Η ανάστασις του υιού της χήρας εν Ναΐν

Κυριακή 10 Οκτωβρίου 2021

 ΤΡΙΤΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΛΟΥΚΑ

Νεανίσκε, σοί λέγω, ἐγέρθητι

Ἐκ τοῦ κατά Λουκᾶν  Κεφ. 7:11-16

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ,

ἐπορεύετο ὁ ᾿Ιησοῦς εἰς πόλιν καλουμένην Ναΐν·

καὶ συνεπορεύοντο αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἱκανοὶ, καὶ ὄχλος πολύς.

Ὡς δὲ ἤγγισε τῇ πύλῃ τῆς πόλεως,

καὶ ἰδοὺ ἐξεκομίζετο τεθνηκὼς υἱὸς μονογενὴς τῇ μητρὶ αὐτοῦ· 

καὶ αὕτη ἦν χήρα· 

καὶ ὄχλος τῆς πόλεως ἱκανὸς ἦν σὺν αὐτῇ.

Καὶ ἰδὼν αὐτὴν ὁ Κύριος, ἐσπλαγχνίσθη ἐπ᾿ αὐτῇ, καὶ εἶπεν αὐτῇ·

Μὴ κλαῖε.

Καὶ προσελθὼν ἥψατο τῆς σοροῦ, οἱ δὲ βαστάζοντες ἔστησαν, καὶ εἶπε·

Νεανίσκε, σοί λέγω, ἐγέρθητι.

Καὶ ἀνεκάθισεν ὁ νεκρὸς καὶ ἤρξατο λαλεῖν, καὶ ἔδωκεν αὐτὸν τῇ μητρὶ αὐτοῦ.

Ἔλαβε δὲ φόβος ἅπαντας, καὶ ἐδόξαζον τὸν Θεόν, λέγοντες· 

Ὅτι Προφήτης μέγας ἐγήγερται ἐν ἡμῖν· καὶ ὅτι ἐπεσκέψατο ὁ Θεὸς τὸν λαὸν αὐτοῦ.

 

Τὸ Εὐαγγέλιον  christopherklitou.com

Κυριακή Γ´ Λουκά (Λουκ. 7,11- 16)

Η Χριστός με τους μαθητές του, τους δώδεκα και πολλούς άλλους από τον ευρύ­τε­ρο κύκλο, μαζί με πολύ λαό που τον ακολουθούσε στην περιο­δεία του στη Γαλιλαία, με­τά τη Κα­περ­ναούμ κατευθύνθηκαν στην πόλη της Ναΐν. Αλλά, καθώς εισέρχονταν συνά­ντησαν να εξέρ­χε­ται μια πομπή, αρκετά περίεργη εκ πρώτης όψεως· δεν έμοιαζε με τις συνη­θι­σμένες, τα χα­ρα­κτηριστικά της ήταν τα ωχρά πόσωπα, οι λυγμοί, οι κραυ­­γές και ο κοπετός που έφθανε μέχρι τα ουράνια· ήταν μια νεκρική πο­μπή, ένα νε­αρό παλληκαράκι είχε αφήσει την τελευ­ταία πνοή την προη­γου­μένη ημέρα και τώ­ρα τον συνόδευαν στην τελευταία του κατοικία. Η εικόνα ήταν σπαραξικάρδια γιατί μεταξύ αυτών που συνόδευαν, πίσω από τη σορό του νεκρού, μια άλλη φιγούρα αργοέσερ­νε τα βήματά της· ήταν η χήρα μάνα του παιδιού, η οποία μετά τον θάνατο του άνδρα της συνόδευε τώ­ρα και τον γιο της στον τάφο. Η μάνα του παιδιού αδύναμη, περισσότερη νεκρή πα­ρά ζωντανή, ακολουθούσε τον μονάκριβό της και η μόνη σκέψη που πλανιόταν στο μυαλό της ήταν, τι τη θέλω εγώ ζωή!

Ξαφνικά μια φωνή ακούγεται πάνω από τους ολοφυρμούς κι ένας άγνωστος στέκεται μπροστά στο πλήθος· όλοι αναγκάζονται να σταματήσουν είτε από περιέργεια, είτε από εκ­νευρισμό· ποιος είναι αυτός που δεν σέβεται τον νεκρό και τη χαροκαμένη μά­να. Όλοι σώπασαν και αμήχανα κοίταζαν τον άγνωστο να πλησιάζει στο νεκρο­κρέβ­βατο και στην μάνα και να της απευθύνει μια προτροπή, «μὴ κλαῖε» (μη κλαις)! Σαν αστραπή θα πέρασε από το μυαλό τους η σκέψη, ποίος άραγε να είναι αυτός ο άγνωστος που δεν σέβεται αυτή τη τραγική ώρα και τολμάει να παίζει με τον πόνο τους! Πριν προλάβουν, όμως, να αντι­δρά­σουν, ακούν τον άγνωστο να φωνάζει… «νεανίσκε, σοί λέγω, ἐγέρθητι» (παιδί μου σου λέω να σηκω­θείς)... και βλέπουν να κρατά το χέρι του· ύστερα να βοηθάει το παιδί να κατεβεί από το νε­κρο­κρέβ­βα­το και να το παρα­δίδει στην μητέρα του. Το παιδί βλέποντας όλο εκείνο το πενθο­φο­ρεμένο πλήθος και την μάνα του έτοιμη να καταρρεύσει, αρχίζει τότε να μιλάει, να φω­νάζει και να διερωτάται γιατί όλος εκείνος ο κόσμος. Φαντάζεσθε την χαρά της μάνας· φα­ντά­ζεσθε την χαρά όλου εκείνου του πλήθους που μοιρολογούσε! Το πέν­θος και ο κοπετός με­τα­­στράφηκαν αυτομάτως σε χαρά και ευφρο­σύνη· όλοι αλαλά­ζουν από εν­θου­σιασμό και δο­ξά­­ζουν τον Θεό για τον προφήτη που έστειλε ανάμεσά τους. Από το μυαλό ό­λων, σαν αστρα­πή θα πέρασε η εικόνα από τη Παλαιά Διαθήκη που ο προ­φήτης Η­λί­ας ανέστησε τον γιο της χή­ρας στα Σάρεπτα της Σιδωνίας (Γ´ Βασιλειών 17, 17-24). «Καί έδόξαζον τὸν Θεόν, λέγο­ντες ὅτι προφήτης μέγας ἐγήγερται ἐν ἡμῖν, καὶ ὅτι ἐπεσκέψατο ὁ Θεὸς τὸν λαὸν αὐτοῦ» (και ανα­φωνούσαν όλοι, μ᾽ ένα στόμα, Δόξα τον Θεό για τον νέο προφήτη που απέστειλε· δεν ξεχνά ποτέ ο Θεός τον λαό Του, Λουκ. 7, 16).

Αν προσέξουμε καλύτερα τα θαύματα του Χριστού, με έκπληξη θα παρατηρήσουμε ό­­­τι υ­πάρ­­χει μια ομάδα τριών θαυμάτων που έχουν να κάνουν με παιδιά. Εκτός της αν­­­α­­στάσεως του γιου της χήρας της Ναΐν, δηλαδή το παραπάνω θαύμα, έχουμε την αν­άσταση της κόρης του Ιαείρου (Λουκ. 8, 41-56) και την θεραπεία του παιδιού που υ­πέφερε από δαι­μο­νικό πνεύ­μα (Λουκ. 9, 37-43)· τα παραπάνω θαύματα υπάρχουν στους ευαγ­γελιστές, Ματθαίο και Μάρκο. Η ομάδα αυτή των θαυμάτων δεν είναι τυχαία, αλλά εκφράζει τη χαρα­κτη­ρι­στική στάση του Χριστού απέ­να­ντι στα παι­διά και της κατανόησης του πόνου των γονέων για την αρρώστια ή τον χαμό των παι­διών τους.

