Εξήλθεν ο σπείρων, τού σπείραι, τον σπόρον αυτού...

Κυριακή 17  Οκτωβρίου 2021

 ΤΕΤΑΡΤΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΛΟΥΚΑ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ ΕΝ ΝΙΚΑΙΑ Ζ' ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

Ἡ παραβολή τοῦ σπορέως

Ἐκ τοῦ κατά Λουκᾶν  Κεφ. 8:5-15

Εἶπεν ὁ Κύριος τήν παραβολήν ταύτην·

Ἐξῆλθεν ὁ σπείρων τοῦ σπεῖραι τὸν σπόρον αὐτοῦ·

καὶ ἐν τῷ σπείρειν αὐτὸν ὃ μὲν ἔπεσε παρὰ τὴν ὁδόν, καὶ κατεπατήθη, καὶ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ κατέφαγεν αὐτό·

 καὶ ἕτερον ἔπεσεν ἐπὶ τὴν πέτραν, καὶ φυὲν ἐξηράνθη διὰ τὸ μὴ ἔχειν ἰκμάδα·

καὶ ἕτερον ἔπεσεν ἐν τῷ μέσῳ τῶν ἀκανθῶν, καὶ συμφυεῖσαι αἱ ἄκανθαι ἀπέπνιξαν αὐτό·

καὶ ἕτερον ἔπεσεν εἰς τὴν γῆν τὴν ἀγαθήν, καὶ φυὲν ἐποίησε καρπὸν ἑκατονταπλασίονα.

᾿Επηρώτων δὲ αὐτὸν οἱ Μαθηταὶ αὐτοῦ λέγοντες·

Τίς εἴη ἡ παραβολὴ αὕτη;

Ὁ δὲ εἶπεν·

Ὑμῖν δέδοται γνῶναι τὰ μυστήρια τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ, τοῖς δὲ λοιποῖς ἐν παραβολαῖς, ἵνα βλέποντες μὴ βλέπωσι καὶ ἀκούοντες μὴ συνιῶσιν.

Ἔστι δὲ αὕτη ἡ παραβολή·

Ὁ σπόρος ἐστὶν ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ·

Οἱ δὲ παρὰ τὴν ὁδόν ,εἰσιν οἱ ἀκούσαντες· εἶτα ἔρχεται ὁ διάβολος, καὶ αἴρει τὸν λόγον ἀπὸ τῆς καρδίας αὐτῶν, ἵνα μὴ πιστεύσαντες σωθῶσιν.

Οἱ δὲ ἐπὶ τῆς πέτρας, οἳ ὅταν ἀκούσωσι, μετὰ χαρᾶς δέχονται τὸν λόγον, καὶ οὗτοι ρίζαν οὐκ ἔχουσιν, οἳ πρὸς καιρὸν πιστεύουσι καὶ ἐν καιρῷ πειρασμοῦ ἀφίστανται.

Τὸ δὲ εἰς τὰς ἀκάνθας πεσόν, οὗτοί εἱσιν οἱ ἀκούσαντες, καὶ ὑπὸ μεριμνῶν καὶ πλούτου καὶ ἡδονῶν τοῦ βίου πορευόμενοι συμπνίγονται, καὶ οὐ τελεσφοροῦσι.

Τὸ δὲ ἐν τῇ καλῇ γῇ, οὗτοί εἰσιν, οἵ τινες ἐν καρδίᾳ καλῇ καὶ ἀγαθῇ, ἀκούσαντες τὸν λόγον, κατέχουσι, καὶ καρποφοροῦσιν ἐν ὑπομονῇ.

Ταῦτα λέγων ἐφώνει·

Ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν, ἀκουέτω.

Τὸ Εὐαγγέλιον  christopherklitou.com

Εξήλθεν ο σπείρων, τού σπείραι, τον σπόρον αυτού...

Η Κυριακή πού μας έρχεται είναι αφιερωμένη στην λεγόμενη «Παραβολή του σπορέως» και ἔχει ὁρισθῆ ἀπὸ τὴν ἁγία μας Ἐκκλησία πρὸς τιμὴν τῶν Αγίων Πατέρων. Δηλαδή τῶν ἱεραρχῶν ἐκείνων ποὺ συνεκρότησαν τὴν Ἑβδόμη (Ζ΄) Οἰκουμενικὴ Σύνοδο ποὺ κατεδίκασε τοὺς εἰκονομάχους καὶ ἀνεστήλωσε τὶς εἰκόνες.

Γιατί εὰν σήμερα ἔχουμε εἰκόνες στις Εκκλησίες, αὐτὸ τὸ ὀφείλουμε στοὺς ἀγῶνες ποὺ ἔκαναν οἱ ἅγιοι ἐκεῖνοι πατέρες τῆς Ἑβδόμης Οἰκουμενικῆς Συνόδου.

Μέχρι σήμερα μία ακόμη διαφορὰ ποὺ ἔχουμε μὲ τοὺς αἱρετικοὺς εἶνε, ὅτι όλοι αὐτοὶ ―καὶ μάλιστα οἱ Χιλιαστές― εἰκόνες δὲν προσκυνᾶνε.

Εἶνε γυμνὲς οἱ λεγόμενες αίθουσες -- «ἐκκλησίες» τους, ενῷ ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία εἶνε γεμάτη εἰκόνες, ποὺ ἀποτελοῦν και τὸν στολισμό της.( Μια εικόνα – χίλιες λέξεις...)

Σήμερα λοιπόν ἔχει ὁρισθῆ νὰ διαβάζεται ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιο μιὰ ὡραία περικοπή. Περιέχει μία ἀπὸ τὶς παραβολὲς τοῦ Χριστοῦ. Εἶνε ἡ γνωστὴ παραβολὴ τοῦ σπορέως. Τί λέει σ᾿ αὐτὴν ὁ Χριστός;

Κάποιος γεωργὸς γέμισε τὸ δισάκκι του μὲ σπόρο καὶ πῆγε νὰ τὸν σπείρῃ. Ἕνα μέρος τοῦ σπόρου ἔπεσε πάνω σὲ δρόμο ποὺ ἦταν χιλιοπατημένος ἀπὸ ζῷα καὶ ἀνθρώπους· ἔμεινε ἐκεῖ στὴν ἐπιφάνεια, δὲν ρίζωσε, καὶ ἦρθαν τὰ πουλιὰ τοῦ οὐρανοῦ καὶ τὸν ἅρπαξαν...

Τὸ δεύτερο μέρος τοῦ σπόρου ἔπεσε σὲ μέρος ὅπου ἦταν πέτρες· καὶ φύτρωσε μέν, ἀλλὰ δὲν ὑπῆρχε νερὸ καὶ ἔτσι ξεράθηκαν τὰ στάχυα. Τὸ τρίτο μέρος τοῦ σπόρου ἔπεσε σὲ  ἔδαφος ποὺ εἶχε χῶμα, ἀλλὰ χῶμα γεμᾶτο ἀγκάθια· καὶ τ᾿ ἀγκάθια μεγάλωσαν, ἔπνιξαν τὸ σπόρο, καὶ δὲν τὸν ἄφησαν ν᾿ ἀναπτυχθῇ καὶ νὰ καρποφορήσῃ. Τὸ τελευταῖο μέρος τοῦ σπόρου ἔπεσε σὲ ἔδαφος γόνιμο, καθαρό· ἐκεῖ ὁ σπόρος φύτρωσε καὶ ἀπέδωσε ἀλλοῦ μὲν τριάντα, ἀλλοῦ ἑξήντα, ἀλλοῦ δὲ ἑκατό. Αὐτὴ εἶνε ἡ παραβολή.

Τί θὰ πῇ όμως "παραβολή";

Είναι το μέρος τού λόγου εκείνο πού άλλα λέει ὁ Χριστὸς καὶ ἄλλα ἐννοεῖ.

