Πρίγκιπας Φίλιππος: Ο Έλληνας πίσω από το στέμμα

Πέθανε ο Πρίγκιπας Φίλιππος, Δούκας του Εδιμβούργου

Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 99 ετών ο Δούκας του Εδιμβούργου Πρίγκιπας Φίλιππος, ο οποίος ήταν παντρεμένος με τη Βασίλισσα Ελισσάβετ για 73 χρόνια. 

Τι αναφέρει η επίσημη ανακοίνωση του Παλατιού.

Ο Πρίγκιπας Φίλιππος πέθανε σήμερα (Παρασκευή 9  Απριλίου 2021) σε ηλικία 99 ετών, όπως ανακοίνωσε το παλάτι του Μπάκιγχαμ. Ο Δούκας του Εδιμβούργου, ο οποίος ήταν παντρεμένος με τη Βασίλισσα για 73 χρόνια, πέθανε στο Κάστρο του Windsor σήμερα το πρωί, ενώ το τελευταίο διάστημα η υγεία του είχε επιδεινωθεί.

"Με βαθιά θλίψη, η Αυτού Μεγαλειότητα η Βασίλισσα ανακοινώνει το θάνατο του αγαπημένου συζύγου της, του Πρίγκιπα Φίλιππου, του Δούκα του Εδιμβούργου. Πέθανε ειρηνικά σήμερα το πρωί στο Κάστρο Windsor. Περαιτέρω ανακοινώσεις θα γίνουν εν ευθέτω χρόνω. Η Βασιλική Οικογένεια ενώνεται με ανθρώπους σε όλο τον κόσμο για να πενθήσει την απώλεια του", αναφέρει η ανακοίνωση του παλατιού.

Η επιδείνωση της υγείας του Πρίγκιπα Φίλιππου

Ο Πρίγκιπας Φίλιππος, Δούκας του Εδιμβούργου, εισήχθη στο νοσοκομείο King Edward VII στο Λονδίνο στις 17/2.

"Η εισαγωγή του Δούκα στο νοσοκομείο αποτέλεσε προληπτικό μέτρο, ύστερα από συμβουλή του γιατρού του, μετά από αδιαθεσία. Η βασίλισσα Ελισάβετ και ο Πρίγκιπας Φίλιππος διέμεναν στο κάστρο του Ουίνδσορ, δυτικά του Λονδίνου, κατά τη διάρκεια της πανδημίας του νέου κορονοϊού.

Ο Φίλιππος, ο οποίος αποσύρθηκε από τα επίσημα βασιλικά καθήκοντά του τον Αύγουστο του 2017, είχε εισαχθεί στο νοσοκομείο και στα τέλη του 2019.

Ο πρίγκιπας Φίλιππος  AP

Πρίγκιπας Φίλιππος: Ο Έλληνας πίσω από το στέμμα

Η απόδραση από την Ελλάδα, τα θέματα της μητέρας του Αλίκης, η απομάκρυνση από την οικογένεια όταν ήταν 7 χρόνων, ο θάνατος της αδελφής του και πώς άλλαξε η ζωή του αφότου τον αγάπησε η Ελισάβετ.

Στις 10 Ιουνίου θα 'έκλεινε' τα 100 χρόνια ζωής. Τα τελευταία χρόνια ο Πρίγκιπας της Μεγάλης Βρετανίας, Φίλιππος είχε ταλαιπωρηθεί από πλήθος προβλημάτων, με αποκορύφωμα αυτό που συνέβη το Μάρτιο, όταν νοσηλεύτηκε για ένα μήνα και υπεβλήθη σε σοβαρή επέμβαση. Σήμερα, Παρασκευή 9/4 παραδόθηκε. Όπως ορίζει το πρωτόκολλο η αναγγελία έγινε από το BBC. Είχε έτοιμο το πλάνο της κηδείας του, από χρόνια. Μένει να μάθουμε αν η απώλεια του επί 81 χρόνια άνδρα της ζωής της, θα γίνει ο λόγος που η Βασίλισσα Ελισάβετ θα εγκαταλείψει το θρόνο.

Οι τελευταίοι μήνες του Φίλιππου

Ο Πρίγκιπας Φίλιππος είχε υποβληθεί την Τετάρτη 3/3 σε επέμβαση καρδιάς, για να 'διορθώσει' προϋπάρχον πρόβλημα. Ήταν επιτυχημένη. Η ανάγκη της προέκυψε μετά τις εξετάσεις στις οποίες υποβλήθηκε, ενώ ήταν στο King Edward VII του Λονδίνου (εισήχθη στις 16/2 γιατί δεν αισθανόταν καλά) και λάμβανε θεραπεία για λοίμωξη. Μετά τα τεστ (Δευτέρα 1/3) μεταφέρθηκε στο St. Bartholomew που διαθέτει 'τη μεγαλύτερη εξειδικευμένη καρδιαγγειακή εξυπηρέτηση της Ευρώπης'. Τη μέρα της επέμβασης (τρεις μήνες πριν τη συμπλήρωση των 100 χρόνων ζωής του) είχε γίνει γνωστό από το παλάτι πως ο Δούκας του Εδιμβούργου θα παραμείνει στο νοσοκομείο για θεραπεία, ξεκούραση και ανάρρωση 'για αρκετές ημέρες'.

H Βασίλισσα Ελισάβετ με τον Πρίγκιπα Κάρολο, τον Ιούνιο του 2011 -έξι χρόνια πριν αποσυρθεί από τις δημόσιες εμφανίσεις.  AP

Τι ήθελε ο Πρίγκιπας Φίλιππος για το 'αντίο'

Μεταξύ όσων αναφέρονται στο τεράστιο πρωτόκολλο με τα 'πρέπει' των μελών της βασιλικής οικογένειας είναι και η προετοιμασία για όσα συμβούν μετά το θάνατο τους. Έτσι, όταν έρχεται αυτή η μέρα, ενεργοποιείται μια σειρά γεγονότων που έχουν προγραμματιστεί και έχουν λάβει την έγκριση τους. Η προετοιμασία όσων αφορούσαν τον Πρίγκιπα Φίλιππο ολοκληρώθηκε πριν ανακοινώσει πως εγκαταλείπει τα κοινά.

Το Μάιο του 2017 είχε ενημερώσει ότι από τις 2/8 του ίδιου χρόνου θα παραιτείτο από τα βασιλικά καθήκοντα. Ήταν 95 χρόνων. Όπως έγραψε το BBC τη χρονιά που είχε προηγηθεί, είχε αφιερώσει 110 ημέρες σε αυτά που έπρεπε να κάνει ως σύζυγος της Βασίλισσας. Συνολικά, σε όλες τις ημέρες του στο πλευρό της Ελισάβετ είχε παραβρεθεί σε 22.219 solo υποχρεώσεις, 'έβγαλε' 5.496 ομιλίες και έγραψε 14 βιβλία. Υπήρξε το πιο πολυάσχολο μέλος της βασιλικής οικογένειας.

Μoλονότι επανασυνδέθηκε με τη Βασίλισσα Ελισάβετ στο κάστρο Windsor, μετά το ξέσπασμα της πανδημίας, μετά την παραίτηση του είχε φύγει από το Buckingham και πήγε να ζήσει σε βασιλική φάρμα της περιφέρειας, γιατί είχε θέσει πια ως προτεραιότητα την ησυχία του. Αντιμετώπισε διάφορα προβλήματα υγείας, ενώ τον Απρίλιο του 2018 μπήκε στο χειρουργείο για επέμβαση στο γοφό και το Δεκέμβριο του 2019 νοσηλεύτηκε για να παρακολουθήσει πρόβλημα που είχε χρόνια στην καρδιά.

Το κωδικό όνομα 'Operation Forth Bridge'

Το όνομα από πάνω είναι αυτό που έχει δόθηκε στη λίστα με όσα πρέπει να γίνουν μετά το θάνατο του Φίλιππου. Παρεμπιπτόντως, αυτό του project της Βασίλισσας είναι 'Operation London Bridge'. Ως σημείο εκκίνησης του 'μηχανισμού' τέθηκε η πληροφορία πως το τέλος πλησιάζει. Η είδηση του βασιλικού θανάτου ανήκει ιστορικά στο BBC. Δεδομένου ότι ήταν σύζυγος της Βασίλισσας και ευγενής η κηδεία του γίνεται δημοσία δαπάνη και η τελετή περιλαμβάνει κανονιοβολισμό από το Βασιλικό Ναυτικό και στρατιωτική πομπή. Ο Φίλιππος ζήτησε να αφαιρεθούν αυτά από τη λίστα, γιατί όπως είχε πει “δεν θέλω όλη τη φασαρία”. Είχε τονίσει ότι αυτό που επιθυμεί είναι να γίνουν όλα διακριτικά και διάλεξε κηδεία στρατιωτικού τύπου, παρουσία της οικογένειας, φίλων και των ηγετών των κρατών της Κοινοπολιτείας.

Επίσης ο Φίλιππος είχε πει πως θέλει να κηδευτεί σε έναν χώρο που ήταν ιδιαίτερος για εκείνον και τη σύζυγο του και δεν ήταν αυτός των ανωτέρων μελών της βασιλικής οικογένειας, καθώς εκεί δεν υπήρχε θέση για εκείνον.