Η ενανθρώπιση του Υιού και Λόγου του Θεού σήμαινε ότι ο Ιησούς Χριστός ανέλα­βε πλήρως την ανθρώπινη φύση και τα προβλήματα που τη βασανίζουν. Μετα­ξύ των άλλων προβλημάτων, το σοβαρότερο που πάντοτε ταλάνιζε τον άνθρωπο ήταν ο θά­νατος και μάλιστα στις α­κρα­ίες περιπτώσεις του· ο θάνατος του παιδιού ήταν και πα­ρα­­­μένει η με­γαλύτερη δοκιμασία των γονέων. Ας μη ξεχνάμε άλλωστε ότι η πρώτη εμπει­ρία του θανάτου στους πρωτο­πλά­στους, Αδάμ και Εύα, ήταν με τον θάνατο του παι­διού τους, του Άβελ από το χέρι του αδελφού του Κάϊν μάλιστα! (Γεν. κεφ. 4).

Στον πόνο των γονέων αυτών ο Χριστός δείχνει πόσο πολύ συμπάσχει και πόσο τους καταλαβαίνει και γιαυτό δίνει την διέξοδο στο δράμα τους, είτε θεραπεύοντας την ασθένεια, είτε δίνοντας πίσω τη ζωή.

Είναι μεγάλη παρανόηση να λέγεται ότι ο Χριστός και η Εκκλησία Του ασχολούνται μόνο με την σωτηρία της ψυχής· αντιθέτως από όσο μας έδειξε ο Χριστός ασχολείται με την συνο­λι­κή σωτηρία του ανθρώπου, διότι δεν νοείται άνθρωπος δίχως το σώμα του. Αυτά που βιώνει ο άνθρωπος επηρεάζουν συνολικά τη ζωή του με προεκτάσεις στη σωματική ή πνευματική υγεία του. Οι θαυμαστές θεραπείες του Χριστού καθώς και όλα τα άλλα θαύ­μα­τα και διδα­σκα­λί­α σκοπό έχουν να δείξουν πως ο Θεός θέλει τον άνθρωπο· τον θέλει ελεύ­θερο και απαλ­λα­γμένο από το άγχος και τον φόβο του θα­νάτου, ο οποίος θάνατος στοιχειώνει πάντα τη ζωή μας είτε με τις ασθένειες, προ­μή­νυμα θανάτου, είτε με τον θάνατο αυ­τό καθεαυτό προσφιλών μας, που θυμίζει έτσι ότι μας περιβάλλει ασφυκτικά και μας καρτερεί στη γωνία! Αλλά, ο Χριστός απέδειξε με όλα όσα έκανε και δίδαξε ότι είναι ο Κύ­ριος της ζωής και του θανάτου: «καὶ ὁ ζῶν, καὶ ἐγενόμην νεκρός, καὶ ἰδοὺ ζῶν εἰμι εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων, καὶ ἔχω τὰς κλεῖς τοῦ θανάτου καὶ τοῦ Ἅδου» (Αποκ. 1, 18).

Η απώλεια των αγαπητών προσώπων μας, των παιδιών μάλιστα, μπο­­ρεί να είναι βα­ριά και επώδυνη, ίσως και να φαίνεται πολλές φορές αξεπέραστη, αλλά ο θάνατος πλέον μετά την Ανάσταση του Χριστού δεν είναι αυ­τός που ήταν πριν. Ο Χριστός νί­κη­σε τον θάνατο και μας χάρισε ατέλειωτη ζωή· μας έδωσε την Ελπίδα· μας έδειξε την διέξοδο από τη χώρα και τη σκιά του θανάτου· μας έβγαλε από το αδιέξοδο του περιορισμένου ο­ρίζοντος της ζωής που φαί­νεται να τελειώνει με τον θάνατο και μας χάρισε ατελεύτητη ζωή με την Ανάστασή Του. Μας είπε ο Χριστός, «ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐάν τις τὸν λόγον τὸν ἐμὸν τηρήσῃ, θάνατον οὐ μὴ θεωρήσῃ εἰς τὸν αἰῶνα» (εάν κάποιος τηρήσει τον λόγο μου αυτός δεν θα αντι­με­τω­πίσει ποτέ τον θάνατο», Ιωάν. 8, 51), μας απάλλαξε δηλαδή από τον φόβο του θα­νά­του και αυτή την πρα­γμα­τικότητα ζούμε συνεχώς μέσα στην Εκκλησία.

Όσο κι αν φαίνεται δύσκολο κι αξεπέραστο, όπως είναι η απώλεια ενός προσφιλούς προ­σώ­που και πολύ περισσότερο ενός παιδιού, η παραίνεση του Χριστού, «μη κλαις» στη χαρο­κα­μένη μάνα, στη κάθε μάνα και στους κάθε γονείς έχει νό­η­μα και δίνει σι­γου­ριά γιατί Αυτός που τη λέει δεν είναι άλλος από αυτόν που ανέστησε τα παιδιά και δίνει τη Ζωή.

Η πίστη μας στο Χριστό είναι αυτή που κάνει τα θαύματα σε κάθε ε­ποχή και στις ημέρες μας. Ας πάρουμε κουράγιο, λοιπόν, και ας ακούσουμε τον Χρι­στό να μας λέει, «ἐν τῷ κόσμῳ θλῖψιν ἕξετε· ἀλλὰ θαρσεῖτε, ἐγὼ νενίκηκα τὸν κόσμον» (στον κόσμο θλίψη θἀχετε, αλλά πάρτε θάρρος γιατί Εγώ έχω νικήσει τον κόσμο, Ιωάν. 16, 33).

Aρχιμανδρίτης Παντελεήμων Τσορμπατζόγλου, ΔρΘ

Το διαβάσαμε στο  aganargiripsiri.wordpress.com

Δείτε ακόμα:

Pierre Bittar Gallery / Museum  pierrebittar.com  

Κύρια Γεγονότα Οκτωβρίου

1 Οκτωβρίου:

331 π.Χ. - Ο Μέγας Αλέξανδρος νικά στα Γαυγάμηλα τον βασιλέα των Περσών Δαρείο. Με την αποφασιστική αυτή νίκη ο Περσικός στρατός διαλύεται.

1960 - Αν και η συμφωνία για την ανεξαρτοποίηση της Κύπρου έγινε πολύ νωρίτερα, η μέρα καθιερώνεται ως ημέρα ανεξαρτησίας της Κυπριακής Δημοκρατίας.

3 Οκτωβρίου:

1990 - Η Ανατολική Γερμανία γίνεται μέρος της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας (Ενοποίηση). Η μέρα αυτή γίνεται ομοσπονδιακή γιορτή.

4 Οκτωβρίου:

1957 - Οι Σοβιετικοί εκτοξεύουν τον πρώτο τεχνητό δορυφόρο, τον Σπούτνικ 1.

2009 - Νίκη του ΠΑΣΟΚ με 10,5 μονάδες διαφορά και 160 έδρες «έβγαλε» η κάλπη. Πεντακομματική Βουλή με ΠΑΣΟΚ 43,92%, Νέα Δημοκρατία 33,48% 91, Κ.Κ.Ε. 7,54% 21, ΛΑ.Ο.Σ 5,63% 15 και ΣΥ.ΡΙΖ.Α. 4,60% 13 να την αποτελούν. Την επόμενη μέρα ο Γιώργος Παπανδρέου ορκίστηκε πρωθυπουργός.

6 Οκτωβρίου:

1912 - Έναρξη του Α' Βαλκανικού Πολέμου.

7 Οκτωβρίου:

1571 - Ναυμαχία της Ναυπάκτου. Οι ενωμένες ευρωπαϊκές δυνάμεις κατατροπώνουν τον τουρκικό στόλο.

8 Οκτωβρίου:

1827 - Ναυμαχία του Ναυαρίνου, Οι τρεις "Προστάτιδες Δυνάμεις" (Μεγάλες Δυνάμεις) καταστρέφουν τον Τουρκικό στόλο.

9 Οκτωβρίου:

1831 - Δολοφονήθηκε στο Ναύπλιο ο πρώτος Κυβερνήτης του ανεξάρτητου Ελληνικού κράτους Ιωάννης Καποδίστριας.

10 Οκτωβρίου:

1993 - Το ΠΑΣΟΚ κερδίζει στις εθνικές εκλογές με ποσοστό 46,88%.