Ἡ παραβολὴ τοῦ σπορέως εἶνε μιὰ εἰκόνα ἀπὸ τὸν φυσικὸ αγροτικό κόσμο. Ποιός εἶνε ὁ σπορεύς; Σπορεὺς εἶνε ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός· αὐτὸς ἔφερε τὸν πνευματικὸ σπόρο ἀπὸ τὸν οὐρανό. Καὶ ὁ σπόρος εἶνε ἡ ἁγία του διδασκαλία, ποὺ δὲν ὑπάρχει ἄλλη ἀνωτέρα διδασκαλία ἀπὸ αὐτήν· εἶνε σπόρος ἐκλεκτός. Καὶ ὅπως ὁ γεωργὸς φροντίζει στὸ χωράφι του νὰ σπείρῃ ἐκλεκτὸ σπόρο, ἔτσι κ᾿ ἐμεῖς πρέπει νὰ φροντίζουμε μέσα στὶς καρδιές μας νὰ σπέρνουμε ἐκλεκτὸ σπόρο, τὴ διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ.

Ὁ σπόρος! Τί εἶνε ὁ σπόρος; Ὁ φυσικὸς σπόρος εἶνε ἕνα μικρὸ πραγματάκι, ποὺ δὲν τοῦ δίνουμε σημασία. Καὶ ὅμως τί δύναμι ἔχει μέσα του! Φτάνει ἕνας σπόρος ν᾿ ἀποδείξῃ, ὅτι ὑπάρχει Θεός. Ἂν μπορῇ, ἂς φτειάξῃ ἡ ἐπιστήμη ἕνα σπόρο. Μέχρι σήμερα, παρ᾿ ὅλες τὶς προόδους της, δὲν τὸ κατώρθωσε. Ἀδύνατον.

Τὸ σπόρο, ποὺ τὸ ῥίχνουμε μέσ᾿ στὸ χῶμα, τὸν ἔφτιαξε ὁ Θεός. Καὶ ἔχει δύναμι τεραστία. Φυτρώνει καὶ πρασινίζει ἡ γῆ.
Σπόρος λοιπόν, μὲ τὴ μεταφορικὴ ἔννοια τῆς παραβολῆς, εἶνε ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ. Σπορεὺς εἶνε ὁ Χριστός. Σπορεῖς εἶνε καὶ οἱ κήρυκες τοῦ εὐαγγελίου, σπορεῖς εἶνε καὶ οἱ ἱεράρχαι, σπορεῖς εἶνε καὶ οἱ διδάσκαλοι καὶ πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, σπορεὺς εἶνε καθένας ποὺ διαδίδει τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ.

Ἀλλ᾿ ὅπως ὁ σπόρος ἔπεσε σὲ διάφορα ἐδάφη, ἔτσι καὶ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ποὺ κηρύττουν οἱ κήρυκες τοῦ εὐαγγελίου. Ἄλλοτε μὲν πέφτει ἐπάνω σὲ ἔδαφος ποὺ μοιάζει μὲ τὸν πατημένο δρόμο. Καὶ ὅπως στὸν πατημένο δρόμο εἶνε ἀδύνατον νὰ φυτρώσῃ ὁ σπόρος, ἔτσι καὶ στὶς ψυχὲς αὐτές.

Ὑπάρχουν ἄνθρωποι ποὺ μένουν ἀδιάφοροι, τελείως ἀδιάφοροι. Καὶ ἂν ἀκόμη βρίσκωνται μέσ᾿ στὴν ἐκκλησία, δὲν τοὺς ἐνδιαφέρει τίποτε, δὲν προσέχουν τὰ ἀνεκτίμητα λόγια ποὺ σπέρνει ἡ Ἐκκλησία μας· διότι ἡ θεία λειτουργία, ἀπὸ τὴν ὥρα ποὺ θ᾿ ἀρχίσῃ μέχρι τέλους, χίλια λόγια εἶνε· χρυσᾶ λόγια, αἰώνια, σπουδαῖα λόγια. Αὐτοὶ τίποτα.

Καὶ βρίσκονται μὲν ἐντὸς τῆς ἐκκλησίας σωματικῶς, ἀλλὰ ψυχικῶς δὲν εἶνε ἐκεῖ· βρίσκονται ἔξω, ταξιδεύουν πέρα μακριά. Καὶ ὅπως λέει ὁ λαός μας, ἀπὸ τὸ ἕνα αὐτὶ μπαίνει ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ κι ἀπὸ τὸ ἄλλο βγαίνει. Αὐτὴ εἶνε ἡ πρώτη κατηγορία ἐδάφους ποὺ ἔπεσε ὁ σπόρος· εἶνε δηλαδὴ οἱ ἀδιάφοροι Χριστιανοί.

Ἡ ἄλλη κατηγορία εἶνε οἱ ἄνθρωποι ποὺ ἀκοῦνε τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ, ἐνθουσιάζονται, εὐχαριστοῦν τὸ Θεό, ἀλλὰ δυστυχῶς εἶνε ὀλιγόπιστοι. Καὶ ὅταν συμβῇ στὸν βίο τους κάποιο ἐμπόδιο, κάποια δυστυχία, κάποιος θάνατος, κάποιο ἀτύχημα, τότε γογγύζουν πλέον κατὰ τοῦ Θεοῦ καὶ ἀπομακρύνονται ἀπὸ τὸ Θεὸ καὶ λένε· Ποῦ εἶνε ὁ Θεός; γιατί συνέβη σ᾿ ἐμένα αὐτὸ τὸ ἀτύχημα, αὐτὴ ἡ δυστυχία;… Καὶ ἀπομακρύνονται ἀπὸ τὸ Θεό. Αὐτοὶ εἶνε οἱ ὀλιγόπιστοι.

Πρῶτοι λοιπὸν οἱ ἀδιάφοροι, δεύτεροι οἱ ὀλιγόπιστοι. Τρίτοι; Οἱ τρίτοι εἶνε ἐκεῖνοι ποὺ ἔχουν μὲν καλὲς διαθέσεις, ἀλλὰ ἔχουν μέσα τους καὶ ἀγκάθια. Ποιά εἶνε τ᾿ ἀγκάθια;

Ὅπως ὅπου φυτρώνει ἀγκάθι ἐκεῖ συμπνίγεται ὁ ἀγαθὸς σπόρος, ἔτσι καὶ μέσ᾿ στὶς καρδιὲς αὐτῶν. Ἀγκάθια εἶνε τὰ πάθη. Ποιά πάθη; Ὁποιοδήποτε πάθος, εἶνε ἀγκάθι φοβερό. Τρία ὅμως εἶνε τὰ μεγάλα ἀγκάθια ποὺ πνίγουν κάθε εὐγενῆ προσπάθεια μέσα στὸν ἄνθρωπο. Τὸ πρῶτο εἶνε ἡ φιλαργυρία, τὸ δεύτερο εἶνε ἡ φιληδονία, καὶ τὸ τρίτο ἀγκάθι εἶνε ἡ φιλοδοξία. Αὐτὰ τὰ τρία πάθη εἶνε τὰ μεγάλα ἐκεῖνα ἀγκάθια ποὺ δὲν ἀφήνουν νὰ καρποφορήσῃ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ.

Τέλος ἕνα μόνο μέρος τοῦ σπόρου ἔπεσε σὲ ἐκλεκτὸ ἔδαφος· καὶ φύτρωσε, καὶ τὸ 1 ἔγινε 30, 60, 100. Ποιό ἔδαφος εἶνε αὐτό; Εἶνε οἱ Χριστιανοὶ ποὺ ἀκοῦνε τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ καὶ τὸν ἐφαρμόζουν μὲ προθυμία. Δὲν ἀκοῦνε μόνο, δὲν ἐνθουσιάζονται μόνο, ἀλλὰ καὶ ἐφαρμόζουν. Αὐτοὶ ἀποτελοῦν τὴν ἐκλεκτὴ μερίδα τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ.