Ο οικογενειακός τάφος των βασιλικών μελών στο συγκεκριμένο ναό χωράει έξι μέλη που ήταν για χρόνια προκαθορισμένα (Γεωργίος ο IV, Βασιλομήτωρ, Βασίλισσα Ελισάβετ, Πρίγκιπας Φίλιππος, Πρίγκιπας Κάρολος και Καμίλα Πάρκερ Μπόουλς). Παρ' όλα αυτά, το 2002, όταν πέθανε η αδελφή της Ελισάβετ, Μαργαρίτα αποτεφρώθηκε και τοποθετήθηκε σε έναν από τους διαθέσιμους χώρους. Κάτι που σημαίνει πως κάποιος έπρεπε να διαγραφεί από την αρχική λίστα. Για αυτό και ο Φίλιππος επέλεξε την ιδιωτικότητα των κήπων Frogmore, στο χώρο του κάστρου του Windsor, που είχε ιδιαίτερη σημασία για το ζευγάρι. Εκεί βρίσκονται και η Βασίλισσα Βικτόρια και ο Πρίγκιπας Αλβέρτος.

Ανήμερα του θανάτου θα πνέουν μεσίστια οι σημαίες σε όλο το Ηνωμένο Βασίλειο. Ο Φίλιππος απέρριψε τη δημόσια έκθεση της σορού, αλλά δεν κατάφερε να 'σβήσει' από τη λίστα το 8μερο πένθος της Βασίλισσας. Στις οκτώ μέρες που θα πενθεί η Βασίλισσα, δεν θα περάσουν νέοι νόμοι και θα παυτούν οι κρατικές υποθέσεις, ως ένδειξη σεβασμού. Με το πέρας του οκταημέρου, η Ελισάβετ θα επιστρέψει στις υποχρεώσεις της, κεκλεισμένων των θυρών.

Το πένθος της βασιλικής οικογένειας και του προσωπικού του παλατιού θα διαρκέσει 30 μέρες. Μετά το μήνα η Βασίλισσα θα επιστρέψει στη δημόσια ζωή.

Πώς ξεκίνησε η ιστορία του Φίλιππου

Γεννήθηκε (10/6/1921) στην Κέρκυρα, στη βίλα 'Mon Repos', όπου είχε εγκατασταθεί η οκταμελής οικογένεια μετά το θάνατο του Βασιλιά Γεωργίου του Α' (18/3/1913). Ήταν το νεότερο μέλος (και ο μόνος γιος) της οικογένειας του Πρίγκιπα Ανδρέα της Ελλάδος και της Πριγκίπισσας Αλίκης του Μπάτενμπεργκ. Ο απόγονος του Οίκου του Σλέσβιχ- Χόλσταϊν- Σόντερμπουργκ-  Γκλύξμπουργκ ήταν εγγονός του Πρίγκιπα της Δανίας -που έγινε Βασιλιάς της Ελλάδος.

Η έπαυλη Μον Ρεπό στην Κέρκυρα, το μέρος όπου γεννήθηκε ο Φίλιππος.

Η οικογένεια φυγαδεύτηκε, μετά την καταδίκη του πατέρα του Φίλιππου ως εκ των πρωταίτιων της Μικρασιατικής καταστροφής. Πριν τη λήξη της Μικρασιατικής εκστρατείας, είχε φύγει για την Ελλάδα, με στρατιώτες να αποδίδουν σε δικές του εντολές τις καταστροφές τουρκικών χωριών -κάτι που αρνείτο ο ίδιος. Συνελήφθη τον Οκτώβριο του 1922 και μεταφέρθηκε στην Αθήνα, για έκτακτο στρατοδικείο. Καταδικάστηκε σε θάνατο, ως ένοχος για άρνηση εκτέλεσης διαταγής κατά τις μάχες του Σαγγάριου.

O Πρίγκιπας Ανδρέας, στις 27/12 του 1938 στο St. Moritz.  AP

Δεν εκτελέστηκε, κατόπιν μεσολάβησης της βρετανικής κυβερνήσεως. Η ποινή άλλαξε σε ισόβια υπερορία και διαγραφή από το μητρώο των αξιωματικών. Συνοδεία του συμμαθητή του -από τη σχολή Ευελπίδων- Θεόδωρου Πάγκαλου και του Άγγλου Πλοίαρχου Τάλμποτ, πήγε στο Φάληρο και αναχώρησε με το βρετανικό αντιτορπιλικό “Καλυψώ' για την Κέρκυρα. Αφότου παρέλαβε την οικογένεια του, χάραξαν πορεία για την Ιταλία και από εκεί για τη Γαλλία, όπου εγκαταστάθηκαν σε προάστιο του Παρισιού, ως φιλοξενούμενοι της συζύγου του αδελφού του, Πριγκίπισσας Μαρία Βοναπάρτη.

Η -γνωστή για την περιουσία της- Μαρία Βοναπάρτη, ήταν ανιψιά του Ναπολέοντα Α' της Γαλλίας και εγγονή του Φραγκίσκου Μπλανκ, μεγαλύτερου κατασκευαστή ακινήτων του Μόντε Κάρλο. Ήταν και οπαδός της ψυχανάλυσης και φίλη του Σίγκμουντ Φρόιντ. Έγινε και αυτή που τον έσωσε από τους Ναζί. Πρωτύτερα, σύστησε στον Φρόιντ τη νύφη της, Αλίκη, η οποία άρχισε να διατείνεται πως επικοινωνεί με το Θεό, λίγο καιρό μετά την εγκατάσταση στη Γαλλία.

Τι είχε συμβεί στη μητέρα του Φίλιππου

H Αλίκη είχε πρόβλημα ακοής, από όταν ήταν 4 χρόνων. Μέχρι να διευκρινιστεί πως είχε κώφωση, οι οικείοι της πίστευαν πως είναι στο φάσμα του αυτισμού και της φέρονταν ανάλογα. Τέσσερα χρόνια μετά, εκείνη μπορούσε να επικοινωνήσει σε οκτώ γλώσσες -διαβάζοντας τα χείλη των συνομιλητών της. Έκπαγλου καλλονής γνωρίστηκε με τον πρίγκιπα Ανδρέα, γιο του Βασιλιά της Ελλάδος Γεωργίου του Α' το 1902. Ένα χρόνο μετά παντρεύτηκαν στο Ντάρμσταντ και στη συνέχεια εγκαταστάθηκαν στα βασιλικά ανάκτορα της Ελλάδας. Στους Βαλκανικούς πολέμους (1912-1913) εκείνη υπηρέτησε ως εθελόντρια νοσοκόμα του Ερυθρού Σταυρού. Μετά τη μετακόμιση στη Γαλλία, έμεινε χωρίς ενδιαφέροντα, η σχέση της με τον Ανδρέα άρχισε να έχει προβλήματα και έτσι οδηγήθηκε στην επίσκεψη σε συνεργάτη του Φρόιντ (Σίμελ), ο οποίος διέγνωσε παρανοϊκή σχιζοφρένεια. Πρότεινε και τον εγκλεισμό της σε άσυλο.

Τότε επενέβη ο Φρόιντ και την υπέβαλε σε ηλεκτροσόκ, αφότου ενημέρωσε τους δικούς της πως η σεξουαλική διαταραχή (είχε μια ερωτική απογοήτευση) που ένιωθε ήταν ο λόγος των παραισθήσεων της -το θρησκευτικό περιεχόμενο οφειλόταν στο ότι είχε γίνει δεκτή στους κόλπους της Ορθόδοξης Εκκλησίας, κατόπιν παρότρυνσης της θείας της, μοναχής Ελισάβετ. Εξήγησε ότι η λύση ήταν να εξαφανιστεί η λίμπιντο της. Το 1930 την 'έκλεισαν' σε σανατόριο. Βγήκε δυο χρόνια μετά, χωρίς να 'χει απαλλαγεί από τα θέματα της. Η κατάσταση της βελτιώθηκε, αφότου εγκατέλειψε το σύζυγο της και πήγε στη Γερμανία. Ο Πρίγκιπας Ανδρέας πήγε να ζήσει στη γαλλική Ριβιέρα.

O Πρίγκιπας Φίλιππος με τη μητέρα του, Πριγκίπισσα Αλίκη στις 15/12 του 1961 στο αεροδρόμιο της Αθήνας.  ASSOCIATED PRESS

Αντάμωσαν ξανά στις 23/11 του 1937, στην κηδεία της κόρης τους σε αεροπορικό δυστύχημα.

Το 1938 η Αλίκη επέστρεψε στην Ελλάδα και στην Κατοχή, όταν έφυγαν όλα τα μέλη της βασιλικής οικογένειας εκείνη έμεινε για να βοηθήσει μέσω συσσιτίων (είχε ζητήσει από τον αδελφό της, Λόρδο Μάουντμπατεν να της στέλνει χρήματα και οργάνωνε η ίδια την παρασκευή και το μοίρασμα), ενώ έκρυψε σπίτι της και μια οικογένεια. Ήταν του Μίκαελ Κοέν. Μετά την απελευθέρωση άρχισε να κυκλοφορεί ντυμένη ως μοναχή. Πήγε στην Τήνο όπου επεδίωξε να δημιουργήσει μοναστήρι, αλλά στο πραξικόπημα της 21ης Απριλίου υποχρεώθηκε να αποδεχθεί την πρόσκληση της νύφης της, να πάει στο Μπάγκινχαμ. Άφησε την τελευταία της πνοή στις 5/12 του 1969, στα διαμερίσματα της στο Παλάτι. Ταλαιπωρήθηκε για χρόνια με βρογχίτιδα. Ήθελε να ταφεί δίπλα στη μοναχή θεία της, Ελισάβετ. Αυτό δεν κατέστη δυνατό, για διπλωματικούς λόγους. Ενταφιάστηκε τελικά, στον κήπο της Γεσθημανής, στην Ιερουσαλήμ.

