνην. Τονίζει ὅτι δέν πρέπει νά αἰσθάνεται ἐνοχές πού τόν πλησίασε· οὔτε τόν νόμο πρόσβαλε οὔτε τούς ἀνθρώπους μίανε οὔτε τόν ἴδιο ἔθιξε. ᾿Αντίθετα, ἔκανε μία σπουδαία πράξη πίστεως, πού τήν κατέστησε μέτοχο τῆς δυνάμεώς του καί τῆς ἐξασφάλισε τήν σωτηρία. ῾Επομένως, ὄχι μόνο δέν πρέπει νά θεωρεῖται ἀξιοκατάκριτη, ἀλλά ἀξίζει νά προβάλλεται ὡς πρότυπο πρός μίμηση. Τέλος, τήν βεβαιώνει ὅτι μπορεῖ νά νιώθει ἀπόλυτα εἰρηνική. Αὐτός πού τήν ἐλευθέρωσε ἀπό τήν ἀρρώστια, πού μάστιζε τό σῶμα της, φροντίζει νά εὐεργετήσει καί τήν ψυχή της χαρίζοντάς της τήν εἰρήνη· γι᾿ αὐτό τήν ἀποκαλεῖ θύγατερ, προσφώνηση πού δέν ἀπηύθυνε σέ ἄλλη γυναίκα.
 
8,49- 50. ῎Ετι αὐτοῦ λαλοῦντος ἔρχεταί τις παρὰ τοῦ ἀρχισυναγώγου λέγων αὐτῷ ὅτι τέθνηκεν ἡ θυγάτηρ σου· μὴ σκύλλε τὸν διδάσκαλον. ῾Ο δὲ ᾿Ιησοῦς ἀκούσας ἀπεκρίθη αὐτῷ λέγων· μὴ φοβοῦ· μόνον πίστευε, καὶ σωθήσεται.
   ᾿Ενῶ ἀκόμη ὁ Κύριος μιλοῦσε στήν γυναίκα, ἔρχεται κάποιος παρὰ τοῦ ἀρχισυναγώγου, ἀπό τό σπίτι τοῦ ᾿Ιαείρου, γιά νά τοῦ φέρει τό δυσάρεστο μήνυμα· ἡ κόρη του πέθανε. ῏Ηταν πλέον περιττή καί ἀνώφελη ἡ ἐπίσκεψη τοῦ ᾿Ιησοῦ. Γι᾿ αὐτό, προσθέτει· μὴ σκύλλε τὸν διδάσκαλον. Γιά τήν σημασία τοῦ ρήματος «σκύλλω» βλ. σχόλια στό 7,6.
   ῾Η εἴδηση θά προκάλεσε ὁπωσδήποτε μεγάλο πόνο στόν πατέρα. Μέχρι τήν ὥρα ἐκείνη διατηροῦσε μέσα του κάποια ἐλπίδα. Εἶχε δεχθεῖ τόσο πρόθυμα ὁ ᾿Ιησοῦς νά τόν ἀκολουθήσει καί μόλις εἶχε δώσει ἕνα ἀκόμη δεῖγμα τῆς δυνάμεώς του θεραπεύοντας τήν αἱμορροοῦσα. Πίστευε ὁ ᾿Ιάειρος ὅτι ὁ θαυμαστός αὐτός διδάσκαλος μποροῦσε νά θεραπεύσει ἀκόμη καί τά βαρύτερα νοσήματα. ῾Η πίστη του ὅμως δέν ἦταν τόση, ὥστε νά ἐλπίζει σέ μιά νεκρανάσταση.
   ῾Ωστόσο, πρίν προλάβει ὁ ᾿Ιάειρος νά ἐκφράσει τό παράπονό του, ὅτι ἄν δέν καθυστεροῦσαν στόν δρόμο, ἡ κόρη του θά ἀπέφευγε ἴσως τόν θάνατο (πρβλ. ᾿Ιω 11,32), ἀκούει τήν φωνή τοῦ ᾿Ιησοῦ· μὴ φοβοῦ· μόνον πίστευε, καὶ σωθήσεται. Δέν διέφυγε τήν προσοχή τοῦ Κυρίου τό μήνυμα πού ἔφθασε στόν ἀρχισυνάγωγο οὔτε ἡ ὀδύνη τοῦ δύστυχου πατέρα, πού ἔβλεπε νά σωριάζονται ὅλες του οἱ ἐλπίδες. Μέ ἀγάπη καί καλωσύνη στρέφεται πρός αὐτόν καί τόν ἐνθαρρύνει. Κανείς ἄλλος, βέβαια, δέν θά τολμοῦσε νά τόν παρηγορήσει μέ τά ἴδια λόγια· μόνον αὐτός πού, ὅπως πρόκειται νά ἀποδείξει, εἶναι ὁ ἐξουσιαστής τοῦ θανάτου καί χορηγός τῆς ζωῆς. Δέν διστάζει, λοιπόν, νά παροτρύνει τόν ᾿Ιάειρο, πού εἶχε νικήσει τούς πρώτους δισταγμούς καί ὥς ἐκείνη τήν στιγμή προσδοκοῦσε τό θαῦμα, νά μή χάσει τήν πίστη του τήν ὥρα τῆς σκληρῆς δοκιμασίας. Τοῦ εἶχε δώσει, ἐξάλλου, ἕνα συγκλονιστικό παράδειγμα γιά τήν δύναμη τῆς πίστεως θεραπεύοντας τήν αἱμορροοῦσα. ῾Ο Κύριος, πρίν κάνει ἕνα σημεῖο, ζητᾶ πάντοτε ἀπό τούς ἀνθρώπους πίστη, διότι ἀποβλέπει στήν οὐσιαστική τους ὠφέλεια. ῾Ο ἴδιος, ἀναμφίβολα, δέν ἀδυνατεῖ νά ἐπιτελέσει τό σημεῖο ἀκόμη καί σέ ἀπίστους, ἀλλά δέν προσφέρει ποτέ τίς εὐεργεσίες του σέ ἐκείνους πού δέν ἔχουν τίς προϋποθέσεις νά τίς ἀξιοποιήσουν.