Αὐτὴ εἶνε μὲ λίγα λόγια ἡ παραβολή. Ὁμιλεῖ γιὰ τέσσερα διαφορετικὰ ἐδάφη γῆς, ποὺ εἰκονίζουν τὶς τέσσερις κατηγορίες ἀκροατῶν τοῦ θείου λόγου. Στὰ δια αὐτὰ ἐδάφη σπείρεται καὶ σήμερα ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ. Καὶ πρέπει ὅλοι μας, κήρυκες καὶ ἀκροαταί, ν᾿ ἀπαντήσουμε σὲ κάποια ἐρωτήματα.
Ὡς ἀκροαταὶ πρέπει ν᾿ ἀπαντήσουμε στὸ ἐρώτημα· τί ἔδαφος είμαστε; καὶ τί θέσι λαμβάνουμε ἀπέναντι στὸ λόγο τοῦ Θεοῦ; Είμεθα ἀγαθὴ γῆ ποὺ δέχεται τὸ λόγο τοῦ εὐαγγελίου καὶ καρποφορεῖ; Ἢ μήπως ἡ καρδιά μας εἶνε ἄγονο, λιθῶδες καὶ ἀκανθῶδες ἔδαφος;

Ἂς κοπιάσουμε, γιὰ νὰ κάψουμε τ᾿ ἀγκάθια τῶν παθῶν, νὰ πετάξουμε τὶς πέτρες τῆς ὀλιγοπιστίας, τῶν κακῶν συνηθειῶν, τῶν εἰδωλολατρικῶν καταλοίπων, τῶν ἀντιχριστιανικῶν καὶ σατανικῶν ἠθῶν καὶ ἐθίμων, καὶ ἂς ὀργώσουμε τὸ σκληρὸ ἔδαφος τῆς ψυχῆς μας διὰ μετανοίας, διὰ κατανύξεως καὶ δακρύων, ὥστε νὰ γίνουμε καλὴ γῆ.
Ὅσοι πάλι εἶνε ἱεροκήρυκες καὶ κηρύττουν τὸν θεῖο λόγο, πρέπει ν᾿ ἀπαντήσουν σ᾿ ἕνα ἐρώτημα τοῦ πειρασμοῦ, ποὺ πάει νὰ τοὺς ἀπογοητεύσῃ.

Ἔρχεται ὁ διάβολος καὶ τοὺς λέει· Μὴ κηρύττεις, διότι  οἱ κόποι σου εἶνε σχεδὸν καταδικασμένοι· μόνο τὸ ἕνα τέταρτο τοῦ σπόρου πιάνει, τὰ ἄλλα τρία τέταρτα πᾶνε χαμένα… Τὸν αἰσθάνομαι κ᾿ ἐγὼ τὸ διάβολο καὶ τὸν ἀκούω νὰ μοῦ λέῃ· Τί κάνεις; Κήρυξες κήρυξες κήρυξες, ποιά τὰ ἀποτελέσματα;… Τί ἔχω ν᾿ ἀπαντήσω σ᾿ αὐτὸ τὸ ἐρώτημα;

Μὲ παρηγορεῖ ἕνας λόγος τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου, μεγάλου κήρυκος τοῦ εὐαγγελίου, ποὺ λέει· «Κήρυξε τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ, καὶ μὴν ἀπογοητεύεσαι. Κήρυξε. Εἶνε πεντακόσοι οἱ ἀκροαταί; ἂν δὲν ἀκούσουν οἱ πεντακόσοι, θ᾿ ἀκούσουν οἱ διακόσοι πενήντα, οἱ μισοί. Δὲν θ᾿ ἀκούσουν οἱ μισοί; θ᾿ ἀκούσουν οἱ ἑκατό. Δὲν θ᾿ ἀκούσουν οἱ ἑκατό; θ᾿ ἀκούσουν οἱ πενήντα.

Δὲν θ᾿ ἀκούσουν οἱ πενήντα; θ᾿ ἀκούσουν οἱ εκοσι. Δὲν θ᾿ ἀκούσουν οἱ εκοσι; θ᾿ ἀκούσουν οἱ δέκα. Δὲν θ᾿ ἀκούσουν οἱ δέκα; θ᾿ ἀκούσουν οἱ πέντε. Δὲν θ᾿ ἀκούσουν οἱ πέντε; θ᾿ ἀκούσῃ ὁ ἕνας. Ἕνας φτάνει». Ἔτσι ὁ ἱεροκήρυκας δὲν ἀπογοητεύεται.

Συμπέρασμα. Κανείς νὰ μὴν ἀπογοητευθῇ. Ἂς δεχθοῦμε ὅλοι καὶ ἂς καλλιεργήσουμε τὸ θεῖο σπόρο, ὅσες ἀντιξοότητες καὶ ἂν συναντήσουμε.
Εὔχομαι πάντα τὰ αὐτιά σας νὰ εἶνε ἀνοιχτά, γιὰ νὰ ἀκοῦνε καὶ νὰ ἐφαρμόζουν τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ. Ἀμήν.

† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

πηγή: kivotoshelp.gr

Δείτε και την περσινή μας ανάρτηση:

Ἡ παραβολή τοῦ σπορέως

Αγ. Κοσμάς ο Αιτωλός: Διδαχή εις την παραβολήν του Σπορέως  - Ομιλία του Αγίου νέου Ιερομάρτυρος και Ισαποστόλου Κοσμά του Αιτωλού, εις την παραβολήν του Σπορέως - Μνήμη Της Ζ' Οικουμενικής Συνόδου  olympos/2020/10

Διαβάστε ακόμα:

Η  ΠΑΡΑΒΟΛΗ  ΤΟΥ  ΣΠΟΡΕΩΣ 

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΑΘ. ΤΕΛΙΟΣ - Η πρόσληψή της, διαχρονικά, από τους Πατέρες της Εκκλησίας μέχρι και τους συγχρόνους σχολιαστές - Διπλωματική Εργασία για την απόκτηση Μεταπτυχιακού  Διπλώματος - ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ  2015  ikee.lib.auth.gr

Κανόνες τῆς ἐν Νικαίᾳ Ἁγίας καὶ Οἰκουμενικῆς Ζ´ Συνόδου

Συνεκλήθη ὑπὸ τοῦ Αὐτοκράτορος τῶν Ῥωμαίων Κωνσταντίνου τοῦ Ἕκτου καὶ τῆς μητρὸς αὐτοῦ Αὐγούστας Εἰρήνης τῆς Ἀθηναίας ἐν Νικαίᾳ τῆς Βιθυνίας ἐν τῷ Πανσέπτῳ Ναῷ τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας (787 μ.Χ.)  users.uoa.gr

Η ανάστασις του υιού της χήρας εν Ναΐν

Κυριακή 10 Οκτωβρίου 2021

 ΤΡΙΤΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΛΟΥΚΑ

Νεανίσκε, σοί λέγω, ἐγέρθητι

Ἐκ τοῦ κατά Λουκᾶν  Κεφ. 7:11-16

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ,

ἐπορεύετο ὁ ᾿Ιησοῦς εἰς πόλιν καλουμένην Ναΐν·

καὶ συνεπορεύοντο αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἱκανοὶ, καὶ ὄχλος πολύς.

Ὡς δὲ ἤγγισε τῇ πύλῃ τῆς πόλεως,

καὶ ἰδοὺ ἐξεκομίζετο τεθνηκὼς υἱὸς μονογενὴς τῇ μητρὶ αὐτοῦ· 

καὶ αὕτη ἦν χήρα· 

καὶ ὄχλος τῆς πόλεως ἱκανὸς ἦν σὺν αὐτῇ.

Καὶ ἰδὼν αὐτὴν ὁ Κύριος, ἐσπλαγχνίσθη ἐπ᾿ αὐτῇ, καὶ εἶπεν αὐτῇ·

Μὴ κλαῖε.

Καὶ προσελθὼν ἥψατο τῆς σοροῦ, οἱ δὲ βαστάζοντες ἔστησαν, καὶ εἶπε·

Νεανίσκε, σοί λέγω, ἐγέρθητι.

Καὶ ἀνεκάθισεν ὁ νεκρὸς καὶ ἤρξατο λαλεῖν, καὶ ἔδωκεν αὐτὸν τῇ μητρὶ αὐτοῦ.