Πάμε τώρα, και στον Φίλιππο

Άρχισε την πρωτοβάθμια εκπαίδευση στο αμερικανικό σχολείο του Παρισιού (Elms). Ως μαθητή τον είχαν περιγράψει “εξυπνάκια ξερόλα, αλλά πάντα απίστευτα ευγενικό”. Όταν ήταν 7 τον έστειλαν στο Ηνωμένο Βασίλειο, για να ζήσει με τη μητέρα της μητέρας του (Βικτόρια Μάουντμπατεν) και το θείο του Γεώργιο, στο Παλάτι του Κένσινγκτον και πήγε στο μεικτό σχολείο Cheam (ειρήσθω εν παρόδων, εκεί πήγε και ο γιος του Κάρολος). Στα τρία χρόνια που ακολούθησαν οι τέσσερις αδελφές του παντρεύτηκαν πρίγκιπες της Γερμανίας -και μετακόμισαν εκεί-, η μητέρα του διαγνώστηκε με σχιζοφρένεια και νοσηλεύτηκε και ο πατέρας του αποφάσισε να εγκατασταθεί στο Μόντε Κάρλο. Άρα έχασε κάθε επαφή με την άμεση οικογένεια του, έως τα 12 (1933) που άλλαξε πάλι χώρα και σχολείο.

Έγινε μαθητής και οικότροφος ενός εκ των κορυφαίων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων της Ευρώπης, του Schule Schloss Salem, το οποίο άνηκε στην οικογένεια ενός εκ των γαμπρών του “οπότε δεν πληρώναμε και δίδακτρα”. Ο ιδρυτής του σχολείου ήταν Εβραίος και αυτό έγινε πρόβλημα όταν προέκυψαν στη ζωή του πλανήτη οι Ναζί. Ο Κερτ Χάλεν διέφυγε της σύλληψης και πήγε στη Σκωτία, όπου δημιούργησε το σχολείο Gordonstoun, όπου εμφανίστηκε και ο Φίλιππος ένα εξάμηνο αργότερα -στην τέταρτη αλλαγή χώρας και σχολείου και πάντα χωρίς να 'χει κάποιον από την οικογένεια του, κοντά του.

Μια πενταετία μετά (1937) σκοτώθηκαν η αδελφή του Σεσίλ, ο σύζυγός της, τα τρία τους παιδιά και η πεθερά της σε αεροπορικό δυστύχημα στην Οστάνδη. Το 1938 ο Φίλιππος 'έχασε' το θείο και κηδεμόνα του Λόρδο Μίλφορντ -από καρκίνο στον μυελό των οστών και το 1939 κατατάχθηκε στο βασιλικό ναυτικό.

Την ίδια χρονιά, ο Βασιλιάς Γεώργιος ο τέταρτος επισκέφτηκε τη Βασιλική Ναυτική Ακαδημία, μαζί με τη σύζυγο του (τότε Βασίλισσα Ελισάβετ -μετά Βασιλομήτωρ). Ο Ναύαρχος Λούις Μάουντμπατεν ζήτησε από τον ανιψιό του (ναι, τον Φίλιππο) να κάνει παρέα στις δυο κόρες του Βασιλιά που ήταν τρίτου βαθμού συγγένειας εξαδέλφες του -ως τρισέγγονα της Βασίλισσας Βικτώριας και ανίψια του Βασιλιά Χριστιανού IX της Δανίας. Η Μαργαρίτα ήταν 9. Η Ελισάβετ 13.

Οι αναφορές τη θέλουν να ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα τον Φίλιππο, όταν τον είδε να πηδάει πάνω από τα φιλέ του γηπέδου τένις. Την επομένη ήταν προσκεκλημένος της οικογενείας, στο γιο της 'και η Ελισάβετ δεν μπορούσε να πάρει τα μάτια της από πάνω του'. Ένα χρόνο αργότερα (1940) άρχισαν να ανταλλάσσουν γράμματα.

Με την ολοκλήρωση της εκπαίδευσης επέστρεψε στην Ελλάδα για να ζήσει με τη μητέρα του. Πρόλαβε να μείνει κοντά της ένα μήνα, καθώς με εντολή του Βασιλιά της Ελλάδος, Γεωργίου του Β' επέστρεψε στη Βρετανία ώστε να συνεχίσει τη θητεία του. Πήρε απολυτήριο ένα χρόνο μετά, ως ο καλύτερος της 'τάξης' του. Στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο κλήθηκε να υπηρετήσει τις βρετανικές δυνάμεις. Δυο γαμπροί του πολεμούσαν με τις γερμανικές. Το 1940 έγινε δόκιμος αξιωματικός του ναυτικού και πέρασε τέσσερις μήνες στο θωρηκτό HMS Ramillies που συνόδευσε την Αυστραλιανή Εκστρατευτική Δύναμη στον Ινδικό Ωκεανό. Μετά την εισβολή των Ιταλών στην Ελλάδα (Οκτώβρης του 1940), μετατέθηκε στο θωρηκτό HMS Valiant που 'δρούσε' στη Mεσόγειο.

H επίσημη φωτογραφία της ανακοίνωσης των αρραβώνων της Ελισάβετ με το Φίλιππο, στις 10/7 του 1947.  AP

Ο σύζυγος Φίλιππος

Το καλοκαίρι του 1946 ο Φίλιππος ζήτησε το χέρι της Ελισάβετ από το Βασιλιά (είχε πει για εκείνον ότι "είναι έξυπνος, έχει καλή αίσθηση του χιούμορ και σκέφτεται σωστά"). Ο πεθερός το έδωσε μεν, αλλά του είπε πως για να γίνει επίσημη η σχέση η πριγκίπισσα θα έπρεπε να 'κλείσει' τα 21 -τον Απρίλιο του 1947. Μεσολαβούσε σχεδόν ένας χρόνος. Σε αυτό το διάστημα ο γαμπρός απαρνήθηκε τον ελληνικό βασιλικό τίτλο, πήρε το επίθετο της οικογενείας της μητέρας του (Μάουντμπατεν) και έγινε Βρετανός υπήκοος. Ο αρραβώνας ανακοινώθηκε στις 10/7 του 1947. Ο γάμος θα γινόταν στις 21/11. Την παραμονή ο Βασιλιάς Γεώργιος απέδωσε στον Φίλιππο βασιλικές τιμές. Έγινε ο Δούκας του Εδιμβούργου και Βαρώνος του Γκρίνουϊτς. Η τελετή μαγνητοσκοπήθηκε και μεταδόθηκε από το BBC, σε 200 εκατομμύρια ανθρώπους σε όλον τον κόσμο. Δεν παρέστησαν οι αδελφές του, καθώς δεν επιτρέπονταν οι σχέσεις του Δούκα του Εδιμβούργου με Γερμανούς -και οι τρεις εν ζωή αδελφές του ήταν ακόμα παντρεμένες με Γερμανούς πρίγκιπες.

Απέκτησαν τα δυο πρώτα παιδιά (τον Κάρολο το 1948 και την Άννα το 1950), πριν η Ελισάβετ γίνει βασίλισσα -είχε ακόμα το επίθετο του συζύγου της και ήταν η Δούκισα του Εδιμβούργου.

Από το 1949 έως το 1951 το ζευγάρι ζούσε στη Μάλτα, όπου ο Φίλιππος τελούσε τα χρέη του ως μέλος του βασιλικού ναυτικού. Ο βιογράφος Μπεν Πίμλοτ έχει γράψει πως "αυτές ήταν οι πιο φυσιολογικές μέρες ολόκληρης της ζωής της Ελισάβετ". Ήταν νεόνυμφοι, είχαν μόνο ένα παιδί (είχε μείνει στην Αγγλία) και -το κυριότερο- η Ελισάβετ δεν ήταν βασίλισσα. Μεταξύ αυτών που απολάμβαναν ήταν και η ιδιωτική τους ζωή (δεν τους ενοχλούσε κανείς), ως ελεύθεροι από τις βασιλικές υποχρεώσεις.

Τότε ήταν που ο Φίλιππος 'κόλλησε' στην Ελισάβετ το παρατσούκλι 'λουκάνικο', καθώς το πρόσωπο της δεν ήταν ακριβώς χαμογελαστό -στη δομή του- και όταν τη γνώριζε κάποιος για πρώτη φορά, πίστευε πως ήταν μουτρωμένη.

Όπως αναφέρει το Red Book το ζευγάρι ζούσε τακτικά μακριά από τα παιδιά του, εξαιτίας των ταξιδιών που έπρεπε να κάνει για το Παλάτι. Πολλά από αυτά κράτησαν για μήνες. Σε βιβλίο που κυκλοφόρησε το 1994, ο Πρίγκιπας Κάρολος περιγράφει τη μητέρα του ως 'απόμακρη και απρόσιτη'. Σημειώνει ότι "ό,τι έκανα για πρώτη φορά, ό,τι έμαθα ως παιδί το οφείλω στο προσωπικό του παλατιού που με μεγάλωσε και όχι στους συναισθηματικά συγκρατημένους γονείς μου".

Επίσημη φωτογραφία από την ενθρόνιση της βασίλισσας Ελισάβετ τον Ιούνιο του 1953.