11 Οκτωβρίου:

1862 - Εκθρόνιση του Όθωνα της Ελλάδας.

12 Οκτωβρίου:

1492 - Ο Χριστόφορος Κολόμβος φτάνει στις Μπαχάμες, νομίζοντας ότι βρίσκεται στη νότια Ασία.

1944 - Αρχίζει η αποχώρηση των γερμανικών δυνάμεων από την Αθήνα και η είσοδος σ' αυτήν των πρώτων ελληνικών και συμμαχικών τμημάτων.

13 Οκτωβρίου:

1923 - Η Άγκυρα αντικαθιστά την Κωνσταντινούπολη ως πρωτεύουσα της Τουρκίας.

14 Οκτωβρίου:

1066 - Η Μάχη του Άστιγξ φέρνει την Αγγλία υπό τη κατοχή του Γουλιέλμου της Νορμανδίας. Αρχίζει έτσι η αιώνια αντιπαλότητα μεταξύ Αγγλίας και Γαλλίας.

18 Οκτωβρίου:

1979 - Ο Οδυσσέας Ελύτης τιμάται με βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας.

26 Οκτωβρίου:

1912 - Στις 23:00 υπογράφεται στη Θεσσαλονίκη πρωτόκολλο παραδόσεως «άνευ όρων» της πόλεως από τους Τούρκους.

27 Οκτωβρίου:

1912 - Απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης. Τα πρώτα ελληνικά στρατιωτικά τμήματα καταλαμβάνουν την πόλη μετά την παράδοσή της.

28 Οκτωβρίου:

 312 - Ο Κωνσταντίνος Α' νικά τον Μαξέντιο στην μάχη της Μιλβίας γέφυρας, και μένει ο μοναδικός Ρωμαίος Αυτοκράτορας.

1940-  Η Ελλάδα μέσω του πρωθυπουργού Ιωάννη Μεταξά απαντά αρνητικά στο τελεσίγραφο της Ιταλίας από την οποία δέχεται επίθεση μέσω των Ελληνοαλβανικών συνόρων.

29 Οκτωβρίου:

1863 - Ιδρύεται ο Διεθνής Ερυθρός Σταυρός στη Γενεύη.

1923 - Ο Κεμάλ Ατατούρκ ιδρύει την Τουρκική Δημοκρατία.

1929 - Το χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης καταρρέει και ξεκινάει η οικονομική ύφεση των ΗΠΑ.

1956 - Έναρξη της κρίσης του Σουέζ. Δυνάμεις του Ισραήλ εισβάλλουν στο Σινά και πιέζουν της αιγυπτιακές δυνάμεις προς τη Διώρυγα του Σουέζ.

2004 - Ο ηγέτης της Αλ-Κάιντα, Οσάμα μπιν Λάντεν αναλαμβάνει την ευθύνη για τις επιθέσεις στους Δίδυμους Πύργους της Νέας Υόρκης το 2001 με βίντεό του προς το τηλεοπτικό δίκτυο Αλ Τζαζίρα

30 Οκτωβρίου:

1918-Η Γερμανία καταθέτει τα όπλα. Τέλος Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

1938-Η εκπομπή «Πόλεμος των Κόσμων» του Όρσον Γουέλς  αναστατώνει τις ΗΠΑ. Πανικός συνεπήρε τους Αμερικανούς μόλις άκουσαν από τη φωνή του ηθοποιού στο ραδιόφωνο ότι είχε γίνει εισβολή εξωγήινων.

31 Οκτωβρίου:

1517 - Ο Μαρτίνος Λούθηρος θυροκολλά στην εξώπορτα του μητροπολιτικού ναού της Βιτεμβέργης τις "95 θέσεις".

1992 - Ο Πάπας αποκαθιστά τη μνήμη του Γαλιλαίου, έπειτα από 359 χρόνια.

Πηγή: el.wikipedia.org

Πηγές εικόνων και δημοσιεύσεις:

Ημέρα Ανεξαρτησίας της Κύπρου – 1η Οκτωβρίου 1960   armynow.gr

Δολοφονία του Ιωάννη Καποδίστρια – 27 Σεπτεμβρίου 1831

Επεισόδιο σειράς ντοκιμαντέρ, στο πλαίσιο της θεματικής ενότητας «Η Καποδιστριακή Πολιτεία 1828-1832» που είναι αφιερωμένο στον Ιωάννη Καποδίστρια και την περίοδο της διακυβέρνησής του.  ert.gr/ert-arxeio

12 Οκτωβρίου 1944 η Αθήνα ελεύθερη  freeathens44.org

Στις 12 Οκτωβρίου του 1944 αρχίζει η αποχώρηση των γερμανικών δυνάμεων από την Αθήνα.  popaganda.gr

Η απελευθέρωση της Αθήνας - 12 Οκτωβρίου 1944  historical-quest.com

Σαν σήμερα η απελευθέρωση της Αθήνας μετά από 1.264 μέρες γερμανικής κατοχής  eleftherostypos.gr

H Μάχη της Μουλβίας γέφυρας  vizantinaistorika.blogspot.com

Η μάχη της Μούλβιας γέφυρας: ένας σταθμός στην Ιστορία του αρχαίου κόσμου  offlinepost.gr

Ο Πόλεμος των Κόσμων  el.wikipedia.org

Διαβάστε και την περσινή μας ανάρτηση και άλλες σχετικές αναρτήσεις μας:

Επιλεγμένα Γεγονότα Οκτωβρίου  olympos2021.#

Όνειρα μπροστά στο θάνατο. Θεατρική σκηνή

Ο Όθων και η Αμαλία  olympos2021.4.

Η αφήγηση του Γκράτσι για το Όχι  olympos2021.27

Ναυμαχία της Ναυπάκτου  olympos2021.6

ἀγαπᾶτε τούς ἐχθρούς ὑμῶν καί ἀγαθοποιεῖτε

Κυριακή 3 Οκτωβρίου 2021

 ΔΕΥΤΕΡΑ ΚΥΡΙΑΚΗ ΛΟΥΚΑ

ΠΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΕΝ ΚΥΠΡΩ ΑΓΙΩΝ

Γίνεσθε οὖν οἰκτίρμονες, καθὼς καὶ ὁ Πατὴρ ὑμῶν οἰκτίρμων ἐστί

Ἐκ τοῦ κατά Λουκᾶν  Κεφ. 6: 31-36

Εἶπεν ὁ Κύριος· 

Καθὼς θέλετε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, καὶ ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως.

Καὶ εἰ ἀγαπᾶτε τοὺς ἀγαπῶντας ὑμᾶς, ποία ὑμῖν χάρις ἐστί;

 καὶ γὰρ οἱ ἁμαρτωλοὶ τοὺς ἀγαπῶντας αὐτοὺς ἀγαπῶσι. Καὶ ἐὰν ἀγαθοποιῆτε τοὺς ἀγαθοποιοῦντας ὑμᾶς, ποία ὑμῖν χάρις ἐστί;

καὶ γὰρ οἱ ἁμαρτωλοὶ τὸ αὐτὸ ποιοῦσι.

Καὶ ἐὰν δανείζητε παρ᾿ ὧν ἐλπίζετε ἀπολαβεῖν, ποία ὑμῖν χάρις ἐστί;

καὶ γὰρ ἁμαρτωλοὶ ἁμαρτωλοῖς δανείζουσιν, ἵνα ἀπολάβωσι τὰ ἴσα.

Πλὴν ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν καὶ ἀγαθοποιεῖτε καὶ δανείζετε, μηδὲν ἀπελπίζοντες· 

καὶ ἔσται ὁ μισθὸς ὑμῶν πολύς,

καὶ ἔσεσθε υἱοὶ τοῦ Ὑψίστου· 

ὅτι αὐτὸς χρηστός ἐστιν ἐπὶ τοὺς ἀχαρίστους καὶ πονηρούς.

 Γίνεσθε οὖν οἰκτίρμονες, καθὼς καὶ ὁ Πατὴρ ὑμῶν οἰκτίρμων ἐστί.