Ἔλαβε δὲ φόβος ἅπαντας, καὶ ἐδόξαζον τὸν Θεόν, λέγοντες· 

Ὅτι Προφήτης μέγας ἐγήγερται ἐν ἡμῖν· καὶ ὅτι ἐπεσκέψατο ὁ Θεὸς τὸν λαὸν αὐτοῦ.

 

Τὸ Εὐαγγέλιον  christopherklitou.com

Κυριακή Γ´ Λουκά (Λουκ. 7,11- 16)

Η Χριστός με τους μαθητές του, τους δώδεκα και πολλούς άλλους από τον ευρύ­τε­ρο κύκλο, μαζί με πολύ λαό που τον ακολουθούσε στην περιο­δεία του στη Γαλιλαία, με­τά τη Κα­περ­ναούμ κατευθύνθηκαν στην πόλη της Ναΐν. Αλλά, καθώς εισέρχονταν συνά­ντησαν να εξέρ­χε­ται μια πομπή, αρκετά περίεργη εκ πρώτης όψεως· δεν έμοιαζε με τις συνη­θι­σμένες, τα χα­ρα­κτηριστικά της ήταν τα ωχρά πόσωπα, οι λυγμοί, οι κραυ­­γές και ο κοπετός που έφθανε μέχρι τα ουράνια· ήταν μια νεκρική πο­μπή, ένα νε­αρό παλληκαράκι είχε αφήσει την τελευ­ταία πνοή την προη­γου­μένη ημέρα και τώ­ρα τον συνόδευαν στην τελευταία του κατοικία. Η εικόνα ήταν σπαραξικάρδια γιατί μεταξύ αυτών που συνόδευαν, πίσω από τη σορό του νεκρού, μια άλλη φιγούρα αργοέσερ­νε τα βήματά της· ήταν η χήρα μάνα του παιδιού, η οποία μετά τον θάνατο του άνδρα της συνόδευε τώ­ρα και τον γιο της στον τάφο. Η μάνα του παιδιού αδύναμη, περισσότερη νεκρή πα­ρά ζωντανή, ακολουθούσε τον μονάκριβό της και η μόνη σκέψη που πλανιόταν στο μυαλό της ήταν, τι τη θέλω εγώ ζωή!

Ξαφνικά μια φωνή ακούγεται πάνω από τους ολοφυρμούς κι ένας άγνωστος στέκεται μπροστά στο πλήθος· όλοι αναγκάζονται να σταματήσουν είτε από περιέργεια, είτε από εκ­νευρισμό· ποιος είναι αυτός που δεν σέβεται τον νεκρό και τη χαροκαμένη μά­να. Όλοι σώπασαν και αμήχανα κοίταζαν τον άγνωστο να πλησιάζει στο νεκρο­κρέβ­βατο και στην μάνα και να της απευθύνει μια προτροπή, «μὴ κλαῖε» (μη κλαις)! Σαν αστραπή θα πέρασε από το μυαλό τους η σκέψη, ποίος άραγε να είναι αυτός ο άγνωστος που δεν σέβεται αυτή τη τραγική ώρα και τολμάει να παίζει με τον πόνο τους! Πριν προλάβουν, όμως, να αντι­δρά­σουν, ακούν τον άγνωστο να φωνάζει… «νεανίσκε, σοί λέγω, ἐγέρθητι» (παιδί μου σου λέω να σηκω­θείς)... και βλέπουν να κρατά το χέρι του· ύστερα να βοηθάει το παιδί να κατεβεί από το νε­κρο­κρέβ­βα­το και να το παρα­δίδει στην μητέρα του. Το παιδί βλέποντας όλο εκείνο το πενθο­φο­ρεμένο πλήθος και την μάνα του έτοιμη να καταρρεύσει, αρχίζει τότε να μιλάει, να φω­νάζει και να διερωτάται γιατί όλος εκείνος ο κόσμος. Φαντάζεσθε την χαρά της μάνας· φα­ντά­ζεσθε την χαρά όλου εκείνου του πλήθους που μοιρολογούσε! Το πέν­θος και ο κοπετός με­τα­­στράφηκαν αυτομάτως σε χαρά και ευφρο­σύνη· όλοι αλαλά­ζουν από εν­θου­σιασμό και δο­ξά­­ζουν τον Θεό για τον προφήτη που έστειλε ανάμεσά τους. Από το μυαλό ό­λων, σαν αστρα­πή θα πέρασε η εικόνα από τη Παλαιά Διαθήκη που ο προ­φήτης Η­λί­ας ανέστησε τον γιο της χή­ρας στα Σάρεπτα της Σιδωνίας (Γ´ Βασιλειών 17, 17-24). «Καί έδόξαζον τὸν Θεόν, λέγο­ντες ὅτι προφήτης μέγας ἐγήγερται ἐν ἡμῖν, καὶ ὅτι ἐπεσκέψατο ὁ Θεὸς τὸν λαὸν αὐτοῦ» (και ανα­φωνούσαν όλοι, μ᾽ ένα στόμα, Δόξα τον Θεό για τον νέο προφήτη που απέστειλε· δεν ξεχνά ποτέ ο Θεός τον λαό Του, Λουκ. 7, 16).

Αν προσέξουμε καλύτερα τα θαύματα του Χριστού, με έκπληξη θα παρατηρήσουμε ό­­­τι υ­πάρ­­χει μια ομάδα τριών θαυμάτων που έχουν να κάνουν με παιδιά. Εκτός της αν­­­α­­στάσεως του γιου της χήρας της Ναΐν, δηλαδή το παραπάνω θαύμα, έχουμε την αν­άσταση της κόρης του Ιαείρου (Λουκ. 8, 41-56) και την θεραπεία του παιδιού που υ­πέφερε από δαι­μο­νικό πνεύ­μα (Λουκ. 9, 37-43)· τα παραπάνω θαύματα υπάρχουν στους ευαγ­γελιστές, Ματθαίο και Μάρκο. Η ομάδα αυτή των θαυμάτων δεν είναι τυχαία, αλλά εκφράζει τη χαρα­κτη­ρι­στική στάση του Χριστού απέ­να­ντι στα παι­διά και της κατανόησης του πόνου των γονέων για την αρρώστια ή τον χαμό των παι­διών τους.

Η ενανθρώπιση του Υιού και Λόγου του Θεού σήμαινε ότι ο Ιησούς Χριστός ανέλα­βε πλήρως την ανθρώπινη φύση και τα προβλήματα που τη βασανίζουν. Μετα­ξύ των άλλων προβλημάτων, το σοβαρότερο που πάντοτε ταλάνιζε τον άνθρωπο ήταν ο θά­νατος και μάλιστα στις α­κρα­ίες περιπτώσεις του· ο θάνατος του παιδιού ήταν και πα­ρα­­­μένει η με­γαλύτερη δοκιμασία των γονέων. Ας μη ξεχνάμε άλλωστε ότι η πρώτη εμπει­ρία του θανάτου στους πρωτο­πλά­στους, Αδάμ και Εύα, ήταν με τον θάνατο του παι­διού τους, του Άβελ από το χέρι του αδελφού του Κάϊν μάλιστα! (Γεν. κεφ. 4).

Στον πόνο των γονέων αυτών ο Χριστός δείχνει πόσο πολύ συμπάσχει και πόσο τους καταλαβαίνει και γιαυτό δίνει την διέξοδο στο δράμα τους, είτε θεραπεύοντας την ασθένεια, είτε δίνοντας πίσω τη ζωή.