8,51. ᾿Ελθὼν δὲ εἰς τὴν οἰκίαν οὐκ ἀφῆκεν εἰσελθεῖν οὐδένα εἰ μὴ Πέτρον καὶ ᾿Ιωάννην καὶ ᾿Ιάκωβον καὶ τὸν πατέρα τῆς παιδὸς καὶ τὴν μητέρα.
   ῾Ο Κύριος, ὅταν ἔφτασε στό σπίτι τοῦ ἀρχισυναγώγου, δέν ἄφησε κανέναν νά μπεῖ στό δωμάτιο τῆς νεκρῆς κόρης παρά μόνον τούς πιό οἰκείους της, τούς γονεῖς της, καί τούς πιό οἰκείους του, τρεῖς μαθητές του, τόν Πέτρο, τόν ᾿Ιάκωβο καί τόν ᾿Ιωάννη. ᾿Αθόρυβα καί ἥσυχα ἤθελε νά κάνει τό μεγάλο θαῦμα. «Οὐ γὰρ δὴ ὁ ταπεινὸς ᾿Ιησοῦς θέλει πρὸς ἐπίδειξίν τι ποιεῖν», σχολιάζει ὁ ἅγιος Θεοφύλακτος26. ᾿Από τούς μαθητές διάλεξε τρεῖς, διότι ἦταν ἀρκετοί ὡς μάρτυρες (βλ. Δε 19,15)· καί διάλεξε αὐτούς τούς τρεῖς, διότι αὐτοί ἦταν ἱκανοί νά μεταφέρουν καί νά βεβαιώσουν τό σημεῖο καί στούς ὑπόλοιπους. Αὐτούς τούς ἴδιους πῆρε, ἐπίσης, μαζί του ὁ Κύριος στήν Μεταμόρφωση (βλ. Μθ 17,1· Μρ 9,2· Λκ 9,28) καί στόν κῆπο τῆς Γεθσημανῆ (βλ. Μθ 26,37· Μρ 14,33).
 