 

Τὸ Εὐαγγέλιον  christopherklitou.com

Ομιλία, συν Θεώ, εις το Ευαγγέλιον της Β´ Κυριακής του Λουκά

«ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν, καὶ ἀγαθοποιεῖτε, καὶ δανείζετε, μηδὲν ἀπελπίζοντες»

Ἡ σύντομη Εὐαγγελικὴ περικοπή, ποὺ μόλις ἀκούσαμε, ἀγαπητοὶ ἐν Κυρίῳ ἀδελφοί, περιέχει νοήματα βαθύτατα, καὶ ἐντολὲς τοῦ Χριστοῦ, γιὰ νὰ ἀποκτήσουμε ἀρετὲς ὑψηλότατες, ἀρετές, ποὺ μᾶς καθιστοῦν «υἱοὺς (τοῦ Θεοῦ) τοῦ Ὑψίστου». Ἡ διδασκαλία αὐτὴ τοῦ Χριστοῦ μας δείχνει ὁλοκάθαρα τὸν δρόμο πρὸς τὴν τελειότητα.

Ὡς δημιουργήματα τοῦ Θεοῦ, ἔχουμε πλουτισθεῖ μὲ ἐξαίρετα πνευματικὰ χαρίσματα. Μὲ αὐτὰ ποὺ συνιστοῦν ἐκεῖνο, ποὺ ἡ Ἁγία Γραφή, στὸ βιβλίο τῆς Γένεσης, ἀποκαλεῖ «κατ᾿ εἰκόνα Θεοῦ». Καὶ τοῦτο, γιατὶ εἴμαστε πλάσματα λογικά, μὲ ἐλεύθερη βούληση καὶ ἀθάνατη ψυχή. Κι αὐτὰ τὰ θεῖα δῶρα μᾶς δόθηκαν γιὰ ἕνα σκοπό, τὸν κατεξοχὴ σκοπὸ τῆς παρούσης πρόσκαιρης ζωῆς: Νὰ φθάσουμε, μὲ τὴ σωστὴ ἀξιοποίηση τῶν χαρισμάτων αὐτῶν καὶ τὴν ἀπαραίτητη συνέργεια τῆς Θείας χάρης, στὸ «καθ᾿ ὁμοίωσιν», νὰ γίνουμε δηλαδὴ ὅμοιοι μὲ τὸν Θεό, ὡς πρὸς τὴν τελειότητα τῆς ἀρετῆς!

Ἀλλὰ οἱ ἄνθρωποι, οἱ πρωτόπλαστοι, καὶ στὴ συνέχεια οἱ ἀπόγονοί τους, τὸ ἀνθρώπινο γένος, ἐξέπεσε ἀπὸ τὴ χαριτωμένη ἐκείνη κατάσταση στὸν παράδεισο καὶ ἀμαύρωσε μέσα του τὴ Θεία εἰκόνα, ἔχασε καὶ τὴ δυνατότητα νὰ φθάσει στὴν ὁμοίωση μὲ τὸν Θεό. Ἀπὸ τὴν οἰκτρὴ αὐτὴ πτώση μᾶς ἔσωσε «ὄχι ἄγγελος, ὄχι ἄνθρωπος, ἀλλ᾿ αὐτὸς ὁ ἴδιος ὁ σαρκωμένος Θεός», ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, μὲ τὴν ἐνανθρώπησή Του, τὴν παναγία ἐπὶ γῆς ζωή Του, μὲ τὰ ἄχραντα πάθη, τὴν ἀνάσταση καὶ τὴν ἀνάληψή Του στοὺς οὐρανούς. Βάστασε αὐτὸς τὴν πανανθρώπινη ἁμαρτία, καὶ μᾶς ἔδωσε καὶ πάλι τὴ δυνατότητα «ἵνα τέκνα Θεοῦ κληθῶμεν», δηλαδὴ τῆς Θείας υἱοθεσίας, νὰ γίνουμε παιδιὰ τοῦ Θεοῦ, ἐὰν βεβαίως ζοῦμε κατὰ τὸ θέλημά Του, τηρῶντας τὶς ἐντολές Του, τὸ ἅγιο Εὐαγγέλιό Του. Γι᾿ αὐτὸ καὶ ὀνομάστηκε ἔτσι τὸ Εὐ-αγγέλιο, διότι εἶναι ἡ καλή, ἡ κατεξοχὴν καλὴ καὶ χαρμόσυνη ἀγγελία, ὅτι ὁ Θεὸς σαρκώθηκε γιὰ τὴ σωτηρία μας.

Ὁ δρόμος τοῦτος γιὰ τὴ σωτηρία μας εἶναι κλιμακωτός, δηλαδὴ θὰ προχωροῦμε ἀνεβαίνοντας μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ, σκαλί-σκαλί. Ὅπως καὶ γιὰ νὰ ἀνεβοῦμε ὁπουδήποτε ψηλά, σ᾿ ἕνα σπίτι, σ᾿ ἕνα λόφο, ἀκόμη καὶ μὲ ἀεροπλάνο στὸν οὐρανό, ἀπὸ χαμηλὰ θὰ βγοῦμε στὰ ψηλὰ σταδιακά. Στὸ σημερινὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα μᾶς ὑποδεικνύεται αὐτὴ ἡ σταδιακὴ ἀνάβαση.

Πρώτη βαθμίδα, ἡ ἐφαρμογὴ τῆς δικαιοσύνης· «καθὼς θέλετε, ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, καὶ ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως». Χρυσὸ κανόνα τῆς Καινῆς Διαθήκης ὀνόμασαν τὸ ἐδάφιο αὐτὸ οἱ ἑρμηνευτές. Φανερώνεται ἐδῶ ἡ μοναδικότητα τοῦ κάθε ἀνθρώπινου προσώπου, τὰ ἱερὰ δικαιώματά του, ποὺ θὰ πρέπει νὰ γίνονται σεβαστὰ ἀπὸ τοὺς ἄλλους. Τὴν ἴδια ἀλήθεια, ἀλλὰ μὲ ἀρνητικὴ διατύπωση, παραδίδει καὶ ἡ Παλαιὰ Διαθήκη· «ὃ μισεῖς, μηδενὶ ποιήσῃς». Αὐτὸ ποὺ ἐξέφρασαν καὶ οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες φιλόσοφοι: «Ὃ σὺ μισεῖς, ἑτέρῳ μὴ ποιήσῃς». Ἐδῶ ὅμως ὁ Χριστός μας τὸ διατυπώνει θετικά, ξεκάθαρα, ὅπως ξεκάθαρη εἶναι καὶ ὅλη ἡ διδασκαλία Του: Θέλουμε οἱ ἄλλοι νὰ μᾶς σέβονται, νὰ μὴ μᾶς ἀδικοῦν, νὰ εἶναι ἀπέναντί μας εἰλικρινεῖς καὶ συνεπεῖς; Ὀφείλουμε κι ἐμεῖς νὰ σεβόμαστε τοὺς ἄλλους, νὰ μὴν τοὺς ἀδικοῦμε, νὰ εἴμαστε εἰλικρινεῖς καὶ συνεπεῖς ἀπέναντί τους. 