Είναι μεγάλη παρανόηση να λέγεται ότι ο Χριστός και η Εκκλησία Του ασχολούνται μόνο με την σωτηρία της ψυχής· αντιθέτως από όσο μας έδειξε ο Χριστός ασχολείται με την συνο­λι­κή σωτηρία του ανθρώπου, διότι δεν νοείται άνθρωπος δίχως το σώμα του. Αυτά που βιώνει ο άνθρωπος επηρεάζουν συνολικά τη ζωή του με προεκτάσεις στη σωματική ή πνευματική υγεία του. Οι θαυμαστές θεραπείες του Χριστού καθώς και όλα τα άλλα θαύ­μα­τα και διδα­σκα­λί­α σκοπό έχουν να δείξουν πως ο Θεός θέλει τον άνθρωπο· τον θέλει ελεύ­θερο και απαλ­λα­γμένο από το άγχος και τον φόβο του θα­νάτου, ο οποίος θάνατος στοιχειώνει πάντα τη ζωή μας είτε με τις ασθένειες, προ­μή­νυμα θανάτου, είτε με τον θάνατο αυ­τό καθεαυτό προσφιλών μας, που θυμίζει έτσι ότι μας περιβάλλει ασφυκτικά και μας καρτερεί στη γωνία! Αλλά, ο Χριστός απέδειξε με όλα όσα έκανε και δίδαξε ότι είναι ο Κύ­ριος της ζωής και του θανάτου: «καὶ ὁ ζῶν, καὶ ἐγενόμην νεκρός, καὶ ἰδοὺ ζῶν εἰμι εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων, καὶ ἔχω τὰς κλεῖς τοῦ θανάτου καὶ τοῦ Ἅδου» (Αποκ. 1, 18).

Η απώλεια των αγαπητών προσώπων μας, των παιδιών μάλιστα, μπο­­ρεί να είναι βα­ριά και επώδυνη, ίσως και να φαίνεται πολλές φορές αξεπέραστη, αλλά ο θάνατος πλέον μετά την Ανάσταση του Χριστού δεν είναι αυ­τός που ήταν πριν. Ο Χριστός νί­κη­σε τον θάνατο και μας χάρισε ατέλειωτη ζωή· μας έδωσε την Ελπίδα· μας έδειξε την διέξοδο από τη χώρα και τη σκιά του θανάτου· μας έβγαλε από το αδιέξοδο του περιορισμένου ο­ρίζοντος της ζωής που φαί­νεται να τελειώνει με τον θάνατο και μας χάρισε ατελεύτητη ζωή με την Ανάστασή Του. Μας είπε ο Χριστός, «ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐάν τις τὸν λόγον τὸν ἐμὸν τηρήσῃ, θάνατον οὐ μὴ θεωρήσῃ εἰς τὸν αἰῶνα» (εάν κάποιος τηρήσει τον λόγο μου αυτός δεν θα αντι­με­τω­πίσει ποτέ τον θάνατο», Ιωάν. 8, 51), μας απάλλαξε δηλαδή από τον φόβο του θα­νά­του και αυτή την πρα­γμα­τικότητα ζούμε συνεχώς μέσα στην Εκκλησία.

Όσο κι αν φαίνεται δύσκολο κι αξεπέραστο, όπως είναι η απώλεια ενός προσφιλούς προ­σώ­που και πολύ περισσότερο ενός παιδιού, η παραίνεση του Χριστού, «μη κλαις» στη χαρο­κα­μένη μάνα, στη κάθε μάνα και στους κάθε γονείς έχει νό­η­μα και δίνει σι­γου­ριά γιατί Αυτός που τη λέει δεν είναι άλλος από αυτόν που ανέστησε τα παιδιά και δίνει τη Ζωή.

Η πίστη μας στο Χριστό είναι αυτή που κάνει τα θαύματα σε κάθε ε­ποχή και στις ημέρες μας. Ας πάρουμε κουράγιο, λοιπόν, και ας ακούσουμε τον Χρι­στό να μας λέει, «ἐν τῷ κόσμῳ θλῖψιν ἕξετε· ἀλλὰ θαρσεῖτε, ἐγὼ νενίκηκα τὸν κόσμον» (στον κόσμο θλίψη θἀχετε, αλλά πάρτε θάρρος γιατί Εγώ έχω νικήσει τον κόσμο, Ιωάν. 16, 33).

Aρχιμανδρίτης Παντελεήμων Τσορμπατζόγλου, ΔρΘ

Το διαβάσαμε στο  aganargiripsiri.wordpress.com

Δείτε ακόμα:

Pierre Bittar Gallery / Museum  pierrebittar.com  

Κύρια Γεγονότα Οκτωβρίου

1 Οκτωβρίου:

331 π.Χ. - Ο Μέγας Αλέξανδρος νικά στα Γαυγάμηλα τον βασιλέα των Περσών Δαρείο. Με την αποφασιστική αυτή νίκη ο Περσικός στρατός διαλύεται.

1960 - Αν και η συμφωνία για την ανεξαρτοποίηση της Κύπρου έγινε πολύ νωρίτερα, η μέρα καθιερώνεται ως ημέρα ανεξαρτησίας της Κυπριακής Δημοκρατίας.

3 Οκτωβρίου:

1990 - Η Ανατολική Γερμανία γίνεται μέρος της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας (Ενοποίηση). Η μέρα αυτή γίνεται ομοσπονδιακή γιορτή.

4 Οκτωβρίου:

1957 - Οι Σοβιετικοί εκτοξεύουν τον πρώτο τεχνητό δορυφόρο, τον Σπούτνικ 1.

2009 - Νίκη του ΠΑΣΟΚ με 10,5 μονάδες διαφορά και 160 έδρες «έβγαλε» η κάλπη. Πεντακομματική Βουλή με ΠΑΣΟΚ 43,92%, Νέα Δημοκρατία 33,48% 91, Κ.Κ.Ε. 7,54% 21, ΛΑ.Ο.Σ 5,63% 15 και ΣΥ.ΡΙΖ.Α. 4,60% 13 να την αποτελούν. Την επόμενη μέρα ο Γιώργος Παπανδρέου ορκίστηκε πρωθυπουργός.

6 Οκτωβρίου:

1912 - Έναρξη του Α' Βαλκανικού Πολέμου.

7 Οκτωβρίου:

1571 - Ναυμαχία της Ναυπάκτου. Οι ενωμένες ευρωπαϊκές δυνάμεις κατατροπώνουν τον τουρκικό στόλο.

8 Οκτωβρίου:

1827 - Ναυμαχία του Ναυαρίνου, Οι τρεις "Προστάτιδες Δυνάμεις" (Μεγάλες Δυνάμεις) καταστρέφουν τον Τουρκικό στόλο.

9 Οκτωβρίου:

1831 - Δολοφονήθηκε στο Ναύπλιο ο πρώτος Κυβερνήτης του ανεξάρτητου Ελληνικού κράτους Ιωάννης Καποδίστριας.

10 Οκτωβρίου:

1993 - Το ΠΑΣΟΚ κερδίζει στις εθνικές εκλογές με ποσοστό 46,88%.

11 Οκτωβρίου:

1862 - Εκθρόνιση του Όθωνα της Ελλάδας.

12 Οκτωβρίου:

1492 - Ο Χριστόφορος Κολόμβος φτάνει στις Μπαχάμες, νομίζοντας ότι βρίσκεται στη νότια Ασία.

1944 - Αρχίζει η αποχώρηση των γερμανικών δυνάμεων από την Αθήνα και η είσοδος σ' αυτήν των πρώτων ελληνικών και συμμαχικών τμημάτων.

13 Οκτωβρίου:

1923 - Η Άγκυρα αντικαθιστά την Κωνσταντινούπολη ως πρωτεύουσα της Τουρκίας.

14 Οκτωβρίου:

1066 - Η Μάχη του Άστιγξ φέρνει την Αγγλία υπό τη κατοχή του Γουλιέλμου της Νορμανδίας. Αρχίζει έτσι η αιώνια αντιπαλότητα μεταξύ Αγγλίας και Γαλλίας.

18 Οκτωβρίου:

1979 - Ο Οδυσσέας Ελύτης τιμάται με βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας.

26 Οκτωβρίου:

1912 - Στις 23:00 υπογράφεται στη Θεσσαλονίκη πρωτόκολλο παραδόσεως «άνευ όρων» της πόλεως από τους Τούρκους.