8,52-53. ῎Εκλαιον δὲ πάντες καὶ ἐκόπτοντο αὐτήν. ῾Ο δὲ εἶπε· μὴ κλαίετε· οὐκ ἀπέθανεν, ἀλλὰ καθεύδει. Καὶ κατεγέλων αὐτοῦ, εἰδότες ὅτι ἀπέθανεν.
   Στό σπίτι τοῦ ᾿Ιαείρου ἔκλαιον δὲ πάντες καὶ ἐκόπτοντο αὐτήν, ὅλοι ἔκλαιγαν καί θρηνοῦσαν χτυπώντας τά στήθη τους γιά τόν θάνατο τοῦ κοριτσιοῦ. ῾Ο εὐαγγελιστής Ματθαῖος μᾶς πληροφορεῖ ὅτι εἶχαν καταφθάσει ἤδη καί οἱ «αὐληταί» (βλ. 9,23), οἱ ὁποῖοι σύμφωνα μέ τίς συνήθειες τῆς ᾿Ανατολῆς τόνιζαν μέ τούς αὐλούς τους πένθιμα ἄσματα. ῾Υπῆρχε συνήθεια καί ὁ πιό φτωχός ᾿Ισραηλίτης ἀκόμη, στήν κηδεία ἀγαπητοῦ του προσώπου νά μισθώνει αὐλητές καί μοιρολογῆτρες.
   ῎Αν καί ἦταν ἤδη βεβαιωμένο γεγονός ὁ θάνατος τοῦ κοριτσιοῦ, ὁ ᾿Ιησοῦς λέγει στούς παρευρισκομένους· μὴ κλαίετε· οὐκ ἀπέθανεν, ἀλλὰ καθεύδει (πρβλ. ᾿Ιω 11,11). Θέλει νά κατευνάσει τήν ταραχή τῶν ἀνθρώπων καί νά τούς προετοιμάσει γιά τό θαῦμα πού θά ἀκολουθήσει. Δέν θά ἔχει διάρκεια ὁ θάνατος αὐτός, γι᾿ αὐτό τόν χαρακτηρίζει ὡς ὕπνο. «῞Οπως τότε πού γαλήνευσε τήν θάλασσα, πρῶτα εἶχε ἐπιτιμήσει τούς μαθητές γιά τήν δειλία καί τήν ὀλιγοπιστία τους, ἔτσι καί τώρα φροντίζει πρῶτα νά καταπραΰνει τήν ταραχή τῶν παρευρισκομένων, δείχνοντας ταυτόχρονα ὅτι δέν τοῦ εἶναι δύσκολο νά ἀνασταίνει νεκρούς», ἑρμηνεύει ὁ ἅγιος Χρυσόστομος.
   Δέν ἦταν, βέβαια, εὔκολο νά ἀντιληφθοῦν τήν σημασία τῶν λόγων του ὅσοι βρίσκονταν τήν ὥρα ἐκείνη στό σπίτι τοῦ ᾿Ιαείρου. ᾿Απόλυτα βεβαιωμένοι γιά τόν θάνατο τοῦ κοριτσιοῦ κατεγέλων αὐτοῦ, εἰρωνεύονταν τόν ᾿Ιησοῦ, γελοῦσαν εἰς βάρος του, ἐπειδή εἶπε ὅτι τό κορίτσι κοιμᾶται. ῾Η στάση τους ἀποδεικνύει περίτρανα τήν ἀλήθεια τοῦ σημείου· ᾿Εφόσον ὁ θάνατος ἦταν βέβαιος, ἡ συνέχεια τῆς διηγήσεως ἀποτελεῖ ἀδιάψευστη μαρτυρία γιά τήν θεϊκή δύναμη τοῦ ᾿Ιησοῦ.