Η σχέση του Φίλιππου με την Ελισάβετ άρχισε να αποκτά 'ρωγμές', αφότου εκείνη έγινε Βασίλισσα. Το κύριο θέμα ήταν πως έγινε πιο ισχυρή από εκείνον. Επιπροσθέτως, ο Φίλιππος υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει το ναυτικό -που λάτρευε- για να αναλάβει τις υποχρεώσεις που προέκυπταν από το νέο του status. Έφυγαν από το σπίτι που είχε αγαπήσει, για να ζήσουν στο Buckingham -που δεν λάτρευε ακριβώς. Όπως μπορείτε να δείτε και στο 'Crown' ο νέος του ρόλος και ο τίτλος του δεν ήταν λόγοι για να αισθάνεται έξοχα, αλλά έγιναν αφορμή να αμφισβητήσει τα πάντα.

Σημείωση: το ζευγάρι δεν κοιμόταν ποτέ στο ίδιο δωμάτιο. Πάντα είχαν δυο διαφορετικούς χώρους, που ενώνονταν με μια πόρτα -ως όφειλε να κάνει κάθε ζεύγος της ανωτατης κοινωνικής τάξης. Αυτό έγινε και στο Παλάτι. Επίσης, δεν κρατήθηκαν ποτέ από τα χέρια δημοσίως -αφού αυτό δεν ήταν αποδεκτό από την κοινωνία της εποχής.

Μεταξύ αυτών που δεν άρεσαν στον Δούκα ήταν ότι δεν μπορούσαν να πάρουν το επίθετο του τα παιδιά του. Φέρεται να είχε πει "είμαι ο μόνος άνδρας σε αυτήν τη χώρα που δεν μου επιτρέπεται να δώσω το όνομα μου στα παιδιά μου. Δεν είμαι τίποτα περισσότερο από αμοιβάδα".

Τη δεκαετία του '50 ο Φίλιππος έγινε μέλος ενός club κυρίων που έκανε ταξίδια με το βασιλικό γιοτ Britannia. Κάπως έτσι προέκυψαν οι φήμες πως ο Δούκας δεν ήταν ιδιαίτερα πιστός, ενώ εφημερίδα (Baltimore Sun) είχε γράψει ότι είχε και σχέση με συγκεκριμένη γυναίκα. Το Παλάτι διέψευσε τα πάντα, με ανακοίνωση και ο Φίλιππος σχολίασε "πώς θα μπορούσα να έχω εξωσυζυγική σχέση, αφού πάντα ήταν δίπλα μου ένας ιδιωτικός πράκτορας από το 1947 και μετά;". Στοιχεία αποδεικνύουν ότι είχε μάθει να είναι πιο προσεκτικός.

Στη συμπλήρωση των 50 χρόνων γάμου, ο Φίλιππος είχε πει πως ο λόγος που άντεξαν τόσο ήταν η ανοχή που είχαν ο ένας με τον άλλον. "Το κύριο μάθημα που διδαχθήκαμε ήταν πως η ανοχή είναι βασικό συστατικό κάθε ευτυχισμένου γάμου και στοιχείο ζωτικής σημασίας, όταν προκύπτουν δυσκολίες. Πιστέψτε με. Η Βασίλισσα έχει εν αφθονία την ποιότητα της ανοχής".

Η βασίλισσα και ο δούκας του Εδιμβούργου στα Ανάκτορα του Μπάκιγχαμ τον Ιούνιο του 2012.

O άνθρωπος Φίλιππος

Από το 2001 όταν πέθανε η νεότερη αδελφή του, Πριγκίπισσα Σοφία. Ήταν 1987. Ο Φίλιππος έμεινε ως ο μόνος επιζών, καθώς η μεγαλύτερη αδελφή του, Μαργαρίτα πέθανε το 1981, σε ηλικία 76 χρόνων (ήταν η νονά της κόρης του, Άννας), η δεύτερη σε σειρά Θεοδώρα πέθανε το 1969 στα 63 της (πέντε εβδομάδες πριν τη μητέρα της) και η τρίτη Σεσίλια στο αεροπορικό δυστύχημα του 1937 (ήταν 26).

Υπήρξε καπνιστής. Η Ελισάβετ είχε γίνει αντικαπνίστρια λόγω του πατέρα της που ήταν διαρκώς με ένα τσιγάρο στο χέρι. Ο Φίλιππος εγκατέλειψε τη συνήθεια, την επομένη του γάμου τους. Ήταν φαν των σπορ, έπαιζε χόκεϊ επί χόρτου και έγινε εξ αυτών που έβγαλαν τους κανονισμούς των αμαξοδρομιών, όπου επίσης είχε διακριθεί. Ήταν ερασιτέχνης ιστιοπλόος, ενώ εξασφάλισε και δίπλωμα πιλότου (έκανε το πρώτο μάθημα το 1952 και στα 70 είχε συμπληρώσει 5.510 ώρες πτήσης).

Στα καλλιτεχνικά, ασχολείτο με τις ελαιογραφίες, ενώ υπήρξε συλλέκτης τέχνης -συμπεριλαμβανομένων σύγχρονων cartoons τα οποία υπάρχουν σε τοίχους του Buckingham, του Windsor και άλλων παλατιών και κάστρων. Ήταν γνωστός για τον ίδιο τρόπο που μιλούσε σε όλους -ήταν οικείος και απλός. 

Πηγή: Δημοσιεύματα από Νίκη Μπάκουλη στις 9 Απριλίου 2021, στο  news247.gr-1 και news247.gr-2

LIVE: Το Ηνωμένο Βασίλειο αποχαιρετά τον πρίγκιπα Φίλιππο – Λάβαρο με τον ελληνικό σταυρό σκεπάζει το φέρετρο 

Σάββατο 17 Απριλίου 2021

Με όλες τις τιμές που ταιριάζουν σε έναν ανώτατο στρατιωτικό και στον σύζυγο της βασίλισσας της Βρετανίας κηδεύεται σήμερα στο Παρεκκλήσι του Αγίου Γεωργίου στο Κάστρο του Ουίνδσορ, ο δούκας του Εδιμβούργου, πρίγκιπας Φίλιππος

Η κηδεία του πρίγκιπα Φιλίππου της Βρετανίας, του συζύγου της βασίλισσας Ελισάβετ Β’ ο οποίος απεβίωσε στις 9 Απριλίου σε ηλικία 99 ετών, τελείται στο παρεκκλήσι του Πύργου του Ουίνδσορ. Ακολουθούν λεπτομέρειες της τελετής, όπως έχουν ανακοινωθεί από τα Ανάκτορα του Μπάκιγχαμ.

Το λάβαρο του πρίγκιπα Φίλιππου με τον ελληνικό σταυρό θα σκεπάζει το φέρετρο

Το φέρετρο του Φίλιππου θα καλύπτεται από την προσωπική του σημαία, το σπαθί του και το καπέλο που φορούσε ως αξιωματικός στο Βασιλικό Ναυτικό. Η σημαία του δούκα του Εδιμβούργου είναι χωρισμένη σε 4 τμήματα. Στο άνω αριστερό τμήμα τρεις λέοντες συμβολίζουν την καταγωγή από τη Δανία, δίπλα ο λευκός σταυρός σε μπλε φόντο είναι το σύμβολο της ελληνικής καταγωγής του, κάτω αριστερά οι άσπρες και μαύρες λωρίδες είναι το έμβλημα των Μαουντμπάτεν και κάτω δεξιά ένα κάστρο με τρεις πύργους, το σύμβολο του Εδιμβούργου.

Η κηδεία

Η κηδεία, η οποία μεταδίδεται ζωντανά, τελείται στις 3 μ.μ. (τοπική ώρα, 17:00 ώρα Ελλάδας) στο Παρεκκλήσι του Αγίου Γεωργίου στον Πύργο του Ουίνδσορ.

Έχει σχεδιαστεί στις λεπτομέρειές της με βάση τις προσωπικές επιθυμίες του ίδιου του πρίγκιπα, ο οποίος έφερε τον τίτλο του Δούκα του Εδιμβούργου.

Ωστόσο η τελετή χρειάσθηκε να περιορισθεί εξαιτίας της Covid-19. Δεν θα υπάρχουν πρόσβαση για το κοινό ούτε δημόσιες πομπές και ολόκληρη η τελετή της κηδείας θα λάβει χώρα μέσα στο κτήμα του Πύργου του Ουίνδσορ.

Η τελετή της κηδείας θα αρχίσει με ενός λεπτού σιγή σε όλη τη χώρα. Στο τέλος της τελετής ο Φίλιππος θα ενταφιασθεί στη Βασιλική Κρύπτη του παρεκκλησιού.

Ποιοι είναι παρόντες

Μόνο 30 άνθρωποι θα επιτραπεί να είναι παρόντες στην κηδεία λόγω των κανονισμών που έχουν επιβληθεί εξαιτίας της Covid-19. Σ’ αυτούς περιλαμβάνονται η βασίλισσα, όλα τα ανώτερα μέλη της βασιλικής οικογένειας, περιλαμβανομένων των εγγονών του δούκα, και μέλη της οικογένειας του πρίγκιπα Φιλίππου, μεταξύ των οποίων ο Μπέρνχαρντ, ο Κληρονομικός Πρίγκιπας του Μπάντεν, και ο πρίγκιπας Φίλιππος του Χοενλόε- Λάνγκενμπουργκ.