27 Οκτωβρίου:

1912 - Απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης. Τα πρώτα ελληνικά στρατιωτικά τμήματα καταλαμβάνουν την πόλη μετά την παράδοσή της.

28 Οκτωβρίου:

 312 - Ο Κωνσταντίνος Α' νικά τον Μαξέντιο στην μάχη της Μιλβίας γέφυρας, και μένει ο μοναδικός Ρωμαίος Αυτοκράτορας.

1940-  Η Ελλάδα μέσω του πρωθυπουργού Ιωάννη Μεταξά απαντά αρνητικά στο τελεσίγραφο της Ιταλίας από την οποία δέχεται επίθεση μέσω των Ελληνοαλβανικών συνόρων.

29 Οκτωβρίου:

1863 - Ιδρύεται ο Διεθνής Ερυθρός Σταυρός στη Γενεύη.

1923 - Ο Κεμάλ Ατατούρκ ιδρύει την Τουρκική Δημοκρατία.

1929 - Το χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης καταρρέει και ξεκινάει η οικονομική ύφεση των ΗΠΑ.

1956 - Έναρξη της κρίσης του Σουέζ. Δυνάμεις του Ισραήλ εισβάλλουν στο Σινά και πιέζουν της αιγυπτιακές δυνάμεις προς τη Διώρυγα του Σουέζ.

2004 - Ο ηγέτης της Αλ-Κάιντα, Οσάμα μπιν Λάντεν αναλαμβάνει την ευθύνη για τις επιθέσεις στους Δίδυμους Πύργους της Νέας Υόρκης το 2001 με βίντεό του προς το τηλεοπτικό δίκτυο Αλ Τζαζίρα

30 Οκτωβρίου:

1918-Η Γερμανία καταθέτει τα όπλα. Τέλος Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

1938-Η εκπομπή «Πόλεμος των Κόσμων» του Όρσον Γουέλς  αναστατώνει τις ΗΠΑ. Πανικός συνεπήρε τους Αμερικανούς μόλις άκουσαν από τη φωνή του ηθοποιού στο ραδιόφωνο ότι είχε γίνει εισβολή εξωγήινων.

31 Οκτωβρίου:

1517 - Ο Μαρτίνος Λούθηρος θυροκολλά στην εξώπορτα του μητροπολιτικού ναού της Βιτεμβέργης τις "95 θέσεις".

1992 - Ο Πάπας αποκαθιστά τη μνήμη του Γαλιλαίου, έπειτα από 359 χρόνια.

Πηγή: el.wikipedia.org

Πηγές εικόνων και δημοσιεύσεις:

Ημέρα Ανεξαρτησίας της Κύπρου – 1η Οκτωβρίου 1960   armynow.gr

Δολοφονία του Ιωάννη Καποδίστρια – 27 Σεπτεμβρίου 1831

Επεισόδιο σειράς ντοκιμαντέρ, στο πλαίσιο της θεματικής ενότητας «Η Καποδιστριακή Πολιτεία 1828-1832» που είναι αφιερωμένο στον Ιωάννη Καποδίστρια και την περίοδο της διακυβέρνησής του.  ert.gr/ert-arxeio

12 Οκτωβρίου 1944 η Αθήνα ελεύθερη  freeathens44.org

Στις 12 Οκτωβρίου του 1944 αρχίζει η αποχώρηση των γερμανικών δυνάμεων από την Αθήνα.  popaganda.gr

Η απελευθέρωση της Αθήνας - 12 Οκτωβρίου 1944  historical-quest.com

Σαν σήμερα η απελευθέρωση της Αθήνας μετά από 1.264 μέρες γερμανικής κατοχής  eleftherostypos.gr

H Μάχη της Μουλβίας γέφυρας  vizantinaistorika.blogspot.com

Η μάχη της Μούλβιας γέφυρας: ένας σταθμός στην Ιστορία του αρχαίου κόσμου  offlinepost.gr

Ο Πόλεμος των Κόσμων  el.wikipedia.org

Διαβάστε και την περσινή μας ανάρτηση και άλλες σχετικές αναρτήσεις μας:

Επιλεγμένα Γεγονότα Οκτωβρίου  olympos2021.#

Όνειρα μπροστά στο θάνατο. Θεατρική σκηνή

Ο Όθων και η Αμαλία  olympos2021.4.

Η αφήγηση του Γκράτσι για το Όχι  olympos2021.27

Ναυμαχία της Ναυπάκτου  olympos2021.6

ἀγαπᾶτε τούς ἐχθρούς ὑμῶν καί ἀγαθοποιεῖτε

Κυριακή 3 Οκτωβρίου 2021

 ΔΕΥΤΕΡΑ ΚΥΡΙΑΚΗ ΛΟΥΚΑ

ΠΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΕΝ ΚΥΠΡΩ ΑΓΙΩΝ

Γίνεσθε οὖν οἰκτίρμονες, καθὼς καὶ ὁ Πατὴρ ὑμῶν οἰκτίρμων ἐστί

Ἐκ τοῦ κατά Λουκᾶν  Κεφ. 6: 31-36

Εἶπεν ὁ Κύριος· 

Καθὼς θέλετε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, καὶ ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως.

Καὶ εἰ ἀγαπᾶτε τοὺς ἀγαπῶντας ὑμᾶς, ποία ὑμῖν χάρις ἐστί;

 καὶ γὰρ οἱ ἁμαρτωλοὶ τοὺς ἀγαπῶντας αὐτοὺς ἀγαπῶσι. Καὶ ἐὰν ἀγαθοποιῆτε τοὺς ἀγαθοποιοῦντας ὑμᾶς, ποία ὑμῖν χάρις ἐστί;

καὶ γὰρ οἱ ἁμαρτωλοὶ τὸ αὐτὸ ποιοῦσι.

Καὶ ἐὰν δανείζητε παρ᾿ ὧν ἐλπίζετε ἀπολαβεῖν, ποία ὑμῖν χάρις ἐστί;

καὶ γὰρ ἁμαρτωλοὶ ἁμαρτωλοῖς δανείζουσιν, ἵνα ἀπολάβωσι τὰ ἴσα.

Πλὴν ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν καὶ ἀγαθοποιεῖτε καὶ δανείζετε, μηδὲν ἀπελπίζοντες· 

καὶ ἔσται ὁ μισθὸς ὑμῶν πολύς,

καὶ ἔσεσθε υἱοὶ τοῦ Ὑψίστου· 

ὅτι αὐτὸς χρηστός ἐστιν ἐπὶ τοὺς ἀχαρίστους καὶ πονηρούς.

 Γίνεσθε οὖν οἰκτίρμονες, καθὼς καὶ ὁ Πατὴρ ὑμῶν οἰκτίρμων ἐστί.

 

Τὸ Εὐαγγέλιον  christopherklitou.com

Ομιλία, συν Θεώ, εις το Ευαγγέλιον της Β´ Κυριακής του Λουκά

«ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν, καὶ ἀγαθοποιεῖτε, καὶ δανείζετε, μηδὲν ἀπελπίζοντες»

Ἡ σύντομη Εὐαγγελικὴ περικοπή, ποὺ μόλις ἀκούσαμε, ἀγαπητοὶ ἐν Κυρίῳ ἀδελφοί, περιέχει νοήματα βαθύτατα, καὶ ἐντολὲς τοῦ Χριστοῦ, γιὰ νὰ ἀποκτήσουμε ἀρετὲς ὑψηλότατες, ἀρετές, ποὺ μᾶς καθιστοῦν «υἱοὺς (τοῦ Θεοῦ) τοῦ Ὑψίστου». Ἡ διδασκαλία αὐτὴ τοῦ Χριστοῦ μας δείχνει ὁλοκάθαρα τὸν δρόμο πρὸς τὴν τελειότητα.