Δεύτερη βαθμίδα, ποὺ πρέπει νὰ ἀνεβοῦμε, εἶναι ἡ ἀνεξικακία καὶ ἡ ἀγάπη. Μία ἀγάπη ὅμως, ποὺ θὰ ἀγκαλιάζει ὅλους, ποὺ δὲν θὰ εἶναι ἐπιλεκτική. Δὲν θὰ ἀγαποῦμε μόνο ὅσους μᾶς ἀγαποῦν καὶ μᾶς ἐκτιμοῦν καὶ μᾶς εὐεργετοῦν! Θὰ ἀγαποῦμε, πρέπει νὰ ἀγαποῦμε κι ὅσους μᾶς μισοῦν, καὶ μᾶς ἀδικοῦν! Ἐδῶ ἔγκειται τὸ μεγαλεῖο τῆς Χριστιανικῆς πίστης, αὐτὸ ποὺ τὴν ξεχωρίζει ἀπ᾿ ὁποιαδήποτε ἄλλη θρησκεία: Ἡ ἀγάπη στοὺς ἐχθρούς! Καμμία ἄλλη θρησκεία, δηλαδὴ ἀνθρώπινο κατασκεύασμα καὶ φιλοσοφία, δὲν διακήρυξε τέτοια ὑψηλὴ διδασκαλία. Μὰ ἡ χωρὶς ὅρια ἀγάπη αὐτή, ἔχει μία ἀπαραίτητη προϋπόθεση: Τὴν ἀνεξικακία. Πρέπει δηλαδὴ πρῶτα νὰ ἀγωνιστοῦμε, νὰ ἀγωνιζόμαστε, νὰ συγχωροῦμε μὲ ὅλη μας τὴν καρδιὰ ὅσους μᾶς ἔβλαψαν, μᾶς συκοφάντησαν, μᾶς ἀδίκησαν, μᾶς ἐπιβουλεύτηκαν. Καὶ στὴ συνέχεια, νὰ ἀγωνιστοῦμε νὰ εὐεργετήσουμε, νὰ βοηθήσουμε τοὺς ἐχθροὺς καὶ ἀδικητές μας! Αὐτὴ εἶναι ἡ ἀγάπη, ποὺ εἶναι ἡ βάση καὶ τὸ θεμέλιο τῆς Χριστιανικῆς ζωῆς. Λέει σὲ μιὰ διδαχή του ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός: «Αὐτὸν ποὺ ἔχει ὅλες τὶς ἀρετές, μὰ δὲν συγχωρᾶ τὸν ἀδελφό του, δὲν θέλω νὰ τὸν βλέπω. Αὐτός, εἶναι γιὰ τὴν κόλαση!» Κι ἔχουμε γι᾿ αὐτὴ τὴν ἀγάπη τὸ ἀξεπέραστο παράδειγμα τοῦ ἰδίου τοῦ Χριστοῦ μας, ποὺ ἐπάνω στὸν Σταυρὸ παρακαλοῦσε τὸν Θεὸ Πατέρα γιὰ τοὺς σταυρωτές Του!

Καί, τρίτη βαθμίδα τελειότητος ἔχουμε τὴν ἀπόληξη τῆς σημερινῆς περικοπῆς: «Γίνεσθε οὖν οἰκτίρμονες, καθὼς καὶ ὁ πατὴρ ὑμῶν οἰκτίρμων ἐστίν». Τί εἶναι τὸ ἔλεος; Ἡ ἐπέκταση τῆς ἀγάπης. Καί, τί εἶναι οἱ οἰκτιρμοί; Ἡ συμπάθεια, ἡ εὐσπλαγχνία, ὁ πόνος γιὰ τὸν πονεμένο ἀδελφό μας, ποὺ εἶναι καὶ ἀδελφὸς τοῦ Χριστοῦ μας. «Ὁ τρόπος, μὲ τὸν ὁποῖο μποροῦμε (κάπως) νὰ ἐξομοιωθοῦμε μὲ τὸν Θεό», γράφει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, «εἶναι μὲ τὸ νὰ ἐλεοῦμε, νὰ εἴμαστε ἐλεήμονες καὶ οἰκτίρμονες». Κι ὅταν λέμε, γινόμαστε ὅμοιοι μὲ τὸν Θεό, ἐννοεῖται στὸ μέτρο, ποὺ εἶναι δυνατὸ στὴν ἀνθρώπινη φύση. Γιατὶ πάντοτε θὰ παραμένουμε κτίσματα, πλάσματα τοῦ ἑνὸς ἀληθινοῦ Θεοῦ κατὰ φύσιν, ποὺ μὲ τὸ ἔλεός Του μᾶς καθιστᾶ κατὰ χάριν ὁμοίους Του, κατὰ χάριν παιδιά Του!

Αὐτὴ τὴν ἀγάπη, τὴ συγχωρητικότητα, τὴν ἐλεημοσύνη ἐφάρμοσαν, ὡς κύριο μέλημα στὴ ζωή τους, ὅλοι οἱ ἀπ᾽ αἰῶνος ἅγιοι καὶ κατέστησαν κατὰ Χάριν τέκνα Θεοῦ καὶ πολίτες τῆς οὐράνιας βασιλείας. Καί, μεταξύ τους, καὶ οἱ σήμερα ἑορταζόμενοι ἀπὸ ἐμᾶς ἅγιοι τῆς Κύπρου· καθότι ἡ πρώτη Κυριακὴ τοῦ Ὀκτωβρίου καθορίστηκε ὡς ἡ ἡμέρα μνήμης Πάντων τῶν ἐν Κύπρῳ διαλαμψάντων ἁγίων ἀποστόλων, ἱεραρχῶν, μαρτύρων, ὁσίων καὶ δικαίων. Καὶ εἶναι μεγάλη μας τιμή, νὰ λεγόμαστε καὶ νὰ εἴμαστε Κύπριοι, ἔχοντας τέτοια βαρύτιμη κληρονομιά, νὰ πλουτοῦμε τόσες ἑκατοντάδες ἐπωνύμους καὶ ἀνωνύμους ἁγίους, ποὺ καθαγίασαν τὸ νησί μας μὲ τοὺς ἀσκητικοὺς καὶ ποιμαντικοὺς ἱδρῶτες τους, μὲ τὰ μαρτυρικὰ αἵματά τους, καὶ ἔγιναν αἰτία νὰ κληθεῖ ἡ Κύπρος ὡς «ἡ ἁγία νῆσος». Μά, ταυτόχρονα, ἀποτελεῖ καὶ μεγάλη μας εὐθύνη αὐτὸς ὁ πατροπαράδοτος θησαυρός. Καὶ πρέπει κι ἐμεῖς, οἱ ἀπόγονοι αὐτοῦ τοῦ πλήθους τῶν ἁγίων, ποὺ ζοῦμε στοὺς ἐσχάτους τούτους χρόνους, νὰ τοὺς τιμοῦμε μὲ ὕμνους καὶ ὠδὲς πνευματικές, ὡς φιλοπάτορες υἱοί. Εἶναι χρέος μας! Γιατί, ὅπου κι ἂν κοιτάξουμε σ᾽ αὐτὸ τὸ νησί, θὰ ἰδοῦμε πὼς εἶναι κατάσπαρτο ἀπὸ τοὺς ναούς, τὰ σπήλαια, τοὺς τάφους, τὰ μοναστήρια, τὰ λείψανά τους, τόπους ἁγιασμοῦ καὶ θεοπτίας, τρόπους χάριτος καὶ παρηγορίας. Μά, προπαντός, ἔχουμε βαρύτιμο χρέος νὰ ἀκολουθοῦμε τὸ ἔνθεο παράδειγμά τους, τὴν ἁγία βιοτή τους καὶ νὰ τὴν μιμούμαστε κατὰ δύναμη ὁ καθένας μας. Γιατί, «τιμὴ μάρτυρος, μίμησις μάρτυρος», κατὰ τὸν ἱερὸ Χρυσόστομο· καί, εὐρύτερα, «τιμὴ ἁγίου, μίμησις ἁγίου». Καὶ νὰ τοὺς ἐπικαλούμαστε ἀκόμη στὶς καθημέραν προσευχές μας, νὰ μᾶς βοηθοῦν, νὰ μᾶς στηρίζουν, νὰ μᾶς ἐνισχύουν στὶς δύσκολες μέρες ποὺ περνοῦμε, στὰ ποικίλα προσωπικὰ καὶ οἰκογενειακὰ προβλήματά μας: Γιατὶ ἔχουν παρρησία στὸν Θεό, καὶ εἰσακούονται οἱ δεήσεις καὶ μεσιτεῖες τους.