Τα μέλη της βασιλικής οικογένειας θα φορούν επίσημη πρωινή ενδυμασία με παράσημα. Το εκκλησίασμα θα συμμορφωθεί με τις οδηγίες για τον κορονοϊό που ισχύουν για όλη τη χώρα και θα φορά μάσκες κατά την 50λεπτη τελετή.

Μια μικρή τετραμελής χορωδία θα τραγουδήσει μουσικά κομμάτια που είχε επιλέξει ο πρίγκιπας πριν από τον θάνατό του, χωρίς συνοδεία από το εκκλησίασμα. Η βασίλισσα θα κάθεται μόνη της στη διάρκεια της τελετής.

Πηγή: tinealarissa.gr

Επιπλέον στοιχεία και φωτογραφίες:

Ο Πρίγκιπας Φίλιππος στο Κάστρο του Γουίντσορ, 12 Οκτωβρίου 2018  AP

Πρίγκιπας Φίλιππος, Δούκας του Εδιμβούργου

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια el.wikipedia.org

Ο θυρεός

Το Οικόσημο του Δούκα του Εδιμβούργου υιοθετήθηκε το 1947 και περιλαμβάνει: το οικόσημο της Δανίας (πάνω αριστερά), το οικόσημο της Ελλάδας (πάνω δεξιά), το οικόσημο της οικογενείας των Μαουντμπάττεν (κάτω αριστερά) και το οικόσημο της πόλης του Εδιμβούργου (κάτω δεξιά).

Coat of Arms of HRH Prince Philip, Duke of Edinburgh (born 1921, died 2021) granted in 1949 to Prince Philip of Greece and Denmark (Sir Philip Mountbatten) consort to Queen Elizabeth II of the United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland. In 1947 the Prince was made Duke of Edinburgh, Earl of Merioneth and Baron Greenwich by King George VI. The coat of arms represents his lineage as a Prince of Greece and Denmark on his paternal side and his descent of the Mountbatten family on his maternal side. “ Quarterly, First Or, semée of hearts Gules, three lions passant in pale Azure (For Denmark), Second Azure, a cross Argent (For Greece), Third Argent, two pallets Sable (For Battenberg or Mountbatten), Fourth Argent, upon a rock Proper a castle triple towered Sable, masoned Argent, windows, port, turret-caps and vanes Gules (For Edinburgh), the whole surrounded by the Garter; for a crest, upon a coronet of a son of the sovereign Proper, the royal helm Or, upon which issuant from a ducal coronet Or, a plume of five ostrich feathers alternately Sable and Argent; Mantling Or and ermine; for Supporters, dexter, a representation of Hercules girt about the loins with a lion skin, crowned with a chaplet of oak leaves, holding in the dexter hand a club Proper, sinister, a lion queue fourchée ducally crowned Or and gorged with a naval coronet Azure; Motto ’God Is My Help’. ”

Επιπλέον άρθρα και εικόνες:

Η Βρετανία αποχαιρέτησε τον πρίγκιπα Φίλιππο - Η ελληνική σημαία σκέπαζε το φέρετρο [Εικόνες-Βίντεο]  thetoc.gr

Κηδεία Φιλίππου : Η Βρετανία αποχαιρέτησε τον πρίγκιπα – Τα δάκρυα και η μοναξιά της Ελισάβετ

Λίγες ημέρες πριν κλείσει τα 95 της χρόνια, η βασίλισσα αποχαιρέτησε εκείνον που υπήρξε -σύμφωνα με τα δικά της λόγια- η «δύναμη» και το «στήριγμά» της, τον πρίγκιπα Φίλιππο

tanea.gr

Μνήμη τῆς Ὁσίας Μητρός ἡμῶν Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας

Κυριακή 18 Απριλίου 2021

ΤΗ E' ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ

Μνήμη τῆς Ὁσίας Μητρὸς ἡμῶν Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας

Εἰς τῆν Λειτουργία

Ἐκ τοῦ κατά Μάρκον  Κεφ. 10: 32-45

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ,

παραλαμβάνει  ὁ ᾿Ιησοῦς τοὺς δώδεκα Μαθητὰς αὐτοῦ, καὶ ἤρξατο αὐτοῖς λέγειν τὰ μέλλοντα αὐτῷ συμβαίνειν·

Ὅτι ἰδοὺ, ἀναβαίνομεν εἰς ῾Ιεροσόλυμα, καὶ ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδοθήσεται τοῖς Ἀρχιερεῦσι καὶ τοῖς Γραμματεῦσι,

καὶ κατακρινοῦσιν αὐτὸν θανάτῳ, καὶ παραδώσουσιν αὐτὸν τοῖς ἔθνεσι, καὶ ἐμπαίξουσιν αὐτῷ, καὶ μαστιγώσουσιν αὐτὸν, καὶ ἐμπτύσουσιν αὐτῷ, καὶ ἀποκτενοῦσιν αὐτόν, καὶ τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἀναστήσεται.

Καὶ προσπορεύονται αὐτῷ ᾿Ιάκωβος καὶ ᾿Ιωάννης, οἱ υἱοὶ Ζεβεδαίου, λέγοντες·

Διδάσκαλε, θέλομεν ἵνα ὃ ἐὰν αἰτήσωμεν, ποιήσῃς ἡμῖν.

Ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· Τί θέλετε ποιῆσαί με ὑμῖν;

Οἱ δὲ εἶπον αὐτῷ· Δὸς ἡμῖν, ἵνα εἷς ἐκ δεξιῶν σου, καὶ εἷς ἐξ εὐωνύμων σου, καθίσωμεν ἐν τῇ δόξῃ σου.

Ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· Οὐκ οἴδατε τί αἰτεῖσθε.

Δύνασθε πιεῖν τὸ ποτήριον ὃ ἐγὼ πίνω, καὶ τὸ βάπτισμα, ὃ ἐγὼ βαπτίζομαι, βαπτισθῆναι;

Οἱ δὲ εἶπον αὐτῷ· Δυνάμεθα.

Ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· Τὸ μὲν ποτήριον, ὃ ἐγὼ πίνω, πίεσθε· καὶ τὸ βάπτισμα, ὃ ἐγὼ βαπτίζομαι, βαπτισθήσεσθε·

 τὸ δὲ καθίσαι ἐκ δεξιῶν μου καὶ ἐξ εὐωνύμων μου, οὐκ ἔστιν ἐμὸν δοῦναι, ἀλλ᾿ οἷς ἡτοίμασται.

Καὶ ἀκούσαντες οἱ Δέκα, ἤρξαντο ἀγανακτεῖν περὶ ᾿Ιακώβου καὶ ᾿Ιωάννου.

Ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς προσκαλεσάμενος αὐτοὺς λέγει αὐτοῖς·

Οἴδατε ὅτι οἱ δοκοῦντες ἄρχειν τῶν ἐθνῶν κατακυριεύουσιν αὐτῶν καὶ οἱ μεγάλοι αὐτῶν κατεξουσιάζουσιν αὐτῶν·

οὐχ οὕτω δὲ ἔσται ἐν ὑμῖν, ἀλλ᾿ ὃς ἐὰν θέλῃ γενέσθαι μέγας ἐν ὑμῖν, ἔσται ὑμῶν διάκονος,

καὶ ὃς ἐὰν θέλῃ ὑμῶν γενέσθαι πρῶτος, ἔσται πάντων δοῦλος·

καὶ γὰρ ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἦλθε διακονηθῆναι, ἀλλὰ διακονῆσαι,

καὶ δοῦναι τὴν ψυχὴν αὐτοῦ λύτρον ἀντὶ πολλῶν.  

Εἰς τόν Ὄρθρον  Τὸ A΄ Ἑωθινόν Εὐαγγέλιον

  Ἐκ τοῦ κατά Ματθαῖον Κεφ. 28:16-20

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ,

οἱ ἕνδεκα μαθηταὶ ἐπορεύθησαν εἰς τὴν Γαλιλαίαν, εἰς τὸ ὄρος οὗ ἐτάξατο αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς.  

Καὶ ἰδόντες αὐτὸν προσεκύνησαν αὐτῷ, οἱ δὲ ἐδίστασαν.

Καὶ προσελθὼν ὁ ᾿Ιησοῦς, ἐλάλησεν αὐτοῖς λέγων·

Ἐδόθη μοι πᾶσα ἐξουσία ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ γῆς.

Πορευθέντες οὖν μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτοὺς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος,

διδάσκοντες αὐτοὺς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν·

 καὶ ἰδοὺ, ἐγὼ μεθ᾿ ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας, ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος.

Ἀμήν.

Τά Εὐαγγέλια από christopherklitou.com

Στο Α Εωθινόν λόγος

Το ευαγγέλιο πού διαβάστηκε στον όρθρο, είναι το πρώτο στην τάξη από τα εωθινά και με αυτό κλείνουμε για φέτος τα θερινά μας κηρύγματα. Είναι η μοναδική αναστάσιμη περικοπή από τον ευαγγελιστή Ματθαίο, αλλά πολύ καίριο για την εκκλησιαστική μας παράδοση και εμπειρία. Πρώτον, σε αυτό γίνεται ξεκάθαρα η αναφορά στο τρισυπόστατο του Θεού, Πατρός, Υιού και Πνεύματος Αγίου. Δεύτερον, σε αυτό εικονίζεται η ιεραποστολική φύση της Εκκλησίας και η υπερεθνική της αποστολή. Τρίτον , είναι ένα ευαγγέλιο ιδρυματικό για το κορυφαίο μυστήριο της εκκλησίας, το βάπτισμα και μάλιστα διαβάζεται στην ακολουθία του μυστηρίου ως ευαγγελική περικοπή και τέταρτον έχει εσχατολογική χροιά, αφού σε αυτό εικονίζεται η συνάντηση της Εκκλησίας με τον Κύριο της, στο όρος το οποίο ετάξατο, δηλαδή στην Εκκλησία και η διαιώνια κοινωνία των πιστών μαζί Του. Οι ένδεκα μαθητές πορεύονται στο όρος της Γαλιλαίας, όπου συναντούν τον Κύριο, τον προσκυνούν και Εκείνος τους παραγγέλει να πάνε σε όλα τα έθνη και να τα κάνουν μαθητές Του διά του βαπτίσματος, να τους διδάξουν την τήρηση του ευαγγελίου και τους υπόσχεται να παραμείνει μαζί τους, έως της συντελείας του αιώνα.