Ὡς δημιουργήματα τοῦ Θεοῦ, ἔχουμε πλουτισθεῖ μὲ ἐξαίρετα πνευματικὰ χαρίσματα. Μὲ αὐτὰ ποὺ συνιστοῦν ἐκεῖνο, ποὺ ἡ Ἁγία Γραφή, στὸ βιβλίο τῆς Γένεσης, ἀποκαλεῖ «κατ᾿ εἰκόνα Θεοῦ». Καὶ τοῦτο, γιατὶ εἴμαστε πλάσματα λογικά, μὲ ἐλεύθερη βούληση καὶ ἀθάνατη ψυχή. Κι αὐτὰ τὰ θεῖα δῶρα μᾶς δόθηκαν γιὰ ἕνα σκοπό, τὸν κατεξοχὴ σκοπὸ τῆς παρούσης πρόσκαιρης ζωῆς: Νὰ φθάσουμε, μὲ τὴ σωστὴ ἀξιοποίηση τῶν χαρισμάτων αὐτῶν καὶ τὴν ἀπαραίτητη συνέργεια τῆς Θείας χάρης, στὸ «καθ᾿ ὁμοίωσιν», νὰ γίνουμε δηλαδὴ ὅμοιοι μὲ τὸν Θεό, ὡς πρὸς τὴν τελειότητα τῆς ἀρετῆς!

Ἀλλὰ οἱ ἄνθρωποι, οἱ πρωτόπλαστοι, καὶ στὴ συνέχεια οἱ ἀπόγονοί τους, τὸ ἀνθρώπινο γένος, ἐξέπεσε ἀπὸ τὴ χαριτωμένη ἐκείνη κατάσταση στὸν παράδεισο καὶ ἀμαύρωσε μέσα του τὴ Θεία εἰκόνα, ἔχασε καὶ τὴ δυνατότητα νὰ φθάσει στὴν ὁμοίωση μὲ τὸν Θεό. Ἀπὸ τὴν οἰκτρὴ αὐτὴ πτώση μᾶς ἔσωσε «ὄχι ἄγγελος, ὄχι ἄνθρωπος, ἀλλ᾿ αὐτὸς ὁ ἴδιος ὁ σαρκωμένος Θεός», ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, μὲ τὴν ἐνανθρώπησή Του, τὴν παναγία ἐπὶ γῆς ζωή Του, μὲ τὰ ἄχραντα πάθη, τὴν ἀνάσταση καὶ τὴν ἀνάληψή Του στοὺς οὐρανούς. Βάστασε αὐτὸς τὴν πανανθρώπινη ἁμαρτία, καὶ μᾶς ἔδωσε καὶ πάλι τὴ δυνατότητα «ἵνα τέκνα Θεοῦ κληθῶμεν», δηλαδὴ τῆς Θείας υἱοθεσίας, νὰ γίνουμε παιδιὰ τοῦ Θεοῦ, ἐὰν βεβαίως ζοῦμε κατὰ τὸ θέλημά Του, τηρῶντας τὶς ἐντολές Του, τὸ ἅγιο Εὐαγγέλιό Του. Γι᾿ αὐτὸ καὶ ὀνομάστηκε ἔτσι τὸ Εὐ-αγγέλιο, διότι εἶναι ἡ καλή, ἡ κατεξοχὴν καλὴ καὶ χαρμόσυνη ἀγγελία, ὅτι ὁ Θεὸς σαρκώθηκε γιὰ τὴ σωτηρία μας.

Ὁ δρόμος τοῦτος γιὰ τὴ σωτηρία μας εἶναι κλιμακωτός, δηλαδὴ θὰ προχωροῦμε ἀνεβαίνοντας μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ, σκαλί-σκαλί. Ὅπως καὶ γιὰ νὰ ἀνεβοῦμε ὁπουδήποτε ψηλά, σ᾿ ἕνα σπίτι, σ᾿ ἕνα λόφο, ἀκόμη καὶ μὲ ἀεροπλάνο στὸν οὐρανό, ἀπὸ χαμηλὰ θὰ βγοῦμε στὰ ψηλὰ σταδιακά. Στὸ σημερινὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα μᾶς ὑποδεικνύεται αὐτὴ ἡ σταδιακὴ ἀνάβαση.

Πρώτη βαθμίδα, ἡ ἐφαρμογὴ τῆς δικαιοσύνης· «καθὼς θέλετε, ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, καὶ ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως». Χρυσὸ κανόνα τῆς Καινῆς Διαθήκης ὀνόμασαν τὸ ἐδάφιο αὐτὸ οἱ ἑρμηνευτές. Φανερώνεται ἐδῶ ἡ μοναδικότητα τοῦ κάθε ἀνθρώπινου προσώπου, τὰ ἱερὰ δικαιώματά του, ποὺ θὰ πρέπει νὰ γίνονται σεβαστὰ ἀπὸ τοὺς ἄλλους. Τὴν ἴδια ἀλήθεια, ἀλλὰ μὲ ἀρνητικὴ διατύπωση, παραδίδει καὶ ἡ Παλαιὰ Διαθήκη· «ὃ μισεῖς, μηδενὶ ποιήσῃς». Αὐτὸ ποὺ ἐξέφρασαν καὶ οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες φιλόσοφοι: «Ὃ σὺ μισεῖς, ἑτέρῳ μὴ ποιήσῃς». Ἐδῶ ὅμως ὁ Χριστός μας τὸ διατυπώνει θετικά, ξεκάθαρα, ὅπως ξεκάθαρη εἶναι καὶ ὅλη ἡ διδασκαλία Του: Θέλουμε οἱ ἄλλοι νὰ μᾶς σέβονται, νὰ μὴ μᾶς ἀδικοῦν, νὰ εἶναι ἀπέναντί μας εἰλικρινεῖς καὶ συνεπεῖς; Ὀφείλουμε κι ἐμεῖς νὰ σεβόμαστε τοὺς ἄλλους, νὰ μὴν τοὺς ἀδικοῦμε, νὰ εἴμαστε εἰλικρινεῖς καὶ συνεπεῖς ἀπέναντί τους. 

Δεύτερη βαθμίδα, ποὺ πρέπει νὰ ἀνεβοῦμε, εἶναι ἡ ἀνεξικακία καὶ ἡ ἀγάπη. Μία ἀγάπη ὅμως, ποὺ θὰ ἀγκαλιάζει ὅλους, ποὺ δὲν θὰ εἶναι ἐπιλεκτική. Δὲν θὰ ἀγαποῦμε μόνο ὅσους μᾶς ἀγαποῦν καὶ μᾶς ἐκτιμοῦν καὶ μᾶς εὐεργετοῦν! Θὰ ἀγαποῦμε, πρέπει νὰ ἀγαποῦμε κι ὅσους μᾶς μισοῦν, καὶ μᾶς ἀδικοῦν! Ἐδῶ ἔγκειται τὸ μεγαλεῖο τῆς Χριστιανικῆς πίστης, αὐτὸ ποὺ τὴν ξεχωρίζει ἀπ᾿ ὁποιαδήποτε ἄλλη θρησκεία: Ἡ ἀγάπη στοὺς ἐχθρούς! Καμμία ἄλλη θρησκεία, δηλαδὴ ἀνθρώπινο κατασκεύασμα καὶ φιλοσοφία, δὲν διακήρυξε τέτοια ὑψηλὴ διδασκαλία. Μὰ ἡ χωρὶς ὅρια ἀγάπη αὐτή, ἔχει μία ἀπαραίτητη προϋπόθεση: Τὴν ἀνεξικακία. Πρέπει δηλαδὴ πρῶτα νὰ ἀγωνιστοῦμε, νὰ ἀγωνιζόμαστε, νὰ συγχωροῦμε μὲ ὅλη μας τὴν καρδιὰ ὅσους μᾶς ἔβλαψαν, μᾶς συκοφάντησαν, μᾶς ἀδίκησαν, μᾶς ἐπιβουλεύτηκαν. Καὶ στὴ συνέχεια, νὰ ἀγωνιστοῦμε νὰ εὐεργετήσουμε, νὰ βοηθήσουμε τοὺς ἐχθροὺς καὶ ἀδικητές μας! Αὐτὴ εἶναι ἡ ἀγάπη, ποὺ εἶναι ἡ βάση καὶ τὸ θεμέλιο τῆς Χριστιανικῆς ζωῆς. Λέει σὲ μιὰ διδαχή του ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός: «Αὐτὸν ποὺ ἔχει ὅλες τὶς ἀρετές, μὰ δὲν συγχωρᾶ τὸν ἀδελφό του, δὲν θέλω νὰ τὸν βλέπω. Αὐτός, εἶναι γιὰ τὴν κόλαση!» Κι ἔχουμε γι᾿ αὐτὴ τὴν ἀγάπη τὸ ἀξεπέραστο παράδειγμα τοῦ ἰδίου τοῦ Χριστοῦ μας, ποὺ ἐπάνω στὸν Σταυρὸ παρακαλοῦσε τὸν Θεὸ Πατέρα γιὰ τοὺς σταυρωτές Του!