Καὶ μὲ τὴν ἰσχυρὴ καὶ οὐράνια στήριξη τοῦ νέφους τούτου τῶν ἁγίων ἀδελφῶν καὶ πατέρων μας, πάντων τῶν ἐν Κύπρῳ ἁγίων, μὲ τὸν κατὰ δύναμη μικρό μας ἀγώνα τὸν πνευματικό, καί, κυρίως, μὲ τὸ ἔλεος καὶ τὴ Χάρη τοῦ Ἀναστάντος Ἰησοῦ, τοῦ νικητοῦ τοῦ θανάτου, ἐλπίζουμε καὶ εὐχόμαστε νὰ τύχουμε καὶ τῆς πρώτης καὶ τῆς δεύτερης ἀνάστασης, «ὅπου ἦχος καθαρὸς ἑορταζόντων», «ἔνθα ἀπέδρα λύπη καὶ στεναγμός», ὅπου ἡ ἀνέκφραστη μακαριότητα ὅσων βλέπουν καὶ ὅσων θὰ ἀξιωθοῦν νὰ βλέπουν τὸ πανυπέρλαμπρο Πρόσωπο τοῦ Θεοῦ. Ἀμήν. Γένοιτο, Κύριε!

Πηγή:  newsnowgr.com

Μετάδοση Κυριακάτικης Θείας Λειτουργίας   imkykkou.org.cy

Κυριακή Β΄ Λουκά - Θεία Λειτουργία στο Μετόχι Ιεράς Μονής Κύκκου, Άγιος Προκόπιος (Άμεση μετάδοση)   youtu.be

Η μετάστασις του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου

Κυριακή 26 Σεπτεμβρίου 2021

Ἡ Μετάστασις τοῦ Ἁγίου, ἐνδόξου καὶ πανευφήμου Ἀποστόλου καὶ Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου.

Εικόνα του Αγίου Ιωάννη σε εκκλησία της Κρήτης

Ἐκ τοῦ κατά Ἰωάννην  Κεφ. 19:25-27, 21:24-25

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, 

εἱστήκεισαν παρὰ τῷ Σταυρῷ τοῦ ᾿Ιησοῦ ἡ Μήτηρ αὐτοῦ, καὶ ἡ ἀδελφὴ τῆς Μητρὸς αὐτοῦ, Μαρία ἡ τοῦ Κλωπᾶ καὶ Μαρία ἡ Μαγδαληνή.

᾿Ιησοῦς οὖν ἰδὼν τὴν Μητέρα, καὶ τὸν Μαθητὴν παρεστῶτα ὃν ἠγάπα, λέγει τῇ Μητρί αὐτοῦ·

Γύναι, ἰδοὺ ὁ υἱός σου.

Εἶτα λέγει τῷ Μαθητῇ·

ἰδοὺ ἡ Μήτηρ σου.

Καὶ ἀπ᾿ ἐκείνης τῆς ὥρας ἔλαβεν ὁ Μαθητὴς αὐτὴν εἰς τὰ ἴδια.

Οὗτός ἐστιν ὁ Μαθητὴς ὁ μαρτυρῶν περὶ τούτων καὶ γράψας ταῦτα·

καὶ οἴδαμεν ὅτι ἀληθής ἐστιν ἡ μαρτυρία αὐτοῦ.

Ἔστι δὲ καὶ ἄλλα πολλὰ ὅσα ἐποίησεν ὁ ᾿Ιησοῦς, ἅ τινα ἐὰν γράφηται καθ᾿ ἕν, οὐδὲ αὐτὸν οἶμαι τὸν κόσμον χωρῆσαι τὰ γραφόμενα βιβλία.

Ἀμήν.

 

Τὸ Εὐαγγέλιον, (τοῦ Ἁγίου)  christopherklitou.com

Ὁμιλία στὴ μνήμη τοῦ ἁγίου ἐνδόξου ἀποστόλου καὶ εὐαγγελιστοῦ, Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου

Σήμερα ἡ ἁγία τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία, ἀγαπητοί μου ἐν Κυρίῳ ἀδελφοί, ἐπιτελεῖ λαμπρὴ καὶ χαρμόσυνη πανήγυρη. Σήμερα ἑορτάζουμε τὴ μνήμη ἑνὸς ἀπὸ τοὺς δώδεκα ἀποστόλους τοῦ Κυρίου, ἑνὸς ἀπὸ τοὺς κορυφαίους ἀποστόλους, τοῦ ἁγίου ἐνδόξου εὐαγγελιστοῦ, ἐπιστηθίου, φίλου, παρθένου καὶ ἠγαπημένου μαθητοῦ τοῦ Κυρίου, Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου.

Γι᾽ αὐτὸ συναθροισθήκαμε κι ἐμεῖς στὸν παλαιὸ καὶ λαμπρὸ τοῦτο ναὸ τοῦ Θεολόγου, στὸ εὐλογημένο τοῦτο χωριό, γιὰ νὰ τιμήσουμε τὸ κατὰ δύναμη καὶ εὐχαριστήσουμε κατὰ χρέος, γιὰ ὅσα προσέφερε καὶ προσφέρει σ᾽ ἐμᾶς, τὸν μέγιστο τοῦτον ἅγιο, μὲ ψαλμοὺς καὶ ᾄσματα πνευματικά, καὶ νὰ δοξάσουμε συνάμα τὸν Θεό, «τὸν ἐνδοξαζόμενον ἐν τοῖς ἁγίοις αὐτοῦ».

Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος καταγόταν ἀπὸ τὴ Βηθσαϊδὰ τῆς Γαλιλαίας, ἄσημη κώμη στὰ παράλια τῆς λίμνης Γενησαρέτ. Ἦταν υἱὸς τοῦ Ζεβεδαίου καὶ τῆς Σαλώμης, θυγατέρας τοῦ μνήστορος τῆς Θεοτόκου Ἰωσήφ, γι᾽ αὐτὸ καὶ ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς θεωρεῖται ὡς θεῖος τοῦ ἀποστόλου Ἰωάννου. Ἡ Σαλώμη ὑπῆρξε καὶ μία ἀπὸ τὶς Μυροφόρες γυναῖκες. Ὁ Ἰωάννης, μαζὶ μὲ τὸν μεγαλύτερο  ἀδελφό του Ἰάκωβο ἦταν ψαράδες στὴ λίμνη τῆς Γαλιλαίας ἢ θάλασσα τῆς Τιβεριάδος, ὅπως ἀλλοιῶς ἀποκαλεῖται στὰ Εὐαγγέλια, καὶ βοηθοῦσαν τὸν πατέρα τους στὸ ψάρεμα, ἦταν δὲ καὶ συνέταιροι μὲ τοὺς δύο συγχωριανούς τους καὶ αὐταδέλφους Πέτρο καὶ Ἀνδρέα. Οἱ τέσσερεις αὐτοὶ ψαράδες, μαζὶ καὶ μὲ ἄλλους εὐλαβεῖς συμπατριῶτες τους, ὅπως ὁ Φίλιππος καὶ ὁ Ναθαναήλ, γαλουχημένοι στὸν μωσαϊκὸ Νόμο καὶ τὰ κηρύγματα τῶν προφητῶν γιὰ τὴν ἔλευση τοῦ Μεσσία Χριστοῦ, ἔγιναν ἀρχικὰ μαθητὲς τοῦ Τιμίου Προδρόμου καὶ Βαπτιστοῦ, ποὺ κήρυττε τὴ μετάνοια καὶ βάπτιζε συμβολικὰ τοὺς ἀνθρώπους στὸν Ἰορδάνη ποταμό.

Ὅταν δὲ ὁ Χριστός μας, μετὰ τὴ βάπτισή Του καὶ τὴν τεσσαρακονθήμερη νηστεία, κατῆλθε ἀπὸ τὸ Σαραντάριο ὄρος στὴν ἔρημο, ὁ Πρόδρομος τὸν ὑπέδειξε στοὺς μαθητές του Ἀνδρέα καὶ Ἰωάννη, ποὺ ἐκείνη τὴν ὥρα συζητοῦσαν μαζί του, ὡς τὸν προσδοκώμενο Μεσσία, λέγοντας: «Ἴδε ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ» (Ἰω. 1,29). Κι ἀφοῦ κι αὐτοὶ καὶ οἱ πιὸ πάνω συγχωριανοί τους γνώρισαν τὸν Ἰησοῦ καὶ τὸν ἀκολούθησαν γιὰ λίγο διάστημα, ἐπιβεβαιώθηκαν ἀπὸ ὅσα θαυμαστὰ καὶ παράδοξα εἶδαν καὶ ἄκουσαν κοντὰ στὸν θεῖο Διδάσκαλο, ὅτι πράγματι αὐτὸς ἦταν ἡ προσδοκία τοῦ Ἰσραὴλ καὶ τῶν ἐθνῶν, ὁ σαρκωθεὶς γιὰ τὴ σωτηρία τῶν ἀνθρώπων Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ, «ὃν ἔγραψε Μωϋσῆς ἐν τῷ νόμῳ καὶ οἱ προφῆται» (Ἰω. 1, 46).