Διαβάστε ολόκληρο τον λόγο στο iereasanatolikisekklisias.blogspot

Οσία Μαρία η Αιγυπτία. Ε’ Κυριακή των Νηστειών

Τον βίο της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας συνέγραψε ο Άγιος Σωφρόνιος Πατριάρχης Ιεροσολύμων, ο οποίος συνέγραψε διάφορα ασκητικά και υμνογραφικά κείμενα που διαποτίζονται από το πνεύμα της Ορθοδόξου θεολογίας και της ασκητικής παραδόσεως.

Η Οσία Μαρία γεννήθηκε στην Αίγυπτο και έζησε κατά τους χρόνους του αυτοκράτορα Ιουστινιανού (527 – 565 μ.Χ.). Από τα δώδεκα χρόνια της πέρασε στην Αίγυπτο μια ζωή ασωτίας, αφού από την μικρή αυτή ηλικία διέφθειρε την παρθενία της και είχε ασυγκράτητο και αχόρταγο το πάθος της σαρκικής μείξεως.

Ζώντας αυτήν την ζωή δεν εισέπραττε χρήματα, αλλά απλώς ικανοποιούσε το πάθος της.

Η ίδια ξαγορεύθηκε στον Αββά Ζωσιμά ότι διετέλεσε: «δημόσιον προκείμενη τῆς ἀσωτίας ὑπέκκαυμα, οὐ δόσεως τινός, μὰ τὴν ἀλήθειαν, ἕνεκεν», κάνοντας δηλαδή το έργο της δωρεάν, «ἐκτελοῦσα τὸ ἐν ἐμοὶ καταθύμιον».

Και όπως του απεκάλυψε, είχε ακόρεστη επιθυμία και ακατάσχετο έρωτα να κυλιέται στο βόρβορο που ήταν η ζωή της και σκεπτόταν έτσι ντροπιάζοντας την ανθρώπινη φύση.

Λόγω της άσωτης ζωής και της σαρκικής επιθυμίας που είχε, κάποια φορά ακολούθησε τους προσκυνητές που πήγαιναν στα Ιεροσόλυμα για να προσκυνήσουν τον Τίμιο Σταυρό.

Και αυτό το έκανε, όχι για να προσκυνήσει τον Τίμιο Σταυρό, αλλά για να έχει πολλούς εραστές που θα ήταν έτοιμοι να ικανοποιήσουν το πάθος της. Περιγράφει δε και η ίδια ρεαλιστικά και τον τρόπο που επιβιβάστηκε στο πλοιάριο.

Και, όπως η ίδια αποκάλυψε, κατά την διάρκεια του ταξιδιού της δεν υπήρχε είδος ασέλγειας από όσα λέγονται και δεν λέγονται, του οποίου δεν έγινε διδάσκαλος σε εκείνους τους ταλαίπωρους ταξιδιώτες.

Και η ίδια εξέφρασε την απορία της για το πώς η θάλασσα υπέφερε τις ασωτίες της και γιατί η γη δεν άνοιξε το στόμα της και δεν την κατέβασε στον Άδη, επειδή είχε παγιδεύσει τόσες ψυχές.

Κατά την διάρκεια του ταξιδιού αυτού δεν αρκέστηκε στο ότι διέφθειρε τους νέους, αλλά διέφθειρε και πολλούς άλλους από τους κατοίκους της πόλεως και τους ξένους επισκέπτες.

Και στα Ιεροσόλυμα που πήγε κατά την εορτή του Τιμίου Σταυρού, περιφερόταν στους δρόμους «ψυχᾶς νέων ἀγρεύουσα».

Αισθάνθηκε όμως, βαθιά μετάνοια από ένα θαυματουργικό γεγονός.

Ενώ εισερχόταν στο ναό για να προσκυνήσει το Ξύλο του Τιμίου Σταυρού, κάποια δύναμη την εμπόδισε να προχωρήσει. Στην συνέχεια στάθηκε μπροστά σε μία εικόνα της Παναγίας, έδειξε μεγάλη μετάνοια και ζήτησε την καθοδήγηση και βοήθεια της Παναγίας.

Με την βοήθεια της Θεοτόκου εισήλθε ανεμπόδιστα αυτή την φορά στον ιερό ναό και προσκύνησε τον Τίμιο Σταυρό. Στην συνέχεια, αφού ευχαρίστησε την Παναγία, άκουσε φωνή που την προέτρεπε να πορευθεί στην έρημο, πέραν του Ιορδάνου.

Αμέσως ζήτησε την συνδρομή και την προστασία της Θεοτόκου και ήρε τον δρόμο της προς την έρημο, αφού προηγουμένως πέρασε από την ιερά μονή του Βαπτιστού στον Ιορδάνη ποταμό και κοινώνησε των Αχράντων Μυστηρίων.

Στην έρημο έζησε σαράντα επτά χρόνια, χωρίς ποτέ να συναντήσει άνθρωπο.

Κατά τα πρώτα δεκαεπτά χρόνια στην έρημο, πάλεψε πολύ σκληρά για να νικήσει τους λογισμούς και τις επιθυμίες της, ουσιαστικά για να νικήσει τον διάβολο που την πολεμούσε με τις αναμνήσεις της προηγούμενης ζωής.

Η Οσία ζούσε δεκαεπτά χρόνια στην έρημο «θηρσὶν ἀνημέροις ταὶς ἀλόγοις ἐπιθυμίαις πυκτεύουσα». Είχε πολλές επιθυμίες φαγητών, ποτών και «πορνικῶν ᾀσμάτων» και πολλούς λογισμούς που την ωθούσαν προς την πορνεία.

Όμως, όταν ερχόταν κάποιος λογισμός μέσα της, έπεφτε στην γη, την έβρεχε με δάκρυα και δεν σηκωνόταν από τη γη «ἕως ὅτου τὸ φῶς ἐκεῖνο τὸ γλυκὺ περιέλαμψεν καὶ τοὺς λογισμοὺς τοὺς ἐνοχλοῦντας μοὶ ἐδίωξεν».

Συνεχώς προσευχόταν στην Παναγία, την οποία είχε εγγυήτρια της ζωής της μετανοίας που έκανε.

Το ιμάτιό της σχίσθηκε και καταστράφηκε και έκτοτε παρέμεινε γυμνή. Καιγόταν από τον καύσωνα και έτρεμε από τον παγετό και «ὡς πολλάκις μὲ χαμαὶ πεσοῦσαν ἄπνουν μείναι σχεδὸν καὶ ἀκίνητον».

Ύστερα από σκληρό αγώνα, με τη Χάρη του Θεού και την συνεχή προστασία της Παναγίας, ελευθερώθηκε από τους λογισμούς και τις επιθυμίες, οπότε μεταμορφώθηκε το λογιστικό και παθητικό μέρος της ψυχής της, καθώς επίσης εθεώθηκε και το σώμα της.

Λόγω της μεγάλης πνευματικής της καταστάσεως στην οποία έφθασε η Οσία Μαρία, έλαβε από τον Θεό το διορατικό χάρισμα.

Ήταν γυμνή αλλά το σώμα της υπερέβη τις ανάγκες της φύσεως. Λέγει η ίδια: «Γυνὴ γὰρ εἰμί, καὶ γυμνή, καθάπερ ὁρᾷς, καὶ τὴν αἰσχύνην τοῦ σώματός μου ἀπερικάλυπτον ἔχουσα».

Το σώμα τρεφόταν με τη Χάρη του Θεού: «Τρέφομαι γὰρ καὶ σκέπτομαι τῷ ρήματι τοῦ Θεοῦ διακρατοῦντος τὰ σύμπαντα». Στη περίπτωσή της, όπως και σε άλλες περιπτώσεις Αγίων, παρατηρούμε ότι αναστέλλονται οι ενέργειες του σώματος.

Αυτή η αναστολή των σωματικών ενεργειών οφειλόταν στο ότι η ψυχή της δεχόταν την ενέργεια του Τριαδικού Θεού και αυτή η θεία ενέργεια διαπορθμευόταν και στο σώμα της: «Ἀρκεὶν εἰποῦσα τὴν χάριν τοῦ Πνεύματος, ὥστε συντηρεὶν τὴν οὐσίαν τῆς ψυχῆς ἀμίαντον».

Εκείνη την περίοδο ασκήτευε σε ένα μοναστήρι ο Ιερομόναχος Αββάς Ζωσιμάς, που ήταν κεκοσμημένος με αγιότητα βίου.

Έβλεπε θεία οράματα, καθώς του είχε δοθεί το χάρισμα των θείων ελλάμψεων, λόγω του ότι ζούσε μέχρι τα πενήντα τρία του χρόνια με μεγάλη άσκηση και ήταν φημισμένος στην περιοχή του.