Καί, τρίτη βαθμίδα τελειότητος ἔχουμε τὴν ἀπόληξη τῆς σημερινῆς περικοπῆς: «Γίνεσθε οὖν οἰκτίρμονες, καθὼς καὶ ὁ πατὴρ ὑμῶν οἰκτίρμων ἐστίν». Τί εἶναι τὸ ἔλεος; Ἡ ἐπέκταση τῆς ἀγάπης. Καί, τί εἶναι οἱ οἰκτιρμοί; Ἡ συμπάθεια, ἡ εὐσπλαγχνία, ὁ πόνος γιὰ τὸν πονεμένο ἀδελφό μας, ποὺ εἶναι καὶ ἀδελφὸς τοῦ Χριστοῦ μας. «Ὁ τρόπος, μὲ τὸν ὁποῖο μποροῦμε (κάπως) νὰ ἐξομοιωθοῦμε μὲ τὸν Θεό», γράφει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, «εἶναι μὲ τὸ νὰ ἐλεοῦμε, νὰ εἴμαστε ἐλεήμονες καὶ οἰκτίρμονες». Κι ὅταν λέμε, γινόμαστε ὅμοιοι μὲ τὸν Θεό, ἐννοεῖται στὸ μέτρο, ποὺ εἶναι δυνατὸ στὴν ἀνθρώπινη φύση. Γιατὶ πάντοτε θὰ παραμένουμε κτίσματα, πλάσματα τοῦ ἑνὸς ἀληθινοῦ Θεοῦ κατὰ φύσιν, ποὺ μὲ τὸ ἔλεός Του μᾶς καθιστᾶ κατὰ χάριν ὁμοίους Του, κατὰ χάριν παιδιά Του!

Αὐτὴ τὴν ἀγάπη, τὴ συγχωρητικότητα, τὴν ἐλεημοσύνη ἐφάρμοσαν, ὡς κύριο μέλημα στὴ ζωή τους, ὅλοι οἱ ἀπ᾽ αἰῶνος ἅγιοι καὶ κατέστησαν κατὰ Χάριν τέκνα Θεοῦ καὶ πολίτες τῆς οὐράνιας βασιλείας. Καί, μεταξύ τους, καὶ οἱ σήμερα ἑορταζόμενοι ἀπὸ ἐμᾶς ἅγιοι τῆς Κύπρου· καθότι ἡ πρώτη Κυριακὴ τοῦ Ὀκτωβρίου καθορίστηκε ὡς ἡ ἡμέρα μνήμης Πάντων τῶν ἐν Κύπρῳ διαλαμψάντων ἁγίων ἀποστόλων, ἱεραρχῶν, μαρτύρων, ὁσίων καὶ δικαίων. Καὶ εἶναι μεγάλη μας τιμή, νὰ λεγόμαστε καὶ νὰ εἴμαστε Κύπριοι, ἔχοντας τέτοια βαρύτιμη κληρονομιά, νὰ πλουτοῦμε τόσες ἑκατοντάδες ἐπωνύμους καὶ ἀνωνύμους ἁγίους, ποὺ καθαγίασαν τὸ νησί μας μὲ τοὺς ἀσκητικοὺς καὶ ποιμαντικοὺς ἱδρῶτες τους, μὲ τὰ μαρτυρικὰ αἵματά τους, καὶ ἔγιναν αἰτία νὰ κληθεῖ ἡ Κύπρος ὡς «ἡ ἁγία νῆσος». Μά, ταυτόχρονα, ἀποτελεῖ καὶ μεγάλη μας εὐθύνη αὐτὸς ὁ πατροπαράδοτος θησαυρός. Καὶ πρέπει κι ἐμεῖς, οἱ ἀπόγονοι αὐτοῦ τοῦ πλήθους τῶν ἁγίων, ποὺ ζοῦμε στοὺς ἐσχάτους τούτους χρόνους, νὰ τοὺς τιμοῦμε μὲ ὕμνους καὶ ὠδὲς πνευματικές, ὡς φιλοπάτορες υἱοί. Εἶναι χρέος μας! Γιατί, ὅπου κι ἂν κοιτάξουμε σ᾽ αὐτὸ τὸ νησί, θὰ ἰδοῦμε πὼς εἶναι κατάσπαρτο ἀπὸ τοὺς ναούς, τὰ σπήλαια, τοὺς τάφους, τὰ μοναστήρια, τὰ λείψανά τους, τόπους ἁγιασμοῦ καὶ θεοπτίας, τρόπους χάριτος καὶ παρηγορίας. Μά, προπαντός, ἔχουμε βαρύτιμο χρέος νὰ ἀκολουθοῦμε τὸ ἔνθεο παράδειγμά τους, τὴν ἁγία βιοτή τους καὶ νὰ τὴν μιμούμαστε κατὰ δύναμη ὁ καθένας μας. Γιατί, «τιμὴ μάρτυρος, μίμησις μάρτυρος», κατὰ τὸν ἱερὸ Χρυσόστομο· καί, εὐρύτερα, «τιμὴ ἁγίου, μίμησις ἁγίου». Καὶ νὰ τοὺς ἐπικαλούμαστε ἀκόμη στὶς καθημέραν προσευχές μας, νὰ μᾶς βοηθοῦν, νὰ μᾶς στηρίζουν, νὰ μᾶς ἐνισχύουν στὶς δύσκολες μέρες ποὺ περνοῦμε, στὰ ποικίλα προσωπικὰ καὶ οἰκογενειακὰ προβλήματά μας: Γιατὶ ἔχουν παρρησία στὸν Θεό, καὶ εἰσακούονται οἱ δεήσεις καὶ μεσιτεῖες τους.

Καὶ μὲ τὴν ἰσχυρὴ καὶ οὐράνια στήριξη τοῦ νέφους τούτου τῶν ἁγίων ἀδελφῶν καὶ πατέρων μας, πάντων τῶν ἐν Κύπρῳ ἁγίων, μὲ τὸν κατὰ δύναμη μικρό μας ἀγώνα τὸν πνευματικό, καί, κυρίως, μὲ τὸ ἔλεος καὶ τὴ Χάρη τοῦ Ἀναστάντος Ἰησοῦ, τοῦ νικητοῦ τοῦ θανάτου, ἐλπίζουμε καὶ εὐχόμαστε νὰ τύχουμε καὶ τῆς πρώτης καὶ τῆς δεύτερης ἀνάστασης, «ὅπου ἦχος καθαρὸς ἑορταζόντων», «ἔνθα ἀπέδρα λύπη καὶ στεναγμός», ὅπου ἡ ἀνέκφραστη μακαριότητα ὅσων βλέπουν καὶ ὅσων θὰ ἀξιωθοῦν νὰ βλέπουν τὸ πανυπέρλαμπρο Πρόσωπο τοῦ Θεοῦ. Ἀμήν. Γένοιτο, Κύριε!

Πηγή:  newsnowgr.com

Μετάδοση Κυριακάτικης Θείας Λειτουργίας   imkykkou.org.cy

Κυριακή Β΄ Λουκά - Θεία Λειτουργία στο Μετόχι Ιεράς Μονής Κύκκου, Άγιος Προκόπιος (Άμεση μετάδοση)   youtu.be