Γι᾽αὐτό, κι ὅταν σὲ λίγο τοὺς κάλεσε ἐπίσημα πλέον καὶ ὁριστικὰ ὁ Δεσπότης Χριστὸς νὰ Τὸν ἀκολουθήσουν, γιὰ νὰ γίνουν ἁλιεῖς, ψαράδες ἀνθρώπων μὲ τὸν εὐαγγελικὸ κήρυγμα, καὶ νὰ τοὺς ἐκβάλλουν ἀπὸ τὴν ἁλμυρὴ θάλασσα τῆς ἀπιστίας καὶ τῆς ἁμαρτίας, αὐτοὶ ἀμέσως, χωρὶς δισταγμὸ καὶ ἀναβολή, ἐγκατέλειψαν τὰ πάντα καὶ Τὸν ἀκολούθησαν διὰ βίου.

Ἀπὸ τὴν ὥρα ἐκείνη, ὁ Ἰωάννης οὐδέποτε ἀποχωρίσθηκε ἀπὸ τὸν ἀγαπημένο του Διδάσκαλο καθόλη τὴ ζωή του. Γιὰ τὴ μεγάλη του λοιπὸν ἀρετὴ καὶ τὴν ψυχική του καθαρότητα, ἐντάχθηκε ἀπὸ τὸν Χριστό, μαζὶ μὲ τὸν ἀδελφό του Ἰάκωβο καὶ τὸν Πέτρο, στὸν στενώτερο κύκλο τῶν μαθητῶν Του. Αὐτοὺς τοὺς τρεῖς εἶναι ποὺ πῆρε μαζί του ὁ Κύριος στὴν ἀνάσταση τῆς θυγατέρας τοῦ Ἰαείρου, στὴ Μεταμόρφωσή του στὸ ὄρος Θαβὼρ καὶ στὴν ἀγωνιώδη του προσευχὴ πρὶν τὸ ἄχραντο Πάθος στὸ κῆπο τῆς Γεθσημανῆ. Διακρίθηκε λοιπὸν ὁ Ἰωάννης γιὰ τὴ φλογερὴ ἀγάπη καὶ ὁλόψυχη ἀφοσίωση πρὸς τὸν Χριστό. Γι᾽ αὐτὸ καὶ τόσο ἀγαπήθηκε ἀπ᾽ Αὐτόν, ὥστε ἔγινε ὁ κατεξοχὴν ἠγαπημένος μαθητής Του. Αὐτὸς ἀνέπεσε στὸ στῆθος τοῦ Ἰησοῦ κατὰ τὸν Μυστικὸ Δεῖπνο, αὐτὸς μόνος μὲ τὴ Θεοτόκο παρέμεινε ἄφοβος στὸ σταυρικό Του Πάθος, γι᾽ αὐτὸ καὶ κατέστη ἀπὸ τὸν Κύριο ἀδελφός Του καὶ υἱὸς τῆς Παναγίας Μητρός του: «Γύναι, ἴδε ὁ υἱός σου… (Ἰωάννη), ἴδε ἡ μήτηρ σου». Κι ἀπὸ τὴν ὥρα ἐκείνη ὁ παρθένος μαθητὴς ἔλαβε τὴν παρθένο Μητέρα στὸν οἶκο του (Ἰω.19,26-27).

Σταύρωση, Antonello da Messina 1465, Σιμπίου (Ρουμανία), Muzeul Brukenthal

Καί, μετὰ τὴν ἀνάσταση καὶ τὴν ἀνάληψη στοὺς οὐρανοὺς τοῦ Κυρίου καὶ τὴν κάθοδο τοῦ Ἀγίου Πνεύματος κατὰ τὴν Πεντηκοστή, περιῆλθε ὁ Ἰωάννης, πλεῖστα ὅσα μέρη τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, μὲ κόπους καὶ θλίψεις καὶ διωγμούς, κηρύσσοντας τὸ Εὐαγγέλιο τῆς οὐράνιας βασιλείας καὶ θαυματουργώντας. Τελικά, μαζὶ μὲ τὸν μαθητή του Πρόχορο, ἕνα ἀπὸ τοὺς ἑπτὰ διακόνους καὶ ἑβδομήκοντα ἀποστόλους, πεζοπορῶντας, ἔφθασαν στὴν Ἔφεσο. Στὴ μεγαλόπολη τούτη, μέσα σὲ πολλοὺς πειρασμοὺς καὶ δοκιμασίες, μὲ τὴν ἁγιότητα τῆς ζωῆς του καὶ τὰ μεγάλα του θαύματα, κατόρθωσε ὁ Ἰωάννης νὰ μεταστρέψει στὴν πίστη τοῦ Χριστοῦ πλῆθος εἰδωλολατρῶν. Πολλοὶ τότε Ἐφέσιοι, ποὺ ἐπέμειναν μὲ πάθος στὴ λατρεία τῶν εἰδώλων, κατήγγειλαν μὲ ἀναφορά τους τὸν Ἰωάννη γιὰ τὴν ἱεραποστολική του δράση στὸν Ρωμαῖο αὐτοκράτορα Δομιτιανό (81-96), καὶ πέτυχαν τὴν ἐξορία του μαζὶ μὲ τὸν Πρόχορο στὴ νῆσο Πάτμο.

Μὰ καὶ τοῦτο ὑπῆρξε Θεοῦ οἰκονομία, γιατὶ κι ἐκεῖ ὁ Θεολόγος μὲ τὸ θεόπνευστο κήρυγμα, τὴν ἁγία βιοτή του καὶ τὰ πολλὰ καὶ ἐξαίσια θαύματα, ποὺ τέλεσε, ὁδήγησε στὸ φῶς τοῦ εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ πλείστους ὅσους κατοίκους τοῦ νησιοῦ. Ἐκεῖ εὑρισκόμενος, κάποια Κυριακή, ἐνῶ προσευχόταν σ᾽ ἕνα σπήλαιο, ὁ βράχος ἐπάνω του σχίσθηκε στὰ τρία καὶ ἐμφανίσθηκε μέσα σὲ ἑπτὰ λυχνίες ὁ Χριστὸς μέσα σὲ ὑπέρλαμπρο φῶς, καὶ φώτισε τὸν ἀγαπημένο του μαθητὴ νὰ συγγράψει τὸ συγκλονιστικὸ βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως. Τὸ ἔτος 98, ὁ αὐτοκράτορας Τραϊανὸς ἀνακάλεσε μὲ διάταγμά του τὸν Ἰωάννη ἀπὸ τὴν Πάτμο στὴν Ἔφεσο, ὅπου συνέγραψε, ὑπαγορεύοντας στὸν μαθητή του Πρόχορο, τὸ Εὐαγγέλιο, ποὺ φέρει τὸ ὄνομά του, καὶ ποὺ εἶναι τὸ τελευταῖο χρονολογικὰ βιβλίο ποὺ γράφηκε τῆς Καινῆς Διαθήκης.

Σύμφωνα μὲ τὰ Συναξάριά του, ὁ ἀπόστολος Ἰωάννης ἦταν 56 ἐτῶν, ὅταν ἀναχώρησε ἀπὸ τὰ Ἱεροσόλυμα, 9 χρόνια κήρυττε στὴν Ἔφεσο, 15 χρόνια στὴν Πάτμο καὶ 26 καὶ πάλι στὴν Ἔφεσο, ὅπου καὶ ἐκοιμήθη εἰρηνικὰ σὲ ἡλικία σχεδὸν 106 ἐτῶν. Εἶναι δὲ ὁ μόνος ἀπὸ τοὺς ἀποστόλους, ποὺ δὲν τελειώθηκε μαρτυρικά, ἄνκαι ὑπέμεινε στὴ ζωή του πολλὲς θλίψεις καὶ δοκιμασίες.