Τότε, όμως, εισήλθε μέσα του ένας λογισμός κάποιας πνευματικής υπεροψίας, για το αν δηλαδή υπήρχε άλλος μοναχός που θα μπορούσε να τον ωφελήσει ή να του διδάξει κάποιο καινούργιο είδος ασκήσεως.

Ο Θεός, για να τον διδάξει και να τον διορθώσει, του αποκάλυψε ότι κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να φθάσει στην τελειότητα. Και στην συνέχεια του υπέδειξε να πορευθεί σε ένα μοναστήρι που βρισκόταν κοντά στον Ιορδάνη ποταμό.

Ο Αββάς Ζωσιμάς υπάκουσε στην φωνή του Θεού και πήγε στο μοναστήρι του Αγίου Ιωάννου του Βαπτιστού, που του υποδείχθηκε.

Εκεί συνάντησε τον ηγούμενο και τους μοναχούς, και διέκρινε ότι ακτινοβολούσαν τη Χάρη και την αγάπη του Θεού, ζώντας έντονη μοναχική ζωή με ακτημοσύνη, με μεγάλη άσκηση και αδιάλειπτη προσευχή.

Στο μοναστήρι αυτό υπήρχε ένας κανόνας. Σύμφωνα με αυτόν, την Κυριακή της Τυρινής προ της ενάρξεως της Μεγάλης Σαρακοστής, αφού οι μοναχοί κοινωνούσαν των Αχράντων Μυστηρίων, προσεύχονταν και ασπάζονταν μεταξύ τους, και έπειτα ελάμβαναν ο καθένας τους μερικές τροφές και έφευγαν στην έρημο πέραν του Ιορδάνου, για να αγωνισθούν κατά την περίοδο της Τεσσαρακοστής τον αγώνα της ασκήσεως.

Επέστρεφαν δε στο μοναστήρι την Κυριακή των Βαΐων, για να εορτάσουν τα Πάθη, τον Σταυρό και την Ανάσταση του Χριστού.

Είχαν ως κανόνα να μην συναντά κανείς τον άλλο αδελφό στην έρημο και να μην τον ερωτά, όταν επέστρεφαν, για το είδος της ασκήσεως που έκανε την περίοδο αυτή.

Αυτόν τον κανόνα εφάρμοσε και ο Αββάς Ζωσιμάς. Αφού έλαβε ελάχιστες τροφές, βγήκε από το μοναστήρι και πορεύθηκε στην έρημο, έχοντας την επιθυμία να εισέλθει όσο μπορούσε πιο βαθειά σε αυτή, με την ελπίδα μήπως συναντήσει κάποιον ασκητή που θα τον βοηθούσε να φθάσει σε αυτό που ποθούσε.

Πορευόταν προσευχόμενος και τρώγοντας ελάχιστα. Κοιμόταν δε όπου ευρισκόταν.

Είχε περπατήσει μία πορεία είκοσι ημερών όταν, κάποια στιγμή που κάθισε να ξεκουραστεί και έψελνε, είδε στο βάθος μια σκιά που έμοιαζε με ανθρώπινο σώμα.

Στην αρχή θεώρησε ότι ήταν δαιμονικό φάντασμα, αλλά έπειτα διαπίστωσε ότι ήταν άνθρωπος. Αυτό το ον που έβλεπε ήταν γυμνό, είχε μαύρο σώμα – το σώμα αυτό προερχόταν από τις ηλιακές ακτίνες – και είχε στο κεφάλι του λίγες άσπρες τρίχες, που δεν έφθαναν πιο κάτω από τον λαιμό.

Ο Αββάς Ζωσιμάς έβλεπε την Οσία Μαρία, την ώρα που προσευχόταν.

Η Οσία Μαρία η Αιγυπτία ασκούσε την αδιάλειπτη προσευχή και μάλιστα ο Αββάς Ζωσιμάς την είδε όταν εκείνη ύψωσε τα μάτια της στον ουρανό και άπλωσε τα χέρια της και «ἤρξατο εὔχεσθαι ὑποψιθυρίσουσα, φωνὴ δὲ αὐτῆς οὐκ ἠκούετο ἔναρθρος».

Και σε κάποια στιγμή, ενώ εκείνος καθόταν σύντρομος, «ὁρᾷ αὐτὴν ὑψωθείσαν ὡς ἕνα πῆχυν ἀπὸ τῆς γῆς καὶ τῷ ἀέρι κρεμαμένην καὶ οὕτω προσεύχεσθαι».

Ο Αββάς Ζωσιμάς προσπάθησε να πλησιάσει, για να διαπιστώσει τι ήταν αυτό που έβλεπε, αλλά το ανθρώπινο εκείνο ον απομακρυνόταν. Έτρεχε ο Αββάς Ζωσιμάς, έτρεχε και εκείνο. Και ο Αββάς κραύγαζε με δάκρυα προς αυτό ώστε να σταματήσει, για να λάβει την ευλογία του.

Εκείνο όμως δεν ανταποκρινόταν. Μόλις έφθασε ο Αββάς σε κάποιο χείμαρρο και απόκαμε, εκείνο το ανθρώπινο ον αφού τον αποκάλεσε με το μικρό του όνομα, πράγμα που προκάλεσε μεγάλη εντύπωση στον Αββά, του είπε ότι δεν μπορεί να γυρίσει και να τον δει κατά πρόσωπο, γιατί είναι γυναίκα γυμνή και έχει ακάλυπτα τα μέλη του σώματός της.

Τον παρακάλεσε, αν θέλει, να της δώσει την ευχή του και να της ρίξει ένα κουρέλι από τα ρούχα του, για να καλύψει το γυμνό σώμα της. Ο Αββάς έκανε ότι του είπε και τότε εκείνη στράφηκε προς αυτόν.

Ο Αββάς αμέσως γονάτισε για να λάβει την ευχή της, ενώ το ίδιο έκανε και εκείνη. Και παρέμειναν και οι δύο γονατιστοί «ἕκαστος ἐξαιτῶν εὐλογῆσαι τὸν ἕτερον».

Επειδή ο Αββάς αναρωτιόταν μήπως έβλεπε μπροστά του κάποιο άυλο πνεύμα, εκείνη διακρίνοντας τους λογισμούς του, του είπε ότι είναι αμαρτωλή, που έχει περιτειχισθεί από το άγιο Βάπτισμα και είναι χώμα και στάχτη και όχι άυλο πνεύμα.

Η Οσία Μαρία κατά την συνάντηση αυτή, αφού αποκάλυψε όλη την ζωή της, ζήτησε από τον Αββά Ζωσιμά να έλθει κατά την Μεγάλη Πέμπτη της επόμενης χρονιάς, σε έναν ορισμένο τόπο στην όχθη του Ιορδάνη ποταμού, κοντά σε μια κατοικημένη περιοχή, για να την κοινωνήσει, ύστερα από πολλά χρόνια μεγάλης μετάνοιας που μεταμόρφωσε την ύπαρξή της. «Καὶ νῦν ἐκείνου ἐφίεμαι ἀκατασχέτω τῷ ἔρωτι», του είπε, δηλαδή είχε ακατάσχετο έρωτα να κοινωνήσει του Σώματος και του Αίματος του Χριστού.

Ο Αββάς Ζωσιμάς επέστρεψε στο μοναστήρι χωρίς να πει σε κανένα τι ακριβώς συνάντησε, σύμφωνα άλλωστε και με τον κανόνα που υπήρχε σε εκείνη την ιερά μονή.

Όμως, συνεχώς παρακαλούσε τον Θεό να τον αξιώσει να δει και πάλι «τὸ ποθούμενον πρόσωπον» την επόμενη χρονιά και μάλιστα ήταν στεναχωρημένος γιατί δεν περνούσε ο χρόνος, καθώς ήθελε όλος αυτός ο χρόνος να ήταν μία ημέρα.

Το επόμενο έτος ο Αββάς Ζωσιμάς από κάποια αρρώστια δεν μπόρεσε να βγει από το μοναστήρι στην έρημο, όπως έκαναν οι άλλοι πατέρες στην αρχή της Σαρακοστής και έτσι παρέμεινε στο μοναστήρι.

Και την Κυριακή των Βαΐων, όταν είχαν επιστρέψει οι άλλοι πατέρες της Μονής, εκείνος ετοιμάσθηκε να πορευθεί στον τόπο που του είχε υποδείξει η Οσία, για να την κοινωνήσει.

Την Μεγάλη Πέμπτη πήρε μαζί του σε ένα μικρό ποτήρι το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, πήρε μερικά σύκα και χουρμάδες και λίγη βρεγμένη φακή και βγήκε από το μοναστήρι για να συναντήσει την Οσία Μαρία.

Επειδή όμως εκείνη αργοπορούσε να έλθει στον καθορισμένο τόπο, ο Αββάς προσευχόταν στον Θεό με δάκρυα να μην του στερήσει λόγω των αμαρτιών του την ευκαιρία να τη δει εκ νέου.

Μετά την θερμή προσευχή την είδε από την άλλη πλευρά του Ιορδάνη ποταμού, να κάνει το σημείο του Σταυρού, να πατά πάνω στο νερό του ποταμού «περιπατοῦσαν ἐπὶ τῶν ὑδάτων ἐπάνω καὶ πρὸς ἐκεῖνον βαδίζουσαν».