Miracle of Jesus raising the daughter of Jairus from the dead - Modern Coptic icon, painted by the nuns of Saint Demiana Monastery, Egypt

 
8,54. Αὐτὸς δὲ ἐκβαλὼν ἔξω πάντας καὶ κρατήσας τῆς χειρὸς αὐτῆς ἐφώνησε λέγων· ἡ παῖς, ἐγείρου.
   ῾Ο ᾿Ιησοῦς, ἀφοῦ ἔβγαλε ἔξω ὅλους ἐκείνους πού θορυβοῦσαν, ἔπιασε τό χέρι τῆς νεκρῆς κόρης καί τῆς μίλησε σάν νά ἐπρόκειτο νά τήν ξυπνήσει ἀπό τόν συνηθισμένο ὕπνο· ἡ παῖς ἐγείρου, ξύπνα κορίτσι μου! ῾Ο εὐαγγελιστής Μᾶρκος διασώζει τήν ἀραμαϊκή προσφώνηση· «ταλιθά, κοῦμι· ὅ ἐστι μεθερμηνευόμενον, τὸ κοράσιον, σοὶ λέγω ἔγειρε» (5,41). Μέ παρόμοια κίνηση καί λόγο ὁ Κύριος εἶχε ἀναστήσει καί τόν νεκρό γιό τῆς χήρας στή Ναΐν (βλ. σχόλια στό 7,14).
 
8,55-56. Καὶ ἐπέστρεψε τὸ πνεῦμα αὐτῆς, καὶ ἀνέστη παραχρῆμα, καὶ διέταξεν αὐτῇ δοθῆναι φαγεῖν. Καὶ ἐξέστησαν οἱ γονεῖς αὐτῆς. ῾Ο δὲ παρήγγειλεν αὐτοῖς μηδενὶ εἰπεῖν τὸ γεγονός.
   Στήν ἁγία Γραφή συχνά ἡ ψυχή ὀνομάζεται «πνεῦμα», ἐπειδή δημιουργήθηκε μέ τήν θεία πνοή (βλ. Γέ 2,7) καί ἔχει ὑπόσταση πνευματική. ῾Η ἔκφραση ἐπέστρεψε τὸ πνεῦμα αὐτῆς προϋποθέτει ὅτι θάνατος εἶναι ἡ ἔξοδος τῆς ψυχῆς ἀπό τό σῶμα.
   ῾Η δυνατότητα πού εἶχε ἀμέσως τό ἀναστημένο κορίτσι νά φάει καί νά περπατήσει (βλ. Μρ 5,42) φανερώνει ὅτι ἐπανῆλθε πράγματι στήν ζωή -δέν ἦταν φάντασμα (πρβλ. Λκ 24,39-41)- καί ὅτι, ἐπιπλέον, ἡ ὑγεία της ἀποκαταστάθηκε ἀπόλυτα.
Στούς ἔκπληκτους γονεῖς ὁ ᾿Ιησοῦς παραγγέλλει, ἐπίμονα κατά τόν εὐαγγελιστή Μᾶρκο (5,43), νά κρατήσουν μυστικό τό σημεῖο (βλ. σχόλια στό 5,14).

Ἀπό τό βιβλίο τοῦ ὁμοτίμου καθηγητοῦ κ. Στεργίου Ν. Σάκκου, Ἑρμηνεία στό κατά Λουκᾶν Εὐαγγέλιο, τόμ. Α΄, κεφ. 1-8, σελ. 359-368 Θεσσαλονίκη 2008

Πηγή: apolytrosis.gr   aktines.blogspot.com

Η ανάσταση της κόρης του Ιαείρου – Κουνελάκης Νικόλαος (1829-1869) λάδι σε μουσαμά, 115x153,5 εκ. Εθνική Πινακοθήκη

Διαβάστε και την περσινή μας ανάρτηση:

῾Η ἀνάσταση τῆς κόρης τοῦ ᾿Ιαείρου καί ἡ θεραπεία τῆς αἱμορροούσης γυναικός    olympos2021

Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΚΟΡΗΣ ΤΟΥ ΙΑΕΙΡΟΥ

Φωνή Κυρίου   apostoliki-diakonia.gr

Εικόνες

The Coptic Orthodox Church, Egypt

St. Takla Haymanout Coptic Orthodox Website   st-takla.org

Η ανάσταση της κόρης του Ιαείρου (συλλογή εικόνων)  photodentro.edu.gr

Η ανάσταση της κόρης του Ιαείρου   nationalgallery.gr 

Jesus raising the daughter of Yayros