Γιὰ τὸν ἰδιαίτερα ἀγαπημένο ἀπ᾽ Αὐτὸν μαθητή Του, ὁ Ἰησοῦς μας οἰκονόμησε καὶ αὐτὴ τὴν ἐξαίρετη χάρη, δηλαδὴ τὴ μετάστασή του στοὺς οὐρανούς, ποὺ τιμᾶ ἡ Ἐκκλησία μας στὶς 26 Σεπτεμβρίου. Τί σημαίνει ὅμως μετάσταση; Σημαίνει ὅτι ὁ ἀπόστολος Ἰωάννης, ὅπως ἀκριβῶς καὶ ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς ἀλλὰ καὶ ἡ Παναγία μας, ἀναστήθηκε ἐκ νεκρῶν καὶ ἀναλήφθηκε μὲ τὸ σῶμα στοὺς οὐρανούς!

Κι αὐτὴ βέβαια ἡ ἰδιαίτερη χάρη τοῦ ἐπιφυλάχθηκε γιὰ τὶς μεγάλες ἀρετές του, καὶ μάλιστα γιὰ τὴν ἄκρα καθαρότητα καὶ παρθενία ψυχῆς καὶ σώματος, ποὺ τήρησε! Κι ὅπως ὡραιότατα σημειώνει στὸ Ἐγκώμιό του στὸν Ἰωάννη Θεολόγο ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς: «Μόνο αὐτὸς ἀπὸ τοὺς ἀποστόλους καὶ ὅλους τοὺς πρὶν ἀπ᾽ αὐτὸν καὶ μετὰ ἀπ᾽ αὐτὸν περιβόητους κατόρθωσε νὰ καλεῖται ἀπὸ ὅλους παρθένος, γιατί, ὅπως φαίνεται, μόνος αὐτὸς φύλαξε σ’ ὅλο τὸν βίο του καὶ τὰ δύο, καὶ τὴν ψυχὴ καὶ τὸ σῶμα, καὶ τὸν νοῦ καὶ τὶς αἰσθήσεις, καθαρά. Τὴν παρθενία τοῦ σώματος βέβαια λίγοι τὴν κράτησαν, ἀλλὰ τὴ γνωρίζουν σχεδὸν ὅλοι, τῆς ψυχῆς ὅμως ἀκριβὴς παρθενία εἶναι ἡ ἀσυμβίβαστη γνώμη πρὸς κάθε ἁμαρτία. Ὥστε μὲ τὸ προσωνύμιο αὐτό, δηλ. τό, παρθένος, προσμαρτυρεῖται στὸν Ἰωάννη σχεδὸν ἡ ἀναμαρτησία. Γι’ αὐτὸ καὶ ἔγινε ἀγαπημένος στὸν μόνο ἀπὸ τὴ φύση του ἀναμάρτητο Χριστό, καὶ αὐτὸ τὸ ἐπώνυμο μόνος αὐτὸς ἀπὸ ὅλους τὸ ἀπέκτησε.»

Ἀλλά, ἐπειδὴ ἡ Ἐκκλησία μας προβάλλει τοὺς ἁγίους, καὶ μάλιστα στὶς πανηγύρεις τους, ὡς πρότυπα ζωῆς, γι᾽ αὐτὸ καὶ διαβάζονται σ᾽ αὐτὲς οἱ Βίοι τους, γιὰ νὰ τοὺς μιμηθοῦμε κι ἐμεῖς τὸ κατὰ δύναμη, ἂς ἀγωνισθοῦμε μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ, σὰν καλὲς μέλισσες, νὰ πάρουμε κάτι ἀπὸ τὴ γύρη τῶν πανεύοσμων ἀνθέων τῶν ἀρετῶν τοῦ Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου. Ποιές ἦταν αὐτές; Ἤδη τὶς περιγράψαμε: Ἡ θερμή του πίστη στὸν Θεό, ἡ ἁγνότητα καὶ καθαρότητά του, ἡ ἐλπίδα, ἡ ὑπακοὴ στὸ θεῖο θέλημα καὶ πλεῖστες ἄλλες˙ ἰδιαίτερα ὅμως, ἡ κορυφαία καὶ θεώνυμη ἀγάπη, ἡ διπλὴ ἀγάπη, στὸν Θεὸ καὶ τὸν ἄνθρωπο. Καὶ γιὰ τὴν ἀρετὴ τούτη εἶναι γεμάτα τὰ ἔργα του, τὰ βιβλία του στὴν Καινὴ διαθήκη, ἐξαιρέτως δὲ ἡ Α´ Καθολικὴ Ἐπιστολή του, ποὺ ἀποτελεῖ ἄφθαστο ἐγκώμιο τῆς ἀγάπης καὶ ἀποπνέει ὅλο τὸ θεοστάλακτο ἄρωμά της: «Ἀγαπητοί, ἀγαπῶμεν ἀλλήλους», γράφει ἐκεῖ μεταξὺ ἄλλων, «ὅτι ἡ ἀγάπη ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐστι, καὶ πᾶς ὁ ἀγαπῶν ἐκ τοῦ Θεοῦ γεγέννηται καὶ γινώσκει τὸν Θεόν. ὁ μὴ ἀγαπῶν οὐκ ἔγνω τὸν Θεόν, ὅτι ὁ Θεὸς ἀγάπη ἐστίν.» Καί, δὲν νοεῖται ἀγάπη πρὸς τὸν Θεό, τονίζει θεόπνευστα ὁ ἴδιος, χωρὶς ἀγάπη στὸν πλησίον μας, στὸν κάθε συνάνθρωπό μας. Καὶ ἡ ἀγάπη δὲν εἶναι ἀσφαλῶς μόνο λόγια˙ εἶναι κατεξοχὴν ἔργα! Μὲ ὅποιο τρόπο μποροῦμε, ἐπιβάλλεται κι ἐμεῖς νὰ τὴν ἐξασκοῦμε, ἀπαλύνοντας τὸν πόνο καὶ τὶς ἀνάγκες τῶν πλησίον μας. Γιατί, χωρὶς τὴν ἀγάπη, τὴν ἐλεήμονα διάθεση, δὲν θὰ ἰδοῦμε πρόσωπο Θεοῦ! Φθάνει νὰ ἀναλογισθοῦμε τὴν εὐαγγελικὴ περικοπὴ τῆς Κρίσεως: Ἐκεῖ ἰδιαίτερα μᾶς ζητεῖται λόγος γιὰ τὰ ἔργα τῆς ἀγάπης στοὺς ἐμπερίστατους ἀδελφούς μας, ἂν τὰ πράξαμε ἢ ὄχι!

Ἂς παρακαλέσουμε θερμὰ τὸν Κύριο, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, νὰ μᾶς δωρήσει καὶ νὰ ἐπαυξήσει μέσα μας τούτη τὴν μέγιστη ἀρετή τῆς ἀγάπης, μὲ τὶς ἱκεσίες τοῦ ἠγαπημένου Του καὶ μαθητῆ τῆς ἀγάπης, ἐνδόξου ἀποστόλου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου, ποὺ τὴν ἑορτή του πανηγυρίζουμε, καὶ ὅλων τῶν ἁγίων, καὶ νὰ μᾶς ἀξιώσει μὲ τὸ ἔλεός του τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν. Ἀμήν!

Ἀρχιμανδρίτου Φωτίου Ἰωακεὶμ

Το διαβάσαμε στο  agiospatrokosmas.gr και στο orthodoxia-ellhnismos.gr

Δείτε το βίντεο από το  youtube

Ο ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ

Διαβάστε ακόμα:

Η μετάστασις του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου   koinoniaorthodoxias.org

Ιωάννης ο Ευαγγελιστής   el.wikipedia.org