Στην συνέχεια η Οσία τον παρακάλεσε να πει το Σύμβολο της Πίστεως και το «Πάτερ ἠμῶν». Ακολούθως ασπάσθηκε τον Αββά Ζωσιμά και κοινώνησε των ζωοποιών Μυστηρίων.

Έπειτα ύψωσε τα χέρια της στον ουρανό, αναστέναξε με δάκρυα και είπε: «Νῦν ἀπολύεις τὴν δούλη σου, ὢ Δέσποτα, κατὰ τὸ ρῆμά σου ἐν εἰρήνῃ, ὅτι εἶδον οἱ ὀφθαλμοί μου τὸ σωτήριόν σου».

Στην συνέχεια, αφού τον παρακάλεσε να έλθει και το επόμενο έτος στο χείμαρρο που την είχε συναντήσει την πρώτη φορά, ζήτησε την προσευχή του.

Ο Αββάς άγγιξε τα πόδια της Οσίας, ζήτησε και αυτός την προσευχή της και την άφησε να φύγει «στένων καὶ ὀδυρόμενος», διότι τολμούσε «κρατῆσαι τὴν ἀκράτητον».

Εκείνη έφυγε κατά τον ίδιο τρόπο με τον οποίο ήλθε, πατώντας δηλαδή πάνω στα νερά του Ιορδάνη ποταμού.

Το επόμενο έτος, σύμφωνα και με την παράκληση της Οσίας, ο Αββάς βιαζόταν να φθάσει «πρὸς ἐκεῖνο τὸ παράδοξο θέαμα». Αφού βάδισε πολλές ημέρες και έφθασε στον τόπο εκείνο, έψαχνε «ὡς θηρευτὴς ἐμπειρότατος» να δει «τὸ γλυκύτατο θήραμα», την Οσία του Θεού.

Όμως δεν την έβλεπε πουθενά. Τότε άρχισε να προσεύχεται στον Θεό κατανυκτικά: «Δεῖξον μοί, Δέσποτα, τὸν θησαυρόν σου τὸν ἄσυλον, ὃν ἐν τῆδε τὴ ἐρήμω κατέκρυψας, δεῖξον μοί, δέομαι, τὸν ἐν σώματι ἄγγελον, οὐ οὐκ ἔστιν ὁ κόσμος ἀπάξιος».

Για τον Αββά Ζωσιμά η Οσία Μαρία ήταν άθικτος θησαυρός, άγγελος μέσα σε σώμα, που ο κόσμος δεν ήταν άξιος να τον έχει.

Και προσευχόμενος με τα λόγια αυτά είδε «κεκειμένην τὴν Ὁσίαν νεκράν, καὶ τᾶς χεῖρας οὕτως ὥσπερ ἔδει τυπώσασαν καὶ πρὸς ἀνατολᾶς ὄρασαν κειμένην τὸ σχήματι».

Βρήκε δε και δική της γραφή που έλεγε: «Θάψον, ἀββᾶ Ζωσιμᾶ, ἐν τούτῳ τὸ τόπω τῆς ταπεινῆς Μαρίας τὸ λείψανον, ἀποδὸς τὸν χοῦν τῷ χοΐ, ὑπὲρ ἐμοῦ διὰ παντὸς πρὸς τὸν Κύριον προσευχόμενος, τελειωθείσης, μηνὶ Φαρμουθὶ (κατ’ Αἰγυπτίους, ὅπως ἐστὶ κατὰ Ρωμαίους Ἀπρίλιος), ἐν αὐτῇ δὲ τὴ νυκτὶ τοῦ πάθους τοῦ σωτηρίου, μετὰ τὴν τοῦ θείου καὶ μυστικοῦ δείπνου μετάληψιν».

Την βρήκε δηλαδή νεκρή, κείμενη στην γη, με τα χέρια σταυρωμένα και βλέποντας προς την ανατολή. Συγχρόνως βρήκε και γραφή που τον παρακαλούσε να την ενταφιάσει.

Η Οσία κοιμήθηκε την ίδια ημέρα που κοινώνησε, αφού είχε διασχίσει σε μία ώρα απόσταση την οποία διήνυσε το επόμενο έτος ο Αββάς Ζωσιμάς σε είκοσι ημέρες. Γράφει ο Άγιος Σωφρόνιος: «καὶ ἥνπερ ὤδευσεν ὁδὸν Ζωσιμᾶς διὰ εἴκοσι ἡμερῶν κοπιῶν, εἰς μίαν ὥραν Μαρίαν διέδραμεν καὶ εὐθὺς πρὸς τὸν Θεὸν ἐξεδήμησεν». Το σώμα της είχε αποκτήσει άλλες ιδιότητες, είχε μεταμορφωθεί.

Στην συνέχεια ο Αββάς Ζωσιμάς, αφού έκλαψε πολύ και είπε ψαλμούς κατάλληλους για την περίσταση, «ἐποίησεν εὐχὴν ἐπιτάφιον». Και μετά με μεγάλη κατάνυξη, «βρέχων τὸ σῶμα τοὶς δακρύσι» επιμελήθηκε τα της ταφής.

Επειδή, όμως, η γη ήταν σκληρή και ο ίδιος ήταν προχωρημένης ηλικίας, γι’ αυτό δεν μπορούσε να την σκάψει και βρισκόταν σε απορία.

Τότε «ὁρᾷ λέοντα μέγαν τῷ λειψάνῳ τῆς Ὁσίας παρεστώτα καὶ τὰ ἴχνη αὐτῆς ἀναλείχοντα», δηλαδή είδε ένα λιοντάρι να στέκεται δίπλα στο λείψανο της Οσίας και να γλείφει τα ίχνη της.

Ο Αββάς τρόμαξε, αλλά το ίδιο το λιοντάρι «οὐχὶ τοῦτον τοὶς κινήμασι μόνον ἀσπαζόμενον, ἀλλὰ καὶ προθέσει», δηλαδή το ίδιο το λιοντάρι καλόπιανε τον Αββά και τον παρακινούσε και με τις κινήσεις του και με τις προθέσεις του, να προχωρήσει στον ενταφιασμό της.

Λαμβάνοντας ο Αββάς θάρρος από το ήμερο του λιονταριού, το παρακάλεσε να σκάψει αυτό το ίδιο τον λάκκο, για να ενταφιασθεί το ιερό λείψανο της Οσίας Μαρίας, επειδή εκείνος αδυνατούσε.

Το λιοντάρι υπάκουσε. «Εὐθὺς δὲ ἅμα τῷ σώματι θαπτόμενο», δηλαδή με τα μπροστινά του πόδια άσκαψε το λάκκο, όσο έπρεπε, για να ενταφιασθεί το σκήνωμα της Οσίας Μαρίας.

Ο ενταφιασμός της Οσίας έγινε προσευχομένου του Αββά Ζωσιμά και του λιονταριού «παρεστῶτος». Μετά τον ενταφιασμό έφυγαν και οι δύο, «ὁ μὲν λέων ἐπὶ τὰ ἔνδον τῆς ἐρήμου ὡς πρόβατον ὑπεχώρησε. Ζωσιμᾶς δὲ ὑπέστρεψεν, εὐλογῶν καὶ αἰνῶν τὸν Θεὸν ἠμῶν».

Και ο Άγιος Σωφρόνιος, Πατριάρχης Ιεροσολύμων, καταλήγει ότι έγραψε αυτό το βίο «κατὰ δύναμιν» και «τῆς ἀληθείας μηδὲν προτιμῆσαι θέλων».

Ο βίος της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας, δείχνει πως μία πόρνη μπορεί να γίνει κατά Χάριν θεός, πως ο άνθρωπος μπορεί να γίνει άγγελος εν σώματι και πως η κατά Χριστόν ελπίδα μπορεί να αντικαταστήσει την υπό του διαβόλου προερχόμενη απόγνωση.

Στο πρόσωπο της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας βλέπουμε τον άνθρωπο που αναζητά την ηδονή και κυνηγά τους ανθρώπους για την ικανοποίησή τους, αλλά όμως με τη Χάρη του Θεού μπορεί να εξαγιασθεί τόσο πολύ, ώστε να φθάσει στο σημείο να την κυνηγούν οι Άγιοι για να λάβουν την ευλογία της και να ασπασθούν το τετιμημένο της σώμα, καθώς επίσης να τη σέβονται και τα άγρια ζώα.

Η Οσία Μαρία η Αιγυπτία με την μετάνοιά της, την βαθιά της ταπείνωση, την υπέρβαση εν Χάριτι του θνητού και παθητού σώματός της, αφ’ ενός μεν προσφέρει μια παρηγοριά σε όλους τους ανθρώπους, αφ’ ετέρου δε ταπεινώνει εκείνους που υπερηφανεύονται για τα ασκητικά τους κατορθώματα.

Δεν ημέρωσε μόνο τα άγρια θηρία που υπήρχαν μέσα της, δηλαδή τα άλογα πάθη, αλλά υπερέβη όλα τα όρια της ανθρώπινη φύσεως και ημέρωσε ακόμη και τα άγρια θηρία της κτίσεως.

Αυτός είναι ο σκοπός και ο πλούτος της ενανθρωπίσεως του Χριστού, που φυλάσσεται μέσα στην Εκκλησία. Με την αποκαλυπτική θεολογία και την εν Χριστώ ζωή ο άνθρωπος μπορεί να μεταμορφωθεί ολοκληρωτικά.

Η Εκκλησία τιμά την μνήμη της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας και την Ε’ Κυριακή των Νηστειών.

Πηγή : askitikon.eu